สั่งสอนเด็กโรคจิต #จากไอ้กรสู้น้องกร

ตุ้บ! เสียงกระแทกดังไปรอบห้องร่างของชายหนุ่มสูงโปร่งถูกปล่อยตัวลงพื้นอย่างแนงจนกรรู้สึกจุกไปทั่วร่าง 

"มึงจับกูมาทำไมว่ะ"ผมพูดออกมาด้วยแรงอารมณ์ ม่านตาเบิกกว้างด้วยความโกรธ

"ผมว่าผมก็ได้พูดออกมาอย่างชัดเจนแล้วนะครับ"เสียงทุ้มของชายหนุ่มที่สูงกว่า185ซม. ก่อนจะก้มลงมองมาผมอย่างสมเพช ผมกัดฟันแน่นก่อนจะพูดระบายออกมา

"พูด? พูดเหี้ยอะไรกัน!อยู่ๆมึงก็มาต่อยกูแถมยังมาจับตัวกูมาไว้ที่นี้ กูจะบอกอะไรให้นะ พ่อกูเป็นถึงนายตำรวจใหญ่ถ้าเขารู้เข้า มึงไม่มีทางรอดแน่ๆ หึ"

"หรอครับ?"ทำไมมันถึงยังเฉยได้กัน ผมมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของมัน

"ว่าแต่ พ่อของคุณชื่อธนาบดี หรือเปล่านะครับ" คร่าวนี้กลับเป็นผมเองที่ต้องตกตะลึง ไอ้หมอนี่!

"หึๆ ไม่ต้องห่วงนะครับก็พ่อของคุณ เขายกคุณให้ผมแล้ว"

"ไม่จริง! มึงพูดบ้าอะไร?!" พ่อจะยกเขาให้เจ้าหมอนี่ทำไม โกหกแน่ๆ 

"ไม่เชื่อจะลอง โทรดูไหมครับ"พูดจบมือหนาก็คว้าเอามือถือขึ้นมาต่อสายถึงพ่อของผม ผมมองไปที่เบอร์ที่ขึ้นโชว์ก็รู้ได้ทันที