คุณยักษ์ของโชคดี

ที่ห้องของคุณยักษ์ ความเงียบเข้าปกคลุม ทั่วทั่งห้องได้ยินเพียงแค่เสียงแอร์บรรยากาศน่าอึดอัด คุณยักษ์ยืนอยู่ด้านหน้าของโชค เขานิ่งมองมาที่โชคสายตาของเขาแตกต่างไปจากเดิมความอบอุ่นได้หายไปเหลือไว้เพียงแต่ความว่างเปล่า แต่เขายังทำทุกอย่างเหมือนเดิม เหมือนเดิมอย่างที่เคยทำกับโชค

"หิวข้าวเหรอ กินอะไรไหมเดี่ยวทำให้"เป็นโชคเสียเองที่นิ่งเงียบมองเขา ความเหมือนเดิมของเขาทำให้โชคเจ็บ โชคกำหมัดแน่น

"ถ้าหิวมาก มีแกงจืดในตู้เย็นเอาไปเวฟกินก่อนก็ได้"

"หรือว่าจะอาบน้ำ อาบน้ำได้นะ แต่ได้เฉพาะด้านล่างด้านบนฟักบัวเสีย"เขาพูด แล้วก็พูด พูด พูดจนโชคไม่อยากได้ยินอีกแล้ว โชคกำมือแน่นจนมันเจ็บ แต่เจ็บก็ไม่เท่ากับความเฉยชาเหมือนเดิมของเขา น้ำตาของโชคเอ่อขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ไม่รู้ว่าตอนไหนเขาก็ได้แต่ส่ายหน้าแล้วก็ตะโกนออกไปว่า

"ไม่"

"ไม่"

"ไม่"เขาไม่อยากจะได้ยินอะไรแบบนี้อีกแล้ว เขาตะโกนออกไปร้องไห้ไป น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย คุณยักษ์ยื่นนิ่งใบหน้าอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจออกมา เดินออกเข้ามาหาคนโชคดึงเขาเข้าไปกอดแล้วก็ลูบหลัง 

"โอ้ พี่ผิดเอง หายร้องไห้เถอะนะคนดี"เสียงของเขาปลอบประโลม ความผิดที่โชคได้ทำได้สลายหายไปเป็นฝุ่นผง พอได้เขาปลอบหน่อยเสียงร้องไห้ของโชคก็ดังขึ้นมากกว่าเดิม สะอึกสะอื้น บอกว่าเป็นเพราะเขา เพราะเขาคนเดียวที่ทำให้โชคเป็นอย่างนี้ไม่เพียงแต่พูดมือไม้ก็ตีเขาจนแสบ ผ่านไปเนินนานจนเจ้าตัวหยุดร้องไห้ได้ คุณยักษ์ก็พาโชคมาที่โซฟา โชคซบที่แผ่นอกเขาฝังใบหน้าไว้ไม่ยอมเงยขึ้นมา ได้แต่ยินเสียงที่เจ้าตัวสูบน้ำมูกแล้วเช็ดไว้แล้วก็ใช้เสื้อเขาต่างผ้าเช็ดหน้า

"ยอมแล้ว"ไม่นานกว่านั้นโชคก็พูดขึ้นมา คุณยักษ์ยกคิ้วข้างหนึ่งอย่างสงสัย เขาตอบไปว่า

"ยอมแล้วอะไร"กำปั้นหมัดหนึ่งทุบเข้าที่อกเขาดังปั๊ก 

"ที่เคยบอกไว้ไง"คร่านั้นแหละคุณยักษ์ถึงได้เข้าใจ เขายิ้มออกมาแล้วก็แสร้งถามคล้ายไม่เข้าใจ

“บอกอะไร ไม่เห็นจำได้”อกเขาโดนเข้าอีกหมัดหนึ่งเจ็บไม่น้อยเลยทีเดียว โชคพยายามจะฝังหน้าลงที่อกเข้ามากกว่าเดิม กอดคุณยักษ์แน่นกว่าเดิมบอกเสียงอุ๊บอิ๊บ

“บอกว่าจะคุณยักษ์จีบโชคได้ไง”คุณยักษ์หัวเราะออกมาเบาๆจนอกกระเพื่อม เด็กหน่อเด็กมาอนุญาตให้เขาจีบ เจ้าตัวคงไม่รู้หรอกว่าเขาจีบเจ้าตัวไปตั้งนานแล้ว จีบจนตอนนี้มันเลยคำว่าจีบไปตั้งนานแล้ว นี้ก็แต่รอให้ยอมรับออกมาเท่านั้นเอง แต่เหมือนว่ายังจะไม่หมด

“แต่ต้องแลกกับ คุณยักษ์ต้องหายโกรธโชคก่อน”เขาส่งเสียงหึใส่คนใต้ร่าง แม้นหัวสมองด้านความรู้สึกของเจ้าตัวเล็กจะช้า แต่หัวสมองด้านต่อรองนี้ไม่ลดน้อยเลยแม้นแต่นิด แต่จะถือว่าคราวนี้เขาไม่ขาดทุนก็แล้วกันอย่างน้อยก็ทำให้คนบ้างคนยอมรับความรู้สึกตัวเองได้สักที