คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : อาหารเย็นพร้อมหน้า
อนที่ 10 อาหารเย็นพร้อมหน้า
เมื่อมีหัวหน้าแม่รัวเินมาออำสั่ให้ทุนแยย้ายไปทำานโยไม่สนใอาารบาเ็บอน ยิ่ทำให้รู้สึเ็บแ้นมาว่าเิม พลาปล่อยให้น้ำาไหลออมาแล้วเ้นเสียพึมพำพร้อมพยุัวลุึ้นยืนเอ เนื่อานอื่น่าวิ่แยย้ายไปทำานามำสั่อหลมู่าน้วยวามหวาเรว่า
“นัไ่อิ! แอย่าฝันหวานไปหน่อยเลย! ันนี่แหละะระาแลมาาำแหน่เอ! ำแหน่สะใภ้สามมันวรเป็นอัน ไม่ใ่แ! นัไ่อิ !!!”
หนิินุมแ้มสอ้า้วยวามเ็บปว เธอะำวามแ้นนี้ฝัลึไว้ในระู พลาิหาโอาสเอาืนไ่อิในภายหลั แล้วใ้ปลายนิ้วมือสอ้าปาน้ำาออาแ้มอย่าระมัระวัสลับ้วยเสียราอันเ็บปวเพราะน้ำาไหลลไปถูแผลมุมปาาแรบพอี
เหุาร์อบโ้ันระหว่าไ่อิับสาวใ้หน้าฤหาสน์ระูลหล ิวหลุนทันเ้ามาเห็นและหยิบโทรศัพท์ึ้นมาบันทึภาพไว้ไ้พอี เาพึมพำอย่าไม่เื่อสายาพลารู้สึื่นเ้นที่มี่าวใหม่ไปรายานเ้านายว่า
“โอ้โฮ! นี่มันใุ่ไ่อิไหมเนี่ย ปิเธอะไม่ล้าอบโ้ใร แ่นี่.....บะัลั่นเลย มีเรื่อสนุไปรายานุายแล้ว รีบไปรายานีว่า”
ิวหลุนวิ่รไปยัห้อทำานเ้านายึ่อยู่ั้นล่าอฤหาสน์อย่ารวเร็ว โยไม่สนใิามวามวุ่นวายอบรรานรับใ้และอรัษ์ระูลหลทั้หลาย เารู้สึไ้ว่าวันนี้ไ่อิสร้าวามประหลาใให้ับนหลายเรื่อ้วยัน
หลปินั่เาะนิ้วบนโ๊ะทำานะรับฟัำล่าวรายานและวิีโอบันทึสถานาร์ประหลาอภรรยา ึ่เพิ่เิึ้นไ้ไม่นานนัโยเป็นเหุวิวาทอันไม่น่าะเิึ้นไ้ เารู้สึประหลาใ่อพฤิรรมอภรรยาเป็นอย่ายิ่ พลามีประายาสั่นไหวอย่านึสนุ่อเหุาร์ในอนาบนโ๊ะรับประทานอาหารเย็นอระูลหล
“ทำีมา! เหลียเออย่าลืมบอเธอ้วยล่ะ พรุ่นี้พาไปอบปิให้เ็มที่เลย”
ุายสามพยัหน้ารับรู้ พลาสั่ารอรัษ์ในเรื่อเิมที่เยมอบหมายไว้่อนหน้า เาเิวามรู้สึอยาให้ราวัลภรรยาเป็นรั้แรเพราะเธอล้าที่ะอบโ้สาวใ้นสนิทออาสะใภ้ ทว่ายัไม่ไว้วาใเ็มที่นัเพราะิว่าเธออาเป็นสายลับาทาฝั่อาอยู่
พลันนึึ้นไ้ว่าวรให้วามสนใ่อพฤิรรมอภรรยา่อไปเพราะเธอมีบาอย่าไม่เหมือนภรรยานเิม ึ่ัวเาเอบอไม่ถูเหมือนัน ึสั่ารสออรัษ์เสียเร่เรียว่า
“ิวหลุนับเหลียเอิามเธอ่อไป บาทีวันประุมอามีเรื่อให้ประหลาใว่าเิม เหลียเออยู่่วยานันไป่อน เ็บหลัานเรียบร้อยหรือยั อย่าลืมล็อห้อ่อนไปิน้าวเย็น้วย”
“รับผม!” ิวหลุนและเหลียเอรับำสั่เ้านายพร้อมัน
ิวหลุนออาห้อทำานอเ้านายหลัารายานภาริทั้หลายเสร็สิ้น ทั้เรื่อารไป่ายหนี้อรอบรัวไ่ึ่เ้านายไม่ไ้ว่าล่าวอะไร มีเพียเรื่อารอบโ้สาวใ้ึ่ทำให้เารู้สึไ้ว่าเ้านายพึพอใ่อารระทำอภรรยาแ่ไม่แสออมามานั
ายหนุ่มะ้อรีบมาอำนวยวามสะว้วยารรวสอบแล็ปท็อปอมพิวเอร์ที่เ้านายสั่ื้อมาให้ภรรยาอย่าแ็ัน ะเพื่อนอรัษ์้อทำหน้าที่รวสอบวามเรียบร้อยอานให้มิิโยไม่ทิ้ร่อรอยใให้ศัรูเ้ามาล้ววามลับในห้อทำานไ้
ไ่อิลับาห้อรัวหลััเ็บและเรียมวัถุิบสำหรับปรุอาหารเย็นให้สามีและสมาิระูลหลเสร็เรียบร้อย เธออยามารวสอบแล็ปท็อปอมพิวเอร์อนเอ พลาทอามอเห็นิวหลุนำลัทำารรวสอบุลัษะอแล็ปท็อปอมพิวเอร์อย่าล่อแล่วอยู่ ึปล่อยให้เาทำ่อไปอย่าสบายใ
“เป็นยัไบ้าะ มันเป็นเรื่อรุ่นใหม่ล่าสุไหม”
ไ่อิเินเ้าไปสอบถามิวหลุน้วยวามสนใ เธอไม่อยาัวาหน้าที่อเาึปล่อยให้ทำอย่าผ่อนลาย แล้วถาม้วยวามอยารู้่อผลารทสอบ
“ลอใู้สิรับ รับรอว่าลื่นไหลและทำานเร็วมา ุายเลือรุ่นล่าสุและสเปแรที่สุให้้วยนะรับ อย่าลืม้นแล้วเรียนรู้เรื่อมารยาทอพวนั้นสูไว้หน่อยนะ เผื่อไ้ใ้านเร็ว ๆ นี้”
ิวหลุนยิ้มมุมปาเล็น้อยพลาอบหิสาวอย่าผ่อนลาย เาแอบระิบบอเธอในภาริสำัึ่เ้านายอาไม่ไ้ี้โพรบอโยร เหุเพราะไม่้อารให้เธอสร้าเรื่อายหน้าให้เ้านาย้ออับอายในวันประุมบอร์รรมารบริหารบริษัทเรือหลรูปนั่นเอ
ไ่อิเลิิ้วเล็น้อย้วยวามแปลใ เธอมอามแผ่นหลัอิวหลุนึ่เินหนีไปยัห้อทำานอสามี้วยวามสสัยใร่รู้ พลาิว่าในอนาอันใล้อามีเรื่อทำให้เธอประหลาใมาว่านี้
หิสาวยัไหล่อย่าไม่ัวลใเพราะเธอมีไพ่ลับในมืออีหลายใบึ่ไม่ิที่ะบอใร แ่นำแล็ปท็อปอมพิวเอร์ไปเ็บไว้ในห้อนอนให้เรียบร้อย เธอ้อระมัระวััวให้มาึ้นเพราะไ้สร้าศัรูึ้นอย่าโ่แ้แล้ว
“านนี้ันอเลือ้าสามี ันะเลือามสัาาแล้วัน เพราะที่ผ่านมาูเหมือนสอผัวเมียนั่นะเ้าเล่ห์ไม่ใ่เล่นเลย”
ไ่อิพึมพำอย่ามั่นใ่อารัสินใเลือ้าอน เธอเลือามสัาาส่วนัวึ่เื่อมั่นอยู่ในิสำนึว่าสามีนไม่ใ่นเลว แ่เป็นฝั่อาและอาสะใภ้อเาที่มีพฤิรรมอันเป็นลับลมมใน โยเป็นผลาารวิเราะห์้อมูล่อารพบปะับทัู้่อร่าเ่า
านั้นหิสาวไม่ลืมล็อประูห้อนอนให้เรียบร้อย ่อนไปปรุผัไทยุ้ามแผนาร โยมีสายาอเหล่าแม่รัว้อมอท่าทาารปรุอาหารอเธอ้วยวามประหลาใเพราะล่อแล่วมาว่าร่าเ่ายิ่นั
“เย็นนี้มีเมนูพิเศษหรือะ”
หลมู่านสอบถามไ่อิ้วยวามอยารู้เพราะรายารอาหารที่สะใภ้สามำลัทำอยู่นั้น ไม่ใ่รายารในผับัีอาหารประำสำหรับวันนี้ ะที่นำับเหล่าแม่รัวนอื่นให้ปรุอาหารามรายารเือบเสร็สิ้น โยเหลือเวลาอีเพียสิบนาทีะถึเวลาสิบเ้านาฬิา ึ่อนนี้แม่รัวำลัทยอยนำอาหารไปเสิร์ฟในห้ออาหารอทาระูลหลอยู่
“ใ่่ะ พอีวันนี้ไ้รับอวัาุายสาม ็เลยะอบแทนเาับทุนสัหน่อย ไม่เป็นไรใ่ไหมะแม่รัวหล”
ไ่อิหันหน้าส่ยิ้มให้ับหลมู่านโยรพร้อมลอบสัเสีหน้าและแววาออีฝ่ายเพื่อวามมั่นใ เธออยารู้ว่าารวิเราะห์อนเอับร่าเ่าะเหมือนหรือแ่าันมาน้อยเพียใ
“ไม่เป็นไรมั้ ันแ่แปลใเท่านั้น ถ้าทำเสร็แล้ว็ให้แม่รัวยไปเลย เธอรีบไปเรียมัวิน้าวเถอะ”
หลมู่านพยัหน้าเ้าใแล้วำับไ่อิให้เรียมัวไปร่วมรับประทานอาหารเพราะหิสาวะ้อนั่ร่วมโ๊ะรับประทานอาหารับเ้านายทั้หลายในานะสะใภ้สามึ่เป็นวามริอันปิเสธไม่ไ้
ไ่อิส่ยิ้มริใให้ับหลมู่าน เธอสัมผัสไ้อย่าัเนว่าหิวัยลานรหน้าท่าทานิ่เยเย็นา แท้ริเป็นนใีและมีเหุผลทีเียว โยเพาะวามริใที่มีให้ับนึรู้สึสบายใ่อารทำหน้าที่่วยเหลือแม่รัว
หิสาวพยัหน้ารับำแนะนำาหัวหน้าแม่รัว แล้วปล่อยให้แม่รัวยผัไทยานให่ออาห้อรัว ะเธอเินไปแ่ัวให้เรียบร้อยพร้อมปลผ้าันเปื้อนออในห้อแ่ัว
สะใภ้สามเหลือบเห็นบรราแม่รัวอีนำลัเรียมปรุอาหารเย็นสำหรับนรับใ้และอรัษ์ ึ่ทุนะแบ่ลุ่มรับประทานหลัาสมาิระูลหลรับประทานอาหารเย็นเสร็สิ้นเพื่อให้มีนอยรับใ้เวลาเ้านายเรียหา
เธอเินรไปยัห้อรับประทานอาหารอระูลหลในเวลาปินั่นือ สิบเ้านาฬิาร พลาพบเห็นสมาิระูลหลทยอยเินเ้ามาในห้ออาหารนรบถ้วน โยวันนี้มีแรับเิร่วมโ๊ะอาหารเพิ่มหนึ่น ือเี๋ย ทนายหนุ่มประำระูลหลึ่สืบทอ่อมาาพ่อผู้เป็นทนายประำระูลหลแ่ปลระวาไปแล้วเหมือนัน
หลลู่เอิน ายวัยลานท่าทาสุุมใเย็น หน้าาหล่อเหลาเ้าหน้าล้ายลึับหลปิ เานั่หัวโ๊ะในำแหน่ประธาน ส่วนฝั่วามืออหัวโ๊ะเป็นที่นั่อหลลู่หลิ ลูายนโอหลลู่เอิน ายหนุ่มหล่อเหลาเ้าเล่ห์ท่าทาเร่รึมแ่มีแววาหลุหลิอบล ถัมาเป็นที่นั่หลปิแทนที่ำแหน่ลูายนรออหลลู่เอิน
ไ่อิรับรู้แ่ว่าหลลู่หลินหรือลูายนรออผู้นำระูลหลไปท่อเที่ยว่าประเทศในานะ่าภาพมืออาีพ แล้วหายสาบสูไปอย่าไร้ร่อรอยเป็นเวลานานเือบห้าปี ระหว่านั้นระูลหลให้ราวัลแ้เบาะแสและหรือพาัวลับมา้วยเป็นเม็เินหลายล้านหยวน ทว่าำรวและผู้น่าไม่มีใรสามารถ้นหาร่อรอยอเาไ้
ที่นั่สุท้ายทาฝั่ผู้าย้านวามืออประธาน เป็นที่นั่อายหนุ่มใส่แว่นาท่าทาเร่รึมในุสูทสุภาพเนื้อีราาแพัเย็บ้วยมือ เาือิเี๋ย ลูายผู้เป็นทนายวามประำระูลหลรุ่นปัุบันึ่มาร่วมรับประทานอาหารเย็นามำเิอผู้นำ
ส่วนที่นั่ทาฝั่้ายมืออประธาน เป็นที่นั่ฟาอิ่ลำับแรในานะภรรยาอผู้นำ หิวัยลานผมสีบลอน์ัลอนให่สั้นประบ่าในุเรสสีเหลือสใส ท่าทาสบนิ่ัสรีนั้นสู ถัมาเป็นที่นั่อสะใภ้ให่แห่ระูลหลหรือโม่เียอี หิสาวผมยาวสลวยสีน้ำาลอ่อนท่าทาสุุมนุ่มลึ ่อมาเป็นที่นั่อหลฟาิผู้เป็นลูสาวนเล็แห่ระูลหล หิสาวปล่อยผมยาวสสลวยสีบลอน์ทอท่าทาุยเ่และล่อแล่วัหิทำานทั่วไป สุท้ายถึะเป็นที่นั่อไ่อิในานะสะใภ้สามแห่ระูลหล
ไ่อิรับรู้่อนหน้าแล้วว่าสามีมาอยู่ในระูลหลออาและอาสะใภ้เป็นลูายในลำับที่สาม ึไ้ื่อว่าุายสามั้แ่เาอายุไ้เพียแปวบ ะที่เาและุายรอมีอายุเท่าันและสนิทสนมันเป็นอย่าี ทว่าุายให่และุายรอลับถูส่ัวไปเรียน่อ่าประเทศั้แ่อายุไ้เพียสิบสอปี ะุายสามยัเรียนพิเศษโยมีอาารย์มาสอนที่บ้านนบั้นระับมัธยมปลายปีที่สาม
อย่าไร็ามุายสามไม่ไ้เรียน่อในระับั้นอุมศึษาเพราะเาสอบเาเ่าไม่ผ่านเ์ ึเรียนรู้าอาารย์อทาวิทยาลัยบริหารธุริึ่เปิอำนวยวามสะวให้ับเหล่าลูหลานนร่ำรวยโยเพาะ
สะใภ้สามยัไม่รู้้อมูล้านารศึษาอสามีในเิลึอนนี้เพราะเธอยัไม่มีโอาสสืบ้นอย่าละเอีย ึวาาสำรวเ็บ้อมูลเพาะารแสอทุนอย่าละเอียเพื่อนำไปวิเราะห์สถานาร์ในภายหลั
รั้นานผัไทยุ้ถูวา่อท้ายรายารอาหารอื่นบนโ๊ะอาหาร ึ่านผัไทยถูวาอยู่่อหน้าไ่อิพอี หลลู่เอินรู้สึแปลใเพราะปิรายารอาหาระมีภรรยาและสะใภ้ให่่วยันรวสอบเพื่อหาทาระุ้นให้หลานายหรือุายสามรับประทานไ้มาึ้นอันะส่ผลให้ารฟื้นฟูวามพิารเป็นไป้วยี
“นี่เมนูอาหารอะไร?! ใรเป็นนสั่ให้ทำ?!”
ฟาอิ่ถามึ้นมา้วยน้ำเสียเร่เรีย พลามวิ้วอย่าไม่พอใแล้ววาามอแม่รัวับนรับใ้ึ่ยืนเรียรายรอรับำสั่อยู่ิผนัห้ออาหารทันที
“ไม่มีใรสั่หรอ่ะ ันเห็นว่าสามีินอาหารไ้น้อย เลยอยาให้เาลอเปลี่ยนเมนูบ้า แล้วลอินอาหารึ้นื่ออที่อื่นอย่าผัไทยุ้เท่านั้น่ะ”
ไ่อิล่าวอบึ้นมา้วยน้ำเสียแสวามมั่นใ เธอไม่หวาเรหาะ้อถูผู้นำระูลหลลโทษเพราะิว่านทำสิ่ที่ี่อสามีึ่ไม่ใ่เรื่อเลวร้ายแ่อย่าใ
ความคิดเห็น