[BNK48] HAPPY BIRTHDAY [CherWaan]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

HAPPY BIRTHDAY [CherWaan]

ไดอารี่วันที่ 11 ธันวาคม 20XY

วันนี้ดีจังเลยน๊า ได้สอนยัยเด็กแสบตาหวานขับรถออกนอกเมืองได้ไกลขึ้นหน่อยแล้ว(1.5 กิโลเมตร) สายตาตาหวานดูเป็นกังวลและตื่นเต้นทุกครั้งที่เหยียบเกิน 40 กม. ต่อชั่วโมง หรือต้องขับเปลี่ยนเลนก็ตาม แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ พี่ไม่ปล่อยให้ตาหวานเป็นอะไรหรอก สายตาพี่จ้องเธออยู่ตลอดเวลานั่นแหละ…….

_________________________________________________________

“หวานอยากได้อะไรเป็นของขวัญคะ”

ประโยคคำถามจากหญิงสาวร่างเนิร์ดแว่นหนาเตอะกำลังอุ้มหนังสือที่ยืมมาจากห้องสมุดคณะเพื่อทำการวิจัยในหัวข้อที่ได้ทุนมา

“ยังไม่รู้เลยค่ะ”

“เหรอ”

“แค่พี่ว่างมาหาวันนี้ หวานก็ดีใจจะแย่อยู่แล้ว”

ลมหนาวที่พัดมาจากทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ ผ่านภาคพื้นทวีปหลากหลายประเทศ ออกสู่ทะเลอันดามัน แต่นั่นไม่สำคัญเท่าวันนี้เป็นวันเกิดของหญิงสาวตัวเล็ก กะทัดรัด พกพาสะดวก

“ไม่ต้องห่วง วันนี้พี่มีเวลาให้หวานทั้งวัน”

‘เฌอปราง’ พูดพลางรีบจัดเก็บสัมภาระไว้ที่หลังรถ แล้วเดินย้อนหลับมาเปิดประตูรถให้’ตาหวาน’น้องสาวคนสนิทที่รู้จักกันตั้งแต่มัธยมปลาย

“วันเกิดน้องหวานทั้งที ไปไหนกันดีคะ”

เฌอปรางถามหญิงสาวตัวเล็กขณะที่เดินกลับมาที่ที่นั่งคนขับ พลางขยับแว่นให้เข้ากับใบหน้าเรียวเนียน

“ที่ไหนก็ได้ แล้วแต่พี่เฌอเลยค่ะ”

_____________________________________________

“ได้ยินจากแคนมาว่า หวานมีคนที่ตกหลุมรักแล้วเหรอ”

เฌอปรางเอ่ยทำลายความเงียบขณะขับรถ เพราะตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆไม่มีทีท่าว่าจะง่วงนอนหรือนั่งเฉยๆได้เลย ถ้าไม่ชวนคุยตาหวานก็คงหมุนวิทยุรถเธอเพื่อหาเพลงโปรดไปตลอดทาง

“จริงๆก็น่าสนใจนะ”

ตัวเล็กเบนความสนใจจากจอทัชสกรีนหน้ารถเพื่อตอบคำถาม

“หวานไม่เคยบอกพี่เรื่องคนที่หวานแอบปิ๊งมาก่อนเลย”

“หล่อป่ะ”

“หน้าตาดีหรือไม่ดีไม่ใช่ประเด็นสำหรับหวานนะ”

“แต่…”

“ต้องตี๋ๆและมีกล้าม!”

“นั่นเรียกว่าไม่ใช่ประเด็นเหรอน่ะ หืมมม”

น้ำเสียงของเฌอปรางทำให้ตาหวานหัวเราะอย่างชอบใจพร้อมกับที่เฌอปรางทำหน้าเอือมระอา

“ล้อเล่นนะคะ แค่เป็นคนดีก็พอแล้วล่ะ”

“ช่ายย เวลาจะคบใครควรดูที่ความคิดและจิตใจดีของเขามากกว่าที่จะมองภายนอก”

“โห พูดได้ดี ให้กริฟฟินดอร์ 10 แต้มสำหรับคำคมของเฌอไมโอนี่ค่ะ อิอิ”

เฌอปรางกลอกตามองบนไปมา เพราะเจ้าตัวเล็กถนัดเหลือเกินกับการกวนประสาทเธอทุกครั้งที่ได้เจอ

“โอ๊ยยยย งือออ”

แขนข้างที่ใส่นาฬิกา G-Shock รุ่นเก่าแต่ถูกดูแลรักษาเป็นอย่างดีจากเข้าของ ยื่นออกไปยีผมเจ้าตัวแสบที่พยายามเบี่ยงหลบ แต่พ้นซะที่ไหนล่ะ รถก็มีพื้นที่อยู่แค่นั้น

“อ๊ะ หวานยังไม่ได้รัดเข็มขัดนิรภัยนี่นา ไม่ได้นะ”

เฌอปรางพูดเสร็จก็เอื้อมมือไปคว้าเข็มขัดนิรภัยจากอีกฝั่งของรถมาคาดเจ้าตัวเล็กโดยไม่ทันระวังตัว ทำให้ตาหวานมองเห็นเนินอกอวบอิ่มกำลังดีโผล่จากช่องว่างของเสื้อนักศึกษา

“อ่ะ เสร็จเรียบร้อยละ”

เฌอปรางขยับตัวกลับออกมาหลังพวงมาลัยรถเหมือนเดิมพร้อมหันหน้ามองไฟจราจรทันที โดยไม่ทันสังเกตว่าคนที่นั่งข้างๆสีหน้าเปลี่ยนไป

“ตกลง บอกได้หรือยังว่าปิ๊งใครคะน้องสาวคนสวย”

คำถามของเฌอปรางสะกิดตาหวานให้กลับมาสู่โลกความจริง สูดลมหายใจเข้าออกเล็กน้อย

“ได้สิ แต่สัญญานะว่าพี่เฌอจะไม่บอกใคร”

“ได้สิ จะเหยียบให้มิดเลย”

“ชื่อ...เฌอ”

“ห๊ะ!!!”

ตาหวานสะดุ้งเล็กน้อยจากเสียงอุทานไม่ทันตั้งตัวที่ดังลั่นรถของพี่สาวคนสนิท

“.....ไม่น่าเชื่อ”

‘ไง ตกใจล่ะสิ’ ตาหวานคิดในใจหลังจากตั้งสติกลับมาได้ ภายในใจรู้สึกใจเต้นราวกับมีคนมาเล่นเบสในนั้น ถึงจะเตรียมใจมาแล้วว่าวันนึงต้องพูดก็เถอะ

“ไม่น่าเชื่อ หวานปิ๊งเฌอเบลล์ ที่เป็นดาราวัยรุ่นช่อง 2.5 ที่เคยเรียน รร เก่าเราอ่ะนะ”

“ห๊ะ...เอ่อ...น่าจะใช่มั้ง”

“โหหห เฌอเบลล์เรียนห้องเดียวกับหวานด้วยนี่นา พี่ขอแล่นเรือได้มั้ย”

เฌอปรางพูดจบก็หัวเราะร่าด้วยความสนุกราวกับไตเตรตสารเคมีได้พอดีไม่มีขาดไม่มีเกิน

“หวานปวดหัวจัง”

‘ยัยพี่ซื้อบื้อเอ๊ย’ ตาหวานยกมือกุมขมับตัวเองพร้อมบ่นในใจ

“แต่เฌอเบลล์สวยจริงๆนะ”

“เอ่อ...จริงๆก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่นะคะ”

“อย่าคิดไปเองน่า ยังไม่ได้ลองคุยเลย หวานอยากให้พี่ช่วยอะไรก็บอกได้เสมอนะ”

หลายครั้งที่ “ความหวังดี” ถูกหยิบยื่นให้.. โดยที่ผู้รับไม่ต้องการ และบ่อยครั้งที่ “ความหวังดี” ถูกแปรเปลี่ยนเป็นความรำคาญโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ไม่เป็นไรค่ะ! หวานคิดว่าหวานจัดการเองได้”

“งั้นก็ แล้วแต่น้องสาวคนเก่งของพี่เลยค่ะ”

“...”

“ก่อนที่หัวข้อนี้มันจะวนกลับมาหาพี่ พี่อยากบอกว่า เรามาถึงกันละ”

“น...นี่มัน…”

______________________________________________________

เฌอปรางหย่อนตัวลงเบาๆที่เก้าอี้โต๊ะทำงานในห้องนอนของเธอหลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ช่วงนี้เธอมีเรื่องให้ต้องคิดหลายอย่าง ทั้งงานวิจัย ภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ และอนาคตหลังเรียนจบแล้ว หากจะบอกว่าเธอยุ่งจนไม่มีเวลาให้ความสัมพันธ์ทั้งหลายรอบตัวเธอก็คงไม่ผิดนัก แต่วันนี้เป็นวันพิเศษของเจ้าตัวเล็กที่อย่างไรก็ตามเธอตั้งใจจะไม่พลาดต่อให้จะยุ่งมากมายสักเท่าไรก็ตาม

“เฮ้อ เหนื่อยจัง….สรุปว่า พรุ่งนี้มีอะไรต้องทำบ้างนะ”

เฌอปรางชอบเตือนสติตัวเองด้วยการพูดออกมาแม้จะอยู่คนเดียวก็ตาม นั่นทำให้คนรอบข้างมองเธอแปลกๆบ้าง แต่เธอไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องหยุมหยิมพรรนั้น

“หึ พอนึกถึงเรื่องวันนี้แล้วมัน..” เฌอปรางอมยิ้มเล็กน้อย

____________________________________________

หากให้ตาหวานเดาสถานที่ที่เฌอปรางจะพาเธอไปในวันนี้ ต่อให้เดาสักกี่รอบก็คงตอบไม่ถูกแน่ๆ ก็มันไม่ใช่สถานที่ที่ควรจะพาคนสนิทมาในวันเกิดเลยซักนิดน่ะสิ

ศูนย์วิจัยสัตว์คุ้มครอง ศาลายา ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยของทั้งสองคน เป็นจุดหมายที่เฌอปรางอยากพาตาหวานมาในวันนี้

‘วันก่อนพบตัวนากหลงทางมาในสวนป่าแถวนี้น่ะ’ ตาหวานตาโตเมื่อพีี่สาวคนสนิทเอ่ยถึงสัตว์ตัวโปรดของตัวเอง

‘โหหหห พี่เฌอๆๆ มันหลงมาได้ไงอ่ะ‘

‘น่าจะหลงมาจากป่าตอนบนน่ะ มาสิ เดี๋ยวจะพาไปเจอน้องตาหวาน‘

‘ตาหวาน?‘

‘อื้อ พี่ขออนุญาตอาจารย์ตั้งชื่อให้นากตัวนี้น่ะ เพราะมันต้องอยู่ที่ศูนย์วิจัยสักพักใหญ่เลย ก่อนจะส่งไปที่ที่เหมาะสม‘

เด็กสาวตัวเล็กเงินหน้าขึ้นฟังและมองคนโตกว่าอย่างตั้งใจ

‘เมื่อก่อน ฝูงนากถูกพบมากในสวนป่าบริเวณนี้เลยนะ นากน่ะ เป็นตัวชี้วัดความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติได้ดีทีเดียวล่ะ‘

‘โหหหห‘

‘แต่พอธรรมชาติถูกทำลายมากขึ้น ฝูงนากก็ค่อยๆลดจำนวนลงไปเรื่อย จนต้องขึ้นทะเบียนสัตว์คุ้มครอง‘

‘งื้ออ พี่เฌอ น่าเศร้าจังเลยค่ะ‘

เด็กน้อยตาหวานน้ำตาซึมเล็กน้อย เฌอปรางดึงมือตาหวานมากุมไว้เพื่อให้ตาหวานหายเศร้า ก่อนจะหยุดก้าวเท้าที่บ่อน้ำที่มีรั้วล้อมรอบข้างศูนย์วิจัย

‘ถึงละ นี่ไงเจ้านากตาหวาน‘

‘น่ารักจังเลยยยย‘

‘ชอบล่ะสิ‘

‘อื้อ ทำไมถึงตั้งชื่อเจ้าตัวนี้ว่าตาหวานล่ะ‘

‘ก็แววตามันสวยดี ดูซุกซนเหมือนกับตาหวาน และก็...ตาหวานก็ชอบนากด้วยนี่นะ‘

เฌอปรางทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนเอ่ยตอบด้วยท่าทีสบายๆพร้อมกับที่บีบมือที่กุมไว้ให้แน่นขึ้น และส่งสายตาหวานฉ่ำที่คนมองแทบจะละลายตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มีใจให้เธอ

‘อื้อ…..‘ เจ้าตัวเล็กก้มหน้างุดแล้วงึมงำออกมา

‘จริงๆมันคือของขวัญวันเกิดของหวานแหละ แต่พี่เอามันออกจากศูนย์วิจัยไม่ได้ ขอโทษด้วยนะ…...แต่พี่จะพาหวานมาเล่นกับมันบ่อยๆละกัน พี่สัญญา‘

เฌอปรางยื่นนิ้วก้อยมือข้างที่ไม่ได้กุมมือเจ้าตัวเล็กไว้มาตรงหน้าเธอ ส่ายไปมาราวกับจะบอกว่า มาทำสัญญากันเถอะ

‘อื้อ…..ขอบคุณมากนะคะ พี่เฌอ‘ ตาหวานตอบแบบยิ้มกว้าง

‘สัญญาแล้ว ห้ามผิดสัญญานะ ถ้าผิดสัญญาต้องโดนลงโทษ!!‘

เหอะๆ เจ้าตัวเล็กยังแสบเหมือนเดิมต่อให้จะเขินแค่ไหนก็ตาม

____________________________________________

เฌอปรางย้อนนึกถึงเรื่องนี้แล้วอดอมยิ้มไม่ได้กับสิ่งที่เธอตั้งใจทำให้เจ้าตัวเล็กในวันเกิด ช่างเป็นวันที่มีความสุขของทั้งคู่แม้จะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เฌอปรางต้องเอาตัวรอดนิดหน่อยก็ตาม

“อ๊ะ ต้องเขียนไดอารี่นี่นา เกือบลืมแล้วนะเราอ่ะ…..”

.

.

ไดอารี่วันที่ 18 ธันวาคม 20XY

วันนี้วันเกิดเจ้าตัวเล็กตาหวาน เลยขออนุญาตอาจารย์ที่ศูนย์วิจัยเพื่อพาเจ้าตัวเล็กเข้าไปเป็นกรณีพิเศษ ตาหวานดูเซอไพรส์มากเลยล่ะตอนมาถึงศูนย์วิจัย ตอนตาหวานทำตาโตมัน...น่ารักมากเลยล่ะ ฉันเลยชอบแกล้งอยู่บ่อยๆ

นากตาหวานที่เราเจอกันวันนี้ จะต้องอยู่ที่ศูนย์วิจัยไปอีกปีสองปีเลยล่ะ จนกว่าจะแน่ใจว่ามันจะแข็งแรงมากพอและมีที่อยู่ที่ดีกว่าให้มัน เพราะฉะนั้น ตามสัญญา ต้องพาตาหวานไปบ่อยๆนะ เจ้าตัวเล็กแฮปปี้มากทีเดียวเชียวแหละ

ป.ล. บนรถวันนี้มีเรื่องคาดไม่ถึงด้วยแหละ

ป.ล.2 ตาหวานเหมือนเตรียมตัวมาสารภาพรักกับเรา

ป.ล.3 แต่เราไม่พลาดท่าหรอกนะ ถึงเราจะรู้อยู่แล้วก็เหอะ

ป.ล.4 เพราะตอนได้แกล้งตาหวานเรื่องนี้น่ะ มันสนุกที่สุดเลยนี่นา