ทำไมคนเราต้องมีความรู้สึก… ดีใจ เสียใจ ยิ้ม ร้องไห้ หัวเราะ
ถ้าไม่มีความรู้สึกอะไรเลยก็คงดี…
ไม่ต้องรับรู้สิ่งแย่ๆ ไม่ต้องมีอะไรมากระทบจิตใจเราได้
เสียงทุ้มเข้มที่เอ่ยออกมาทำให้ปลายฝนขมวดคิ้ว แล้วเบนสายตาไปยังป้ายที่ติดอยู่หน้าร้านอีกครั้ง
“หึ” เขายกยิ้ม และหัวเราะเบาๆ
ฝ่ามือใหญ่หยิบป้ายหน้าร้านแล้วพลิกอีกทาง พร้อมกับนิ้วเรียวยาวชี้ให้ร่างบอบบางดูตัวหนังสือบนป้าย และเคาะสองที
“เปิดแล้ว ถ้าไม่อยากหนาวตายอยู่ตรงนี้ ก็เข้ามาก่อน”
คำเตือน! นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านอายุ 18 ปีขึ้นไป
*อาจมีเนื้อหาเกี่ยวกับความรุนแรง เรื่องเพศ และการใช้ภาษาที่ไม่เหมาะสม
**โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557
ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต
หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น