ผัวขาเราหย่ากันแล้ว

เมื่อรักที่ให้ไปได้ค่าตอบแทนเป็นใบตั้งครรภ์ผู้หญิงของเขากลับมา 

ก็หย่าไปเลยสิคะ...รออะไร!? 

นับจากนี้ไปคุณก็เป็นแค่ 'ผัวเก่า!'

***********************************************************

ภรัณมองภรรยาที่สวมชุดสุดเยิน หน้าตายังไม่ผ่านการล้าง แถมยังไม่ตื่นนอนซะด้วยซ้ำ ผมเผ้าที่สวมหมวกแก๊ปก็ดูกระเซอะกระเซิง สภาพเหมือนไปวิ่งผ่านดงระเบิดมา ก่อนจะเสยผมอย่างไม่สบอารมณ์เตรียมจะเอ่ยปากต่อว่า แต่ต้องผงะถึงขั้นยกมือปิดจมูกกับกลิ่นฉุนๆ เหม็นเหล้าคลุ้งไปทั้งตัวของอีกฝ่าย

“นี่เธอไปตกถึงเหล้ามารึไง”

“ขอโทษค่ะ พอดีเมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อย” เฌอปัณณ์ยิ้มแหยๆ 

ภรัณเลิกคิ้ว ไม่รู้ว่าไอ้ความหงุดหงิดเมื่อครู่จางหายไปไหน สีหน้าบึ้งตึงก็ผ่อนคลายคล้ายเป็นต่ออยู่ในที ไม่ใช่ว่าเฌอปัณณ์นึกเสียใจทีหลังแล้วหรอกหรือ ใจจริงเธอไม่เคยคิดจะหย่ากับเขาเลยสักนิด แต่เมื่อวานดันพลั้งปากพูดออกไปแล้วเลยไม่รู้จะทำอย่างไร ทำได้แค่ใช้เหล้าดับทุกข์เท่านั้น

“ถ้าเธอรู้จักสำนึกผิดละก็ บางทีฉันอาจจะ...”

“คุณเจ้าหน้าที่คะ รีบๆ มาจัดการเรื่องหย่าได้เลยค่ะ ฉันพร้อมแล้ว” 

เฌอปัณณ์หันไปเร่งเจ้าหน้าที่พร้อมกับพาตัวเองไปนั่งรออย่างรีบร้อน ไม่ได้ฟังเลยว่าภรัณพูดอะไร ในใจคิดเพียงอยากจะหลุดพ้นเต็มที ยังนึกโกรธตัวเองอยู่เลยที่เมื่อคืนดันเมาเละ กว่าจะตื่นก็ปาเข้าไปเก้าโมงกว่าแล้ว เธอตาลีตาเหลือกกลัวว่าภรัณจะรอจนโมโห สะบัดก้นกลับไปก่อน แล้วเธอจะไม่ได้หย่า เลยไม่ล้างหน้ารีบวิ่งขึ้นมอเตอร์ไวต์รับจ้างให้ซิ่งมาที่สำนักงานเขตนี่แหละ

“อ้าว! ยังยืนอยู่ทำไมล่ะคะพี่ภาม รีบๆ มานั่งสิ” 

เธอขมวดคิ้วมองภรัณที่ยืดยาดเสียเวลา อาการแฮงเอาต์ตามมาทำให้ปวดหัวขึ้นมาตุบๆ แทบระเบิด 

คนถูกเร่งกัดฟันมองหน้าเธอเขม็ง สีหน้าตอนนี้ดำเหมือนถ่าน เดินมาทิ้งตัวลงนั่งอย่างฮึดฮัดเมื่อเฌอปัณณ์เซ็นชื่อในใบหย่าเรียบร้อย แล้วยื่นมาตรงหน้าเขาพร้อมรอยยิ้ม 

เธอรีบขนาดนั้นเลย แถมไอ้สีหน้าดีใจนี่มันยังไงกัน...

อยากจะหย่ากับเขามากนักรึไง?

ภรัณเม้มปากแน่น ยิ่งคิดยิ่งโมโหที่ไม่เป็นไปอย่างที่คิด แถมตัวเองดันใจหายพิกล ผิดกับอีกคนที่ยิ้มระรื่นจนน่าหมั่นไส้ ถ้าเขายังไม่ยอมเซ็นอีก แปลว่าเขาขาดเธอไม่ได้อย่างนั้นสิ เฌอปัณณ์จะไม่ยิ่งยิ้มเยาะมองเขาเป็นหมาที่หอนหนักเพราะถูกเมียทิ้งหรือ...

เซ็นก็เซ็นสิ! 

คนอย่างเขามีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าใส่ มีผู้หญิงแบบไหนบ้างที่เขาหาไม่ได้ แต่ไหนแต่ไรมามีแต่คนที่ขาดเขาแล้วอยู่ไม่ได้ ส่วนเขาไม่เคยขาดใครแล้วจะเป็นจะตาย คอยดูเถอะ...อีกไม่กี่วัน เดี๋ยวเฌอปัณณ์ก็ต้องซมซานวิ่งร้องไห้กลับมาอ้อนวอนเขา

“โชคดีนะคะพี่ภาม ลาก่อน” 

เฌอปัณณ์เอ่ยเสียงแผ่ว มองคนที่เธอรักเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เราจะไม่ได้พบกันอีก เพราะเธอกำลังจะเดินทางไปอเมริกาในเย็นวันนี้

***********************************************************

จะบอกว่าเรื่องนีั้เป็นภาคแยกของ "ไม่รักกันฉันจะลา" ก็ได้ค่ะ

เรื่องที่แล้วกว่าจะหย่า...

เรื่องนี้มาไวเคลมไวไปเลยจร้า พระเอกหอนตั้งแต่ต้นจนจบ 555

ชอบแนวหลัวชั่ว ยังไม่ทันขึ้นก็หอนเป็นบ้าแล้ว ตอบโจทย์มั่กมากกกก มาตามกันค่าาา