วิศวกรโก๊ะ

ข้อมูลเบื้องต้น

วิศวกรโก๊ะ

     นู๋นิ้งนักศึกษาจบใหม่วัย 22 ปี เธอจบการศึกษา ป.ตรี  ด้วยดีกรี สาววิศวกรสาขาวิศกรรมเครื่องกล เข้าเมืองกรุงด้วยตัวเองครั้งแรก โดยสารด้วยรถบัสประจำจังหวัดและจะต่อรถด้วยรถตู้ตามคำบอกของพี่สาวเธอ เพื่อที่จะไปพักกับพี่ของเธอก่อนที่เธอจะเดินทางไปสมัครงาน ด้วยความที่เพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรกเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า กม. 2 อยู่ตรงส่วนไหนของ กทม. พี่ีสาวเธอบบอกว่า ลงรถตรงหน้าฟิวเจอร์พาร์ค แล้วนั่งรถตู้หน้าเมเจอร์ ที่เขียนว่า บางกะปิม มีนบุรี ทุกคันผ่าน  กม.2 พอถึงนั่นแล้วค่อยโทรมา

ด้วยความที่พี่สาวเธอทำคาร์แคร์อาจไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ เธอถึงบอกน้องสาวของเธอแบบนั้น

     นู๋นิ้งตัดสินใจเลือกขึ้นรถตู้ บางกะปิ นั่งข้างหน้ากับคนขับแล้วถามคนขับให้มั่นใจว่ารถคันนี้ผ่าน  กม. 2 แน่แน่นะ นั่งรถตู้ไปเรื่อยๆเธอก็ดูทางไปพร้อมกับในใจคิดว่าคงไม่หลงทางหรอก เธอเองก็อ่านหนังสือออกนี่หว่า

     โป๊ะ !!!!!เสียงรถตู้ที่นู๋นิ้งนั่งมาเกิดยางระเบิด ได้ยินเสียงคนขับรถตู้โทรหาเพื่อนรถตู้ด้วยกันว่าให้มารับผู้โดยสารหน่อย  รถยางระเบิดว่ะ คนขับขอโทษผู้โดยสารและคืนค่ารถให้สำหรับผู้ที่ยังไม่ถึงปลายทาง นู๋นิ้งว่าเธอจะลง  กม.2 คนขับบอกที่นี่คือ กม.2 ค่าโดยสารพอดีครับ เธอก็หันมอง ซ้าย-ขวา อ่านป้ายว่า ลาดปลาเค้า แล้วนึกตามว่ามันใช่มั๊ย   เออ  กม.2 ลาดปลาเค้า  คงใช่แหละนี่แหละปลายทาง

     ด้วยความที่ไม่รู้จะไปทางไหน เข้าไปหาพี่ยังไงต่อ เธอโทรถามพี่สาวว่าลง กม.2 แล้วยังไงต่อ 

พี่บอกมีรถสองแถวสีแดงอยู่ตรงนั้น ถ้าเจอแล้วขึ้นมาเลยเข้ามาไม่ลึกหรอก นู๋นิ้งเห็นรถสองแถวตามที่พี่สาวเธอบอกก็ยกกระเป๋าพร้อมเดินขึ้นมาอย่างมั่นใจ โดยที่ยังไม่ทันอ่านหรือถามหรอกว่า สองแถวนั้นไปที่ใด นั่งไปถึงกลางซอยนึกขึน้ได้ว่าพี่สาวบอกว่าไปไม่ไกลก็ถึงแล้ว  จึงหันไปถามกระเป๋ารถเมล์ว่ารถคันนี้ไปไหนคะป้า

กระเป๋า : ลงไหนหนู

นู๋นิ้ง     : ลาดปลาเค้า 73 ค่ะ

กระเป๋า :จะไปสายหยุด หนูขึ้นจากไหน

นู๋นิ้ง     :ขึ้นจาก กม.2 ค่ะ

กระเป๋า :ลาดปลาเค้า หนูต้องข้ามสะพานลอยไปขึ้น สองแถวฝั่งตรงข้าม(นั่นแหละ  กม.2)

นู๋นิ้ง     :หนูต้องทำไง ต้องรอรถอีกนานมั๊ย

กระเป๋า :หนูต้องลงจากรถนี้รอรถฝั่งตรงข้าม กลับไปที่เดิมที่หนูขึ้นรถน่ะแหละ

นู๋นิ้ง     :ขอบคุณค่ะป้า

     เธอลงรถแล้วไปตามที่ป้ากระเป๋ารถเมลล์บอก และไม่รอช้ารีบโทรไปหาพี่สาว ต่อว่าที่พี่สาวทำไมไม่บอกให้ครบ พี่สาวก็เอาแต่หัวเราพเธอ ไม่นึกว่าวิศวกรผู้รอบคอบอย่างเธอจะมาพลาดด้วยเรื่องแบบนี้

*****เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นจริง ในช่วงกลางวันและฟ้ายังสว่าง ทำให้มองเห็นทางได้ชัดเจน