#น้องรักพี่ติน ยังคิดชื่อเรื่องไม่ออก ตามแท็กไปก่อนนะ

นิยายฟิลกู้ดไม่เครียดไม่ดราม่า เชิญมาทางนี้จ้า

"มาแล้ว ๆ มากินขนมกันเร็วเด็ก ๆ " ผู้จัดการหนุ่มยิ้มหวาน วางกล่องขนมร้านดังที่แสนจะภาคภูมิใจเพราะกว่าจะได้มันมาไม่ง่ายเลย

"โหว ทำไมวันนี้พี่ใจดีจัง ร้านนี้ต้องไปต่อคิวรอไม่ใช่เหรอ"

"ห๊ะ! "

"นั้นสิ ร้านนี้ต้องไปรออย่างน้อยเป็นหนึ่งชั่วโมงเลย"

"หื้มม!! "

"มีงานด่วนเหรอพี่ทำไมเอาใจกันขนาดนี้"

"ว้าว!! น่ากินมากเลยครับ"

"ผมน่ะรักพี่ที่สู้ดดดเลย"

"เดี๋ยวนะ เป็นพวกนายไม่ใช่เหรอที่บอกอยากจะกินให้ได้น่ะ บอกว่าถ้าไม่ได้กินก็จะไม่ยอมไปซ้อม!! "

"เปล่านะ" เด็ก ๆ มองหน้ากันก่อนจะหันมาตอบอย่างพร้อมเพียง

"หาา!! "

ขณะที่ผู้จัดการหนุ่มกำลังงงงวยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

"พี่จอมมากินด้วยกันไหมพี่ เห็นเพิ่งบ่นว่าอยากกิน" จบประโยคตินก็รู้สึกขนลุกชันที่ต้นคอ ตามด้วยเสียงพูดเบาๆ แต่ตินกลับได้ยินชัดเลยทีเดียว

"ไปซื้อมาจริงๆ ด้วยสินะ" ตินหันควับมองต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องไปต่อแถวนานร่วมชั่วโมง โปรดิวเซอร์มือทองส่งข้อความมาว่าเด็ก ๆ งอแงอยากทานชีสเค้กร้านดัง ด้วยความคิดที่ว่าตัวเองหายหน้าหายตาไปทั้งวันน้อง ๆ คงพากันงอล เลยคิดที่จะเอาของกินไปง้อ แต่เหมือนคนที่อยากกินจริงๆ จะไม่ใช่เด็ก ๆ ของเขานี่สิ "ขอบคุณที่ซื้อมาให้นะครับ จะทานให้อร่อยเลย หึ"

อ้าวววว ยิ้มแบบนี้แถวบ้านเขาเรียกวอน-ีน!!

*หมายเหตุ*

นิยายเรื่องนี้จัดทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่มีเจตนา พาดพิง ด่าทอ เสียดสี เนื้อหาเกิดจากจินตนาการและมุมมองของผู้แต่งที่นำมาทับซ้อนกัน อาจจะมีความไม่สมจริงในบางเรื่องแต่จะยังทำให้อยู่ในกรอบของกาลเทศะ เนื้อหามีมีคำพูดหยาบคาย และคำผิด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ขอความกรุณาคอมเมนต์ในเชิงสร้างสรรผู้แต่งจะได้มีกำลังใจและพัฒนาผลงานให้ดีขึ้นเรื่อย ๆ ขอบคุณค่ะ ????