คาลิโดร่า..สาวงามแห่งเคลาคัส

ลำดับตอนที่ #8 : หลุมพราง

               “เจ้าหญิงเอ่ยเกินไปแล้ว”  นาธานเนลกระตุกยิ้มที่มุมปาก ท่อนขาของนางเบียดแน่นกับสะโพกของเขา ทำไมจะไม่รู้ว่าอากัปกิริยาเช่นนี้หมายถึงอะไร ยิ่งยามแขนทั้งสองข้างโอบกอดจนหน้าอกถูกกดเข้าหากันก็ยิ่งแน่ชัดว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร

                “ไม่เลย เจ้าถ่อมตัวต่างหาก ผู้ชายอย่างเจ้า ใครได้ไปเป็นสามีคงมีความสุขตลอดชีวิต  ผิดกับข้า ที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคู่หมั้นของข้าจะเมตตาข้าแค่ไหน แต่ถึงยังไงข้าก็ต้องแต่งงานไป แล้วเจ้าล่ะ จะเมตตาข้าสักครั้งได้ไหม”  เสียงนั้นกระซิบข้างหู มือเรียวแซมเข้าไประหว่างเส้นผม ดึงศีรษะชายหนุ่มเข้ามาใกล้ให้ได้กลิ่นหอมของตนเอง  นาธานเนลไม่ได้ล่วงเกินมากกว่าที่ถูกกระทำ ทว่าก็ไม่ได้ถอยห่างเช่นกัน

                “เจ้าหญิงจะให้กระหม่อมทำเช่นไรหรือพระเจ้าคะ”

                “ครั้งเดียวนะ แค่ครั้งเดียวเท่านั้น  ข้าอยากให้ครั้งแรกของข้าเป็นของเจ้า ผู้ชายที่เพียงแรกเห็นก็เด็ดหัวใจข้าไปได้  ได้โปรด.. เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราไปจนตาย ข้าก็ไม่อยากจะให้น้องสาวข้ารู้เรื่อง ไม่งั้นนางอาจสั่งประหารข้าก็ได้ แล้วพรุ่งนี้ข้าคงยืนฟังพวกเจ้าหมั้นหมาย เข้าพิธีอภิเษกกันได้ง่ายขึ้น ได้โปรดเถิด..”

                กลีเคอเรียซุกใบหน้ากับอกเปลือยเปล่าของอีกฝ่าย แม้ไม่ใช้มือลูบไปทั่วทรวงอกก็รับรู้ถึงกล้ามเนื้อแน่นที่อยู่ใต้ผิวหนังได้เป็นอย่างดี ชายหนุ่มเพียงจับหัวไหล่ของนางดันออกแผ่วเบา 

                “แม้ยังไม่ได้เอ่ยต่อหน้าเทพเจ้าเป็นพยาน ซูสและเฮร่าไม่ได้ร่วมรับรู้ ทว่าสำหรับกระหม่อมแล้ว หลังจากที่ไขกุญแจได้สำเร็จ กระหม่อมก็ถือว่าตัวเองไม่ใช่คนตัวเปล่าอีกแล้ว น้ำพระทัยที่เจ้าหญิงมีให้ กระหม่อมขอรับด้วยหัวใจ แต่คงมิอาจทำอย่างที่พระองค์ปรารถนาได้ อภัยให้กระหม่อมด้วย” 

                “ทำไม”  กลีเคอเรียยังพยายามจะไขว่คว้า  “ข้าสู้นางไม่ได้ตรงไหน ข้าบอกแล้วว่าจะเก็บเป็นความลับไปจนตาย ไม่มีใครรู้ แค่ครั้งเดียว เจ้าก็จะไม่ช่วยข้าเลยหรือ”

                “คนไม่รู้ เทพเจ้าไม่เห็น แต่มโนธรรมกระหม่อมแจ้งแก่ใจ”  ชายหนุ่มเอ่ยตอบเสียงชัดเจนให้นางรู้ว่าพยายามมากกว่านี้ก็ไม่มีหวัง กลีเคอเรียลุกขึ้นจากเตียง มองดูชายหนุ่มให้เต็มตาอีกครั้ง น้ำใสของนางหยดลงตกต้องพื้นหิน เดิมพันเป็นครั้งสุดท้ายว่าเขาจะใจอ่อนกับน้ำตาผู้หญิง

                “เจ้าจะใจร้ายกับข้าถึงเพียงนี้เชียวเหรอ”

                “เจ้าหญิง พระองค์เป็นพี่สาวของว่าที่ภรรยากระหม่อม ถ้ามีสิ่งใดที่กระหม่อมทำให้ได้ กระหม่อมจะไม่รีรอ แต่เรื่องนี้ เป็นความซื่อสัตย์ของผู้ชายคนหนึ่ง หวังว่าเจ้าหญิงจะเข้าใจ”

                คล้อยหลังที่บานประตูถูกปิดลงอีกครั้ง ชายหนุ่มก็เอนนอนกับเตียง มือก่ายหน้าผาก นาธานเนลอดคิดไม่ได้ว่า ถ้านางตรงหน้าเป็นคาลิโดร่า เขาจะยังเก็บมือไว้ได้เช่นนี้อยู่หรือไม่ ชุดนอนบางของนางอาจขาดติดมือของเขาเป็นชิ้นๆ แก้มของนางจะสะเทินอายหรือไม่ถ้ามือของเขาจะรุกล้ำเข้าไป ผิวขาวเนียนคงแดงระเรื่อยามเขาสัมผัสไปทั่วร่าง ชายหนุ่มพลิกตัวเมื่อรู้สึกถึงไฟที่ลามเลียคล้ายจะแผดเผาอยู่รอมร่อ ยิ่งตอนที่สบสายตาเกรี้ยวกราดคู่นั้นแล้ว หัวใจก็ยิ่งอยากจะครอบครองเอาไว้เพียงผู้เดียว

          คอยดูเถอะ.. อีกไม่นาน เขาคงไม่ต้องนอนเดียวดายเช่นนี้แล้ว!

                บานประตูของเขตชั้นในถูกเปิดออกและปิดอย่างรวดเร็ว ข้างในห้องบรรทมของเจ้าหญิงคาลิโดร่าปราศจากผู้คน มีเพียงเจ้าของห้องเท่านั้นที่เดินวนรออย่างกระวนกระวาย เมื่อเห็นพี่สาวของตนเดินเข้ามาหาอย่างเงียบเชียบ  นางก็ทิ้งตัวลงกับเบาะหนานุ่มอย่างขัดใจ คนโทบรรจุน้ำเต็มถูกเหวี่ยงกระเด็นไปไกลตามแรงอารมณ์

                “บ้าๆๆๆ ทำไมงี่เง่าแบบนี้นะ” คาลิโดร่าร้องอย่างหงุดหงิดที่พี่สาวกลับมาโดยไม่มีความวุ่นวายตามมาด้วยแสดงให้เห็นแล้วว่าแผนการที่นางวางไว้พลาดไปแล้วแผนหนึ่ง กลีเคอเรียหัวเราะร่วนกับท่าทางของน้องสาว

                “เสียใจด้วยนะจ๊ะ เขาเป็นคนดีใช้ได้เลยทีเดียว”

                “คนโง่ล่ะสิไม่ว่า ซื่อบื้อที่สุด! มีอย่างที่ไหนผู้หญิงสวยๆไปอยู่ตรงหน้ายังไม่สนใจอีก”

                เดิมทีหญิงสาววางแผนเอาไว้ให้พี่สาวไปยั่วยวนชายแปลกหน้า พอเขาตกหลุมพรางเริ่มมีอารมณ์ร่วม ก็จะให้พี่สาวกรีดร้องเรียกให้คนช่วย ทีนี้งานแต่งของเธอก็ต้องล้มแน่นอน

                “เฮ่อ.. พี่ว่าเขาฉลาดนะ อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า น้องสาวพี่ต้องเป็นขนมหวานชิ้นเลิศแน่ๆ”  เจ้าหญิงที่ห้าเดินมานั่งลงใกล้ๆ คนหงุดหงิด เสียงหวานเหมือนน้ำผึ้งของพี่สาวทำให้อารมณ์ไม่ดีของคาลิโดร่าคลายลงกว่าครึ่ง แต่ก็อดหน้าแดงกับคำพูดไม่ได้  “เขาบอกพี่ไงรู้ไหม เขาว่าถึงฟ้าดินจะไม่ล่วงรู้ ไม่มีใครทราบ แต่หัวใจของเขารับรู้ และเขาจะไม่ยอมผิดต่อว่าที่ภรรยาเด็ดขาด เฮ่อ.. พี่ฟังแล้วใจยังละลายกว่าครึ่ง”

                “ผู้ชายเลี้ยงวัวคนนั้นพูดแบบนี้เหรอคะ”  คาลิโดร่าเลิกคิ้วอย่างไม่เชื่อ

                “แหม ดูถูกสามีของเจ้าจังเลยนะ  เขายังไม่ได้บอกพวกเราเสียหน่อยว่าทำอาชีพอะไร แต่ช่างเถอะ ประวัติเขาจะเป็นยังไงก็ช่าง ต่อให้เป็นฆาตกรเดนตาย ทหารแพ้สงคราม เจ้าก็มีหน้าที่ที่ต้องแต่งงานกับเขาอยู่ดี”



                เมื่อพี่สาวพูดความจริงขึ้นมา อารมณ์ขุ่นมัวก็ราวถูกกวนให้ตะกอนโผล่ขึ้นอีกครั้ง

                “ข้าไม่แต่ง พี่คอยดูนะ ข้าจะทำทุกทางให้สำเร็จให้ได้!”

                “เฮ้อ.. พี่ไม่เข้าใจเลย ทำไมเจ้าถึงไม่อยากจะแต่งงานนะ พี่ว่าเขาก็ดูจะตกหลุมรักเจ้าแล้ว”

                “พี่คะ พี่ว่าเจอหน้าแค่ครั้งแรก พูดด้วยไม่กี่คำ ผู้ชายคนหนึ่งจะรักข้าสุดหัวใจได้เหรอคะ รักที่ตัวตนจริงๆของข้านะ  ข้าว่าเขาก็แค่สนผู้หญิงสวยๆ คนหนึ่งเท่านั้น ไม่เช่นนั้นจะมาไขกุญแจแห่งคาลิโดร่าทำไมล่ะ”  คาลิโดร่าเอ่ยตอบ หากรู้ดีว่าคำตอบที่แท้จริงนั้นซ่อนลึกลงไป ไม่ใช่ไม่ปรารถนาการแต่งงาน.. แต่..ถ้าไม่ได้แต่งกับคนที่รักแล้ว เธอก็ไม่ต้องการจะแต่งกับใครที่ไหนอีก..

                “หนอย คาลิร์ เจ้าว่าพี่ไม่สวยหรือไงที่ไปยั่วเขาไม่สำเร็จน่ะ”  กลีเคอเรียแกล้งหยิกน้องสาวแรงๆ จนอีกฝ่ายปัดป้องทันที

                “ไม่ใช่สักหน่อย พี่อย่าตีความข้าผิดสิคะ พี่งามสำหรับข้าเสมอ แต่สำหรับพี่ชายบางคน พี่อาจไม่มีจริตพอก็ได้นี่คะ”

                กลีเคอเรียอยากจะหัวเราะให้ก้อง หึ อยากให้น้องสาวเห็นตอนเธอยั่วยวนชายผู้นั้นนัก อยากรู้ว่าเธอยังจะมีจริตไม่พอหรือไม่!

“หรือไม่เขาก็สนอำนาจที่ข้ามี บัลลังก์แห่งเคลาคัสยังไงก็ต้องตกเป็นของข้า ถ้าเขาเป็นสามีข้าก็ได้เป็นกษัตริย์ง่ายดายเลยเชียวล่ะ”

ฝ่ายพี่สาวพ่นลมหายใจอย่างไม่เห็นด้วยอีกครั้ง นางคิดเล่นๆ ว่าต่อให้คาลิโดร่าชวนอีกฝ่ายสละบัลลังก์ไปสู่หมู่บ้านเล็กๆ ในชนบท เลี้ยงแกะเลี้ยงแพะปลูกมะกอก อีกฝ่ายคงทำตามโดยไม่ลังเลทีเดียว

“เจ้านี่นะ เหลือเกินจริงเชียว พี่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกกวีจะขับร้องเรื่องของเจ้าว่าเป็นสตรีแสนฉลาดเกินกว่าใครจะเทียบได้ สำหรับพี่เจ้าก็เหมือนน้องสาวเอาแต่ใจมากๆ โดยเฉพาะเรื่องที่ไม่ได้ดั่งใจแบบนี้”

“พี่คะ ก็ข้าไม่อยากแต่งจริงๆนี่น่า”  คาลิโดร่ากระฟัดกระเฟียด แต่ก็รู้ดีว่าตนเองเอาแต่ใจแค่ไหน ทำให้คนในครอบครัวหัวปั่นเพราะตนเองมานักต่อนัก แต่ก็ยังอดหาเหตุผลมาเข้าข้างตัวเองอยู่ไม่ได้  “อีกอย่างนะคะพี่ ถ้าข้าแต่งไป ผู้ชายคือผู้นำครอบครัว ลูกเมียคือสมบัติในบ้าน แบบนี้น้องสาวของพี่ก็ถูกรังแกแย่สิคะ”

“ผู้ชายแบบนั้นพี่ว่าไม่น่าจะกดขี่ภรรยาเท่าไรหรอก อีกอย่าง ถ้าภรรยาเป็นเจ้าด้วย พี่ว่าต่อให้เขาอยากกดก็ทำไม่ได้หรอก อาจจะตามใจเจ้ายิ่งกว่าพ่อก็ได้ หรือไม่ก็กลัวเจ้าจนหงอ อ้อ ที่สำคัญ บอกไว้ก่อนเลยว่านี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของพี่ที่จะทำเพื่อเจ้าแบบนี้นะ คาลิร์ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่จะกล้าพูดไม่รักคู่หมั้นตัวเองได้ ทั้งที่รักจะเป็นจะตายแบบนี้”  กลีเคอเรียบ่น เธอตกหลุมรักคู่หมั้นตั้งแต่แรกเห็นด้วยซ้ำ นี่ถ้าไม่ใช่เพราะนางสาวตัวดี เธอไม่มีวันเอ่ยปากอะไรแบบนั้นแน่

คาลิโดร่ากอดประจบพี่สาวทันที 

                “ข้ารู้ว่าพี่ทำเพื่อข้ามากแค่ไหน ข้าถึงรักพี่ที่สุดในพี่น้องทั้งหมดไงคะ  นี่พี่รู้ข่าวหรือยังแม่บอกว่าเรายังมีสงครามติดพันอยู่ คงจัดงานแต่งใหญ่โตอะไรไม่ได้ ให้เลี้ยงภายในเคลาคัสก็พอแล้ว แม่นะรีบส่งสารเรียกตัวพวกพี่ๆ กับสามีมาร่วมงาน ใครมาไม่ทันก็จะตัดทิ้งไม่รอ แถมด้วยแขกกับสหายสนิทที่สามารถเดินทางมาระหว่างสงครามได้อีก ข้าว่าแม่ต้องหาข้ออ้างเพื่อให้จัดงานได้เร็วๆแน่เลย”

                กลีเคอเรียอมยิ้มเมื่อฟังน้องสาวจาระไน แน่ล่ะ ถ้าไม่รีบจัดภายในเดือนนี้ ก็คงต้องไปจัดงานแต่งหลังสงครามไปเลย และอย่างเสด็จแม่ ไม่มีทางยอมถ่วงเวลานานขนาดนั้นแน่นอน

                “พี่สงสัยจัง ไหนเจ้าว่าจะไม่แต่งไง ทำไมดูสบายใจ ไม่คัดค้านอะไรเสด็จแม่เลยหรือ”

                “ก็ข้าเป็นคนบอกให้เสด็จแม่จัดงานตามใจพระองค์ได้เลย”  คนฟังทำท่าจะร้อง ‘อ้าว’ แต่เมื่อนัยน์ตาของน้องสาวใสระยับเช่นนี้ จึงรู้ว่านางต้องวางแผนอะไรแน่  “พี่ไม่ต้องห่วงนะ ผู้ชายคนนั้นไม่ได้เป็นสามีของข้าแน่นอน ข้าให้เป็นแค่ในนามก็ดีถมแล้ว”

                “ทำไมต้องในนามด้วยล่ะจ๊ะ”

                “แหม พี่ก็ อย่างน้อย ชื่อของข้าคือผู้หญิงที่มีสามีแล้ว บุรุษอื่นจะได้ไม่เข้ามาวุ่นวายยังไงล่ะค่ะ”  คาลิโดร่าเอ่ยคล้ายว่าสามารถกำจัดผู้ชายคนนี้ได้ และยังกันผู้ชายคนอื่นได้  กลีเคอเรียพยักหน้าอย่างวางใจเมื่อเป็นความมั่นใจของน้องสาวแล้ว คงเตรียมแผนอะไรรับมืออยู่แน่ๆ ก็หวังเพียงผู้ชายคนนั้นจะสามารถรับมือได้ด้วยเถอะ

...........................................

=== = == = = = == = = = = = === = = = = ====


ไหนๆๆๆ ใครบอกเกลียดพี่สาวแล้วคะ 5555

กลีเคอเรียโวยวายมาว่า นอกจากจะเปลืองตัวแล้ว ยังโดนท่านผู้อ่านเกลียดอีก ไม่คุ้มเลยจริงๆ!