คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : กุญแจแห่งคาลิโดร่า (แก้ไขเล็กน้อย)
“เมื่อวานเห็นเจ้าอยู่ปรึกษาเรื่องสงครามกันดึกๆดื่นๆ มันแย่มากหรือไงจ๊ะ” กลีเคอเรียเอ่ยถามน้องสาวของเธอซึ่งนอนอยู่บนเตียงใหญ่ที่ปูผ้าสีขาวบริสุทธิ์ ยามนางทำหน้าครุ่นคิดเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆที่มีความกังวล หากยามนางคิดเสร็จกลับแย้มยิ้มเหมือนปีศาจที่ใช้รูปกายล่อลวงผู้คน
“เปล่าหรอกค่ะ พี่ แค่ทำความเข้าใจในแผนการกันเท่านั้น ทาร์เธเมสช่วยข้าได้เยอะ คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกค่ะ” คาลิโดร่ายิ้มให้ เมื่อคืนเธอนั่งปรึกษายุทธวิธีกับแม่ทัพในกองต่างๆพร้อมพระบิดา สถานการณ์ยังไม่น่าเป็นห่วงเท่าไร เธอหวังให้มันเป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ
“แต่พี่ว่า..”
“เจ้าหญิงเพคะ ท่านทาร์เธเมสส่งคนมาทูลว่ามีผู้ต้องการไขกุญแจแห่งคาลิโดร่า ไม่ทราบว่าเจ้าหญิงจะให้ทำยังไงเพคะ”
เสียงของนางรับใช้คนสนิทที่ดังจากนอกประตูทำให้กลีเคอเรียขมวดคิ้วทันที ได้ยินเสียงของนางรับใช้ที่ทำงานให้มานานก็พอจับจุดได้ว่านางก็ไม่เห็นด้วยเช่นกันที่มีคนมาท้าไขกุญแจเอายามนี้ ยามที่ดวงจันทร์กำลังจะเริ่มทอแสง ผู้คนเข้าบ้านพักผ่อน ฝูงสัตว์ต่างหลับนอน ไม่ใช่ยามที่ควรเข้าวังเพื่อท้าไขกุญแจที่ไม่มีทางสำเร็จได้เลย
“บอกทหารไปว่าพรุ่งนี้ค่อยมา..” กลีเคอเรียหยุดชะงักเมื่อน้องสาวส่งเสียงดังกว่ากลบทับ
“บอกให้รอที่ห้องโถง ข้าจะออกไปพบ”
เสียงฝีเท้านางรับใช้เดินจากไป ฝ่ายพี่สาวจึงอดถามไม่ได้
“เจ้าคิดอะไร คาลิโดร่า นี่มันเวลาอะไรแล้ว ทำไมถึงต้องให้คนพวกนั้นมาเฝ้าด้วย พรุ่งนี้ก็ไม่สายนิ”
“พี่คะ.. ข้าเอ่ยบอกตั้งแต่แรกตอนประกาศไปว่า ไม่ว่าจะเป็นผู้ใด เวลาใดก็สามารถมาแก้พันธนาการของข้าได้ทั้งนั้น.. ผู้ชายคนนี้อาจจะอยากลองดีก็ได้นะคะว่าข้าจะทำอย่างที่พูดหรือเปล่า” หญิงสาวมีสีหน้าครุ่นคิด
“คาลิร์ เจ้าคิดมากไปหรือเปล่าจ๊ะ เขาอาจจะแค่ทำกุญแจเสร็จเวลานี้ก็ได้”
“ถ้าเป็นอย่างที่พี่พูดก็ดีสิคะ แค่ผู้ชายอารมณ์ร้อนคนหนึ่งเท่านั้น เพราะถ้าเป็นอย่างที่ข้าพูด ผู้ชายคนนี้ก็เล่ห์เหลี่ยมพอตัวเลยทีเดียว” คาลิโดร่าว่าพลางลุกขึ้นจากเตียง ให้นางรับใช้ที่คอยดูแลเรื่องเครื่องแต่งกายเข้ามาสวมชุดงดงามสีสันสดใสทับชั้นใน กระโปรงปลายบานเล็กน้อยตกแต่งด้วยลวดลายเฉพาะเชื้อพระวงศ์ มีตะกั่วถ่วงไว้ที่มุมผ้าเพื่อกันปลิว เข้ารูปที่สะโพก ตัวเสื้อทำจากผ้าลินินแทนที่ขนสัตว์ซึ่งเป็นที่นิยมในสมัยก่อน แล้วใช้เชือกผูกที่เอวหลวมๆ ดึงเสื้อให้หย่อน ตัวเสื้อจึงถ่วงตกลงมาเป็นลักษณะพลิ้ว จากนั้นจึงใช้ผ้าซึ่งมีลายสวยงามเฉพาะตัวอีกผืนพันรอบตัวแล้วย้อนมาพาดไว้บนไหล่ซ้าย เส้นผมถูกเกล้าขึ้นแล้วทิ้งน้ำหนักของผมยาวไว้ที่ด้านหลัง แซมด้วยอัญมณีเม็ดเล็กแต่ล้ำค่า
คาลิโดร่านั่งอยู่บนบัลลังก์รองจากบัลลังก์กษัตริย์ยามผู้ชายคนนั้นถูกเบิกตัวเข้ามา นางจ้องมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า การแต่งกายไม่ได้บอกว่ามีชาติตระกูลสูงศักดิ์ หากบอกว่าเป็นแค่คนรับใช้ก็น่าเชื่ออยู่ ไม่..คงไม่ใช่แค่คนรับใช้ เพราะท่าทางการเดินทำให้เธอที่อยู่กับทหารเป็นประจำพอรู้ว่า ชายผู้นี้ต้องมีฝีมือในการรบไม่น้อยเลยทีเดียว ใบหน้าคมคาย ยามเมื่อส่งเสื้อคลุมให้องครักษ์ประจำตัวของเธอที่หน้าบานประตูก็เผยให้เห็นช่วงไหล่กว้าง แขนขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ เขาตรงมาหยุดอยู่เบื้องหน้า แล้วก้มคุกเข่าข้างหนึ่ง
“ถวายความเคารพ เจ้าหญิงคาลิโดร่าพระเจ้าค่ะ”
“ทำไมถึงมาเวลาเช่นนี้ พรุ่งนี้ตะวันทอแสงก็ยังไม่สาย”
“หรือไม่ใช่พระองค์ที่บอกว่าเป็นเวลาใดก็ได้” เสียงเขาตอบกลับอย่างนุ่มนวลหากไม่โอนอ่อน สาวงามพิจารณาผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง ใบหน้านั้นท่าทางจะซ่อนคมเขี้ยวเอาไว้
ดีสิ! อยากรู้นักว่าตอนที่ทำไม่สำเร็จ ใบหน้าของผู้ทระนงคนนี้จะบิดเบี้ยวอย่างไรเมื่อต้องเผชิญกับความตาย!!
“เจ้ายอกย้อนเรารึ”
“กระหม่อมแค่ถามด้วยความสงสัย”
“เอาเลย ในเมื่อเจ้ามาเพื่อเรา เพื่อสิ่งนี้ ลองดูสิ ชายผู้กล้าหาญ เจ้าจะทำได้หรือไม่” คาลิโดร่าว่าพลางยกมือซ้ายขึ้น เป็นสัญญาณให้อีกฝ่ายลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาใกล้ เขาแตะปลายนิ้วที่แม่กุญแจแทนที่จะแตะมือของเธออย่างที่ผู้ชายอื่นทำ ยามอยู่ใกล้เช่นนี้ จึงสังเกตเห็นดวงตาสีเข้มคมดุจเหยี่ยวจ้องมองดูเครื่องพันธนาการในมือของเธอ เขาแตะถุงผ้าที่เอวเพื่อหยิบกุญแจออกมา อย่างน้อย..มันก็มีรูปทรงเหมือนกุญแจทั่วๆไปอย่างที่ตาเห็น
หากคาลิโดร่าตัวแข็งทื่อทันทีที่สังเกตได้มากกว่า กุญแจดอกธรรมดาที่ดูไม่ได้แปลกกว่ากุญแจทั่วไป ตรงกลางของปลายกุญแจที่ใช้สำหรับไข กลับมีรอยโป่งที่ทำจากแก้วใส ในนั้นบรรจุน้ำไว้ซึ่งนางได้แต่หลับตาแล้วสวดภาวนา
ไม่! ขออย่าให้ใช่ อย่าได้เป็นสิ่งนั้น
คำอธิษฐานไม่มีผล มีเสียงฟู่จากแม่กุญแจของเธอดังขึ้นเป็นระยะ แล้วเธอก็รู้สึกถึงความเบาสบายของมือคล้ายกับเวลาถอดผ้ารัดออกยามลงน้ำ
เมื่อลืมตาจึงเห็นว่าอดีตพันธนาการของเธอลงไปกองกับพื้น เพราะถูกน้ำกรดอย่างแรงกัดกร่อนอย่างรวดเร็ว
“บังอาจ!” เสียงของทาร์เธเมสดังขึ้น “ใช้น้ำกรดมาไขกุญแจ คิดจะโกงหรือไง”
ชายหนุ่มผู้นั้นส่งยิ้มยียวนกลับไป คาลิโดร่ายกมือเป็นเชิงให้องครักษ์ของเธอนิ่งไว้ หญิงสาวลุกขึ้นยืนถอดผ้ารัดข้อมือออกเมื่อมันไม่จำเป็นอีกแล้ว
“เจ้ารู้ได้เช่นไร”
“รู้อะไรหรือพระเจ้าคะ” เขาส่งเสียงถามกลับอย่างไม่กลัวว่าทหารที่รายล้อมจะเข้ามาทำอันตราย
“รู้ได้เช่นไรว่าสิ่งนี้..ไม่ใช่แม่กุญแจ”
“เพราะพระองค์ไม่เคยเรียกมันว่าแม่กุญแจ” เขาตอบกลับอย่างง่ายๆ เมื่อปีที่แล้วที่เจ้าหญิงเริ่มต้นวางเงื่อนไข นางเรียกสิ่งนี้มาตลอดว่าพันธนาการไม่เคยเอ่ยเรียกมันว่าแม่กุญแจแม้แต่ครั้งเดียว “มีแต่คนทั่วไปยามเห็นสิ่งที่อยู่บนข้อมือของพระองค์ก็เอ่ยเรียกกันไปเอง”
ใช่.. คาลิโดร่าคิดอย่างเจ็บใจที่มีคนดูออก สิ่งนี้ไม่ใช่แม่กุญแจที่สามารถไขได้ มันเป็นเพียงเหล็กกล้าอย่างดีที่ถูกทำเป็นรูปแม่กุญแจมีช่องให้ไขเท่านั้น หากไม่มีทางไขได้
คาลิโดร่ากัดริมฝีปาก พร้อมๆ กับที่หน้าประตูเสด็จพ่อเสด็จแม่ของพระองค์และพระเชษฐภคินีทรงวิ่งมาด้วยอาการร้อนรน
“มีทหารบอกว่ามีคนไขกุญแจของเจ้าได้แล้ว” กษัตริย์แห่งเคลาคัสตรัสขึ้นแล้วมองดูซากเหล็กที่พื้นพร้อมกับที่ข้อมือของธิดา จากนั้นดวงตาก็จ้องมองชายหนุ่มที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่กลางห้อง “เจ้ารึที่ทำได้” ชายหนุ่มเพียงโค้งรับแทนคำตอบ
โคไซนอสขึ้นไปยืนเคียงข้างบุตรี พระองค์ทอดพระเนตรสายตาที่ส่งมาให้ของนางที่ไม่รู้ว่าจะตีความหมายเช่นไร จึงแต่ทำหน้าที่ตามกษัตริย์ที่ดีไปก่อน
“กุญแจแห่งคาลิโดร่าถูกไขแล้ว ชายผู้นี้จะเป็นคู่หมั้นของลูกสาวคนเล็กข้า คาลิโดร่า!”
ทหารพร้อมใจกันคุกเข่าถวายความเคารพทันที ไม่ว่าชายผู้นั้นจะเป็นใคร ต้อยต่ำเพียงใด หากเมื่อเป็นคู่หมั้นคู่หมายของพระธิดา ก็แทบเรียกได้ว่ามียศไม่ต่างจากเจ้าชาย และยิ่งเป็นพระธิดาสุดท้องซึ่งจะได้ครองบัลลังก์ เขาผู้นั้นก็เสมือนว่าที่กษัตริย์แห่งเคลาคัสที่ทุกคนต้องยำเกรงแล้ว
“เจ้าชื่ออะไรลูกชายข้า” ไคโซนอสถามอย่างปรานี ชายผู้นั้นโค้งตัว วัลเนอาและกลีเคอเรียมองอย่างสนใจที่มีผู้เฉลียวฉลาดสามารถไขกุญแจของคาลิโดร่าได้
“นาธานเนลพระเจ้าค่ะ ฝ่าบาท”
“ไม่ต้องเรียกห่างเหินเช่นนั้นหรอก ดี ชื่อดี ความหมายดี คนที่พระเจ้าประทานมาให้ รึ หึๆ เหมาะแล้ว” กษัตริย์สูงวัยหัวเราะ หากเมื่อจ้องตากับลูกสาวแล้วก็อดกระแอมไอไม่ได้ “เอาเถอะ วันนี้ก็มืดค่ำแล้ว เจ้าพักผ่อนเสียก่อน พรุ่งนี้ค่อยประกาศออกไปอย่างเป็นทางการ” ไคโซนอสตบมือเรียกให้หัวหน้าคนรับใช้เข้ามา “จัดที่ให้คู่หมั้นลูกสาวข้าพักผ่อนด้วย เตรียมข้าทาสบริวารรองรับให้ดี อย่าให้มีอะไรขาดตกบกพร่องได้”
คู่หมั้นเหลือบมองดูเจ้าหญิงที่เชิดพระพักตร์จนเวลานี้ก็ยังไม่ยอมมองหน้าเขาเลยสักนิด แล้วจึงเดินตามหัวหน้าคนรับใช้ออกไป
คาลิโดร่าโบกมือไล่เมื่อทาร์เธเมสทำท่าจะเดินเข้ามาหา ตอนนี้นางต้องการสติและสมาธิที่สุดเพื่อจัดการเรื่องยุ่งยากที่นางก่อขึ้นเอง!
“ข้าไม่แต่งหรอกนะท่านพ่อ!” เสียงของนางเกรี้ยวกราดผิดจากที่เคยเป็น
“เจ้าจะไม่แต่งได้ยังไง เมื่อเจ้าเอ่ยปากไปตั้งแต่แรกแล้ว” พระบิดาได้แต่ส่ายหน้าในความเอาแต่ใจของบุตรสาว โชคดีที่ตอนนี้พระองค์อยู่ในห้องบรรทมขององค์เองจึงไม่ต้องระวังใครมาได้ยิน แต่โชคร้ายที่นางก็ได้อาละวาดเต็มที่ไม่จำเป็นต้องสงวนท่าทีรักษาหน้าตาของเจ้าหญิงเช่นกัน
“ยังไงข้าก็ไม่แต่งเด็ดขาด!”
“หึ ไหนใครบอกว่าจะแต่งแน่ถ้ามีคนไขกุญแจได้ยังไง” วัลเนอาเอ่ยอย่างยินดีแกมเยาะเย้ยที่อย่างน้อยลูกสาวของตัวเองก็ไม่ต้องขึ้นคานเสียที ตอนนี้นางฝันไปไกลถึงหลานตัวน้อยๆที่คงจะตามมาในอีกไม่ช้า อาจจะมีดวงตากลมใสเหมือนลูกสาวตอนเด็กๆ และมีรอยยิ้มที่น่าเอ็นดู ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง นางจะรีบหาคู่ให้ก่อนสิบขวบเลยเชียวล่ะ! “แล้วนี่จะผิดคำพูดหรือไง สัญญาพันธมิตรที่เจ้าวางไว้เล่นงานเจ้าแน่ ลูกสาวข้า”
คาลิโดร่าสะอึกทันที เดิมทีสัญญานั้นนางคิดไว้เพื่อป้องกันสงครามจากภายนอกเท่านั้น ไม่เคยคิดว่าจะแล่นเข้ามาปักนางเอง ผู้ชายคนนั้นก็ช่างกระไร คิดบ้าอะไรถึงสามารถไขกุญแจของนางได้ทั้งที่ไม่เคยมีใครสามารถทำได้เลยสักคน บังเอิญล่ะสิไม่ว่า
“เสด็จแม่จะให้ข้าแต่งงานไปกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ลงคอหรือเพคะ” เสียงหวานเอ่ยอ้อน หากคนฟังก็เตรียมตัวรับมือกับท่าทางแบบนี้อยู่แล้ว
“ต่อให้เขาอัปลักษณ์กว่านี้ แม่ก็พอใจเขาอยู่ดี แต่นี่เขารูปงามจะตาย เจ้ายังจะไม่พอใจอะไรอีก ถึงเป็นแค่คนเลี้ยงสัตว์ตามชายทุ่งก็ไม่เห็นเป็นไร เงินทองเรามีมากมายไม่จำเป็นต้องเอาของสามีเจ้ามาเพิ่มเติมหรอกนะ ไหนบอกว่าชอบคนฉลาดไง เขาไขปริศนาของเจ้าได้แล้วนิ”
“โธ่ เสด็จแม่” คาลิโดร่าแทบอยากจะขยี้พระบาทที่ถูกขัดพระทัย ถ้าเธอเด็กกว่านี้สักสิบห้าปีนะ..เธอทำแน่ “นิสัยใจคอเป็นยังไงก็ไม่รู้ เกิดเขาเอาลูกสาวแม่ไปทรมานล่ะ”
“ดีสิ จะได้ดัดนิสัยเจ้าด้วย” วัลเนอาโต้อย่างไม่หยี่ระ “ก่อนหน้าที่เจ้าจะวางเงื่อนไขนี้ เจ้าต้องรู้อยู่แล้วว่าผู้ชายจะมีมาร้อยพ่อพันแม่ อย่าบอกว่าเจ้าไม่นึกถึง แม่ว่าเจ้าชะล่าใจเกินไป”
เมื่อถูกกระทบตรงๆ เนตรคู่งามก็จ้องถลึงตากับพระมารดา แต่เถียงไม่ขึ้นสักคำ ใช่.. เธอชะล่าใจ ชะล่าใจที่ว่าไม่มีใครในพื้นดินนี้คิดไขปริศนาของเธอได้แน่
“แล้วเจ้าจะทำยังไงต่อ” โคไซนอสเอ่ยขึ้นหลังจากฟังเมียและลูกสาวตอบโต้พอสมควรแล้ว “พ่อจะไม่ยอมให้เจ้าผิดคำพูดหรอกนะ ถ้อยคำของกษัตริย์ไม่ควรพลิกพลิ้วได้เหมือนปลายลิ้น เจ้าต้องรับผิดชอบสัจจะของตนเองด้วย”
“เพคะ เสด็จพ่อ” คาลิโดร่าเอ่ยเสียงอ่อย เธออดกัดริมฝีปากไม่ได้ หากแล้วดวงเนตรงามที่ไหวระริกก็เปล่งประกายระยับอย่างที่ผู้เป็นมารดาไม่อยากจะไว้ใจ “ลูกจะแต่งเพคะ พรุ่งนี้เสด็จพ่อประกาศงานแต่งลูกได้เลย ต้องใช้เวลากี่วันในการจัดงานก็ตามใจเสด็จพ่อเสด็จแม่เถอะ”
แม้แต่โคไซนอสก็อดเลิกพระขนงเมื่อลูกสาวว่าง่ายขึ้นมาทันที พระองค์ทอดพระเนตรว่านางจะมีเงื่อนไขอะไรต่อท้าย และ..ก็มีจริงๆเสียด้วย
“แต่ว่าแค่แต่งงานเท่านั้นนะคะ ลูกยอมเข้าร่วมงานแต่งของลูก แต่จะไม่เข้าหอเด็ดขาด เสด็จพ่อต้องเลื่อนเวลาเข้าหอไปหลังงานแต่งสักสามเดือน ไม่ๆ สี่เดือนท่าจะดีกว่า”
“เอาเวลาไว้เตรียมใจหรือไง ถึงยังไงเจ้าก็ต้องเข้าหออยู่ดี ผู้ชายที่ไหนจะยอมรับเงื่อนไขแบบนี้ของเจ้า”
“มันก็ไม่แน่เสมอไปเพคะ เสด็จแม่” เนตรพราวระยับของบุตรีทำให้วัลเนอารู้ว่านางคงมีแผนในใจเรียบร้อยแล้ว คาลิโดร่าหันไปเกาะแขนพระบิดาเหมือนลูกสาวตัวเล็กๆแล้วเอ่ยอ้อน
“เสด็จพ่อ ช่วยอะไรข้าอย่างหนึ่งสิค่ะ ข้าอยากได้สามีที่เป็นที่ยอมรับของประชาชน ไม่ว่าใครต่างต้องยกย่องสามีของข้า เสด็จพ่อต้องช่วยลูกนะเพคะ”
วัลเนอาฟังเงื่อนไขของบุตรสาวแล้ว พระนางก็อยากจะกำหนดวันแต่งเสียวันนี้พรุ่งนี้เลยเชียวล่ะ ถ้าไม่ติดว่าต้องเชิญแขกเหรื่อมากมาย ต้องใช้เวลาในการจัดงานล่ะก็..นางทำแน่ นึกๆ ก็อยากจะหาแนวร่วมช่วยกันอีกแรง หากเมื่อแลซ้ายขวากลับไม่เห็นเงาของคนอีกหนึ่งคน
“แล้วนี่ กลีเคอเรียหายไปไหน ไม่ได้ตามพวกเรามาด้วยรึ”
“ช่างพี่เค้าเถอะค่ะ ป่านนี้คงเข้านอนแล้วกระมัง”
คนถูกเอ่ยถึงและน่าจะเข้านอนแล้ว ไปยืนอยู่หน้าห้องที่ถูกจัดแต่งอย่างเร่งด่วนเพื่อใช้เป็นที่พักชั่วคราวของคู่หมั้นคู่หมายธิดาองค์เล็กแห่งเคลาคัส กลีเคอเรียกดหัตถ์แน่น หากพระพักตร์เชิดขึ้นอย่างคนที่ตัดสินพระทัยเรียบร้อยแล้ว หัตถ์เรียวยกขึ้นแตะบานประตูสูงเพื่อเปิดเข้าสู่ด้านใน
เสียงกระดิ่งที่ข้อเท้าตามจังหวะการเดินทำให้ชายหนุ่มลืมตาขึ้นจากบนที่นอน ม่านบางปิดการมองเห็นจากด้านในเตียงนอนกับด้านนอก ได้ยินเพียงแต่เสียงกระดิ่งชวนในใจสั่นไหว กับเสียงหวานฉ่ำสมชื่อเจ้าของเสียง
“พวกเจ้าไปนอนเถอะ เดี๋ยวที่เหลือข้าจะดูแลเอง”
ข้าทาสบริวารต่างค่อยๆ คลานออกไปอย่างเงียบกริบ นางรับใช้ที่มีตำแหน่งหน่อยก็มองอย่างไม่เห็นด้วยที่หญิงชายจะอยู่ตามลำพังในห้องปิดทึบ แต่กลีเคอเรียแกล้งทำเป็นไม่สนใจ นางรอจนกระทั่งคนรับใช้คนสุดท้ายคลานออกไป และประตูถูกปิด ร่างบางก้าวเข้าไปแหวกม่านออก มองเห็นดวงตาสีเข้มที่จ้องมาอยู่ก่อนแล้ว
“อุ้ย.. ข้าทำให้เจ้าตื่นเหรอ” นางเอ่ยเสียงหวาน มองดูคนที่นอนหงายอยู่บนเตียง คาดว่าคืนนี้คงร้อนเล็กน้อย ผ้าห่มถึงไปกองอยู่ที่เท้า เผยให้เห็นอกกว้างที่เจ้าตัวไม่สนใจจะปกปิด หญิงสาวหน้าแดงเล็กน้อย เคยได้ยินเหมือนกันว่าผู้ชายบางคนไม่ชอบใส่เสื้อผ้านอน ยังดีที่เขาไม่ใส่แค่เสื้ออย่างเดียว หากชายผ้าช่วงล่างที่ปกปิดนั้นก็เลิกขึ้นเมื่อชายหนุ่มพยุงตัวเองจากเตียงจนเห็นต้นขากำยำ
“มีอะไรเกิดขึ้นพระเจ้าคะ หรือมีการเปลี่ยนแปลง” ชายหนุ่มจะก้าวลงจากเตียงเพื่อไปคุกเข่าให้แก่เจ้าหญิง แต่นางจับต้นไหล่เขาไว้เสียก่อน
“ไม่หรอก ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทั้งนั้น พรุ่งนี้..คนทั่วนครคงได้รับรู้ว่าเจ้าเป็นของน้องสาวข้าแล้ว” เสียงสั่นเครือเอ่ยขึ้น ทำให้นาธานเนลมองอย่างไม่แน่ใจ
“เจ้าหญิงมีอะไรให้กระหม่อมช่วยพระองค์หรือพระเจ้าคะ”
“แน่นอน ข้าอยากให้เจ้าช่วย” กลีเคอเรียโถมตัวกกกอดอีกฝ่ายทันที เนื้อแทบจะแนบเนื้อ เพราะเสื้อผ้าชุดบางของหญิงสาวไม่อาจกลบไอร้อนจากอีกฝ่ายได้ มือบางไล้ที่แก้มจนถึงปลายคาง ดวงตาจับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากชายหนุ่ม “เจ้ารู้ใช่ไหมว่าข้าเองก็มีคู่หมั้นแล้วเช่นกัน”
“พระเจ้าค่ะ” ชายหนุ่มเลือกที่จะตอบคำถาม พยายามไม่สนใจมือเรียวซึ่งแตะอยู่ที่หน้าอก “มีใครบ้างที่จะไม่รู้ว่าคู่หมั้นของพระองค์เป็นนักเดินเรือที่เฉลียวฉลาด แม้แต่กองทัพเรือที่เกรียงไกรอย่างเอเธนส์ยังต้องยกย่องคู่หมั้นของพระองค์”
“แต่ข้าไม่ได้รักเขา!” หญิงสาวเอ่ยเสียงพร่าทันที “เรื่องการหมั้นหมายล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องของผลประโยชน์ทั้งสิ้น ข้าเป็นแค่ตุ๊กตาทางการเมืองเท่านั้น ข้าอิจฉาน้องสาวยิ่งนัก นางสามารถหลบเลี่ยงการหมั้นหมายได้ถึงเวลานี้ แล้วยามนางมีคู่หมั้น ผู้ชายคนนั้นก็..” กลีเคอเรียยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จนลมหายใจแทบแตะอยู่ที่ปลายจมูกของชายหนุ่ม “..มีดวงตาที่งดงามนัก ทั้งยังสง่ากว่าผู้ชายคนใดที่ข้าเคยพบ ยามนี้ข้ายิ่งริษยาน้องสาวเป็นเท่าทวีเมื่อนางได้ผู้ชายอย่างเจ้าไว้ครอบครอง”
== = == = = = = == == = = = = = = = = =
เห็นกระแสตอบรับแล้วเป็นปลื้มค่ะ ^______^
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นมากเลยนะคะ
ความคิดเห็น