(Singular Short Fiction) คนที่ใช่

เนื้อเรื่อง

 “...............”

“หือ?? เมื่อกี้นัทว่าอะไรนะ โทษที เราไม่ได้ยิน”คนผมยาวพูด พลางดึงหูฟังออก

“เราบอกว่า ซินจะว่ายังไง ถ้า...”กีต้าร์แมนนั่งลงข้างๆดูโอ้ 

“ถ้า?”คนตัวเล็กกว่าเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย กีต้าร์แมนสูดหายใจก่อนพูดออกไป

“เราคิดว่าเราชอบน้องดาต้า”

“เราจะว่าอะไรได้เล่า เราเป็นเพื่อนนะ ไม่ใช่แฟนนัท นัทจะชอบใคร ทำไมต้องกลัวเราว่าด้วย?”ซินพูดติดตลก แต่แววตากลับหม่นลง ซึ่งนัทไม่ได้สังเกตเห็น

“โห ก็เราเล่นทำอะไรให้แฟนคลับจิ้นกันบ่อยๆ นึกว่าซินจะคิดอะไรกับเราจริงๆซะอีก”นัทพูดกลั้วหัวเราะ ซินกระตุกยิ้มที่มุมปากเบาๆ

“ไอ้บ้า... ฉันจะไปคิดอะไร ผู้ชายด้วยกันนะเว้ย”

“ก็ซินสวยขนาดนี่ เป็นผู้ชายก็หวั่นไหวล่ะ”นัทเอื้อมมือไปจับปลายคางซิน คนหน้าสวยรีบเอามือปัดออกทันที

“ทะลึ่งละแก ทะลึ่งละ ไม่มีอะไรทำหรือไง”

“เออ... ใช่”นัทยกนาฬิกาขึ้นมาดู “เวรละ! นัดน้องดาต้ากินข้าวไว้นี่หว่า”พูดจบก็รีบคว้ากระเป๋ากับแว่นกันแดดคู่ใจ แต่ก็ไม่วายหันมาหยอกคนที่นั่งมองอยู่ “ไปก่อนนะครับนางฟ้า~”

“ไปไหนก็ไปเลยแก”ซินโบกมือไล่

@เซ็นทรัล บางนา

“พี่นัทคะ พี่นัทว่าเสื้อตัวนี้เป็นไงบ้าง”ดาต้าหันมาถาม หลังจากทานข้าว ตอนนี้พวกเขาอยู่ในร้านขายเสื้อผ้า ร้านที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่เดินเข้า สองมือของนัทเต็มไปด้วยถุง เสื้อ กระโปรง รองเท้า กระเป๋า

“ว่าไงคะพี่นัท???”ดาต้าย้ำ แล้วเดินมายืนเท้าเอว โพสท่าราวกับกำลังถ่ายปกนิตยสาร

“สวยครับ น้องดาต้าสวย ใส่อะไรก็สวยอยู่แล้ว”หญิงสาวยิ้มกับคำชมของกีต้าร์แมน

“งั้น เดี๋ยวดาต้าไปเปลี่ยนก่อนนะคะ เอาตัวนี้ล่ะ”นักร้องสาวเดินกลับเข้าไปในห้องลองเสื้อ จู่ๆ ความคิดของนัทก็พาลลอยไปถึงคนผมยาว

‘เข้าร้านเสื้อกับซินทีไร ไม่เห็นเป็นงี้เลย เห็นมันหยิบๆ ทาบๆ แล้วก็ไปจ่ายตังค์ ไม่เห็นต้องมาลองแล้วลองอีก หมุนไปหมุนมาแบบนี้เลย’นัทหัวเราะเบาๆกับตัวเอง ‘แหงล่ะ มันเป็นผู้ชายนี่หว่า จะให้เรื่องมากแบบผู้หญิงมันก็ไม่ใช่ ถึงมันจะสวยก็เหอะ’กีต้าร์แมนส่ายหน้า นี่เขาเป็นอะไรเนี่ย มาเดตกับนักร้องที่สวยเป็นอันดับต้นๆของค่าย ยังจะไปนึกถึงคนอื่นอีก แถมคนที่นึกถึงก็เป็นคนเพศเดียวกันด้วย บ้าไปแล้วไอ้นัทเอ้ย!

“เสร็จแล้วค่ะพี่นัท”ดาต้าเดินออกมาพร้อมกับถุงเสื้อ นัทรับไปถือตามวิสัยที่ดีของสุภาพบุรุษ “ไปไหนกันต่อดีคะ?”

“น้องดาต้ายังไม่อยากกลับบ้านเหรอครับ”

“ดาต้าอยากไปดูหนังค่ะ มีหนังเข้าใหม่น่าดูมากๆเรื่องนึง เราไปดูหนังกันดีกว่า”ว่าแล้วก็เดินมาจูงมือนัทไปที่ชั้นโรงหนัง ซื้งคุณสุภาพบุรุษก็เดินตามไปแต่โดยดีด้วยหน้านิ่งๆ ตามปกติ

@ห้องซ้อม

“เฮ่ออออออออออออออออออออออออออออ”นัทมาถึงก็ทิ้งตัวลงโซฟาพร้อมถอนหายใจอย่างแรงจนคนผมยาวที่กำลังนั่งเขียนเพลงต้องหันมามอง

“เป็นอะไรนัท ไปเดตไม่สนุกรือไง”

“สนุก สนุกมากกกกกกกกกกกกกกก สนุกจนไม่อยากไปอีกเลย”

“ทำไมงั้นล่ะ”ซินวางสมุดในมือลงแล้วจ้องหน้านัท

“น้องเขาไม่เป็นแบบที่คิดไว้เลยว่ะ ตอนแรกเราคิดว่าเขาเป็นสาวมั่น ทำงานเก่ง เป็นตัวของตัวเอง ไม่เรื่องมาก ที่ไหนได้ เอาแต่ใจตามแบบฉบับลูกคุณหนูเลย”

“เป็นผู้ชาย เขาต้องไม่นินทาผู้หญิง รู้ป่ะ”

“ก็ซินถาม”

“ย้อน?”คนผมยาวเท้าเอวอย่างเอาเรื่อง

“เปล่าครับ เปล่าคร้าบบบบบบ มาเฟียผมมิอาจเอื้อมไปย้อนนางฟ้าหรอกคร้าบบ เดี๋ยวโดนแฟนคลับนางฟ้ารุม”คนหน้ามาเฟียอ้อนด้วยเสียงโมโนโทนประจำตัว

“เออ รู้ตัวก็ดีละ คุณมาเฟีย”

กินข้าว ช็อปปิ้ง ดูหนัง กินข้าว ช็อปปื้ง ดูหนัง กินข้าว ช็อปปิ้ง ดูหนังงงงงงงงงงงงง

เมื่อไหร่นะ เขาจะหลุดพ้นวงจรอันแสนน่าเบื่อนี่สักที!

“พี่นัทจะเอาอะไรไหมคะ ดาต้าจะไปจ่ายเงินแล้ว”หญิงสาวเดินมาพร้อมกับถาดขนมในมือ

“อ่อ ไม่ล่ะครับ น้องดาต้าไปจ่ายเงินเลย”นัทส่งยิ้มให้ ดาต้าจึงเดินไปจ่ายเงิน พลันสายตาที่มองออกไปนอกกระจกร้าน ก็ปะทะเข้ากับคนตัวเล็ก ที่ยินเถียงอะไรบางอย่างกับคนขายเสื้ออย่างเอาเป็นเอาตาย นัทไปรีรอที่จะวิ่งไปดูสถานการณ์ และเห็นซินกำลังลุกเป็นไฟ

“พี่ครับ พี่ทำแบบนี้ไม่ถูกนะครับ ถึงคนต่างชาติเขาอาจจะมีเงินมากกว่าเรา แต่เราก็ไม่ควรจะขายของให้เขาในราคาที่แพงกว่าปกตินะครับ”

“น้องคะ ถ้ามีปัญหา ก็ไปซื้อร้านอื่น พี่ขายของพี่อย่างนี้ ก็ไม่ได้เอาเปรียบน้องซะหน่อย น้องจะมาเดือดร้อนอะไรคะ”คนขายเริ่มเท้าเอว

“แต่ว่า...”

“ซิน”นัทเรียก พร้อมกับเดินไปจับแขนซินแล้วลากออกมา

“อะไรนัท ลากเราออกมาทำไม”คนตัวเล็กโวยวาย

“ซิน จะไปเถียงกับเขาทำไม ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก คนเห็นแก่ตัว มันแก้ยาก”

“ก็คิดกันซะอย่างเงี้ย”ซินยืนกอดอกทำหน้ามุ่ย

“โอ๋ๆๆๆ ไม่งอนนะ เดี๋ยวนัทพาไปกินไอติม”นัทเอามือโอบไหล่ซินแล้วตบเบาๆ

“ไอ้นัทบ้า อารมณ์เสีย ไปห้องน้ำดีกว่า”ว่าแล้วก็เดินนำลิ่วๆ ไปยังห้องน้ำ นัทได้แต่เดินตามแล้วขำกับตัวเอง

“คนไรวะ โมโหแล้วปวดฉี่...”

หลังจากเข้าห้องน้ำ พวกเขาก็มานั่งกันอยู่ในร้านอาหารอิตาเลี่ยนแห่งหนึ่งในห้างเดิม ซินกำลังพันเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปากอย่างต่อเนื่อง

“ซิน ซิน กินช้าๆหน่อยก็ได้ เดี๋ยวสำลัก”

“ไม่รู้เว้ย อารมณ์ไม่ดี”แล้วก็กินต่อ

“แกนี่ เหมือนผู้หญิงเลยว่ะ โมโหแล้วกินเนี่ย”ซินหยุดกินทันที แล้วเอาส้อมชี้หน้านัท

“ฉัน เป็น ผู้ ชาย”

“ครับคร้าบบบ ผู้ชายครับ รู้ครับ แต่ตอนนี้คุณผู้ชายเช็ดปากหน่อยนะครับ ซอสเลอะแล้ว”นัทพูดแล้วหยิบกระดาษทิชชู่ยื่นให้ซิน ซินรับมาเช็ดด้วยสายตาขุ่นๆ แต่นัทกลับมองอย่างเอ็นดู

“พี่นัท! พี่นัททิ้งดาต้า แล้วมานั่งกินข้าวกับพี่ซิน มันหมายความว่าไงคะ!”นัทหันไป พบกับดาต้ายืนอยู่ข้างโต๊ะด้วยท่าทางโกรธจัด

ชิบหายแล้ว กูลืมน้องดาต้า!

“เอ่อ... คือ พี่ขอโทษครับดาต้า”

“ถ้าพี่นัทเป็นเกย์ จะมาขอเดตกับดาต้าทำไม”

“น้องดาต้าครับ..”

“พี่นัทไม่ต้องพูด ลาก่อนค่ะ!”ดาต้าสะบัดหน้า เดินออกไปจากร้าน นัทเอียงคอมองนิดหน่อย ก่อนจะหันมาตักซุปเข้าปาก

“ไม่ตามไปเหรอนัท?”ซินถาม

“ปล่อยเขาไปเหอะ”นัทยักไหล่

“ทำไมนัทไม่บอกเขา ว่านัทไม่ได้เป็นเกย์ แล้วก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเราด้วย”

“ก็... ไม่รู้สิ เราไม่ได้เป็นเกย์นะ ไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่ ผู้ชายที่เหมือนผู้หญิงบางคน ก็ไม่แน่...”

“หา?????”ซินทำตาโต

“กินซุปไหมซิน อร่อยนะ”นัทตักซุป แล้วยื่นไปข้างหน้าซิน

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย เมื่อกี้หมายความว่าไง ฮะ!”

“ม่ายยยยยยยยยยยรู้ กินๆๆๆ”

“เราได้ข่าวว่า ตอนนี้น้องดาต้ากำลังคบกับบาสอยู่อ่ะ”ซินบอก ขณะกำลังนั่งอยู่กับนัทในร้านกาแฟ

“บาส.. บาสไหน?”

“แฝดเธออ่ะ”

“อ่อออออออ บาสบีดับบิว ฮ่าๆๆ ขอให้โชคดีละกัน”นัทพูดกลั้วหัวเราะ

“นัทไม่เสียใจเลยเหรอ?”

“เสียใจทำไม ก็น้องดาต้า เขาไม่ใช่สำหรับนัท”

“แล้วใครล่ะที่ใช่?”

“ซินไง”คนหน้ามาเฟียยิ้มหวานใส่ คนตัวเล็กถึงกับเบ้หน้า

“น่ะๆๆ มาทำหน้าเบ้ แล้วทำไมแก้มแดงอย่างงั้นล่ะๆๆๆ”นัทได้ใจ เอานิ้วไปจิ้มแก้มซิน ผลก็โดนซินตีมือจนเป็นรอยแดงกลับมา

“เอาใหญ่แล้วนะแก ที่สาธารณะก็ไม่เว้น เดี๋ยวก็เป็นข่าวหรอก”

“เอ้า กลัวอะไร ก็มันเรื่องจริง”

“ไอ้บ้านัท”ซินถลึงตาใส่

“อุ้ย... บังเอิญจังนะคะ พี่ซิน พี่นัท”ดาต้า ซื้อเดินมาจากไหนไม่รู้ กำลังยืนอยู่ตรงโต๊ะพวกเขา ข้างกายเธอมีบาส คนที่เป็นข่าวด้วยล่าสุดยืนอยู่

“น้องดาต้า สวัสดีครับ”ซินยิ้มให้ ขณะที่นัทแค่พยักหน้า

“สวัสดีค่ะ นี่ตกลง คบกันเปิดเผยแล้วเหรอคะเนี่ย”ดาต้าเอียงคอ

“ก็แล้วแต่จะคิด”นัทพูดด้วยเสียงโมโนโทน ซึ่งดูจะห้วนกว่าปกติ

“งั้นก็ ยินดีด้วยนะคะ ดาต้าไม่กวนละ”ดาต้ามองนัทกับซินด้วยหางตา พร้อมกับเหยียดยิ้มที่มุมปากคล้ายเยาะเย้ย ก่อนจะกันไปเกาะแขนบาส “เราไปร้านอื่นกันดีกว่าค่ะพี่บาส”

“ครับ ดาต้า”บาสหันมาส่งยิ้มบางๆให้ซินกับนัท ก่อนที่จะถูกดาต้าลากออกไป บาสก็วางอะไรบางอย่างไว้บนโต๊ะ ข้างๆแก้วกาแฟนัท พร้อมกับยิ้มปริศนา แล้วตามดาต้าออกไป

“นั่นอะไรเหรอนัท”ซินชะโงกหน้ามาดู

“กระดาษอ่ะ ขอดูก่อนนะ”นัทคลี่กระดาษที่พับไว้  ในกระดาษเขียนข้อความไว้สองบรรทัด

บรรทัดบน เป็นพินบีบี

บรรทัดล่างเขียนไว้ว่า
‘เคยได้ยินไหมครับ คนหน้าตาเหมือนกัน มักจะเป็นเนื้อคู่กัน’

“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!”