หออาถรรพ์

    'ตึก ตึก ตึก' กลางดึกในคืนคืนหนึ่ง มาร์คได้ยินเสียงแปลกๆเสียงคล้ายๆกลุ่มคนกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างผ่านหน้าห้องเขาไป ความคิดแรกมาร์คคิดว่ามีนักศึกษาห้องอื่นอาจจะวิ่งเเกล้งกันอยู่หน้าห้องตอนนั้นเขาไม่ได้คิดเรื่องลี้ลับหรือเรื่องอื่นเลย เพราะมาร์คเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องอะไรพวกนี้เวลาผ่านไปสักพักเสียงนั้นก็ยังไม่เงียบหรือหายไปแต่ยิ่งกลับดังขึ้นเรื่อยๆก่อให้เกิดความรำคาญแก่มาร์ค ด้วยความรำคาญนั้นมาร์คจึงสบทคำพูดออกมา

      'แม่ง! ดึกดื่นป่านนี้ยังวิ่งเล่นอะไรกันอีกวะไม่เกรงใจห้องอื่นกันบ้างรึไง'

       แกร๊กก!

       'หัดเกรงใจ-' มาร์คที่กำลังอารมณ์เสียเปิดประตูเอ่ยปากว่าพวกที่วิ่งอยู่หน้าห้อง แต่ยังไม่ทันได้พูดจบก็ต้องหยุดชะงักหันซ้ายหันขวามาร์ครู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เมื่อกี้เสียงยังดังอยู่แต่พอเปิดประตูออกมากลับไม่เห็นใครเลย บรรยากาศรอบข้างเงียบสนิทไม่มีแม้แต่เสียงแมลงและเสียงลมพัดผ่าน

    หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นมาร์คก็เจอกับเรื่องแปลกๆขึ้นเรื่อยๆทั้งเสียงหน้าห้อง เสียงคนหัวเราะ เสียงคนร้องไห้ เสียงร้องโหยหวน จนตอนนี้ความคิดของเขาที่ไม่เคยเชื่อสิ่งลี้ลับก็เปลี่ยนไป มาร์คได้ปรึกษากับเพื่อนและเริ่มจะเชื่อเริ่มจะค้นหาเรื่องแบบนี้อย่างจริงจัง.