[ Fic Haikyuu!! Yaoi ] Love Plan. . .แผนการรักฉบับนักกีฬา

                       

 

 

                                                

                                               

                                                                         วันเปิดเรื่อง 02/05/2562

                                             

            สวัสดีค่ะทุกคน ไม่ได้เจอกันนานเลย วันนี้มาเปิดเรื่องใหม่ค่ะ เรื่องนี้เป็นฟิคที่ว่าเกิดมาจากความบ้าคลั่งบวกกับการตอบแทนบุญคุณ(?)ของเราเอง 

     เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อหลายเดือนก่อนได้ดูการ์ตูนไฮคิวเป็นครั้งแรก แว็ปแรกที่ดูก็คิดว่าการ์ตูนอะไรทั้งบ้า ทั้งขำ ทั้งเครียดในเวลาเดียวกัน แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าจะดูแค่3วันแล้วจบทั้ง3ซีซั่น วันละซีซั่นเลยก็ว่าได้ ตั้งใจดูมากตั้งแต่ตอนแรก เพลงก็ตั้งใจฟังทุกเพลงแล้วก็เพราะมากๆด้วย พอดูจบปุ๊บเราก็ไปหาซีซั่น4ปรากฎว่ามันยังไม่มา เราก็ค้างว่าเอ๊ะทำไงดีอยากดูต่อมากๆ จะให้อ่านมังงะก็ได้อยู่แต่เราอินกับอนิเมะมากกว่าเพราะว่ามันมีทั้งแสงสีเสียง หลายเดือนมานี้เป็นเอาหนักมากๆ ทั้งฟิกเกอร์ ทั้งเสื้อ ทั้งพวงกุญแจ ยอมเปย์อ่ะ 

     จนกระทั่งวันหนึ่งเราไปนอนบ้านรุ่นน้อง ด้วยความต่างที่นี้แหละฝันว่าไปเที่ยวงานวัด งานนี้ต้องจ่ายค่าเข้างานเพราะว่ามีนักเลงมาคุมงาน(คล้ายๆรีดไถเงินคนแบบเนียนๆนั้นแหละ) ปกติค่าเข้างานไม่มีจ่ามีค่าเข้างานที่ต้องจ่ายเฉพาะ เช่นบ้านผีสิง คอนเสิร์ตในงานอะไรเทือกๆนี้ ไอเราก็จ่ายตามปกติเพราะไม่อยากมีเรื่อง เที่ยวจนเงินหมดแล้วก็ออกจากงาน ปรากฎว่า!!!........ เราต้องจ่ายเงินค่าออกจากงานอีกรอบนึงเว้ย! มันจะมากเกินไปแล้วนะ ตอนเข้าก็จ่ายตอนออกก็จ่าย มีที่ไหนให้จ่ายเงินตอนออกจากงานด้วย แล้วเราก็เที่ยวจนเงินหมดแล้วจะเอาเงินที่ไหนจ่าย ตอนที่ยืนหน้าละห้อยที่ประตูทางเข้าก็มีคนมาสะกิดเรา พอเราหันไปมองเท่านั้นแหละ OMG!!! สึกะซังกับซาวามูระซัง เรางี้ช็อคไปเลย พวกเขามาทำอะไรที่งานวัดนึกออกม๊ะ ตอนที่อึ้งอยู่สึกะซังก็เอาเงินมายัดในมือพร้อมกับรอยยิ้มคุณแม่ ตอนนั้นคือใจเต้นตึ๊กตั๊กเลย พอมองดูก็เป็นเงินค่าออกจากงาน เราก็ไปต่อแถวจ่ายเงินและด้วยความที่แถวมันยาวมากเราก็คำนวณเงินเล่นๆ เอาเงินจำนวณน้อยนิดที่ต้องจ่ายคูณจำนวณคนที่เข้างานแล้วก็คูณอีกที่เป็นค่าเงินออกจากงาน คือมันเยอะมากกกกกกก แล้วเงินในมือยิ่งไม่ใช่เงินเราแต่เป็นเงินของสึกาวาระซัง เงินของคุณแม่อ่ะ!!! ยิ่งยอมไม่ได้ใหญ่ เราเลยเอาเงินคืนสึกะซังแล้วแอบเดินออกมาเนียนๆ แต่! มันมีคนแอบคุมหลังแถวอีกคนด้วยโว้ยยยย ด้วยความมั่นใจว่าไม่มีใครเห็นไงเลยแอบเดินออกมา เดินได้ไม่กี่เก้าเท่านั้นหละมีคนมาตบหัวดังเปรี๊ยะ!!! แล้วมันก็ชี้หน้าด่าเราด้วย พอจะด่ากลับก็ดันสะดุ้งตื่นขึ้นมาสะงั้น แล้วที่เจ็บใจคือเรารู้สึกเจ็บหัวเหมือนมีคนมาตบจริงๆอ่ะ ตอนนั้นคือรู้สึกมึนมากทั้งๆหัวก็วางอยู่บนหมอนนุ่มๆ แค้นมากเลยบอกตรงไม่รู้จะรีบตื่นขึ้นมาทำไม แต่พอคิดอีกทีดีแล้วที่ตื่น ถ้าเรายังฝันต่อแล้วเผลอหันหน้าไปเจอสึกะซังกับซาวามูระซังอีกเราคงทั้งโกรธทั้งอายอ่ะ(ถึงแม้จะเป็นแค่ความฝันก็เถอะ) และด้วยความฝันที่ฝันเป็นตุเป็นตะของเรานี้แหละ เราจะมาตอบแทนบุญคุณสึกะซังกัน(อาจจะมีการแก้แค้นแอบแฝงมาบ้างก็ตาม)

     จะบอกว่าความฝันนี้คือแรงบันดาลใจในการแต่งฟิคเรื่องนี้เลยก็ว่าได้ค่ะ ล่าสุดไปซื้อไฮคิวฉบับนิยายมาเลย3เล่มรวด(ยอมกินน้ำเปล่าแทนข้าว) เขาบอกว่าจะปรากฎฉากที่ไม่เคยมีที่ไหนมาก่อน ไอเราก็ไม่อยากแต่งให้มันพลาดสักตอนอ่ะน่ะ อยากให้คนอ่านรู้สึกว่าเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งแล้วได้ดูชีวิตประจำวันของพวกเขา(เอาจริงๆคืออยากอ่านเอง ที่เหลือหนะข้ออ้าง) 

     ก็ไม่สัญญานะ เพราะทำไม่เคยได้ทุกที แต่จะพยายามอัพบ่อยๆ พยายามจะไม่ดองก็แล้วกัน อาจจะแต่งไม่ค่อยสนุกนักเพราะว่าเราเป็นนักเขียนมือใหม่ แต่ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของรีดทุกท่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ V.V//

B
E
R
L
I
N
?

RULES THEME - นำโค้ดธีมไปใช้ เม้นไว้ก็ดีเน้ออ - กรุณาติดเครดิตและห้ามลบเครดิตในธีมออก - ห้ามนำธีมไปแอบอ้างว่าเป็นของตัวเอง - อย่าก็อป! คิดเองได้ โตป่านนี้แล้ว BANNER