Mark x you ft.luhan and got 7 ติวเตอร์จำเป็น

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

แนะนำตัวละคร

มาร์ค 
เป็นเด็กที่เรียนเก่งมากๆ ขนาดครูยังไม่รู้ลึกเหมือนมาร์ค [พี่มาร์คผู้รู้รอบด้าน]



ลู่หาน
เป็นพี่ชายต่างพ่อกับฮวานึล



ฮวานึล =คุณ
เป็นเด็กที่สมองดี เรียนเก่ง แต่ชอบโดดเรียน



แจ็คสัน
เป็นคนที่สนิทกับคุณมาก เวลาที่คุณโดดเรียนมาเขาก็จะพาคุณไปเที่ยว


โบอา
เป็นเพื่อนสนิทของฮวานึล

เนื้อเรื่อง

สวัสดีครับ ผม มาร์คน่ะครับ ตอนนี้ผมกำลังนั่งรอเพื่อนอยู่ครับ เพื่อนผมน่ะมันชื่อลู่หาน มันบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับผมมันเลยนัดผมออกมาเจอ

ทีร้านกาแฟแต่ตอน ผมยังไม่เห็นแม้แต่เงาหัวมันเลย



'' เอ้ยมาร์คมารอนานยังว่ะ ''

'' ลู่หานแกมีอไรจะคุยกับฉันว่ะ '' มาร์คเริ่มเปิดประเด็นถามก่อน

'' คือ...น้องฉันอ่ะ จะสอบแล้วแต่ยังชอบโดนเรียนไปเที่ยวกับไอร่แจ็คสัน ฉันก็เลยจะให้แกไปติวให้ยัยฮวานึลน่ะ''



'' ทำไมฉันต้องไปติวให้ยัยตัวแสบนั้นด้วยล่ะ ''

'' ก็แกเรียนเก่งนิ ''

''น่ะน่ะน่ะมาร์คน่ะ''ลู่หานพูดพร้อมเอาหน้าไปถูที่แขนมาร์ค

''  เออ ก็ได้ ''



        mark talk

นี่ผมได้ยินไม่ผิดใช่ใหม แจ็คสันมันโดดเรียน แถมยังพาน้องไอร่ลู่หานโดดด้วย  แล้วผมต้องไปติวให้ยัยฮวานึล

เพราะแจ็คสันคนเดียวเลยแท้  แต่ผมว่ามันแปลกน่ะทำไมไอร่ลู่ถึงต้องให้ผมไปติวให้้องมันแทนที่มันจะจ้างครูมาอน
        end mark talk



at  19:00 pm

'''นี่แจ็คสันขอบคุณมากน่ะที่เลี้ยงข้าวเย็นฉันวันนี้''คุณพูดพร้อมเดินตามแจ็คสันออกมาจากร้าน

'' ไม่เป็นไรหรอก เราเพื่อนกันนิ"



" ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายน่ะที่ฉันจะโดดเรียนมาเที่ยวกับนาย"



"ทำไมอ่ะ why?? "



"ก็พี่ลู่หานนะสิบอกว่าจะจ้างติวเตอร์ให้ฉ้น แถมให้ฉันย้ายไปอยู่คอนโดกับติวเตอร์คนนั้นด้วย''

" เธอจะไปอยู่คอนโดของติวเตอร์หรอ"

'' ป่าว ติวเตอร์เค้าจะย้ายเค้ามาอยู่ที่คอนโดพี่ลู่น่ะ แล้วฉันก็ต้องไปอยู่ในคอนโดพี่ลู่ด้วย''



ด้านมาร์ค

" นี่หรอคอนโดที่ไอร่ลู่ให้มาอยู่ไกลชิบหายเหนื่อยก็เหนื่อย"มาร์คพูดพร้อมทิ้งตัวนอนลงบนเตียง และจากนั้นก็หลับไป

" ย๊า~ ไฟมาดับอะไรตอนนี้ว่ะ " คุณกำลังเดินงมมืดไปหาเตียง



ตอนนี้คุณกับมาร์คกำลังนอนอยู่ตียงเดียวกันเพราะว่าไฟดับคุณเลยไม่รู้ว่าสิ่งที่อยู่ข้างคุณคือมาร์คไม่ใช่หมอนข้าง

                                                         

"อื้อ เช้าแล้วหรอเนี้ย" เมื่อร่างบางตืนขึ้นก็รู้สึกว่ามีอะไรมาวางทาบไว้ที่เอว เมื่อมองไปดูก็พบกับแขนของใครก็ไม่รู้

"อร้ายยยย นายเป็นใคร" เมื่อได้สติฮวานึนก็รีบลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยความเร็วแสง

"อื้อ  เสียงดังอะไรแต่เช้าเนี้ย"ร่างหนาของมาร์คตื่นขึ้นมาเพราะอีกคนนั้นกรี๊ดเสียงดัง

"นายเป็นใคร"

"ฉัน มาร์ค ต้วน เธอ คือ น้องไอร่ ลู่หานใช่ป่ะ"มาร์คพูดพร้อมลุกขึ้นมา

"ใช่ นายคือ ติวเตอร์ "ฮวานึลพูดพรางชี้ไปที่มาร์ค

"อืม ฉันเอง"มาร์คตอบ

3ชั่วโมงต่อมา

"วันนี้ เราจะติววิชาคณิตศาสตร์น่ะ"มาร์คพูดพร้อมเดินหอบหนังสือมา

"ว่าไงน่ะ วิชา คณิต โหว ฉันเกลียดวิชานี้ที่สุดเลย"ร่างบางเบะปาก3วินาที

"ถึงจะเกลียดยังไงเธอก็ต้องติว"มาร์คขึ้นเสียง

hyaneul talk

เพื่อนพี่ลู่หานก็คือพี่มาร์คหรอนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลยสงสัยกันใช่ใหมล่ะว่าทำไมฉันถึงรู้จักพี่มาร์ค

ในสมัยที่พี่มาร์คอยู่มัธยมตอนปลายฉันกับพี่เค้าเคยเรียนที่โรงเรียนเดียวกัน และพี่เค้าก็เป็นเพื่อนสนิทของพี่ลู่

แต่เค้าไม่เคยเห็นหน้าฉันหรอก ตามจริงแล้วฉันก็จะบอกชอบพี่เค้าตั้งแต่ตอนนั้น แต่พี่เค้าก็ไปขอรุ่นพพี่อีกคนเป็นแฟน ตั้งแต่วันนั้นมาฉันก็พยายามตัดใ

จากพี่มาร์ค แต่รักครังแรกใครมันจะไปลืมได้

end talk

                                                                                     

ผ่านไป สามชั่วโมงแล้วที่ฉันนั่งนับนิ้วมือนิ้วเท้ากับโจทย์คณิตของผู้ชายที่มีนามว่ามาร์คต้วน  ก็อย่างที่ทุกคนรู้คือ ฉันเป็นคนที่ตกคณิตศาสตร์มากๆๆๆ ขนาดอ่านหนังสือสอบ ก็ยังสอบตกอยู่ดี [อันนี้เอามาจากชีวิตของไรท์เอง ตกคณิต ]

"ทำไมมันถึงยากอย่างนี้เนี้ย สมองนี่คิดเป็นแต่โจทย์ยากๆหรือไง "ฉันที่นั่งบ่นกับโจทย์ที่เรียกได้ว่ายากมากๆๆๆ

"อะไรของเธอเนี้ย แค่นี้เอง ยากหรอ ออกจะง่ายจะตาย"

"ก็ใช่นะสิพี่ก็รู้ว่าฉันฉลาดน้อยเรื่องคณิต"

"จะโง่ก็โง่เหอะอน่า อย่าพูดให้ตัวเองดูดี "

"อืมมม"

"มานี้เดี่ยวพี่จะสอน" มาร์คนั่งลงข้างๆฉันพร้อมกับจับปากกา เตรียมบวกลบคูณหาร

"นี้ เอาตัวนี้มาคูณกับตัวนี้แล้วเอาคำตอบไปหารสอง"

"อ่อ อย่างนี้นี่เอง"

.

.

.

.

.

.

.

"เย้ๆๆ ได้คำตอบแล้ว ฉันทำได้แล้ว เย้ๆๆๆ" ฉันที่ดีใจมากจนเผลอกระโดดกอดมาร์คอย่างลืมตัว

"นี่ฮวานึลพอได้แล้ว ถ้ากอดแบบนี้มีหวังพี่ตายแน่นอน"

"ขอโทษค่ะพี่มาร์ค ฮวานึลดีใจไปหน่อย"

"ดีใจที่ตัวเองไม่ฉลาดน้อยล่ะสิ"

 "นี่ ก็เย็นแล้ว เราไปหาอะไรกินดีใหมคะ"ฉันยิ้มให้พี่มาร์คบางๆก่อนที่จะเอ่ยชวนพี่เค้าออกไปข้างนอก

"ก็ดีน่ะ  พี่เริ่มหิวแล้ว" 

.

.

.

.

.

บรรยากาศในรถช่างเงียบสงบทั้งฮวานึลและมาร์คไม่มีใครเอ่ยปากพูดเลย

 "ฮวานึล เอ่อ.......มีแฟนยัง"

"ตอบได้คำเดียวค่ะว่า    ไม่มี  "

"อ่อ หรอ"

"ทำไมหรอค่ะ"

"ป่าววว คือโจอี้มันฝากมาถามอ่ะ" [ ป่าวหรอกตามจริงพี่มาร์คอยากรู้เอง]

ตอนนี้ทั้งฮวานึลและมาร์ค ได้อยู่ที่ร้านเนื้อย่างเป็นที่เรียนร้อย และทั้งสองก็นั่งกินอย่างมีคววามสูข ถึงแม้ว่าอาจจะมีแย่งกันกินบ้าง 

และเมื่อกินเสร็จมาร์คก็จ่ายตังแล้วพาฮวานึลกับคอนโดอย่างปกติ

"อ่า ถึงสักที่ ฮวานึลลงได้แล้ว"

"ZzZzZzZzZzZzZzZz Z z Zz"

มาร์คที่เห็นคุณหลับอยู่เลยไม่กล้าปลุก จึงเดินอ้อมมาที่ ที่นั่งฝั่งคนขับแล้วอุ้มฮวานึลในท่าเจ้าสาวแล้วพาขึ้นไปที่ห้อง เมื่อถึงห้องคุณแล้วมาร์คก็เปิดประตูแล้วางคุณลงบนเตียง 

"good night my hony" พร้อมกับจุ๊ปลงไปที่หน้าผากคุณ

                                                                                  

ตอนเช้า

ร่างบางตื่นขึ้นมาอย่างเหนื่อยล้า   ฝืนตัวเองลุกขึ้นมาพยายามมองไปรอบๆห้องแต่ก็ว่างเปล่า

"ติวเตอร์ของเขาหายไปไหน"คำแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว

"ช่างเหอะ"

ร่างบางที่เดินออกมาจากห้องน้ำก็บังเอิญไปได้ยินอะไรสักอย่าง

ผมรักคนน่ะ แชริน

เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนที่มาร์คบอกชอบรุ่นพี่ที่เป็นแฟน

น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

"อ้าว ฮานึลมาตอนไหนหรอ"มาร์คที่เห็นร่างบางยืนหันหลังให้จึงเอ่ยถาม

"หนูจะมาบอกว่าวันนี้ฉันไม่ติวน่ะค่ะฉันจะไ สังสรรค์กับเพื่อน แล้วพี่ก็ไม่ต้องตามไปด้วย"

"อืม"

Mark talk 

ผมควรทำยังไงดีผมควรบอกฮานึลดีไหมกับความรู้สึกที่ผมมีให้กับเธอ

วันนี้เมื่อตอนเช้าแชรินโทรมาหาผมแล้วเธอก็มาขอคืนดีกับผมด้วยเหตุที่ว่า

มาร์คฉันขอโทษฉันผิดไปแล้วเรากลับมาคืนดีกันเถอะนะ

ตอนที่เธอทิ้งผมไปผมโคตรเจ็บปวดมากไปแล้ววันนี้อยู่อยู่เธอก็มาขอคืนดีกับผมอย่างง่ายดาย

แต่ผมว่าตอนนี้คงไม่ทันแล้วแหละเพราะว่าตอนนี้ ผมตกลุมรักใหญ่รักยัยฮานึลไปเรียบร้อยแล้วแหละ

End mark talk

"แจ็คสันฉันควรทำยังไงดี"ฮานึลพูดก่อนจะยกกระป๋องเบียรดื่ม

"เธอก็ทำปกติที่เธอเคยทำสิ"แจ็คสันตอบ

"นี่นายเพื่อนฉันไม่นิ ฉันให้นายมาปลอบฉันไม่ได้ให้นายมาซ้ำเติม"ฮานึลขึ้นเสียง

"แล้วรักแล้วเธอจะให้ฉันปลอบเธอเรื่องอะไรล่ะ"

"ฉันรักเค้าข้างเดียวอ่ะแก" น้ำตาคลอ

"โห่วฮ่าฮ่าฮ่ารักเค้าข้างเดียว"

"มันเจ็บนะแกเวลาที่เรารักเค้ามากแต่เขาไม่รักเราอ่ะ"พูดพร่างยกเบียรดื่ม

"ฉันเข้าใจแกว่ะเพราะฉันก็เคยเป็นตอนนี้ก็กำลังเป็นอยู่"แจ็คสันเข้าใจความรู้สึกนี้ดีเพราะว่าแจ็คสันแอบชอบฮานึลอยู่

"หัวอกเดียวกันกับเพื่อน"ฮานิลตบไหล่แจ็คสัน

"ฉันไม่รู้ว่าทำไมทำไมเขาต้องทำดีกับฉันทำไมพี่ขอต้องทำให้ช่วยความหวังทั้งทั้งที่พี่เค้าอ่ะก็มีแฟนแล้ว"

"เฮ้ยพี่ให้แกหมายถึงใครว่ะ?"

"พี่มาร์คgot7"ฮานึลตอบออกไป

"หามาร์คฮยอง"

"ใช่อตลอดเวลาที่พี่เขาติวให้ฉันเลยนะพี่เค้าอ่ะชอบทำเหมือนพี่เค้าชอบฉันน่ะแต่ตามจริงแล้วมันไม่ใช่"

"นี่หรอสังสรรค์กับเพื่อนที่เธอว่าฮานึล"มาร์คที่เห็นฮานึลนั่งดื่มอยู่กับแจ็คสันเลยขึ้นเสียงอย่างไม่พอใจ

"พี่มาร์ค" ร่างเล็กเอ่ยอย่างตกใจ

"กลับบ้านกับพี่เดี๋ยวนี้นะ"มาร์คตะคอกเสียงใส่

"พี่มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง"

 "กลับบ้านกับพี่เดี๋ยวนี้เลย"มาร์คดึงร่างเล็กให้เดินตามมาที่ลานจอดรถ

ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะหนูไม่กลับ

"ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้กับหนูด้วยพี่มีแฟนอยู่แล้วทำไมพี่ต้องมาทำตัวหึงหวงฉันด้วยเนี่ยยิ่งพี่ทำแบบเนี่ยพี่ทำให้ฉันเจ็บปวดรู้ไหมพี่ปล่อยหนูไปเหอะ"

หยุดพูดอะไรงี่เง่าได้แล้วฮานึล

พูดจบมาร์คก็มอบจุบที่แสนจะอบอุ่นให้แก่ร่างบาง

"พี่รักเราน่ะ พี่รักเธอแค่คนเดี่ยว"

อิตาบ้า 

                        The end

 

                                                   ช่วยเม้นหน่อยน่ะค่ะ 

                                           ถ้ามีคำผิดก็ขอโทษด้วยน่ะค่ะ