เรียกข้าว่าผู้เฝ้ามอง

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เรียกข้าว่าผู้เฝ้ามอง

Credit: Pinterest

“ฝ่าบาท กระจกทองเหลืองนี้มีอันใดหรือพะย่ะค่ะ”

“ไม่มีอะไร”

“กระหม่อมให้คนมาเช็ดทำความสะอาดดีหรือไม่พะย่ะค่ะ”

“ไม่ต้อง”

ไม่ต้อง ไม่มีอะไร... แล้วเหตุใดพระองค์ทรงขยันเดินมาดูมันบ่อยนักเล่า? 

Credit: Pinterest

“เจ้าเป็นสนมที่ถูกฆ่าตายในวังหลวงแห่งนี้”

“ข้าไม่ใช่วิญญาณ"

“วิญญาณเร่ร่อน?” 

“ข้าไม่ใช่วิญญาณ”

“เจ้าชื่อ แซ่ อะไร” 

“ไม่มี ข้าไม่ได้อยู่ในมิตินี้ จะมีแซ่ได้อย่างไร”

“ไม่ใช่วิญญาณที่นี่?"

“ข้าคือผู้เฝ้ามอง”

“ผู้เฝ้ามองไม่มีแซ่สกุลเช่นนั้นหรือ”

“ดูเจ้าอยากให้ข้ามีแซ่นัก”

“ข้าไม่มีแซ่ ขอยืมแซ่เจ้าได้หรือไม่?”

        เรียนเชิญทุกท่าน เปิดปฐมบทของผู้เฝ้ามอง ที่อยากมีส่วนร่วม ณ บัดนาวค่า

...ที่ๆ ข้าอยู่เป็นเพียงห้วงแห่งความเวิ้งว้าง ล้อมรอบไปด้วยหมอกสีขาวขุ่น ทว่ามันไม่ได้รบกวนวิสัยทัศน์แต่อย่างใด ดวงตาของข้ามองผ่านม่านหมอกนั้นไป กลับเห็นวิถีชีวิตในมิติต่างๆ ดำเนินไปตามครรลอง

ข้าเห็นพวกเขาเหล่านั้น... 

...แต่ไม่มีใครเห็นข้า

คำเตือน 

1. นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่ง อาจมีการอ้างอิงยืมชื่อของสถานที่ แต่ไม่มีความเกี่ยวโยงทางประวัติศาสตร์ใดๆ ร่วมกันทั้งสิ้น เนื้อเรื่องนี้มีอยู่แต่เพียงในจินตนาการเท่านั้น

2. เรื่องนี้ยังแต่งไม่จบ แต่จะพยายามมีระเบียบวินัยในการอัพนะคะ ^__^

3. แนวนี้ไม่ใช่แนวหลักของไรท์นะคะ ขอให้อ่านกันสนุกๆ ก่อนน้า ส่วนทำเล่มหรือ e-book ไหม ขอดูฟีดแบคไปยาวๆ ก่อนค่ะ