『 Fic Naruto/Boruto 』baby carrot ❝ เบิ้บมะมิ้เบรี่เบรี่มัช ❞

ตอนที่ 1 : bambi 1 ✿ birth of boss baby

❥ Enjoy reading

แปลก...

ช่วงนี้เทมาริทำตัวแปลกเกินไป

เป็นที่รู้กันดีว่าการอ้อนนั้นไม่ใช่นิสัยเจ้าตัวเลยสักนิดเดียว เทมาริไม่ใช่คนช่างอ้อนแม้นิสัยน่ารักหลายๆ อย่างของเธอทำให้เขาแทบโงหัวไม่ขึ้นแต่หลายวันมานี้สาวเจ้านั้นมีพฤติกรรมออดอ้อนจนผิดปกติ เทมาริไม่รู้หรอกว่าเขาหัวใจจะวายขนาดไหนที่จู่ๆ เธอก็เดินเข้ามากอดมาซบด้วยใบหน้าออดอ้อนที่ขึ้นสีแสนน่ารักแม้จะเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งจนลูกโตจวนจะเข้าอคาเดมี่แล้วก็ตาม ถ้าจะถามว่ามันดีมั้ยชิกามารุสามารถตอบได้เต็มปากเต็มคำเลยว่ามันดีมาก ร้อยทั้งร้อยของผู้ชายจะรู้สึกกระชุ่มกระชวยทั้งนั้นเวลาคนรักมาออดอ้อนออเซาะทำตัวน่ารักใส่ แต่นี่มันเทมารินะ คุโนะอิจิที่โหดแสนโหดจากดินแดนทะเลทราย เจ้าของมันสมองอันปราดเปรื่องนั่งครุ่นคิดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่าภรรยาของเขาคงไม่ได้กินอะไรผิดสำแดงหรือล้มหัวฟาดพื้นมาก่อนหน้านี้ใช่มั้ย

“...มารุ”

หรือว่าเป็นวันนั้นของเดือนนะ ไม่ใช่แน่ๆ เพราะถ้าเป็นวันของผู้หญิงจริงเมื่อเช้าเขาคงจะโดนพัดปลิวออกนอกบ้านแทนจูบหวานๆ ก่อนมาทำงาน

“...กามารุ”

หรือมันคือวันพิเศษอะไรกันเธอถึงทำตัวน่ารักน่าจับกดแบบนี้มาทั้งอาทิตย์ ครบรอบแต่งงานก็ไม่ใช่

“เห้ย ชิกามารุ!!”

“ห้ะ” มือขวาของโฮคาเงะสะดุ้งตื่นจากภวังค์หันไปทางต้นเสียงเมื่อครู่ก็พบกับนารูโตะที่นั่งคิ้วกระตุกบนเก้าอี้โฮคาเงะทำให้ชายหนุ่มที่ยืนกอดอกหน้าเครียดเปลี่ยนมายืนล้วงกระเป๋ามองเพื่อนชายตรงหน้าด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถามแทน

“ฉันเรียกนายจนน้ำลายเหนียวไปหมดแล้วนะ” นารูโตะว่า

“มีอะไรรึเปล่า” ชิกามารุส่งเสียงตอบรับในลำคอก่อนจะเอ่ยถามโฮคาเงะคนปัจจุบัน

“ฉันจะบอกว่างานฉันเสร็จหมดแล้วฉันขอตัวกลับก่อนนะ” ชายหนุ่มผมทองว่าพร้อมกับผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูง” นายล่ะไม่มีนัดที่ไหนเหรอ”

“นัด (?) ”

“อย่าบอกนะว่านายไม่รู้ นึกว่านายจะมีนัดกับเทมาริแล้วซะอีก” นารูโตะลูบหลับหัวก่อนจะเหลือบมองเพื่อนตัวเอง

” วันนี้วันวาเลนไทน์”

ทันใดนั้นความคิดในหัวชิกามารุก็แล่นเข้ามาชนกันเป็นฉากๆ ทั้งพฤติกรรมน่ารักของเทมาริที่ทำเขาใจเต้นแรงเหมือนวัยรุ่นหัดรักทั้งที่อยู่กินกันมาหลายปีสลับกับเสียงของนารูโตะดังขึ้นในหัว แล้วสายตาคมกริบก็เบนไปมองปฏิทินบนโต๊ะทำงานโฮคาเงะ อา..วันวาเลนไทน์นี่เอง

ถึงจะแปลกกว่าทุกปีเพราะเทมาริทำตัวน่ารักผิดปกติแต่มันก็ไม่ได้แย่อะไรเขาออกจะชอบมากเสียด้วยซ้ำ ชายหนุ่มที่ปัจจุบันเป็นผู้นำตระกูลนารายกยิ้มพลางคิดว่าวันนี้คงต้องแวะไปร้านของอิโนะสักหน่อยแล้ว

แต่ทว่า...

‘กริ้งงงงงง’

‘แกรก’

“ครับ อ้าวซากุระจังเองเหรอ ช่าย เจ้านั่นอยู่ด้วยกันกับฉันนี่แหละ” นารูโตะรับสายพลางเหลือบมองเขาพร้อมทำหน้าแปลกๆ

“เข้าใจแล้ว” นารูโตะว่าเสร็จพร้อมกับลากแขนชิกามารุออกไปอย่างไวโดยไม่สนคำโวยของเพื่อนผมดำสักนิด

โรงพยาบาลโคโนฮะ

“ลากฉันไปนู่นมานี่ ไม่คิดจะไม่บอกไม่กล่าวฉันหน่อยเหรอ” ชิกามารุบ่นนารูโตะพลางมองรอบข้างอย่างแปลกใจว่าเพื่อนคนนี้ของเขาจะมาไม้ไหนกันแน่

เขาอยากรีบกลับบ้านไปหาเมียจะตายแล้วเนี่ย

“น่า เพื่อนรัก”

“อะไรของนาย— เทมาริ!!!” ชิกามารุที่กำลังจะบ่นนารูโตะต้องเปลี่ยนเป็นจะเรียกชื่อคนรักเสียงดังจนเทมาริที่กำลังนั่งคุยกับซากุระอยู่บนเก้าอี้คนไข้ทำหน้างอง่ำลงอย่างหงุดหงิด

“จะเสียงดังทำไมเล่า” หญิงสาวผมสีทรายว่าอ้อมแอ้ม

“เธอไม่สบายตรงไหนรึเปล่า"ชิกามารุว่าพลางสำรวจร่างกายคนตรงหน้าว่าคงไม่มีส่วนไหนบุบสลายไปอย่างที่ในหัวเขาจินตนาการก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อไม่พบแม้แต่รอยขีดข่วนบนตัวของภรรยา

"น่า..ไปรับชิกาไดกันดีกว่า"เทมาริไม่ได้พูดอะไรก่อนจะคว้าแขนชิกามารุพร้อมถุงยาที่พึ่งไปรับมาก่อนหน้าออกจากห้องทำงานของซากุระไปแล้วทิ้งนารูโตะไว้...

หลังรับชิกาไดมาจากบ้านคุณย่าแล้วเรียบร้อย ครอบครัวนาราเลือกก็ทานมื้อเย็นง่ายๆในร้านอาหารที่ลูกชายเป็นคนเลือกก่อนจะกลับบ้านอาบน้ำเตรียมเข้านอน

ชิกามารุนั่งครุ่นคิดว่าอะไรทำให้ภรรยาเขาไปโรงพยาบาลผนวกกับนิสัยบางอย่างที่เปลี่ยนไปในช่วงนี้ ชายหนุ่มผมสีปีกกาตกอยู่ภวังค์แห่งความคิดกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ภรรยายังสาวหยิบหวีมาสางผมเขาด้วยความเบามือเฉกเช่นทุกวัน

"คิดอะไรอยู่"นิ้วเรียวเล็กคลึงหัวคิ้วของสามีหลังละมือจากการสางผมของเขา ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นยิ้มอ่อนอย่างขบขันในท่าทีคิดมากของเขาซึ่งหล่อนก็พอจะเดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

"อา..ไม่มีอะไร ลูกหลับแล้วเหรอ"ชิกามารุเปลี่ยนเรื่องไปถามถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวหลังจากภรรยาไปส่งลูกเข้านอนพร้อมจัดดอกไม้ที่เขาแว็บไปซื้อที่ร้านดอกไม้ของอิโนะ น่าแปลกใจที่เพื่อนสาวของเขาได้เตรียมไว้ให้แล้วเหมือนรู้อยู่แล้วว่าเขาต้องการอะไร

ดอกไม้ที่เทมาริชอบ

"หลับปุ๋ยเลยละ ขี้เซาชะมัด"เทมาริว่ายิ้มๆ พร้อมกับหย่อนสะโพกลงบนตักกว้างของสามีโดยหันหน้าเข้าหาเขา

"งั้นเหรอ"

"นี่ชิกามารุ"จู่ๆ เทมาริที่กำลังตักครีมในกระปุกบรรจงทาลงบนข้างแก้มของเขาเอ่ยขึ้น

"หือ"

"นายพอจะเปิดใจให้คนคนนึงที่ฉันรักได้รึเปล่า"

"..."ชิกามารุนิ่งเหมือนร่างกายหยุดทำงานไปชั่วขณะ สมองขาวโพลนไปหมด ความกลัวเริ่มกัดกินหัวใจดวงแกร่ง

เทมาริมีชู้เหรอ บ้าน่า..

"เฮ้ ชิกามารุ"

"หมายความว่ายังไง"น้ำเสียงทุ้มเข้มขึ้นจนดูน่ากลัวขึ้นมาทันตาแม้แต่เทมาริยังใจกระตุกวูบเมื่อได้ยินพร้อมกับเบนหลบสายตาแข็งกร้าวน่ากลัวของผู้เป็นสามี

"หัวใจนายพอจะมีที่ว่างสักที่สองที่ให้เด็กคนนี้หรือเปล่าละ"เทมาริว่าต่อพร้อมกับคว้าฝ่ามือหนาหยาบกร้านเพราะการทำงานไปแนบลงหน้าท้องแบนราบของตัวเอง

เหมือนจิ๊กซอตัวสุดท้ายประกบลงตัวกันพอดี เจ้าของไอคิว200ประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมดเข้าด้วยกัน ภรรยาเขาไม่ได้มีชู้แต่ก่อนหน้านี้เทมาริต้องไปเป็นลมล้มพับที่ไหนสักที่แล้วถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลสังเกตได้จากรอยถลอกเล็กๆ บนข้อมือและข้อเท้าแล้วไหนจะซากุระที่ต่อสายมาหานารูโตะโดยตรงเพราะไม่สามารถติดต่อเขาได้ในกรณีนี้ ส่วนหนึ่งอาจเป็นการต่อสายหาโทรศัพท์ที่ห้องทำงานเขาไม่ติดและอาการออดอ้อนผิดปกติของเทมาริที่ทำให้เขาได้หาเศษหาเลยกับเธอหลายวันมานี้โดยเจ้าตัวก็ยังไม่รู้นั่นคงเป็นเพราะอาการแพ้ท้อง แพ้ท้องแบบนี้เขาก็คิดไม่ถึงเหมือนกันเพราะเธอแทบไม่แสดงอาการอะไรเลยนอกจากติดเขามากกว่าปกติ

อา..ชิกามารุรู้สึกชอบวาเลนไทน์นี้ขึ้นมาเป็นพิเศษ

"เมื่อไหร่"ชิกามารุถามเจ้าตัวที่นั่งแก้มแดงเปล่งปลั่งอย่างน่าฟัดอยู่ข้างกาย

"ฉันก็พึ่งรู้วันนี้เหมือนกัน สองเดือนแล้วนะ"เทมาริว่าพลางเบนสายตาไปยังข้อมือที่ชายหนุ่มผมดำข้างกายกำลังเกลี่ยไปมาอย่างแผ่วเบาบนรอยถลอกเล็กๆ เหมือนกลัวเธอเจ็บโดยที่มืออีกข้างยังไม่ผละออกจากหน้าท้องแบนราบ

"งั้นเหรอ"เขาว่าพร้อมกับค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมา

"คงจะเป็นลูกสาวอย่างที่นายหวังแน่"เจ้าของใบหน้างามทาบทับมือเรียวเล็กลงบนหลังมือแกร่งของสามี

"หึ เป็นเด็กขี้อ้อนน่าดู” ชิกามารุยิ้มอ่อนโยนมองหน้าผู้หญิงที่เขาตัดสินใจจะใช้ชีวิตด้วย

‘จุ๊บ’

“ฉันรักของขวัญวาเลนไทน์ปีนี้ที่สุดเลย”

นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วหลังจากชิกาไดรู้ตัวว่าตนเองจะมีน้องก็ตื่นเต้นใหญ่ เด็กชายชอบแอบเอามือมาแตะๆ ที่ท้องของแม่ตลอดเวลาแม่เผลอ ในหัวก็หาเรื่องไปบลัฟกับโบรูโตะเรื่องพี่น้องได้แล้ว ส่วนพวกน้องชายที่ซึนะของเทมาริเมื่อรู้ข่าวก็ส่งของบำรุงต่างๆ มามากมายโดยคันคุโร่ที่เวลามีภารกิจนอกหมู่บ้านก็มักจะแอบดอดออกมานอกเส้นทางซื้อเกาลัดหวานมาหาเสมอ หน้าท้องที่เคยแบนราบ ตอนนี้กลับนูนป่องออกมาจนลูกชายคนโตได้แต่สงสัยทุกวันว่าขาเล็กๆ ของแม่เขานั้นรับน้ำหนักนั้นได้อย่างไรกันในส่วนของอาการแพ้ท้องอย่างความรู้สึกอยากออเซาะสามีไม่ได้ทุเลาลงตามอายุครรภ์เลยมีแต่ทวีคูณเพิ่มขึ้นไปอีกจนชิกามารุยิ้มหน้าระรื่นมีความสุขไปทำงานได้ทุกวันจนนารูโตะหมั่นไส้ มือขวาโฮคาเงะค้นพบว่าเทมาริตอนท้องนอกจากจะสวยเปล่งปลั่งขึ้นเป็นกองแล้วยังน่ารักน่าฟัดขึ้นมากมายมหาศาลจากความขี้อ้อน อาการหงุดหงิดขี้เหวี่ยงหรือนิสัยโหดๆ เขาแทบไม่พบเลยตลอดหลายเดือน

ลมเย็นฉ่ำของฤดูใบไม้ร่วงในต้นเดือนกันยายนไม่ได้ทำให้เด็กชายรู้สึกหนาวขึ้นแต่อย่างไร ชิกาไดนำผ้าห่มมาคลุมที่ไหล่ของมารดาที่นั่งห้อยขาบนชานอังกาวะมองสวนญี่ปุ่นที่ใบไม้บนต้นเริ่มร่วงโรยพร้อมทั้งซบศีรษะกลมมนลงบนหน้าตักนุ่มนิ่มพร้อมกับอิงแอบแนบหูลงบนท้องกลมนูน ฝ่ามือเล็กๆ ของเด็กชายวัยย่าง10ขวบค่อยๆ ลูบหน้าท้องมารดาอย่างแผ่วเบาพร้อมกับหลุดหัวเราะออกมาอย่างน่าเอ็นดูเมื่อน้องสาวของเขากระทุ้งเท้ามาโดนข้างแก้ม ชิกาไดพบว่าตอนน้องถีบท้องตอบรับยามเขาคุยด้วยนั้นเป็นอะไรที่ทำให้เขามีความสุขมากอย่างหนึ่งหัวใจของเด็กชายจะฟูและอิ่มเอมเสมอ น้องมักจะทำให้เขามีแรงต่อสู้ในเกมRPGจนสามารถผ่านเควสยากๆได้ตลอด กำลังใจดีจนสถิติการชนะของเขาเพิ่มมากขึ้นจนอิโนะจินโวย นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขากับพ่อมักจะแข่งกันมานั่งคุยกับน้องแทบทุกวัน

อยากเจอหน้าน้องเร็วๆ จัง

เหมือนคำขอของเด็กชายเจ้าของดวงตาหวานเหมือนผู้เป็นมารดาถูกตอบรับอย่างรวดเร็ว

เขาได้เจอหน้าน้องแล้ว

ชิกาไดมองก้อนแดงๆของสิ่งมีชีวิตที่หนักเกือบ3กิโลกรัมบนอ้อมแขนของมารดา น้องสาวตัวจิ๋วจ้องมองมาทางเขาด้วยแววตาใสแจ๋ว เด็กชายที่ปีนขึ้นมานั่งบนเตียงกับผู้เป็นแม่จ้องสิ่งมีชีวิตที่มีหน่วยเป็น ‘ก้อน’ ตาไม่กระพริบ

“ชิคาริ” นาราตัวน้อยหันไปมองหน้าผู้เป็นพ่อทันที

“น้องของลูก ชื่อ นารา ชิคาริ” แม่ขยายความอีกรอบ

และวันนั้นทั้งวันชิกามารุต้องไปยืนเฝ้าชิกาไดที่ไม่ยอมขยับไปไหนไกลหรือทำอะไรเลยนอกจากการเกาะตู้กระจกห้องเด็กแรกคลอดที่มีเด็กน้อยหลายคนที่นอนเรียงรายอยู่แต่ดวงตาสีเทอร์คอยส์มรดกจากผู้เป็นมารดาก็จดจ้องอยู่ที่เด็กตัวเล็กในชุดโรงพยาบาลที่มีป้าเขียนติดว่า ‘นารา ชิคาริ’

“อุ๊บส์”

คันคุโร่พยายามกลั้นขำสุดฤทธิ์เมื่อเจอชิกามารุอุ้มลูกด้วยท่าทีเก้กัง พอจะได้ยินจากเทมาริมาบ้างว่าชิกามารุไม่กล้าอุ้มลูกสาวสาเหตุคือกลัวตัวเองจะจับแรงจนเด็กตัวน้อยเจ็บเพราะเขาห่างหายจากการเลี้ยงลูกเล็กมานานเป็นสิบปี

คาเสะคาเงะคนเก่งวางแผนจะเคลียร์งานให้ทันวันหลานคลอดแต่แล้วภูเขาเอกสารที่กองพะเนินก็มีมาเพิ่มอีกไม่จบไม่สิ้น ทำให้กว่าจะมาเจอหน้าหลานสาวคนเล็กได้นั้นก็ปาไปวันเกิดของชิกาไดเสียแล้ว

พ่อลูกบ้านนี้เอะอะจะเกิดกันเดือนกันยาอย่างเดียวเลยรึไงกลับกลายเป็นพี่สาวเขาที่เกิดเดือนสิงหาคนเดียวภายในบ้านนาราหลังนี้

เทมารินั่งแกะเกาลัดหวานหันไปป้อนชิกาไดกับชินกิที่น้องชายคนเล็กของเธอรับมาเป็นลูกชายบุญธรรม คราแรกเด็กชายไม่กล้ารับเจ้าของว่างนั่นเข้าปากแต่เมื่อเพื่อนวัยเดียวกันงับเกาลัดเข้าเขาจึงยอมกินแต่โดยดี

คันคุโร่คิดขบขันขณะมองภาพเด็กชายสองคนที่นั่งจุ้มปุกกันหน้าบ่อปลาคาร์ฟอย่างเบาใจ ชินกินั่งมองปลาสีส้มขาวในบ่อตรงหน้าอย่างด้วยความผ่อนคลายโดยไม่มีท่าทีต่อต้านเพื่อนใหม่

กาอาระมองเด็กน้อยตุ้ยนุ้ยน่าเอ็นดูตรงหน้านิ่งพลางคิดว่าเขาควรจะทักทายเธออย่างไร ดวงตาคมกริบสบกับดวงตากลมโตใสแจ๋วบนใบหน้าเล็กกว่าฝ่ามือที่ถูกคันคุโร่ประคองไว้ให้นั่งบนตัก ดวงตาสองคู่สบกันไปมาก่อนที่กาอาระจะยอมแพ้ยื่นนิ้วชี้ไปจิ้มลงบนจมูกเล็กปุ๊กปิ๊กอย่างแผ่วเบาทำให้เจ้ากวางน้อยแก้มกลมยิ้มหวานโชว์เหงือกสีชมพูเลยทีเดียว

"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิงแต่น้ำจิ้มคุณหกอีกแล้ว"คันคุโร่เอ่ยกับชิคาริด้วยน้ำเสียงเอ็นดูพร้อมกับจับบิ๊บกันน้ำลายสีครีมที่ปักตราประจำตระกูลนาราไปซับเบาๆที่ปากของร่างเล็กกลมบ๊อก

"แอะ"

✎ Talk with writer

กรี๊ดดดดดดดดดดดตอนแรกออกมาแล้วค่ะ มันงอกออกมาแล้ว(íoì) เรื่องนี้เกิดจากความที่ชอบคู่shikatemaมากๆอยู่แล้ว(มากแบบมากมาก) แล้วก็ไปเจอรูปชิกาไดอุ้มเด็กผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนเทมาริมาในพินแล้วจินตนาการในหัวมันพลุ่งพล่านเต็มไปหมดมาหลายเดือนจนกระทั่งบังเอิญไปดูgakuen babysitters ตอนแรกเอ็นดูในระดับนึงพอไปอ่านมังงะเกิดความเอ็นดูในระดับรหัสแดงเฉดสีเบอร์กันดีเลยเกิดฟิคอิหยังวะอันนี้ขึ้นมา ฮื่อออออ ชอบไม่ชอบก็ติชมได้นะคะพร้อมน้อมรับและปรับปรุงค่า ｡◕‿◕｡

รูปที่ว่าค่ะฮื่อออออออออน่ารักมากกกก

ต้องขออนุญาติคุณ@M_Y_K__xxxด้วยนะคะ

✿ p r i m r o s e ✿

26•06•2020