ลิ้นชักที่สองของความทรงจำ

“สวัสดี เราสายไหม ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

เปลวมองผู้หญิงตัวเล็กๆ ผิวขาว ดูนุ่มนิ่มฟูๆ เหมือนขนมสายไหม พูดจานิ่มๆ หวานๆ สมชื่อ แล้วก็นึกถึงตอนตัวเองรีบร้อนเข้าคลาสมาถามไอ้วันวัดเสียงห้าวว่าเข้าคลาสทันไหม ตอนนั้นคงจะตกใจละมั้ง

“เธอไม่สายหรอก มาก่อนเรานี่นา เรายังไม่สายเลย” 

พระเอกของไรท์… ไฟอ่อนๆ ที่ไม่ร้อนเท่าไหร่ :)

****

“สายไหมมาพอดีเลย นี่ไงให้สายไหมช่วยสิ” 

“ไม่เอาน่าแจน สายไหมช่วยได้อยู่แล้ว… แจนลืมกระเป๋าตังไว้บนแท็กซี่ ในนั้นมีเงินค่าหออยู่”

"บ้านรวยไม่ใช่เหรอสายไหม แค่ให้เพื่อนยืมเงินนิดหน่อยเจ็ดแปดพันทำไมไม่มีน้ำใจเลยล่ะ ไหนใครบอกว่าเธอเป็นแม่พระคนดีกัน"

"เราเป็นคนดีไง เราไม่ได้เป็นคนโง่"

สายไหม… นางเอกสายละมุน หวานสุดเท่าที่เคยเขียนมา :)

*****

E-book วาร์ปได้เลยค่า