เพราะมีแค่เธอ [มี E-book+ติดเหรียญ]

(คำโปรย)

เพราะอับจนหนทาง ทำให้มัศยาต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือจากอดีตสามีอย่างภูริต ทว่าเขากลับยื่นขอเสนอให้เงินเธอห้าล้าน แลกกับให้เธอและลูกย้ายมาอยู่กับเขา

---

(บางส่วนของเนื้อเรื่อง)

“แล้วมัดไม่อยากลูกเรียนโรงเรียนดี ๆ เหรอ  มัดก็รู้ว่าการเรียนระหว่างเด็กต่างจังหวัดกับเด็กกรุงเทพฯมันต่างกันมาก  ที่นี่ตัวเลือกเยอะกว่า  พี่เองก็มีเงินพอที่จะให้ลูกเรียนในสิ่งที่ลูกอยากเรียน  พี่สนับสนุนยะหยาได้”

            หากยกเรื่องลูกมาร้อยทั้งร้อยมักดึงความสนใจคนเป็นแม่ได้  มัศยาจากที่นั่งถอยห่างเป็นโยชน์  เริ่มนั่งในท่าปกติขยับเข้ามาอยู่ในระยะตามเดิม 

            เธอไม่เคยคิดไปไกลถึงขั้นพรสวรรค์  แค่เห็นภูริตาชอบนั่งวาดรูปก็คิดว่าน่าจะเป็นอีกหนึ่งความชอบของลูกสาว  เธอเองก็อยากสนับสนุนให้ได้มากแต่นั่นละ  เธอไม่ได้มีเงินถุงเงินถัง  ทำได้ดีก็แค่ซื้อสมุดวาดภาพระบายสีกับกล่องสีไม้เจ็ดสิบสองสีให้กับลูกแค่นั้น

            เอาเป็นว่าที่ภูริตพ่น ๆ มาโน้มน้าวเธอได้มากพอสมควร

            “แล้วพี่ภูจะให้มัดทำอะไร  มัดต้องทำมาหากินนะ  มัดไม่เอาอีกแล้วที่ต้องรอเงินจากคนอื่นฝ่ายเดียว”

            “มัดก็ทำงานไปสิ  อยากทำอะไรก็ทำพี่ลงทุนให้”

            “ไม่เอาอะ”

            ครั้งนี้ภูริตทนไม่ไหว  ต้องถอนหายใจออกมา

“ไม่ดื้อได้ไหมครับ  มัด”

            มัศยาย่นคอมอง  ขนหัวลุกชอบกลกับน้ำเสียงและท่าทางภูริตที่เปลี่ยนไป  นี่หลังจากแยกกับเธอเมื่อวานภูริตไปสะดุดล้มหัวฟาดที่ไหนมาหรือเปล่า 

            มาคงมาครับอะไร  มะเหงกแหนะ

---

ฟีลลูกจ๋า ปะป๋ามาแว้ววววว
บอกไม่ถูกเลยค่ะว่าเป็นแนวไหน
เพราะดราม่าก็มี ตลกก็มา กุ๊กกิ๊กมีบ้าง
เอ็นซีมีไม่มากแต่ขาดไม่ได้ 55555
เป็นเรื่องสั้นนะคะ ไม่เกิน 45,000 คำ
*เดินเรื่องไว ตัวละครไม่เยอะ ปมไม่ซับซ้อน*
สายสุขนิยม มีเด็กน้อยกาวใจพ่อแม่ 
ถูกใจแน่นวล

ฝากกดติดตามด้วยนะคะ ^____^