เหมือนรักในเมื่อวาน

||ตอนนที่ 1. ||

ในเวลา7:45 น. ณ ร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่ง…..!!!!

หมวย: ขอโทษนะ ยังไม่ถึงคิวอีกหรอเนี่ย พี่สายมากแล้วนะ!

เอก:พนักงานในร้าน: โธ่!! เจ๊ ! ถ้ารีบทำไมไม่มาตั้งแต่เมื่อวานละครับ????

หมวย: แน่ใจนะว่าใช้ปากพูด. 

นี่เป็นบทสนทนาที่เกิดขึ้นในทุกๆเช้าของทุกวันหมวยมันจะมาซื้อกาแฟร้านนี้ประจำจนคุ้นเคยและสนิทสนมกับพนักงานในร้านรวมถึงเจ้าของร้าน

ฝน: พนักงานหญิง: พี่ พี่ไหวไหมเนี่ย หน้าพี่ดูง่วงมากเลย

หมวย: ไม่เคยได้ยินหรอ ….. ไม่ไหวบอกไหว!(หัวเราะ)

หมวยพูดพร้อมกับรับกาแฟแล้วออกจากร้านไป…..

(ออฟฟิศ)…………….!!!

ในบริษัทที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย พนักงานที่่วิ่งหน้าตั้งมาเพื่อยืนรอลิฟท์

ไม่เว้นแม้แต่หมวย ที่มาสายเป็นประจำ 

ในแผนกของหมวย หมวยจะเป็นคนสุดท้ายที่มาสายเสมอ แต่ผู้จักการก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะหมวยเป็นคนที่ทำงานเก่งและสามารถแก้ไขปัญหาทุกอย่างแทนผู้จัดการ เลยเป็นที่มาว่า ทุกคนต้องเกรงใจเธอ

และแน่นอนว่า เธอเองก็เป็นที่หมั่นไส้ของหลายๆคนเช่นเดียวกัน

ผู้จัดการ: น้องหมวยจ๋าาา

หมวย: ลากเสียงมายาวแบบนี้…. มีอะไรจะใช้หรอคะ ~_~’’

ผู้จัดการ: แหม น้องหมวยก็พูดไป ใช้อะไรกันจ๊ะ! พี่แค่จะขอรบกวนน้องหมวย ช่วยไปคุยงานกับลูกค้าแทนพี่หน่อย 

เพราะพี่ต้องเข้าประชุม 

หมวย: ก็ได้ค่ะ ผู้จัดการสั่งงานทั้งที

ผู้จัดการ: ขอบคุณมากนะจ๊ะน้องหมวยคนดีของพี่ ????

หลังจากได้รับมอบหมายให้มาคุยงานกับลูกค้าแทนผู้จัดการ  หมวยก็ไม่รอช้ารีบถือกระเป๋าและเอกสารออกไป

…พี่หมวยครับ!!!!!

เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากข้างหลัง…..

หมวย: เจ!!! 

เจ: ผมไปเป็นเพื่อน

หมวย: ไม่ต้อง พี่ไปคนเดียวสะดวกกว่ากลับไปทำงานของเธอเถอะ

เจ: แต่ผู้จัดการบอกให้ผมไปกับพี่ เพราะอยากให้ผมเรียนรู้งานจากพี่ด้วย ผมจะได้เก่งๆไง อนาคตผม ขึ้นอยู่กับพี่นะ

หมวย: เชื่อเธอเลย (หมวยพูดแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย)

ณ สวนสาธารณะ:

เจ: ทำไมลูกค้าเขาถึงนัดเรามาคุยงานที่แบบนี้ด้วยละ ผมไม่เข้าเลย

หมวย: แล้วพี่จะไปถามใครล่ะ ก็มาด้วยกันเนี่ย!!!

ทันใดนั้น ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังของทั้งคู่…

“ผมชอบที่ๆมันเงีบยสงบครับ เวลาอยู่ในที่แบบนี้แล้วมันทำให้รู้สึกสบาย”

พวกคุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมครับ”

พอสิ้นสุดเสียงนั้นทั้งคู่ก็หันมาตามเสียง พอหมวยได้เห็นหน้าของ เจ้าของเสียงนั้นถึงกับตกใจ หน้าซีด

ไม่ต่างจากเขาคนนั้น  ตอนนี้รอบๆตัวเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง หมวยได้ยินแค่เสียงหัวใจที่เต้นแรงของตัวเอง

เธอได้แต่คิดในใจ ว่าคือฝันใช่ไหม

หมวย: นี้มันความฝันใช่ไหม หรือภาพลวงตา.. //_\\
 

ไม่ต่างจากชายคนนั้น

: นี้เธอจริงๆหรือ ????

ความคิดของทั่งสอง เริ่มสับสน ไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้า คือเรื่องจริง

เจ: ขอโทษนะครับ คุณคือลูกค้าที่นัดไว้หรือครับ

(ใช่ครับ.!  พวกคุณมาจากบริษัท รับออกแบบที่ผมติดต่อไปใช่ไหมครับ)

เจ: ใช่ครับ! พอดีผู้จัดการให้พวกเรามาเป็นตัวแทนคุยงานในครั้งนี้ครับ.

ในขณะที่สองหนุ่มกำลังคุยกัน หมวยก็ยังคงจ่องหน้าผู้ชายคนนี้แบบไม่วางตา

จนเจต้องสกิจแขนเบาๆ พร้อมกับผู้ขึ้นว่า. 

เจ: พี่จะจัองผู้ชายคนอื่นแบบนี้ไม่ได้นะ ผมหึง!!

หมวย: จะมาหึงอะไรของเธอ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย

เจ: ก็รีบๆให้ผมเป็นแฟนพี่สิครับ ????

เจได้ทีก็รีบพูดจีบหมวยใหญ่เลย โดยไม่รู้เลยว่า มีสายตาที่จ้องมองมาที่เจ ด้วยความโมโห

หลังจากทั้งสามได้ แนะนำตัวกันอย่างเป็นทางการแล้ว ก็หาร้านอาหาร แถวๆนั้นเพื่อคุยงานกันต่อ

บรรยากาศในโต๊ะไม่ค่อยดีนัก เพราะหมวยมีท่าทีอึดอัน พูดจาติดๆขัดๆ ทำให้เจ เริ่มสงสัย

ผู้ชายอีกคนที่มีท่าทีไม่ต่างจากหมวย เขาชื่อว่า (ศิรา)

ในขณะที่รออาหารมาเสริฟ หมวยได้ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ต่อมาศิราก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน

ศิราตั้งใจเดินตามหมวย เพื่ออยากคุยด้วยเป็นการส่วยตัว

ศิรา: ไม่เจอกันนาน สบายดีใช่ไหม

หมวย:ค่ะ ฉันสบายดี

ศริา: ทำไมต้องทำขาดนี้ด้วย

หมวย:ทำอะไรคะ!

ศิรา:ช่วยพูดเหมือนเดิมได้ไหม

หมวย: ขอโทษนะคะ ฉันจะเข้าห้องน้ำ!

ศิรา ที่ได้ยินแบบนั้นก็ถอมออกมา 

ศิรา: ขอโทษครับ!!

ศิราเดินกลับ มานั่งที่โต๊ะ เขาคุยงานกับเจต่อแบบปกติ

ขณะที่หมวยยืนมองกระจกแล้วถามตัวเองว่า.!

หมวย: ทำไมโลกถึงแคบแบบนี้นะ?  แล้วทำไมจะต้องเป็นเธอ?

10ปีที่ผ่านมา ฉันยังทำใจไม่ได้เลย แล้วตอนนี้จะให้มาเจอกันอีก ทำไม! 

…… …… หมวย เริ่มคิดถึงเรื่องราวในอดีต แล้วน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา

ติดตามตอนต่อไ……….!!!!!!!!!!!