In_that_night

เนื้อเรื่อง

Story  : Time to sleep

Paring : Cain x Abel

Rate : G

                              ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก...

               “ปิ๊บ.....” ขณะนี้เป็นเวลา 19.51 นาฬิกา Abel หายออกจากบ้านไปได้ 3 ชั่วโมงกว่าแล้ว Cainเดินวนไปวนมาในห้องอย่างเคร่งเครียด

               “ทำไมดึกป่านนี้แล้วAbelยังไม่กลับ”

               “ซ่า.......” แถมข้างนอกฝนก็ตก ถ้าฝนตกแล้วเป็นหวัดไปจะทำยังไง Seth นั่งจิบชาอยู่เงียบๆ

               “พี่ Cain หยุดเดินซักทีได้ไหม หนูปวดหัวจะตายอยู่แล้ว” Seth พูดอย่างหน่ายๆ เธอนั่งมอง Cain เดินกลับไปกลับมาตั้งแต่ตอนที่ Abel ได้ย่างก้าวออกจากบ้านไป

               “น้องพูดแบบนี้น่ะ น้องเป็นห่วงพี่Abelมั่งไหมครับ?!” ผู้พูดพร้อมที่จะกระชากคอเสื้ออีกฝ่ายได้ทุกเมื่ออยู่แล้ว

               “ไม่อ่ะ....พี่Abelหายไปเพียง 3 ชั่วโมงเท่านั้นเอง แถมออกไปกับลิลิธด้วย” Seth ตอบด้วยสีหน้าที่เรียบประดุจน้ำแข็ง “ฉะนั้นหนูเชื่อว่าพี่Abelต้องปลอดภัยแน่นอน”

          เปรี้ยงงงง!!!!!

               “ลิลิธเหรอ.....” พูดพลางหันหน้าเดินไปมองที่หน้าต่าง “ลิลิธ....คอยดูนะ...ถ้ามีโอกาส...ชั้น...จะฆ่าแก๊!!!! > O <” นอกจากจะรำพึงรำพันแล้วมือของเขาก็ไม่ว่างเฉยมิวายทุบกระจกไปด้วยโดยไม่สนว่ากระจกนั้นจะแตกหรือไม่ สุดท้ายก็หยุดลง แม้ว่าการกระทำจะหยุดแต่ใช่ว่าคำพูดจะหยุด “เพราะแก...Abelเลยลืมชั้น...”

               “เขาเคยสนใจพี่ด้วยเหรอ!?”

               “Abel~~ฮืออออAbelคนดีของพี่ไปอยู่ที่ไหน ข้างนอกยิ่งอันตรายอยู่ ถ้าถูกหมาป่าจับไปกินแล้วพี่จะทำยังไงล่ะครับTOT” Cain มิได้สนใจในคำพูดของน้องสาวผู้แสนดีเท่าไรนัก

               “ก็เห็นอยู่ในบ้านตั้งตัวนึงแน่ะ” Seth พูดพลางเดินขึ้นบันไดไป ขี้เกียจฟังใครบ้างคนที่มัวแต่เล่น มิวสิควีดีโอบ่นตลอดคืน

******************

                              ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก......

ขณะนี้เป็นเวลา20.00นาฬิกา เริ่มมีเสียงกุกกักตรงประตูบ้าน คาดว่าคงเป็นเสียงไขกุญแจ ซึ่งก็หมายความว่า บุคคลที่คุณพี่ชายเฝ้ารอได้กลับมาแล้ว ประตูเริ่มเปิดออกพร้อมเสียงหวานหัวเราะคิดคักของหนุ่มน้อย กับ เด็กสาว

“ขอบคุณนะลิลิธที่อุตส่าห์มาส่ง” พูดแล้วก็โบกมือบ๋าย บาย พลางปิดประตู ทันใดนั้นสีหน้ายิ้มแย้มของกระต่างน้อย Abel ก็เปลี่ยนไปเป็นสีหน้าที่ต่างจากเมื่อกี๊ราวฟ้ากับเหวโดยสิ้นเชิง ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะต้องเตรียมตัวหลบ หมาน้อยที่พุ่งตัวลงใส่เจ้าของอย่างไรเล่า Abel หลบได้อย่างเฉียดฉิว Cainก็เลย...วิ่งไปประทับจูบบนประตู “โครม!!!”

ไม่รอช้าAbelเดินเข้าบ้านไม่สนใจ Something ที่แปะอยู่ที่ประตู

“Abel~~~Abelไปไหนมาครับ น้องหายไปตั้ง 3ชั่วโมง 46นาที 29วินาที รู้ไหมว่าพี่คิดถึง แล้วนี่ไปโดนใครทำอะไรแปลกๆหรือเปล่า...พี่...”

“โว้ย!! พอๆ หนวกหูเป็นบ้า” Abel โวยวายตัดบทก่อนที่จะเดินเลี่ยงเข้าไปในห้องครัว

“Abel หิวเหรอ เดี๋ยวพี่ทำอะไรให้ทานนะ อยากกินอะไรล่ะ เอาชาไหมเดี๋ยวพี่ชงให้ พี่ซื้อน้ำตาลเพิ่มแล้วนะ แล้วก็...”

ชิ้ง.....

Abel ส่งสายตาพิฆาตคนโรคจิต ทำเอาCainหดเข้ามุมห้องไปซักพัก “Abel~~~O__Q”

หนุ่มน้อยน่ารักของเราทำหูทวนลม คว้าถ้วยชาที่ใส่น้ำตาลแล้วเดินผ่านผู้เป็นพี่ราวกับเป็นธาตุอากาศ

“Abelพูดกับพี่หน่อยนะ...นะครับคนดี”

“ไปนอนซะ...” กระต่ายน้อยพูดขับไล่ ในขณะที่ดื่มชา Cain ก็นั่งอมยิ้มมองน้องของตนไป

“มองอะไร...” Abel พูดอย่างหงุดหงิด

“ก็น้องพี่น่ารักนี่ครับ ///>w<///” หลังจากที่พูดจบถ้วยถ้วยชาก็บินแตกใส่หัวทำเอาเลือดโชกไปทั้งหัว Abelรีบเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง หันซ้ายแลขวา พลางเดินไปที่ห้องของ Seth หวังจะแวะดูน้องสาวของตน

“ไง ยังไม่นอนอีกเหรอ”

“โธ่พี่ มีเสียงโหยหวนข้างล่างหนูนอนไม่หลับหรอก”

“ถ้างั้น...เดี๋ยวพี่เล่านิทานให้ฟังเอาไหม” Abel นั่งลงที่ปลายเตียง Seth ปิดหนังสือตรงหน้าลงฟังเรื่องราวแสนสนุกโดยหารู้ไม่ว่า Cain…แอบมองอยู่ที่หน้าประตู

“ฮือ~~Abel ไม่สนใจพี่มั่งเลย T__T” จะเรียกว่าแทบคลานอย่างอาลัยตายอยากก็ว่าได้ในขณะที่น้องชายสุดเลิฟคลุมผ้าให้Sethอย่างรักใคร่

“Abelครับ พี่ก็อยากฟังนิทานน๊า”

“อ่าน...เอง...ดิ” กระต่ายน้อยพูดพลางคลุมผ้าห่มและจุ๊บราตรีสวัสดิ์สาวน้อย ก่อนที่จะลากแขน Cainออกไปด้วย ไม่เช่นนั้นผู้ที่หลับอยู่คงจะตื่นเป็นแน่

“A…bel…” หมาน้อยพูดเสียงหวานพลางคลอเคลียกระต่ายน้อยอย่างรักใคร่

“ปล่อย!” Abel สบัดแขนออก ทำอีกฝ่ายแทบปลิวติดผนัง

“ฮืออ...เล่านิทานให้ฟังก็ไม่ได้...จูจุ๊บเค้าหน่อยก็ไม่ได้...O__Q”

“นายโตแล้ว ช่วยทำตัวให้เป็นผู้เป็นคนหน่อยได้ไหมห๊ะ!!” Abel พูดทิ้งทวนก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไป

“Abel~”

“อะไรอีกล่ะ”

“พี่ถูหลังให้เอามั๊ย>w<”

   ปั๊ก!! ขวดแชมพูดลอยมาประทับหน้าอย่างงามๆตามด้วยเสียงลงกลอนประตูอย่างหนาแน่น

“ไม่เป็นไรครับ Darling ความรักของพี่มีมากกว่านั้น เพียงแค่นี้พี่ก็ไม่หวั่น!!!! >w<”

“หนวกหูเฟร้ย! อย่าให้ได้ยินอีกนะ!”

“งี้ดดดดดด......T [] T”

“ในที่สุดก็เงียบได้เสียที!” กระต่ายน้อยพูดเชิงหงุดหงิดพลางล้มตัวนอนแช่น้ำอุ่นในอ่าง ‘เจ้าพี่บ้านั่น...เป็นคนเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้เขาอาบแบบนี้ทุกวัน รวมทั้งเจ้ากลิ่นหอมพวกนี้ด้วย’ ดวงตาสีฟ้าเหลือบมองไปที่ชั้นวางของที่มีขวดหลากสีเรียงรายเต็มไปหมด บนฉลากแต่ละขวดมีรูปดอกไม้แต่ละชนิด ของพวกนี้...Cainเป็นคนไปหามาทั้งนั้น...เพื่อเขา เจ้าพี่บ้านั่น...เป็นพี่แท้ๆแต่กลับทำตัวไม่สมกับคำว่า “พี่” เอาเสียเลย ทั้งน่ารำคาญ ชอบทำตัวเป็นเด็ก พอไม่ได้ดั่งใจก็งอแง ชอบแวะมาจุ้นจ้านกับเขา ก่อกวนเขาได้ทั้งวันทำอย่างกับว่าตัวติดกันอย่างนั้นแหละ!

‘แต่ว่า’ รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของเด็กน้อย ‘เจ้านั่นมักจะทำอะไรเพื่อเขาเสมอ...ไม่ว่าเขาจะทำตัวแย่แค่ไหน แต่เขาก็ยังคงใส่ใจ แม้กระทั่งรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่คนอื่นอาจไม่สังเกต เจ้าพี่นั่นพยายามเอาใจเขาทุกอย่าง แค่วันไหนที่ยอมพูดด้วยหรือแค่สบตา เจ้านั่นก็ดีใจยิ้มได้ทั้งวันแล้ว...’

Abel ลุกจากอ่างสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ แล้วเดินมาที่ห้องของตนแต่แล้ว....ผู้ที่เขาเรียกว่าพี่ก็ยังนั่งรอเขาอยู่ที่หน้าห้อง เอียงคอส่งสายตาอ้อนให้

“คืนนี้พี่ขอนอนด้วยได้ไหมครับ”

“กลัวผีเหรอไง” Cain พยักหน้า หูหางตั้งเมื่อเห็นน้องชายที่รักยิ้มให้

“ผีเผออะไรน่ะไม่มีหรอก...ถ้ามีคงกลัวเราแย่” รอยยิ้มที่เป็นมิตรนี่แหละ เหมาะกับการเชือดเฉือนคนเป็นที่สุด “ฉะนั้นบ้านหลังนี้ไม่มีผีหรอก แต่ถ้าผีทะเลน่ะไม่แน่นะ” ว่าแล้วก็ปิดประตูไปปล่อยให้ Cain ทำตาปริบๆชี้นิ้วที่ตัวเอง ‘ตะกี๊ที่เขามองเราในขณะที่พูด แสดงว่า เขากำลังจะบอกว่าเราเป็น...’

Abel เริ่มรู้ตัวว่าเขาไม่น่าทำอะไรแบบนี้เลย เมื่อได้ยินเสียงกระซิกงี้ดง๊าดดจากนอกห้องลอดเข้ามา เขาพยายามพลิกตัวไปพลิกตัวมา เอาหมอนปิดหู แต่ที่ทำไปทั้งหมดนี่...ช่างไร้ผลสิ้นดี

“โอ๊ย! รำคาญ” ร่างบางกระโดดลงจากเตียงไปเปิดประตูมองหมาน้อยที่นั่งกอดเข่าอยู่หน้าห้อง เขาจ้องพิจรณาอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้าก็ว่าได้ เนี่ยน่ะเหรอ...พันเอกที่ชาวบ้านนับถือกันนักหนาซึ่งต่างจากเขา...

“หยุดเสียงประหลาดซักทีได้ไหม ข้านอนไม่หลับ!!”  ราวกับได้ยินเสียงสวรรค์ เจ้าหมาน้อยหูหางกระดิก “อิ๊ง~~ Abel” ว่าแล้วก็สวมกอดน้องรักพลางไถหน้าบนแก้มเนียนราวกับว่าไม่เจอกันมาหลายร้อยปีทั้งๆที่เพิ่งผ่านมาเพียงครึ่งชั่วโมง...

“เออๆรู้แล้วๆคืนเดียวเท่านั้นนะ!”  นี่คงเป็นอย่างที่สองที่ทำผิดอย่างมหันต์...ทำไมน่ะเหรอ...ถ้ามีครั้งแรกแล้วก็ต้องมีครั้งที่...

“เย้~~ ขอบคุณคร้าบบ พี่รัก Abel ที่สุดเลย > 3<” เจ้าหมาน้อยหูหางตีปั๊บๆรีบควงแขนน้องรักเข้าห้องไปแทนที่Abel จะตรงไปที่เตียงแต่กลับเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าดึงหมอนกับผ้าห่มลงมาเพิ่มอีกชุด

“นายนอนพิ้น...”พูดพลางส่งของในมือให้

“มะอาววว – 3- บู๊ บู๊ พี่จานอนกับAbel”

ปึ๊ด!!

“นอนพื้นไปซะ!!!”

“มะอาวอ่า > <”  

“ไม่งั้นก็กลับห้องไป!! ง่วงแล้วนะ”

“ฮึก ฮึก ฮึก Abel ไม่รักพี่แล้วเหรอครับ...”

“ไม่เคยรักตั้งแต่แรกอยู่แล้ว...” กระต่ายน้อยตอบกลับอย่างไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ทำเอาCainไปนั่งจ๋อยอยู่ที่มุมห้อง Abelเดินขึ้นเตียงอย่างไม่สนใจ นอนพลิกไปพลิกมา เริ่มนอนไม่หลับจากบรรยากาศอึมครึมที่อีกฝ่ายสร้างขึ้นมาจนทำให้เขานอนไม่หลับ

“เออรู้แล้วจะนอนก็รีบขึ้นมา!!” เท่านั้นแหละ ผู้พี่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเท่ากับแสงแว่บหายเข้ามาอยู่ในผ้าห่ม แต่... Abel กลับลุกนั่งเอาหมอนข้างคั่นกลางระหว่างพวกเขา

“อาณาเขตพอนะ ไม่ได้ตัวใหญ่อะไรนิ”

“ไม่เอา!! พี่จากอดAbel”

“ไม่...อย่าได้คืบจะเอาศอกนะเฟร้ย!”

“เอาจริงๆนะ...กอดได้ไหม” ว่าแล้วCainก็ยกหมอนที่กั้นระหว่างสองเราออก มองน้องของตนซักพัก...ไม่มีทีท่าว่าจะหันมามองหรือตอบเขา หมาน้อยก็ค่อยๆแซะตัวเองเข้าไป ค่อยๆถือวิสาสะสอดแขนเข้าสวมกอดร่างบางอย่างระวัง เมื่อไม่เห็นว่าอีกฝ่ายจะว่าอะไรก็เลยถือโอกาสซบด้วยเลย

“Abel~~~”

“จะเอาอะไรอีกล่ะ ก็ให้กอดแล้วไง” เสียงเริ่มแหบขึ้นทุกที เขาเริ่มง่วงเต็มทน

“หันมาทางนี้สิค้าบ”

“ไม่!!จะนอนแล้ว” ว่าแล้วหนูน้อยก็หลับผล็อยโดยที่ไม่สนใจอีกฝ่ายเลย Cain ค่อยๆเงยหน้ามองอีกฝ่ายเพื่อความมั่นใจของตนว่าอีกฝ่ายคงจะหลับแล้ว

‘งื้อ~~น่ารักที่สุดเลยที่รักจ๋า~~’ Cain ก้มลงหน้าลงหอมแก้มเนียนก่อนที่จะนอนกอดพลางกระซิบทีหูของอีกฝ่ายเบาๆ “ราตรีสวัสดิ์ครับ...>w<”

ลมกลางคืนพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่ปิดไม่สนิท ส่งผลให้ผ้าม่านขยับไหวพริ้วตามจังหวะ กลิ่นหอมของดอกไม้ราตรีโชยมาตามลมจนหอมอวลไปทั้งห้อง ด้านนอกดวงจันทร์ทอแสงนวลตาราวกับจะอวยพรให้ผู้ที่กำลังหลับใหลนั้นหลับฝันดี

ภายในห้อง Abel พลิกกายขยับเข้าหาไออุ่นจากพี่ชายของตนอย่างไม่รู้ตัวก่อนที่จะหลับสนิทอีกครั้งท่ามกลางไออุ่นของกันและกัน

~End~

Thanks for Comment!!!
PS. ที่นี่ลงเรต Nc-17 ได้ไหมคะ - -'' (มีอีกเรื่องที่เป็นครู่ Tres x Abel อ่าคับ แหะ แหะ)
PS. ไว้นิยายออริ อาจจะเริ่มแต่งหลัง Ent นะคะ ^^ ตอนนี้อาจจะขอลง Fic ที่เคยแต่งไปพลางๆก่อน หุหุ Bye bye คร่า