อย่าใจร้ายได้ไหมสามี

สถานะสามี ภรรยา ที่ได้มาเพราะการบังคับของผู้ใหญ่ 

คนหนึ่งเต็มใจ ทว่า… อีกคนจำใจอยู่

คนหนึ่งรู้สึก แต่… อีกคนไม่รับรู้

เธอพยายามตลอด ผิดกับเขาที่… มองข้ามเสมอ

 แล้วระหว่าง.. ความอดทนของเขา กับ ความอดทนที่เธอพยายามมี ของใครมันจะริบหรี่และหมดเร็วกว่ากัน ?

ทัพ - จอมทัพ ธรินทร์วรัช ( 32 ปี )

: สถานะ สามี ที่เขาได้มาจากการจำต้องแต่ง เพราะสถานการณ์มันบังคับ แถมยังขัดความประสงค์ของคนเป็นปู่ที่หยิบยกการทดแทนบุญคุณที่เชิดชูมาตลอดไม่ได้แบบเด็ดขาดด้วย ถ้าเธอจะแต่ง เขาก็จะแต่งให้ และสิ่งที่เขาจะให้เธอได้อีกอย่าง ก็มีเพียง การอยู่ด้วยกันแค่ตัว เท่านั้น !

พาย - พรพระพาย ธรินทร์วรัช (สกุลเดิม : ภาณุเมศธนัน) ( 27 ปี )

: สถานะ ภรรยา ที่เธอได้มาการเต็มใจแต่ง เพราะอยู่ ๆ สถานการณ์ก็เอื้ออำนวยช่วยให้เป็นไปตามความต้องการ ไม่แม้แต่จะขัดคำสั่งของคนเป็นปู่เลยสักนิด แม้ที่ผ่านมาจะไม่ชอบใจและไม่เห็นด้วยกับการคลุมถุงชน แต่เพราะคนที่จะแต่งด้วยเป็นเขา เธอยอมกลืนน้ำลายตัวเองและจะใช้โอกาสจากคำว่า ภรรยาที่ถูกต้อง ให้เป็นคนที่ถูกใจเขา ด้วย ซึ่ง..ไม่รู้ว่ามันจะมีวันนั้นก่อนที่เธอจะพอแล้วหรือเปล่า

....ตัวอย่างในเรื่อง....

จอมทัพถอนหายใจเหมือนเหนื่อยหน่ายใจ ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าของฝ่ามือเล็กที่ทำการรั้งแขนเขาไว้อย่างกล้าหาญช้า ๆ “มีอะไรอีกหรือเปล่า ฉันอยากพักผ่อนแล้ว”

“วันหยุดนี้ว่างไหมคะ เราไปเที่ยวกันไหม” หญิงสาวเสนอขึ้นพร้อมรอยยิ้มหวานจาง ๆ

“ฉันไม่ว่างหรอก”

“ไม่มีวันหยุดเลยเหรอคะ ตั้งแต่พายมาอยู่กับพี่ทัพ พายยังไม่เคยเห็นพี่ทัพหยุดอยู่บ้านเลยสักวัน”

“ไม่มี” น้ำเสียงของเขายังคงราบเรียบไร้อารมณ์เช่นเคย

“เหรอคะ ไม่รู้ว่าไม่มีวันหยุดจริง ๆ หรือไม่อยากหยุดอยู่บ้านกับพายกันแน่นะคะ”

“ฉันว่าเธอก็รู้คำตอบดีอยู่แล้วนะ แค่ไม่ยอมรับความจริงเฉย ๆ” ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง และที่จริงจังไม่แพ้น้ำเสียงก็คงเป็นดวงตาแข็งกร้าว ที่จับจ้องมองตาวาวเหมือนอยากสื่อคำตอบจากใจแทนคำตอบตรง ๆ

ดวงตาคมกริบสื่อความรู้สึกและคำตอบของคำถามก่อนหน้า แบบไม่คิดจะปกปิดหรือแกล้งรักษาน้ำใจเธอเลยสักนิด แม้คำตอบจะสื่อผ่านสายตาไม่มีคำพูดคำจาออกมาตรง ๆ ทว่ามันกลับชัดเจนและบาดหัวใจยิ่งกว่าคำพูดเป็นไหน ๆ

ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเขาไม่ชอบใจกับการมีเธอเข้ามาในชีวิตของเขา เธอรู้ แต่ก็เลือกที่จะไม่ยอมรับความจริงอย่างเขาว่า...

พรพระพายมองหน้าสามีผ่านม่านน้ำตาบาง ๆ พยายามมองสบตากับเขาด้วยความจริงจัง ตั้งใจจะสื่อสาร และอยากจะพูดคุยให้เข้าใจตรงกันสักที หลังจากปล่อยให้ทุกอย่างมันคาราคาซังไม่แน่นอนมานานหลายเดือน

“การมีพายอยู่ร่วมชายคาด้วย มันทุกข์ถมใจพี่ทัพมากเลยใช่ไหมคะ”

เจ้าของลำแขนแกร่งที่โดนกักกุมอิสระเอาไว้เบือนหน้าหนี ราวกับเหนื่อยหน่าย เหมือนไม่อยากจะเสวนาอะไรมาก “เธอนี่.. ความรู้สึกช้าเหมือนกันนะ อยู่มาได้ตั้งครึ่งปี แต่เพิ่งรู้ความคิดความอ่านฉันตอนนี้เองเหรอ”

คนตั้งคำถามได้ยินอย่างนั้นก็แทบไม่มีเรี่ยวแรงจะเหนี่ยวรั้งเขาไว้ได้อีก มือเล็กผละการเกาะกุมออกจากข้อมือหนาช้า ๆ ทั้งที่ดวงตาวาววับเคลือบด้วยน้ำสีใสบาง ๆ ยังคงจับจ้องมองเสี้ยวหน้าคนใจร้ายอย่างนั้น

“ถ้าการที่เราอยู่ด้วยกันแล้วมันฝืนใจพี่ทัพมากนัก พายก็จะยอม..” กลืนน้ำลายกลุ่มก้อนใหญ่ลงคอด้วยความยากลำบาก “พายก็จะยอมให้พี่ทัพฝืนใจอย่างนี้ต่อไปค่ะ อย่าหวังว่าจะได้ยินคำว่า ปล่อย จากปากพายเลย เพราะพายจะไม่ปล่อย”

“แม้ว่าเธอจะไม่ได้ใจฉันน่ะเหรอ ?”

ประโยคคำถามแต่ความหมายของคำพูดนั้นคือประโยคบอกเล่า เสียดแทงก้อนเนื้อกลางอกคนฟังที่ช้ำแล้วช้ำอีกให้บอบช้ำมากขึ้นกว่าเดิม ชนิดที่หลอกตัวเองให้คิดในแง่ดีไม่ทันอย่างนี้

“ใช่ค่ะ แม้จะไม่ได้อะไรเลย แต่แค่ได้อยู่ด้วยกัน มันก็เพียงพอแล้วสำหรับพาย” ตอบกลับเสียงหนักแน่น แววตาที่มุ่งมั่นก็ดันมีความวาววับของน้ำสีใสคลอเคล้าตัดอารมณ์มั่นใจไม่สุดอย่างน่าขัดใจ

นัยน์ตาคมจับจ้องคนพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่นิ่ง สีหน้าราบเรียบไร้อารมณ์ของเขายังคงปรากฏบนใบหน้าอย่างนั้น “เธอนี่.. มักน้อยจังนะ” มุมปากกระตุกเยาะเบา ๆ “ก็ดี พอใจแค่นี้ก็เอาแค่นี้ เพราะฉันเองก็ให้เธอได้แค่นี้เหมือนกัน”

ซีรีส : wait for your love

- อย่าใจร้ายได้ไหมสามี ( จอมทัพ - พรพระพาย ) : on air

- Next

--------////คุยกันนิดหนึ่งค่ะ////--------

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของซีรีส์ wait for your love นะคะ

อย่าใจร้ายได้ไหมสามี เป็นการบอกเล่าเรื่องราวของคนสองคนที่ต้องมาอยู่ในสถานะสามี ภรรยา เพราะคำสั่งเด็ดขาดที่ขัดไม่ได้ คนหนึ่งขัดไม่ได้ แต่อีกคนไม่คิดจะขัด สภาพของคนทั้งคู่เลยต้องมาอยู่ด้วยกันเพราะความต้องการที่แตกต่างอย่างนี้ คนหนึ่งรู้สึกดี แต่อีกคนไม่รับรู้ แถมยังปากดีใส่เมียเรื่อย ๆ ไม่คิดจะรักษาน้ำใจกัน

แน่นอนว่า ความอดทนของคนเรามันก็มีขีดจำกัดเสมอ อะไรที่พยายามแล้วมันไม่เป็นผลหรือไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิม พยายามไปก็เสียแรงเปล่า ๆ สู้ปล่อยวางแล้วถอยไปรักตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ ? แม้มันจะเจ็บไปบ้าง แต่การรักตัวเองไม่มีวันเจ็บแน่นอนค่ะ

แล้ว..พ่อคนปากดีมันจะคิด ตั้งสติ และรู้ความต้องการที่แท้จริงของตัวเองได้ไหมนะ ? ไปลุ้นแบบหยุมปากจอมทัพไปพร้อม ๆ กันค่ะ ><

ฝากติดตามและเป็นกำลังใจให้พระพายเอาคืนคนปากดีให้หนัก ๆ นาน ๆ สาแก่ใจแม่ ๆ ด้วยนะคะ ????

เล่นแท็ก #อย่าใจร้ายได้ไหมสามี นะคะ

++คำเตือน++

- นิยายเรื่องนี้ ตัวละคร สถานที่ และเหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดจากจินตนาการของผู้เขียนล้วน ๆ นักอ่านทุกคนโปรดใช้วิจารณญาณและใช้จินตนาการในการอ่านด้วยน้าา

- เนื้อเรื่องมีคำพูดที่อาจจะกระทบหูสะเทือนใจนิดหน่อย(เพื่ออรรถรสและอยากจะคีพคาแรกเตอร์ความปากดี) เหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป

** ฝาก **

เพจ(อัปเดตเป็นหลัก) : เฟร์ดา นักเขียน

เฟซบุ๊กส่วนตัว : เฟร์ดา เฟอร์

X (ทวิตเตอร์) : @ffre_daawriter

ช่องต๊อกต๊อก : เฟร์ดา นามปากกา , นามปากกา เฟร์ดา

=========================================

นิยายเรื่องนี้ขอสงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 และที่แก้ไขเพิ่มเติม ห้ามคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งในนิยายไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน การละเมิดลิขสิทธิ์ ถือเป็นการกระทำที่มีความผิดต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติที่ได้ระบุไว้และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด

* หากมีใครพบเจอผลงานที่เหมือน มีการคัดลอก หรือนำไปดัดแปลงเป็นผลงานของตัวเองหรือหารายได้ รบกวนแจ้งเฟอร์ด้วยนะคะ ผลงานทุกชิ้นเฟอร์คิดพล็อตเอง เขียนเองทุกคำ ทั้งรักทั้งหวงประดุจลูกที่คลอดมาเองเลยค่ะ ???? ฝากกันด้วยน้าา ??????’?