ข้าเพ่งพิศมรรคา

หนึ่งโลกธาตุขนาดใหญ่ถักร้อยพันธะแห่งโชคตะอันลี้ลับ ท่ามกลางมหาขุนเขาแห่งเซียนที่สูงเสียดฟ้าทิ่มแทงสู่สวรรค์ยังคงมีบัณฑิตที่พยายามพร่ำสอนมหาขุนให้เกิดปัญญาสร้างจิตเดิมแท้แห่งวิญญาณเทพ ดินแดนเหมันต์ไร้แสงตะวันทิศเหนือซึ่งมีหลวงจีนเฒ่าที่สาธยายธรรมเพื่อสร้างบรรยากาศแห่งชีวิตหน้าประตูแห่งความตาย ใต้หล้ามหาทวีปแห่งความรกร้างทางทิศตะวันตกที่ถูกขวางกั้นไว้ด้วยหนึ่งกระบี่ ทะเลสาบวังมังกรทั้ง 9 พื้นที่สถิตของวิญญาณมังกรที่แท้จริงซึ่งร่วงหล่นในมหาสงคราม

การบำเพ็ญฝึกฝนเพื่อมหามรรคาทอดยาวสู่ชีวิตอมตะอันเป็นนิรันดร์

บนมหามรรคาหมื่นสายที่ผู้ฝึกตนต่างเหยียบย่างด้วยสองเท้าซึ่งไม่เคยมีการหยุดพักแม้เพียงชั่วครู่

แต่ถึงกระนั้นที่สุดขอบปลายทางมหามรรคาช่างเงียบสงบว่างเปล่าไร้ผู้คน

มหามรรคามีทางแยกมากมายแต่ไม่เคยเป็นทางเดินที่คับที่แท้จริง

เมื่อกลียุคอันเป็นวัฏจักรที่ไม่อาจะหลีกเลี่ยงได้ใกล้เข้ามา

ปลายสุดมหามรรคาที่เงียบสงัดไร้ซึ่งผู้คนกลับค่อย ๆ มีเสียงดังก้องกังวาล

อันเป็นม่านเปิดฉากของเรื่องราวอันไม่แน่นอน

---

ชะตาฟ้าลิขิตบีบบังคับชีวิตมนุษย์อย่างแท้จริง ท่ามกลางการไหลไปของกาลเวลาอันเต็มไปด้วยความสงบสุขของ

ครอบครัวธรรมดาครอบครัวหนึ่งกลับต้องแปรเปลี่ยนไป เหลือเพียงเด็กกำพร้าที่น่าสงสารอยู่เพียงผู้เดียว

การพลัดพรากจากไปของบิดาและมารดาต่างเกี่ยวเนื่องกับ "ปีศาจและเซียนบนภูเขา"

ที่ซึ่งทั้งชั่วชีวิตของเด็กหนุ่มอาจจะไม่ได้พบเจอเลย ในเมื่อชะตาฟ้าลิขิตให้ต้องเป็นไปเช่นนี้ตัวของ "หวังเหล่ย"

ก็ได้แต่ต้องจำใจยอมรับแต่ไม่มีวันยอมจำนนอย่างแน่นอน 

พันธนาการแห่งชีวิตอันเคยเป็นความสุขทั้งชีวิตได้แตกดับไปแล้วบนเส้นทางชีวิตนี้เขาไม่มีอะไรที่ต้องจะเสียอีกแล้ว

"ถ้าหากสวรรค์ต้องการบีบให้ข้าโดดเดี่ยวข้ายอมรับ เค้นให้ข้าไร้ความสุขข้ายอมรับ

แต่จะมาลงโทษสังหารให้ข้าตายไปโดยที่ข้าไร้ซึ่งความผิด ข้า ไม่ มี วัน ยอมรับ!!!!"

ในเมื่อมหามรรคาได้ถูกเด็กหนุ่มก้าวเท้าเหยียบลงไปแล้วนั้น 

บนมหามรรคาสายนี้คงไม่มีความเงียบเหงาดั่งเคยแล้ว

---

***ทุกเรื่องราวมีจุดเริ่มต้นและจุดจบ มหามรรคาทอดยาวไกล วิถีทางของโลกนี้ไม่เคยทำให้ใครประหยัดแรงกายแรงใจได้แม้แต่น้อยแต่หวังเพียงว่าภายในใจผู้อ่านทุกท่านจะเต็มไปด้วยสายลมแห่งวสันตฤดูที่พัดผ่านเข้ามาภายในห้วงเวลาแห่งความสุขและสนุกสนาน ขณะที่ทุกท่านกำลังอ่านนิยายเรื่องนี้***