Moon flower

“อัศวินรุ่นเยาว์ จงยึดมั่นในคำสาบานนี้!”

เสียงกึ่งก้องและน่าเกรมขามของชายหนุ่มรูปงามบนแท่นเวที เขามีสีหน้ามุ่งมั่น มือซ้ายกำแน่นแนบอก โดยมีเหล่าเด็กหนุ่มในชุดนักเรียนสีเข้มยืนตั้งท่าตามเป็นระเบียบอยู่ด้านล่างเช่นกัน

พวกเขาขานรับอย่างเข้มแข็ง “ข้า อัศวินรุ่นเยาว์ ข้าจะขอยึดมั่นต่อคำสาบาน!”

เสียงของเด็กหนุ่มร้อยชีวิตดังก้องภายในลานอาคารที่ทั้งกว้างใหญ่และหรูหร่า ทุกคนต่างมีสีหน้ามุ่งมั่น และ ตั้งใจ ในพิธีปฐมนิเทศอัศวินรุ่นเยาว์อันศักดิสิทธ์

“จงสาบานต่อหน้าท่านเทพีแห่งดวงจันทร์ ว่าเจ้าจักจงรักภักดีต่อแผ่นดินแห่งอาร์เทอรมัส จะเป็นอัศวินที่ดี คอยช่วยเหลือผู้คน ด้วยชีวิตของเจ้า!”

เด็กหนุ่มเกือบทุกคนข่านตอบ ใช่ แค่เกือบทุกคนแหละนะ..

“ข้าขอสาบาน ด้วยเกียรติของลูกหลานแห่งดวงจันทร์!”

 เสียงนั้น ยังคงดังก้องอย่างยิ่งใหญ่ แม้เสียงๆนั้นจะออกมาไม่ครบทั้งหนึ่งร้อยคนก็ตาม

ไม่มีใครสังเกตของความต่างเล็กๆน้อยๆนี้หรอกน่า..เจ้าตัวคิด

ใช่แล้ว…ข้าไม่อาจสาบานได้หรอก

โรงเรียนสำหรับอัศวินงั้นหรอ

โรงเรียนที่จะขัดเกลาเหล่าบุรุษขุนนางชั้นสูงงั้นหรอ

ของแบบนั้น…ข้าไม่ได้สนใจสักหน่อย

เพราะข้าไม่ใช่คนที่จะมาคิดดีทำดีอะไรเช่นนั้น 

ถึงแม้อันที่จริง ในที่แห่งนี้ จะมีคนที่จบไปแล้วเป็นอัศวินที่ดี ไม่เอาเปรียบชาวบ้านได้สักกี่คนกัน

แต่ก็อย่างว่า..โลกนี้มันอยู่ยากขึ้นทุกวัน

กะอีแค่คำสาบานจากลมปาก..ไม่นานก็เลือนหาย

ข้ามิต้องการเป็นอัศวิน

มิต้องการชื่อเสียง หรือสิ่งใด

สิ่งที่นำข้ามายังที่แห่งนี้…คือคำสัญญาของเซวีนา..แม่มดที่ข้าเคารพ

ดอกไม้วิเศษ ที่ดวงตาของข้าเท่านั้น ที่จะเป็นผู้พบมัน ..ดอกไม้ลึกลับ ไม่มีใครรู้จักลักษณะของมันได้ถูกซ่อนอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้

เพราะงั้นแม้จะต้องปลอมตัวเข้ามา แต่ข้าก็จะทำ

เพื่อเซวีนา….ผู้มีพระคุณของข้า!