pirate of​ love.​ หยุดนะ! อย่าขโมยหัวใจของฉัน

แนะนำตัวละคร:

โอเชียล:  พระเอกของเรื่อง​ เป็นหัวหน้าโจรสลัดที่เย็นชา​ พูดน้อย​ ออกลักขโมยสิ่งของตามสถานที่ต่างๆจุดประสงค์เพื่อ..

ไข่มุก:   นางเอกของเรื่อง​ เป็นหญิงสาวธรรมดาในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อาศัยอยู่กับน้าสะไภ้หลังจากพ่อแม่เสีย​ เป็นคนรักความสงบ

ไซเร็น:  ลูกเรือมือซ้ายของโอเชียล​ เป็นคนที่มีอารมณ์ขัน​ ร่าเริงเสมอแถมยังกินเก่ง

เมนเดล:  ลูกเรือมือขวาของโอเชียล​ นิสัยเหมือนกับโอเชียลมาก เป็นคนไม่ค่อยไว้ใจใครง่ายๆ

เรื่องย่อ:   เมื่อฉันถูกพวกโจรสลัดจับตัวไปเลยจับพลัดจับพรูต้องผจญภัยไปกับพวกเขา​ ถึงฉันอยากจะใช้ชีวิตอย่างแสนสงบเท่าไรก็เถอะ​ แต่อย่างน้อยแบบนี้ก็ยังดีกว่าอยู่อย่างไร้ค่า..ไม่มีความหมายใดๆ

                      ขอฝากเรื่องนี้กับผู้อ่านที่น่ารักอีกเรื่องนึงให้ติดตามกันนะคะ>.<

                                           บทนำ

                  "แม่​ เห็นปืนของพ่อที่อยู่ในลิ้นชักนี่มั้ย"   ชายหนุ่มคนนึงถามผู้เป็นภรรยา

                  "แม่จะไปรู้ด้วยหรอ​ ได้ดูทั่วยังไม่ใช่ว่าลืมที่เก็บไว้นะ"

                                    "ดูทั่วแล้ว​ พ่อจำได้แม่นว่าเก็บไว้ในลิ้นชักล๊อกไว้อย่างดีแล้วนะ"

                  "แล้วมันจะหายไปได้ยังไงล่ะ?"

                  "ก็นั่นน่ะสิ"

                  ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคิดเรื่องนี้กันก็ไม่ทันได้สังเกตเห็นความผิดปกติ

                  "หยุด​ ห้ามขยับนี่คือการปล้น!"  พอทั้งคู่หันกลับไปมองก็ต้องตกใจ

                  "สกาย!\สกาย!"  นั่นคือลูกชายจอมซนวัย7ขวบเพียงคนเดียวของพวกเขากำลังถือปืนแล้วจี้หลังผู้เป็นพ่อ

                   "หยุดนะ! เอามานี่เลย" ผู้เป็นพ่อรีบเข้ามาดึงวัตถุอันตรายออกไปจากมือลูกชายเขาทันที

                   "ใครสั่งใครสอนให้เอาของอันตรายแบบนี้มาเล่นหะ!"

                   เขาดุลูกชาย​ เด็กชายตัวน้อยรีบไปหลบหลังผู้เป็นแม่ทันที

                   "แม่ครับ​ ผมกลัว​ ฮือๆ"  เขาพูดไปร้องไห้ไป

                   "สกายแม่บอกแล้วไงว่าอย่าเล่นของอันตรายแบบนั้นทำไมไม่ฟังลูก"

                  "ขอโทษครับ​แม่​ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว​ ฮือๆ" เด็กชายตัวน้อยยังไม่เลิกร้องไห้ด้วยความกลัว​ คนเป็นแม่เห็นแล้วก็สงสาร

                   "มานี่เลยนะ​ บอกไม่ฟังวันนี้จะตีให้ขาลายเลย" ผู้เป็นพ่อหยิบไม้เรียวที่วางหลังตู้ออกมา

                   "เดี๋ยวแม่คุยกับลูกเองพ่อ" เธออุ้มลูกชายขึ้นเมื่อเห็นท่าทีเขากลัวพ่อมากจนตัวสั่น

                   "แม่ก็ให้ท้ายอยู่นั่นแหละลูกถึงดื้อไม่ฟังเลย"

                   "พ่อก็อย่าใช้แต่อารมณ์สิ​  เดี๋ยวแม่จัดการเอง ป่ะมากับแม่ลูกกาย"

                    หลังจากเธออุ้มลูกชายตัวน้อยเข้ามาที่ห้องนอนเขาเธอก็วางลูกชายบนเตียง

                     "จำไว้นะลูกคราวหน้าห้ามทำแบบนี้อีก อย่าเล่นของอันตรายแบบนั้นนะ"

                     "ครับแม่​"   เด็กชายเช็ดน้ำตาพลางสะอื้น

                     "เอาล่ะตอนนี้ดึกแล้วนอนกันดีกว่านะจ้ะ^^"

                     "เอ๋~แต่ผมยังไม่ง่วงหนิครับ"

                     "ไม่ง่วงก็ต้องนอนจ่ะ​ เดี๋ยวแม่อ่านนิทานให้ฟังนะ"

                     "นิทานอีกแล้ว​ ผมเบื่อครับแม่"

                     "หน่า..ฟังไปก่อนเถอะจ่ะถ้าไม่ชอบเดี๋ยวแม่หยุดเล่าจ่ะ"    

                     "ก็ได้ครับ" เด็กชายล้มตัวลงนอนหนุนแขนแม่

                     "กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วยังมีประเทศเล็กๆอยู่ประเทศหนึ่งชื่อประเทศฮาร์ดแลนด์​ ที่ตั้งชื่อแบบนี้เพราะประเทศฮาร์ดแลนด์มีรูปร่างคล้ายหัวใจมาก​ มีท้องฟ้าและมหาสมุทรสีครามล้อมรอบ..."

                      เมื่อเธอเริ่มเล่า​ลูกชายตัวน้อยก็เริ่มเคลิ้มตาม