ขยับหัวใจนายเจ้าชู้ (yaoi)

ณ ผับชื่อดังยังมีเสียงเพลงที่ดังสนั่นหวั่นไหว ผู้คนเต้นกันอย่างเมามาย และคนที่ทำให้สาวหลายคนอยากได้ครอบครองคือ...

ชายที่เดินเข้ามาอย่างสง่างามและมีสาวรุมล้อมอย่างหนาแน่น คือ...

"ปาร์ค ชานยอล" ผู้ที่เก่งในทุกๆด้านไม่เว้นแต่เรื่องบนเตียง ทำไมน้ะเหรอ?? เพราะเค้าน่ะหน้าตาดีและรวยมากซึ่งต่างจากผม...

"บยอน แบคฮยอน" ผู้ยากจนและต้องทำงานในผับแห่งนี้ หึ! ผมน้ะเหรอทำไมถึงไม่มีผ.ญ เพราะหน้าก็ไม่ดี ใส่แว่นอย่างกับเด็กเนิร์ด

เลยถูกคนรอบข้างมองไปคนล้ะแบบ แต่ตอนนี้ผมควรจะกลับบ้านเพราะเลิกงาน พรุ่งนี้ก็ยังมีเรียนอีก สงสัยล้ะสิทำไมทำงานหนัก...

เพราะ... 

**"เมื่อ2ปีก่อน แบค!! พ่อไปก่อนนะ อีกสักพ่อจะกลับมา หลังจากพ่อออกไปแล้วค่อยเปิดจดหมายน้ะลูก"

ผมก็สงสัยว่าทำไมพ่อต้องพูดแบบนี้ เมื่อพ่อเดินจากไป ผมก็เปิดจดหมายดูก็พบว่า "ลูกช่วยจ่ายหนี้ให้พ่อด้วยน้ะ ทั้งหมด15ล้าน รักลูก จากพ่อ"

ความซวยก็เป็นแบบนี้ล้ะครับ^^

แนะนำตัวละคร..

ปาร์ค ชานยอล (เมะ) เป็นเด็กที่เป็นเศรษฐี หัวกะทิ มีแต่ด้านดี

บยอน แบคฮยอน (เคะ) เป็นเด็กเนิร์ด ผู้ตกอับ 

.

.

.

กริ๊งงงงงงง!!!!!!

????????ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อ ชาติเชื้อไทย~

สวัสดีวันสายครับ ผมวิ่งอย่างเร็วเพื่อให้ทันเข้าแถว เพราะเมื่อวานเจองานหนักมากเลยครับ

ทำไมน้ะเหรอ ยังไม่บอกจะดีกว่านะครับ

"บยอน มาสายมานี่ เซ็นชื่อมาสายด้วยน้ะ ขาประจำ" งานเข้าครับ เพราะผมมาสายเลยเป็นขาประจำ 

ถ้าผมบอกเรื่องที่ทำงานพิเศษทางโรงเรียนจะไล่ผมออก เพราะผลการเรียนที่ค่อนข้างปานกลางในระดับต่ำ

แถมต้องเข้ามหาลัยอีก โอ้ยยย! ปวดกะบาล เมื่อผมเซ็นชื่อการมาสายเสร็จก็รีบวิ่งเข้าเรียนทันทีเลยครับ

แต่ผมมีบางอย่างอยากบอก ผมอยู่ห้องเดียวกะปาร์ค ชานยอล ล่ะครับ เป็นไงเจ๋งป้ะ เมื่อผมเข้าห้อง อาจาร์ยทำการสอนปกติ

และเมื่อผมหลับ...

"อ๊าาาาา อร้ายยย แรงอีกค้ะ ชานยอล อ๊าาาาา ชะ..ชานอ๊าาาาา ฉันจะอ๊าา มะ.มะไม่ไหวแล้ววว" 

ตอนนี้ผมเหงื่อแตกและน้องชายผมทำพิษโดยการแตกออกมาเหมือนกัน ทำไมซวยงี้ เมื่อเพื่อนผมเห็น..

"ไอ่แบคเมื่อน้ำแตกว้ะ 555+" อีด..ก ผมอยากจะด่าแต่ทำได้แค่ปิดปากมัน และอาจาร์ยก็ขอพบอย่างด่วน

ณ ห้องปกครอง

"ขออนุญาติครับ" แบค

"เข้ามา นั่งนี่สิ" อาจาร์ย

"ครับ" แบค

"ฉันคิดว่าเธอทำตัวเหลวไหลมามากพอแล้วควรได้รับบทเรียนใหม่สักที" อาจาร์ย

"บทเรียน" แบค

"ฉันจะให้เธอไปเรียนพิเศษกับปาร์ค ชานยอล" อาจาร์ย

"ห้ะ!!!" แบค

"นี่คือคำสั่งทำตามซะ" อาจาร์ย

"คับ" แบค

ทำไมผมถึงโชคร้ายอย่างนี้ เพราะเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นที่นายชานยอลที่เค้าทำกับผ.ญในห้องเมื่อวาน

ผมยังจำได้ติดตา เฮ้อ!!! ผลัก!!! โอ้ยยย ใครว่ะเดินชน

"นี่!! มานี่หน่อย" ??

"หาาาา!!!! 0[]0" แบค

"จะมาดีไหม หรือต้องให้อุ้มไอ่เด็กเสริฟ" ??

"ไปเองได้เว้ย คุณชายชานยอล ????" แบค

"ดี" ชานยอล

เมื่อเดินมาถึงดาดฟ้า เค้าก็เข้าเรื่องทันที ทำผมเริ่มกลัวนิดหน่อยและกังวลไม่น้อย

"นายเห็นทุกอย่างเลยสิน้ะ เมื่อวานเค้าแสยะยิ้มและยื่นหน้ามาใกล้ผมมมมากขึ้น

"เห็นอะไร ป๊าววว ไม่เห็น" ผมได้แต่ผลักเค้าออกไปห่างๆ

"เหรอ แล้วที่แตกที่เป้าคือไร น้ำหกเหรอ ห้ะ!! " เค้าเอานิ้วของเค้ามาชี้ที่กางเกงผม

"เอิ่มมม..กะ..ก็ เออๆ มันไม่ได้ตั้งใจเห็นอ่ะ ขอโทษล้ะกัน" ผมยกมือไหว้เค้าอย่างหยาบๆ

"พรุ่งนี้เตรียมตัวย้ายมาอยู่กับฉันที่ห้องน้ะ เดี๋ยวจะมีคนไปเก็บของให้ เราต้องอยู่กันอีกยาว"

เฮ้อ.. กว่าจะจบนะ พรุ่งนี้ผมต้องย้ายไปอยู่กับเค้าแล้วอ่ะ ห้ะ!!! ย้าย โอ้วววม่ายยยรอดดดด 

โอ้ยยย ตายๆๆๆ แม่จ๋าช่วยลูกด้วยน้ะ

@วันรุ่งขึ้น

อืมมม~ ผมงั่วเงียมากเมื่อตื่นมากแล้วรู้สึกว่าเบาะมันนิ่มมาก โอ้ววว ผมคงฝันไป5555

จุ้บ..??’ "มอนิ่งที่รัก" ผมตกใจมากเมื่ออยู่เค้าก็มาจุ้บปากผม

ผมหน้าแดงอยู่พักใหญ่ "นี่!! บ้ารึป่าว ฉะฉันเป็นผ.ชนะ" ผมโชว์กล้ามให้ดูแต่ก็ทำให้เค้าหลุดหัวเราะออกมา

ผมเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างโมโหอยู่ๆอะไรก็มืดลงทีละนิดๆ 

ตุบ!!

ชานยอลวิ่งเข้ามาเห็นผมนอนยุในห้องน้ำและพบว่าผมเป็นไข้สูงมากจึงเช็ดตัวทำทุกอย่างให้หมด

พอผมฟื้นจากไข้แล้วก็พบเค้าหลับอยู่ข้างๆโดยมีมือมากอดเอวผมไว้ ผมมองหน้าเค้าที่เหมือนเด็กกำลังหลับ

น่ารักมาก จนผมคิดว่าเค้าเป็นแบบนี้ก็ไม่เลวน้ะ ผมคงจะตกหลุมรักเค้าเต็มๆ ใจผมเต้นแรงเมื่อมาคิดถึงสิ่งพูดไป

ทำให้ผมหน้าแดงมากขึ้นจนเห็นได้ชัด 

กริ๊งงงงงงง~ คอลมีเบบี้~ 

เสียงโทรสับเค้าเข้าครับ ผมควรจะรับดีไหม ผมตัดสินอยู่สักพักจึงรับโทรสับ

"ฮัลโหลลล ฮันนี่ มาผับไหมค้ะ เค้ารออยู่น้าาา ทำไมไม่พูดไรเลยล้ะค้ะ" เสียงของผ.ญที่ผมไม่รู้จักโทรเข้ามาทำผมอึ้ง

อยู่ตาผมก็มีน้ำตาไหลออกมา ทำไมถึงไหลล้ะ??? 

อืมมม~ "แบค นี่นายหายไข้ล้ะเหรอ แล้วร้องทำไม" เค้าทำอย่างกับผมเป็นเด็ก และเมื่อผมยื่นโทรสับให้เค้า เค้าถึงกลับอึ้ง

"แฟนนายโทรมาน้ะ คุยสิ" ผมยิ้มเจือๆให้เค้าพร้อมปาดน้ำตา ผมเดินออกไปรับโทรสับและคุยอยู่พักใหญ่

"ที่นายร้องเพราะหึงฉันเหรอ" เค้าถามผมที่นอนเอามือปิดหน้าอยู่

"ป่าวหึง จะหึงทำไม" ตอนนี้ผมคงหน้าแดงไปถึงหู อยู่เค้าก็เอามือมาประคองหน้าผมขึ้นและสารภาพว่า...

"นั้นน่ะแค่คนที่นอนด้วยกัน แต่ไม่เคยจูบกันเลย เพราะเค้าจะจูบคนที่เค้ารัก" พอเค้าพูดจบเค้าก็จูบผมอย่างนุ่มนวล

"ดะ..เดี๋ยวก่อน" ผมผลักเค้าออกและถามคำถามน่าอายออกไป

"ตะ..ตอนนี้ระ..เราเป็นอะไรกันเหรอ??" ผมหน้าแดงจนเค้าหลุดขำออกมา

"เป็นแฟนกันไงครับ" เค้าพูดจบไม่รอช้าที่จะจูบผม แล้วเราก็...ในที่สุด

#รักไม่ได้ขึ้นอยู่ที่ดวงน้ะครับ แต่อยู่ที่หัวใจ

#HOPE

#BAEK-QUEEN