ชายิกาบำเรอรัก

ชายิกาบำเรอรัก / เพลงกวี

กานต์ กานศิริ 

ชายิกา (ยิ้ม)

โปรย...

เพียงแค่ได้สบตากับแม่สาวเสิร์ฟหน้าหวานหยด กานต์ก็ไม่อาจละสายตาไปจากเจ้าของดวงตาหวานแกมเศร้าไปเลยแม้แต่วินาทีเดียว พร้อมกันนั้นเขาก็ได้ให้ปฏิญาณกับตัวเองว่าจะต้องเอาเธอมาเป็นผู้หญิงของเขาให้จงได้!

“คุณ!”

ชายิกาอุทานด้วยเสียงที่สั่นพร่า ยิ่งเมื่อได้สบกับดวงตาคู่คมกริบเธอก็ยิ่งรับรู้ได้ถึงรังสีอันตรายจากเขา พลันก็ทำให้นึกถึงจุมพิตแสนเร่าร้อนจากเขาในค่ำคืนนั้นใบหน้าของเธอก็เห่อร้อนขึ้นมาทันที จนไม่อยากอยู่กับเขาสองต่อสองในสถานที่แห่งนี้

“ใช่ฉันเอง กานต์ กาญจน์สิริ เพื่อนของปรเมศวร์ คนที่แนะนำให้เธอมาสมัครงานที่นี่ไง” 

กานต์แนะนำตัวเองพร้อมกับยิ้มตรงมุมปาก ซึ่งหากเป็นหญิงสาวหลายๆ คนที่ได้เห็นคงได้กรีดร้องด้วยความคลั่งไคล้ แต่ไม่ใช่กับชายิกา

ชายิกาขบเม้มริมฝีปากของตัวเองด้วยความเจ็บใจ เธอเองก็น่าจะเอะใจตั้งแต่ที่ปรเมศวร์แนะนำให้มาสมัครงานที่โรงแรมของเพื่อนเขาตั้งแต่แรก เพราะทุกครั้งที่เขาไปที่ร้าน เธอก็มักจะเห็นว่าเขานั่งอยู่กับปรเมศวร์ แต่ด้วยความที่ต้องการหนีปัญหา จึงทำให้เธอลืมคิดเรื่องนี้ไปเสียสนิทใจ

“ถ้าอย่างนั้นฉันขอลาออก” 

ประกาศออกมาแล้วก็รีบหันหลังเพื่อที่จะเดินออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด หากจะต้องมาทำงานให้กับคนที่มาปล้นจูบแรกไปจากเธอ ให้เธอไปตายเอาดาบหน้าเสียยังดีกว่า

“เธอคงจะไม่ได้อ่านสัญญาจ้างงานที่เซ็นไปก่อนหน้าที่จะขึ้นมาที่นี่ใช่ไหม”

คำถามของเจ้าของโรงแรมทำให้ชายิกาถึงกับชะงักทันที ก่อนจะหันกลับมาเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายอีกครั้งด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม

“ทำหน้าแบบนั้นแสดงว่าเธอไม่ได้อ่านรายละเอียดในสัญญาจ้างงานจริงๆ สินะ แต่ฉันจะบอกให้ก็ได้ ว่าหากเธอผิดสัญญาแล้วลาออกจากงานก่อนที่จะทำงานครบสามเดือน เธอจะต้องถูกปรับตามจำนวนเงินเดือนที่ในสัญญาระบุเอาไว้สิบเท่า”

“อะไรนะ! ปรับสิบเท่าของค่าจ้างอย่างนั้นเหรอ” 

ชายิกาอุทานออกมาเสียงดังลั่น ก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นมาตบหน้าผากของตนเองด้วยความเจ็บใจที่ไม่ได้อ่านสัญญาจ้างงานให้ดีก่อนจะเซ็นชื่อลงไปเสียก่อน