เรื่องเล่าชาวป่ากล้วย
สถานที่รวบรวมฟิคและเรื่องราวความทรงจำของ B1A4 และบาน่าไทย ที่สร้างสรรค์โดยบาน่าไทย เพื่อบาน่าไทย.....
ยอดวิวรวม
461
ยอดวิวเดือนนี้
0
ยอดวิวรวม
461
จำนวนตอน : 11 ตอน
อัปเดตล่าสุด : 17 พ.ค. 63 / 14:00 น.
ขึ้นมาประโยคแรก ก็ได้ยินเสียงเด็กๆพร้อมใจกันล้อลอยมาในหัวทันทีเลย
..
ฟิคเรื่องนี้มันตะงุ้ยมากค่ะ งืออออ มีแต่คำว่าน่ารัก น่ารัก น่ารัก เต็มไปหมด อดยิ้มไม่ได้กับความตกหลุมรักรุ่นพี่นางฟ้าของเจ้าแสบ แอบส่งความรู้สึกดีๆให้พี่เขาแต่ไม่รู้ตัว อ่านไปยิ้มไป แถมยังมีคุณแม่คอยซัพพอร์ทด้วยอีกต่างหาก
..
พอตอนโต ออร่าความหล่อของกงพุ่งแรงมากค่ะ แต่คนนี้อ่ะ พี่จินยองเขาจองไว้แต่เด็กแล้วนะ ตอนนี้น้องกงโตพอที่จะดูแลพี่จินยองไปตลอดชีวิตแล้ว ดีใจมากค่ะที่ทั้งคู่กลับมาเจอกัน ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ไม่เป็นแค่ความทรงจำวัยเด็ก ตอนแรกก็แอบลุ้นค่ะ ว่าจะได้กลับมาเจอกันไหม งือ ฟีลกู๊ดมากๆเลยค่ะ รู้สึกดีมากที่ได้อ่าน ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ
.
.
ขอขอบคุณคุณนักเขียนจากหัวใจ โดย น้องน้ำเต้าหู้ทรงเครื่อง
ก่อนอื่นสารภาพตรงนี้เลยว่าเสียน้ำตาให้ฟิคเรื่องนี้ไปเยอะมาก พออ่านจนถึงตัวอักษรตัวสุดท้ายของเรื่อง ก็ทำให้รู้ว่าจริงๆแล้ว ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคที่อบอุ่นมากๆ และเป็นฟิคที่ให้กำลังใจดีมากๆ
..
น้ำตาคลอตั้งแต่ เห็นคำอธิษฐานของกงชาน
มาจนตอนถึงเวลาที่ต้องจากกันแล้ว
จนจินยองตื่นมาตามหากงชาน ตอนนี้คือไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ และไม่สามารถอ่านข้อความในจดหมายจบในรวดเดียว เพราะอ่านได้ถึงแค่ครึ่งเดียว ก็น้ำตาไหลจนต้องวางมือถือก่อน แล้วต้องฮึบน้ำตาไว้ จนหัวนี่ตื้อไปหมด ไรท์เก่งมากๆเลยค่ะ บรรยายได้ถึงทุกอารมณ์ หม่น อ้างว้าง โดดเดี่ยว สิ้นหวัง มีความหวัง มีความสุข ตลก เศร้า และ ฉากจบที่สมบูรณ์
มันดีทุกพาร์ทเลย อ่านเพลินมากจนอยากให้เป็นเรื่องยาวเลยค่ะ
..
ชอบการบรรยายของไรท์ เห็นภาพบรรยากาศทุกฉาก และบรรยายให้เข้าถึงอารมณ์และตัวละครได้ดีมากเลยค่ะ
..
เป็นฟิคที่สมบูรณ์อีกเรื่องนึงเลย
มันอบอุ่นในหัวใจมากๆ ชอบที่ให้จินยองอยู่จนแก่ ในขณะที่เปิดเรื่องมา จินยองกำลังจะฆ่าตัวตายไปแล้ว มันรู้สึกถึงคุณค่าจริงๆ และการได้พบกงชาน ทำให้จินยองได้เข้าใจทุกๆอย่างในชีวิตมากยิ่งขึ้น ฟิคปูทางให้ตัวละครมาดีทุกอย่าง จินยองก้าวออกมาจากความเทาของชีวิต ได้เจอหัวใจของเขา กงชานได้รับโอกาสจากยมทูต และสุดท้ายหลังจากที่กงชานหายไป จินยองก็ยังได้รับโอกาสจากแม่ของกงชาน แต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นฟิคที่ทำให้เสียน้ำตาขนาดนี้ ไรท์ดึงคนอ่านเข้าไปได้จริงๆ ตอนดีใจก็ดีใจ ตอนเสียใจก็น้ำตาไหลเลย ขอบคุณที่แต่งฟิคเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ
.
.
ขอขอบคุณคุณนักเขียนจากหัวใจ โดย น้องน้ำเต้าหู้ทรงเครื่อง
โหยยยยยยย เรื่องนี้เฟรนด์โซนสุดๆ มันแบบบีบใจมาก
คือเข้าใจเลยว่า บางทีการเป็นเพื่อนสนิทกันมันก็ทำให้หวั่นไหวได้ง่ายเนอะ
จะตัดใจก็ทำได้ยาก เพราะต้องเจอหน้ากันทุกวัน เฮ้ออออออออออออออ
แต่เห็นใจซานดึลนะ มันแบบเราชอบเราอ่ะ แต่เขามักให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่า
เห็นเราเป็นของตายงี้ ก็แอบสมน้ำหน้าบาโรหน่อยๆ
ที่ตอนสุดท้ายซานดึลเขามูฟออนแล้ว มีแต่แกเนี่ยแหลที่ยังจมปลัก
เขาตำรา เสียดายของมีค่าต่อเมื่อสายไปแล้ว
คือไรท์เขียนบรรยายได้ดีเลยค่ะ ดีในที่นี้ไม่ใช่แค่ภาษา แต่ยังเค้นอารมณ์ของคนอ่านด้วย
เมื่อขึ้นตอนใหม่ก็มีคำคมแทรกมาเป็นระยะ อั๊ยยะ อ่านแล้วเหมือนได้ข้อคิด
ชอบการตั้งชื่อเรื่องเป็นตัวเลขด้วย ตอนแรกนึกว่าใบ้หวย กำลังจดไปซื้อเลย (พูดเล่น 5555)
ตบมือรัวๆเลย ไม่แปลกที่หลายคนอ่านแล้วจะอิน ชอบ
แล้วคู่บาดึลนี่เป็นอะไรที่เฟรนด์โซนสุดๆ มันยิ่งทำให้อินหนักยิ่งขึ้น
ขอบคุณจริงๆนะคะที่แต่งฟิคเรื่องนี้ขึ้นมา คุณสวนร้างข้างตึก
เห็นหลายคนพูดถึง ชักอยากรู้แล้วสิว่าเป็นใคร
เป็ํนกำลังใจให้ฟิคเรื่องต่อๆไปนะคะ
จาก หนูวิบวับเป็นมะงึกมะงัก
ตอนอ่านคืออยากจกพุงลูกหมามากๆเลยค่ะ ((โดนพี่จินยองถีบ)) เอ็นดูลูกหมากงชานมากๆ รักเค้าที่สุดในโลกแล้วล่ะเนี่ย ตอนเป็นคนก็น่าร้ากกกอยากเป้นพี่จินยองเลยค่ะจะได้ดูแลปกป้องน้องเล่นกับน้องได้ฮรึก... แต่ก็สงสารจินยองเพราะว่าการไม่ได้ทำตามฝันตัวเองนี่มันน่าเศร้ามากๆเลย แต่เราคิดว่าพี่จินยองในเรื่องนี้โชคดีนะคะโชคดีที่อย่างน้อยเค้าก็ยังมีความฝันของตัวเองแม้มันจะลำบากในการทำให้เป็นจริงแต่ดีกว่าคนที่ไม่มีจุดหมายในชีวิตล่นะ(ออกทะเลไปไหนล่ะไคงฟงกลับมาก่อน) แล้วพอต้องมาจากลากับคนที่ตัวเองรักคนที่เราไว้วางใจแล้วแบบใจนุมันเจ็บค่ะ กงชานอ่าฝากกอดพี่เค้าทีได้มั้ยคับ
เราชอบความยาวของฟิคเรื่องนี้มากค่ะ อ่านจนแทบจะเมนท์ไม่ทันเวลาเลย(จริงๆคืออู้อยู่อ่านแล้วไม่ยอมมาเม้นท์ แค่กๆ) ชอบความสัมพันธืที่เป็ดกับกระรอกคอยดูแลน้องหมามากเลยค่ะ รักยิ่งกว่าลูก5555 ชอบความตีกันของสองคนนี้มากๆ มุกเป็ดปักกิ่งคือฮาก๊ากเลย ดึลว้อย555555555
ตอนจบถึงทั้งคู่จะจากกันแต่ว่าเราเชื่อค่ะว่าน้องหมาจะยังคอยพี่จินยองอยู่ตรงที่เดิมแน่ๆ แล้วก็ขอให้พี่เค้าได้เป้นช่างทำกล่องดนตรีตามฝันให้ได้เลยค่ะ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วน้วยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คือเขินตั้งแต่ต้นยันจบ ตอนเปิดเรื่องมา ไรท์บรรยายเหมือนจินยองแอบรักกงชาน
พออ่านมาเรื่อยๆ อ้าวคบกันแล้วเหรอ
แต่ก็นะ ถึงคบกันแล้วก็ยังจีบได้เรื่อยๆ
เข้าใจอารมณ์ของคนที่มีแฟนหล่อโฮกเลย ชอบมีสาวมาแย่ง
มันทำไมนักหนาฮะ ไม่เห็นเหรอว่าแฟนเขายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้
เกรงใจกันบ้างสิฟร่ะ (โทดๆอินไปหน่อย) คือบรรยากาศในเรื่องเหมือนจะเศร้าเลย
กลายเป็นโรแมนติกซะงั้น ผ้าพันคอที่อบอุ่น คู่รักที่เดินด้วยกัน
อิจฉาจินยองที่มีแฟนอย่างกงชาน และอิจฉากงชานที่มีแฟนน่ารักๆแบบจินยอง
อั๊ยยะ อยากให้แต่งเรื่องนี้เป็นเรื่องยาวจังเลย อยากรู้ว่าเขาจีบกันมาก่อนหน้านี้ยังไง 5555555555555555555
ช่วยพิจารณาด้วยนะคะ อยากอ่านจริงๆ ถ้าเฉลยว่าใครเป็นคนเขียน จะไปตามอ่านเลย
ชอบทั้งการบรรยาย การลำดับเรื่อง โหยยยยยย น่ารักสุดๆ
ปล. นอกจากเรื่องน่ารัก นามปากกายังน่ากินอีก 55555
จาก หนูวิบวับเป็นมะงึกมะงัก
เป็นฟิคที่คุ้มค่ากับการอ่าน รู้เลยว่าไรท์ตั้งใจแต่งและมีความสุขกับมันมากขนาดไหน หลังเฉลยแล้วเราก็จะขอตามผลงานของไรท์ไปเรื่อยๆนะคะ ชอบมากทั้งการใช้ภาษาและจินตนาการอันล้ำเลิศ ขอบคุณที่อยู่กับบีวันเสมอ รักไรท์นะ ♥️
เป็นอะไรที่แสนจะแฟนตาซี เพิ่งรู้จักดอกฮิกันบานะก็เพราะเรื่องนี้เลยค่ะ จะว่ายังไงดี คือว่าเราชอบอะไรที่มันเหนือธรรมชาติอยู่แล้วก็เลยชอบฟิคเรื่องนี้เพิ่มเข้าไปอีกค่ะ ตอนแรกแอบกลัวพี่จินยองนิดๆนะคะ พี่จ๋าดุไปไหนคะแงงงง แต่พอปมเรื่องชาติที่แล้วเผยก็คือสงสารมากเลยค่ะ,ความจริงความรักของเทพกับมนุษย์ก็เป็นไปได้ยากอยู่แล้ว แล้วยิ่งเป็นคนฆ่าคนที่รักเองอีก การเฝ้ารอ100กว่าปีนี้คงทรมาณมากๆเลยสงสารคุณจิ้งจอกจังค่ะ อุแงงงง ตอนท้ายที่กงชานดื่มชาฮิกันบานะคือเราแบบน้องง เหมือนจะจบด้วยความเศร้าแต่เราเชื่อว่ากงชานจะต้องได้พบกับคุณจิ้งจอกอีกแน่ๆ ไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกครั้งจริงมั้ยแต่ว่า ได้โปรดเถอะท่านเทพ สงสารเค้าสองคนเถอะนะ คนอ่านร้องไห้ตาบวมแล้วค่ะฮรึกกก
~ศาลไคฟงไม่มีเต่าเพราะท่านเปากินไข่เต่าไปหมดแล้ว~
ชอบตั้งแต่ประโยคเปิดเลย
กงชานห้องลูกเป็ดแอบชอบพี่จินยองห้องลูกไก่
มันตั๊ลล๊ากมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก นึกภาพเด็กตัวน้อยๆ นั่งชี้มือล้ออยู่ 55555
เป็นฟิคที่แปลกไปจากเรื่องอื่นๆเลยค่ะ โลกสดใส เป็นสีจมปูววววว
ไรท์แต่งเรื่องได้น่ารักมาก ขอชมเลยค่ะ อ่านแล้วยิ้มตามแทบทุกประโยค
คือความสัมพันะ์ในวัยเด็กเนอะ มันสวยงามมากๆ จินยองเหงาเพราะแม่ไม่ค่อยมารับ น้องกงชานเลยมานั่งเป็นเพื่อน
แต่พอมีคนมาแกล้ง พี่จินยองก็เข้ามาปกป้อง
จะบอกว่าตอนจบเซอร์ไพรส์มาก นึกว่าจะจบแบบเรื่องแฟนฉัน ต่างคนต่างแยกย้ายไปใช้ชีวิตของตัวเอง
ปรากฏแฮปปี้จ้า โอยยยยยยยย เป็นเรื่องที่จำประโยคแรกได้ขึ้นใจมากๆ
ขอบคุณนะคะที่แต่งฟิคน่ารักๆเรื่องนี้ขึ้นมา
เราจะรอเรื่องต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะไรท์ อยากรู้จริงๆว่าใครเขียน
จาก หนูวิบวับเป็นมะงึกมะงัก
หมีเป็ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดร้องด้วยความดีใจที่มีคนแต่งฟิคหมีเป็ดด้วย แอร๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เพราะเป็นคู่แรร์ หายากมากๆ ทั้งที่พี่หมีแกออกจะเอ็นดูดึลปานนั้น
ขอบคุณไรท์จริงๆนะคะที่แต่งขึ้นมา แล้วแต่งได้น่ารักมาก
อ่านแล้วรู้สึกอึดอัดแทนดึล คือแฟนเก่าเนอะ แต่เรายังต้องทำงานร่วมกับเขา
เจอหน้าก็นึกถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน วันเวลาเก่าๆ สถานที่เดิมๆ คำพูดเดิมๆย้อนกลับเข้ามาให้คิดถึงตลอดเวลา
เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ
แล้วก็ชอบการบรรยายสถานที่ในที่ทำงาน มันทำให้เราเห็นชีวิตการทำงานของมนุษย์เงินเดือน อินมาก เพราะตัวเองก็เป็นมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่ง
5555555555555 ทำงานหน้าคอม ปวดหลังประจำเลยค่ะ
แอบชอบการบรรยายที่ดูเรียบง่าย ไม่หวือหวา แต่อบอุ่น
พ่อหมีในเรื่องเป็นปู้จายทีอบอุ่นมากๆ อยากได้เป็นสามีเลยค่ะ ขอได้มั้ย (โดนดึลถีบ)
แล้วที่ชอบเพิ่มเข้ามาคือคู่กงยอง ฮั่นแน่ อิคุณหัวหน้ากับเด็กฝึกงานแอบมีซัมติงกันเรอะ มันร้ายนะคะหัวหน้า
อยากให้แต่งคู่เด็กฝึกงานกับหัวหน้าต่อเลย 55555
ขอบคุณนะคะที่แต่งฟิคสนุกๆแบนี้ขึ้นมา แล้วก็ขอบคุณที่แต่งหมีเป็ด ฮืออออ
เราจะรอเฉลยนะคะว่าคนแต่งคือใคร
จาก หนูวิบวับเป็นมะงึกมะงัก
ขอสารภาพตรงๆว่า ตอนแรกที่เห็นชื่อเรื่อง นี่นึกว่าเรื่องผีเต็มที่เลย
มันต้องน่ากลัวมากแน่ๆ แต่พอมาอ่านจริง ตั๊ลร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น้องกงเป็นผีขี้เหงามากๆ
ตอนต้นเปิดมาเข้ากับสถานการณ์ปัจจุบันเลย ช่วงโควิดนี่ทำให้เราโดนตัดเงินรัวๆเลย เส้าแพร๊บบบบ T^T
ขอชมว่า ฟิคเรื่องนี้มีครบรส ทั้งสุข เศร้า เคล้าน้ำตา ใจหาย หน่วง เหงา
โอ้โห เป็นฟิคที่ครบรส ครบเครื่องมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แล้วเราก็ชอบภาษาการบรรยายของไรท์สุดๆ แบบบรรยายดีมาก ใช้ภาษาไม่เปลือง ไม่เวิ่น แต่อธิบาย และบรรยายฉาก รวมถึงความรู้สึกของตัวละครได้ยอดเยี่ยม
ชอบความเป็นเด็กแว้นของยมทูต กะเอาฮาไปไหนเนี่ย 555555555555
แล้วชอบที่สุดคือตอนจบ ตอนแรกคิดว่าจะตัดจบแค่ให้กงชานหายไป
ปรากฏว่ารอไปจนถึงจินยองหมดอายุขัย แล้วดวงวิญญาณของทั้งสองก็ไปเจอกัน
คือกงชานรอนานมากนะแบบนั้น 55555555555555
จบได้ประทับใจดีค่ะ ขอปรบมือให้ไรท์รัวๆเลย
ขอเดานะคะ ไรท์ต้องเป็นนักผลิตฟิคคุณภาพคนหนึ่งของด้อมแน่ๆ อิอิ
งั้นเราจะตามอ่านเรื่องต่อไปของไรท์นะคะ
จาก หนูวิบวับเป็นมะงึกมะงัก
เป็นเรื่องที่ไม่อยากให้จบเลยค่ะ อยากให้จินยองและน้องหมาชานชิคได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง เป็นการอ่านสองตอนที่สั้นเหมือนตอนเดียว อ่านเพลินมากกกกกก
ฤดูใบไม้ผลิที่แสนเกลียดของจินยอง แต่ก็เป็นฤดูที่ได้สร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันของจินนองและน้องหมาที่แสนจะน่ารัก ขอบคุณจินยองที่มาช่วยชานชิคที่ถูกรังแกในวันนั้น แถมยังมาคอยดูแล คอยหาโอเด้งมาให้กิน มานั่งเล่นด้วยอีก ดูชานชิคคือความสบายใจของจินยองมากๆ เรื่องราวความทุกข์ของจินยองถูกระบายเมื่อมานั่งเล่นอยู่กับชานชิค แม้จะเป็นน้องหมาแต่ชานชิคก็สัมผัสได้ถึงความทุกข์ ความเสียใจของจินยอง ส่วนน้องหมาชานชิคคือน่ารักมาก คอยอยู่ฟังปัญหาของจินยอง เอ็นดูมากตอนน้องเอามวนบุหรี่มาเล่นไม่ให้จินยองเอาไปสูบ ไหนจะนั่งเศร้าเพราะอยากขอบคุณจินยองที่ดูแลตัวเองอย่างดี
สีสันของเรื่องนี้คือคำอธิษฐานใต้ต้นซากุระเลยค่ะ แบบว่าแฟนตาซีมากๆ นอกจากชานชิคจะได้เป็นมนุษย์แล้ว เพื่อนน้องอย่างซานดึล บาโรก็เป็นมนุษย์เหมือนกัน เวลาสามคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วสนุกสนานมากค่ะ
แล้วจินยองคือจำชานชิคได้ตั้งแต่แรกเลยนะ เพราะผ้าเช็ดหน้าพันแผลของตัวเอง แบบว่าคำอธิษฐานของทุกคนคือสมหวัง ชานชิคได้ขอบคุณ จินยองได้บอกลา ทั้งสองคนได้ใช้เวลาเพื่อสร้างความทรงจำดีๆ ร่วมกันก่อนที่จะจากกันไป หวังว่าจินยองจะทำตามฝันของตัวเองสำเร็จ แล้วกลับมาหาชานชิคด้วยนะคะ
เป็นฟิคที่มีความหม่นทั้งในตัวละคร แล้วก็พลอตเรื่อง แต่มันกลมกล่อมมากเลยค่ะ ได้ทั้งความอบอุ่นของจินยอง ความรักของชานชิค แม้ทั้งคู่ต้องจากกันแต่เชื่อว่าทั้งสองจะไม่ลืมกันแน่นอน ขอบคุณสำหรับฟิคสนุกๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้กับทุกเรื่องเลยค่ะ
~น้ำขึ้นให้รีบตัก รักบีวันให้รีบบอก~
บางที การจากกันด้วยดีแบบนี้ ยังดีกว่าต้องมีการสูญเสียใครไป
..
เป็นฟิคที่อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจมากค่ะ
ตั้งแต่ฉากที่ทั้งสองเจอกัน ไรท์บรรยายให้บรรยากาศที่โรแมนติกมากๆ ทั้งน่ารัก และอบอุ่น แม้จะเป็นเพียงบทสนทนาไม่กี่ประโยค
..
การเข้าหากันและกัน บทสนทนาที่คุยกัน มันอบอุ่นนุบนิบไปหมดเลย การลิ้มรสคุณชาพีช ผ่านหลอดเดียวกัน อาจดูวาบหวามในหัวใจนิดๆ แต่มันเขินมาก
การบรรยายของไรท์ เข้าใจง่าย แม้จะเพิ่งเคยอ่านแนวนี้ก็ตาม เพิ่งเคยได้ยินจริงๆค่ะ ความเป็นมากลับน่าสนใจมากๆ ทำให้อยากอ่านเรื่องเวิร์สแบบนี้อีกเลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ ไรท์ทำให้ยิ้มตามได้ตลอดทั้งเรื่องเลย ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ
.
.
ขอขอบคุณคุณนักเขียนจากหัวใจ โดย น้องน้ำเต้าหู้ทรงเครื่อง
ปล. ชอบความขี้กวนของคุณลูกชาย เวลาอยู่กับคุณแม่มาก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอบบอกว่าพล็อตเรื่องนี้แปลกมาก
เป็นเวิร์สที่เราไม่คุ้นเอาซะเลย (เขียนถูกป่ะเนี่ย 5555)
ปกติจะอ่านแต่แอลฟ่า เบต้า โอเมก้า
คือนอกจากพล็อตเรื่องแปลกแล้ว ภาษายังดีอีกด้วย ขอชมไรท์รัวๆเลยนะคะ
จินยองในเรื่องน่ารักมาก เป็นคุณคนขายเฟอร์นิเจอร์ แล้วังเอิญพบกับกงชาน
ตอนต้นเรื่องที่เป็นพรหมลิขิตและรักแรกพบ มันนุ่มนวล น้วยๆมากเลยค่ะ
จินยองนุ่มนิ่มเหมือนมาชเมโล่ แล้วกงก็ดูอบอุ่น
ตอนกลางเรื่องที่แวะไปหาบ่อยๆ เพราะอยากจีบ อยากอยู่ใกล้ อันนั้นก็ละมุน
แต่พอมารู้ความจริงตอนท้ายๆ นี่แอบเศร้าหน่อยๆเลย ฮือออออออออออออออออ
ถามว่าจบเศร้ามั้ยก็หน่วงๆนะ แต่มันก็ไม่ได้เศร้ามาก
อยากที่ไรท์บอกว่า ต่างคนต่างจบดี
แต่เราเป็นจินยองจะด่าแรงกว่านี้นะ มาให้ความหวัง ให้เรารู้สึกดี แล้วมาทิ้งกันแบบนี้เรอะ!!!
อาจจะเอาแจกันในร้านฟาดไปสักที (โทดๆ) นั่นแหละ
ชอบเรื่องนี้จริงๆเลยค่ะ ยกให้เป็นหนึ่งในดวงใจเลย
ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ ถ้าเฉลยแล้ว เราจะตามไปอ่านฟิคเรื่องต่อไปทันที เป็นกำลังใจขอให้ได้รางวัลนะคะ
จาก หนูวิบวับเป็นมะงึกมะงัก
สวัสดีค่ะคุณไรท์
อยากชมก่อนอันดับแรกเลยว่า ถึงเป็นเรื่องแรก แต่เรียบเรียงเหตุการณ์ได้ดีมากๆเลย
อ่านสนุก และเป็นคู่แปลกมากๆ นานๆจะได้เห็นกงดึลสักที เซอร์ไพรส์มากเลย 55555555555555555
ก็เราไม่รู้จะติอะไร ขอชมรัวๆเลยแล้วกันนะ
อยากให้ไรท์ฝึกไปเรื่อยๆนะคะ ยิ่งแต่งเยอะยิ่งมีฝีมือ อิอิ
ก็ค่อยๆฝึกแต่งบรรยายไปอีกหน่อยเนอะ ตอนนี้ภาษา กับการเรียบเรียง ลำดับเหตุการณ์ ดีมากแล้วค่ะ
เราขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ จะรออ่านฟิคบีวันนี้เรื่องต่อไปน้าาาา
ปล. ชอบความที่ดึลเป็นเด็กอ้วน ถึงอ้วนแต่กงก็รักนะ แอร๊
จาก หนูวิบวับเป็นมะงึกมะงัก
ขอปรบมือให้ไรท์เลยค่ะ กับความพยายามในการแต่งฟิคสั้นที่ยาวมาก 5555555555555
จะบอกว่าอะไรดี ไรท์แต่งเรื่องแฟนตาซี แบบที่ตัวละครไม่ใช่คนได้เก่งมาก
พล็อตลูกหมาที่กลายร่างเป็นคน เพื่อทำตามความฝัน เพียงวันเดียว จริงๆเป็นพล็อตที่เห็นได้ทั่วไป
แต่จากภาษาบรรยาย และการเรียบเรียงเรื่องราว เล่าไปทีละขั้นตอน มันทำให้ฟิคดูสมูท และสนุกมากขึ้น
ในที่สุดก็เข้าใจทุกอย่างแล้วว่า จินยองโดดเดี่ยวแค่ไหน
ต้องย้ายโรงเรียนไปเรื่อยๆนี่ลำบากเนอะ ทำให้ไม่สามารถผูกพันกับใครได้นาน
กลายเป็นว่าพอเราสนิทกับใครแล้ว เมื่อถึงเวลาต้องลา มันจะเจ็บปวดมาก
จริงๆเรื่องนี้จะจบเศร้ามั้ย ก็ไม่นะ แต่เหมือนยังมีต่อ
ยังไงรออ่านตอนต่อนะคะ 5555555555555
ขอบคุณจริงๆที่แต่งฟิคเรื่องนี้ขึ้นมา มีหลากอารมณ์จริงๆ ทั้งเศร้า ทั้งเหงา ทั้งตลก
ชอบคุ๋บาดึลมาก ที่ตีกันได้แม้กระทั่งร่างสัตว์ยันร่างคน
บรรยากาศในเรื่องเหมือนอยู่ในประเทศญี่ปุ่นมากกว่าเกาหลีเลย
แสดงว่าไรท์ต้องชอบเที่ยว หรือรู้อะไรเกี่ยวกับญี่ปุ่นเยอะแน่ๆ
ยืนยันคำเดิมว่าชอบภาษาของไรท์ การบรรยาย มันลงตัวดีมากๆ โดยเฉพาะคลังศัพท์ มีให้เล่นได้หลากหลายจริงๆ
นี่ถึงกับจดเอาไปใช้ในฟิคเรื่องต่อๆไปของตัวเองบ้าง
ไม่รู้จะเม้นอะไรแล้ว เพราะเม้นไปถึง 2 ตอน
เอาเป็นว่า เราจะรอลุ้นนะคะว่าไรท์เป็นใคร
จาก หนูวิบวับเป็นมะงึกมะงัก
เคยเห็นจักรวาล Iceverse แล้วก็ได้อ่านความเป็นมาผ่านๆตาอยู่บ้างสองสามครั้งนะคะ แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ได้อ่านฟิคเวิร์สนี้จริงๆ
เศร้าจังเลยค่ะ ทั้งๆที่รักกันแท้ๆ เริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กันแล้วแต่แท้ๆ แต่จับมือเดินไปด้วยกัน รักกันไม่ได้ เพราะไม่งั้นก็จะต้องจากการกันตลอดกาล
แล้วการที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจากไป แล้วอีกคนนึงยังอยู่ มันทรมาณนะคะ เหมือนตายทั้งเป็นเลย สงสารทั้งจินยองทั้งกงชานเลย
กงชานเก่งมากๆแล้วค่ะ เก่งมากๆแล้วที่ตัดสินใจไม่ก้าวขามากไปกว่านี้ ฮืออออ โอ๋ๆนะคะกงชาน โอ๋ๆจินยองด้วย แงงงง
- กะเพราหมูสับไข่เจียวเท่านั้นที่ครองโลก -
สงสารดึลจัง ที่โดนแม่พี่หมีว่าแรงๆแล้วยังไม่ทันได้บอกพี่หมี ก็โดนพี่เขามาบอกเลิกซะก่อน จุกมากเลยค่ะ ㅠㅠ โชคดีที่ยังมีเจ้ากงชานเด็กกะล่อนคอยรับฟังเรื่องหัวใจ แล้วคำพูดกงชานตอนท้ายคมจนเราแคปไว้เลย เราชอบฟิคเรื่องนี้มากกกกก ขอบคุณที่แต่งออกมาได้ดีขนาดนี้นะคะ หมีเป็ดจะเป็นอีกคู่ที่เราเริ่มชิปเพราะเรื่องนี้เลยค่ะ ㅠㅠ ปล.เป็นกำลังใจให้ไรท์หายปวดหลังนะคะ 555555
โถ่ กงชานเอ้ยยยย กว่าจะบอกว่าชอบเขาได้ ปากแข็งจริงๆเลยย
แต่น่ารักมากๆเลยค่ะ ชอบตอนที่น้องลาอุนมาขอให้ดึลแกล้งเป็นแฟนมากๆ
ตอนที่อ่านถึงพาร์ทนั้นก็ได้แต่คิดในใจว่า ดีมากๆเลยน้องลาอุน ขอให้ช่วยเลย ถ้ามีตัวกระตุ้นสักหน่อย เดี๋ยวกงชานก็พูดความรู้สึกออกมาเองแหละ
แล้วก็พูดออกมาจริงๆค่ะ แสดงออกอย่างชัดเจนเลยว่าไม่ชอบใจที่ดึลไปอยู่ใกล้คนอื่นอ่ะ พ่อลูกหมาเอ้ยยย 5555555555
แต่พาร์ทที่กงชานรถล้มละต้องไปโรงบาลแอบใจเสียนิดๆนะคะว่า เอ๋ ไรท์จะทำร้ายกันรึเปล่านะ จะแอบให้กงชานไม่อยู่กับดึลรึเปล่านะ
แต่พออ่านมาเรื่อยๆแล้วก็โล่งมากเลยค่ะ น่าร้ากกกก หลังจากหายดีแล้วต้องดูแลดึลให้ดีๆแล้วพาไปกินขนมเยอะๆเลยนะกงชานนน
ขอบคุณสำหรับฟิคน่ารักๆเรื่องนี้มากๆเลยนะคะ เป็นกำลังใจให้กับไรท์ในเรื่องต่อๆไปค่ะ /ส่งใจ
- กะเพราหมูสับไข่เจียวเท่านั้นที่ครองโลก -