ผมขอเรียกว่าพี่ได้ไหม [SEVENTEEN l Mingyu♔Jeonghan-END]

♔ผมขอเรียกว่าพี่ได้ไหม♔

            แม้ตัวเองจะเป็นถึงเจ้าของผับ แต่แอลกอฮอล์หรือเครื่องดื่มมึนเมาก็ถือเป็นสิ่งที่จองฮันอยากจะถอยห่างมากที่สุด เพราะนอกจากมันจะทำให้เขานึกถึงความทรงจำที่แฟนเก่าบอกเลิกกันด้วยเหตุห่วยๆแล้ว..

            มันยังทำให้เขาพบเจอกับชายหนุ่มคนหนึ่ง

            แค่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นที่เขาสามารถมองเห็นประกายนัยน์ตาสีชาโคลด้วยระยะที่เหมาะสมราวกับถูกสรรสร้างขึ้นมาเพื่อกันและกัน ความรู้สึกที่เคยเหยียบมันไว้ตลอดเกือบหนึ่งปีก็หวนคืนจนเขารู้ได้ทันทีว่ามันคืออะไร

            และอาการแปลกๆที่ไม่ควรเกิดขึ้นพลันให้ยุน จองฮันตัดสินใจพาตัวเองหนีออกมาอย่างรวดเร็ว ทว่าเสียงทุ้มสุดท้ายที่ได้ยิน..กลับทำให้ความรู้สึกที่พยายามสะบัดทิ้งหวนคืนซ้ำๆทุกครั้งที่ตื่นนอน

 “คุณคือคนที่เดินชนผมเมื่อตอนนั้นใช่ไหมครับ”

“คุณจะอยากรู้ไปทำไม”

“ผมแค่อยากยืนยันว่าไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวที่จำคุณได้”

“...”

“ผมดีใจนะครับที่คุณเองก็จำผมได้เหมือนกัน”

♔

“ไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าผมจะไม่ปฏิเสธคุณ”

“เพราะคุณกำลังยิ้มอยู่มั้งครับ ผมถึงคิดว่าคุณคงไม่รังเกียจ”

“อะ..”

            “แถมตอนนี้คุณก็หน้าแดงแล้วด้วย ผมคิดได้หรือเปล่าว่าคุณจะไม่ใจร้ายกับผม :)”

            แวะมาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้ววว คราวนี้เป็นแฟนฟิคแหละ ;-; เราชอบคู่มินกยูกับพี่จองฮันมากเลยมาแต่งค่ะ ถ้าไม่ใช่เรือใครก็สามารถกดปิดได้เลยน้า เราไม่ได้มีเจตนาจะเบียดเรืออื่นนะคะ อันนี้เป็นความชอบส่วนตัวของเราเฉยๆเนอะ  

            คำเตือน : เนื้อหาที่แต่งขึ้นทั้งหมดไม่ได้เกิดขึ้นจากตัวบุคคลจริงๆ เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้นนะคะ(แต่งเพื่อสนองนีทตัวเองล้วนๆ) หากมีข้อผิดพลาดอะไรขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

            เรื่องนี้เราจะลงแค่ในDek-dกับRAWเหมือนเดิมและจะไม่มีการรวมเล่มขายน้า ขอให้คุณรี้ดทุกคนอ่านเพื่อความบันเทิงและเพื่อรับผงฮีลจากเราเท่านั้นนะคะ :D

เซตเดี่ยว

♔แท็กของเรื่องนี้ : #ผมขอเรียกว่าพี่ได้ไหม♔

Twitter : Blue_Lamp

Facebook : BlueLamp