มารดาของข้าชอบพูดไม่ตรงกับใจ

ลี่อิงเป็นพนักงานเงินเดือนที่ทำงานด้วยความทุ่มเทเพื่อเงินเดือนในการประทังชีวิตสาวโสดของเธอ หญิงสาวใบหน้าดาดดื่นผู้มีอาหารอร่อยเป็นแรงบัลดารใจในการใช้ชีวิต และมีนิยายออนไลน์เป็นแฟนหนุ่มที่นอนหลับไปด้วยกันทุกคืน 

คืนหนึ่งเธอเปิดเจอนิยายย้อนยุคเล่มหนึ่ง และค้นพบว่านางร้ายชื่อเหมือนตัวเอง ทว่าในเนื้อเรื่องชีวิตของตัวร้ายคนนี้บัดซบมาก เธอรู้สึกรับไม่ได้จนต้องจำใจเพราะอยากจะรู้ตอนจบของครอบครัวตัวร้าย เพื่อว่าคดีจะพลิก ที่ไหนได้ ย่ำแย่กว่าที่เธอคิดไว้เสียอีก ด้วยความสะเทือนใจ สาวใหญ่ ใจดีอย่างเธอที่อดนอนมาหลายคืนก็หัวใจวายตายไปทั้งแบบนั้น ก่อนตายยังถือโทรศัพท์ที่กำลังเปิดเกมส์ปลูกผักเพื่อเป็นการเยีียวยาจิตใจ ทำให้ความพยายามในการโทรเรียกรถพยายามเพื่อช่วยชีึวิตตัวเองของเธอล้มเหลว เพราะหน้าจอค้างอยู่ที่หน้าเกมส์

ลี่อิงกันฟัน ไอ้โทรศัพท์เฮงซวย ไอ้เกมส์เฮงซวย

แต่สุดท้ายเธอกลับค้นพบว่า สาวใหญ่ ใจปลาซิวอย่างเธอได้เข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องที่อ่านไป และกลายเป็นนางร้ายคนนั้น มองไปทางซ้ายเป็นเด็กหญิงตัวน้อยแก้มยุ้ยน่ารัก ด้านขวามีสาวใช้ตัวน้อยอุ้มเจ้าก้อนแป้งเพศชายที่มีใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราไม่แพ้พี่สาวของเขา และที่สำคัญ ทั้งสองคนเป็นอ้วนแบบสำเร็จรูป ไม่ต้องมีผัว ไม่ต้องอุ้มท้อง ไม่ต้องคลอดเอง 

ใบหน้าสวยกระชากใจหันมาที่ด้านหน้าเห็นชายหนุ่มหน้าตาดี และสตรีอ่อนหวานที่กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของเขา ความทรงจำมากมายมหาศาลก็เข้าจู่โจมจนเธอแทบล้ม เสียงตะโกนของชายหนุ่มตรงหน้าปลุกให้เธอได้สติขึ้นมา ดวงตาที่พล่าเบลอกลับมาชัดเจนอีกครั้ง

ใจในของเธอมีีคำหนึ่งผุดขึ้นมาตัวใหญ่มาก ผู้ชายมักมาก ช่างน่ารังเกียจนัก อี้ ๆ ๆ 

แต่สิ่งที่แสดงออกไปกลับตรงกันข้าม ร่างเย้ายวนทรุดกายลงเกาะชายผ้าผู้เป็นสามีเอาไว้อย่างโศรกเศร้า กล่าวพรรณนาถึงความรักของตนที่มีให้เขาว่าลึกซึ้งแค่ไหน และนางกำลังถูกใส่ร้ายอย่างไร

เด็กหญิงที่อยู่ด้านข้างไม่เข้าใจ ท่านแม่ก็พูดอยู่ตรงหน้านางแท้ ๆ แล้วเสียงของท่านแม่อีกคนที่อยู่ในหัวของนางนี้มาจากไหนกัน และไอ้บัดซบ กับไอ้สากกะเบือคืออะไร กินได้หรือไม่

“ไอ้บัดซบ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไอ้สากกะเบือ ถุย ทุเรศ ทุเรศปากจะแย่แล้ว ทำไมบทพูดมันถึงได้น่ากลัวขนาดนี้ ไอ้คนเฮงซวยยยยย”

……………………………………..