[Naruto]Heir Of Akuma | yaoi

เปิดตัวOCใหม่

แน่นอนว่าตัวละครจะมีการOOCบ้างแต่จะพยายามคงคาแรคเตอร์เอาไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้

เรื่องนี้เป็นจินตนาการของไรท์นะ และที่สำคัญคือ

.

.

.

.

.

.

.

เรื่องนี้มีคู่เรือบาป&ชายรักชาย และแต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ถ้าอิทาจิไม่ใช่พี่ชายคนโตล่ะ?

ถ้าเขามีพี่ชายฝาแฝดล่ะ?

ถ้าคนๆนั้นเป็นอัจฉริยะยิ่งกว่าอิทาจิเองและ......

.

.

.

.

.

.

ได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในวันที่เก้าหางบุกโจมตี

ทุกๆคนในอุจิวะต่างพยายามตามหาแต่กลับหาไม่เจอ

ฟุงาคุ มิโกโตะและอิทาจิเองก็ไม่เคยบอกซาสึเกะถึงเรื่องนี้

.

.

.

.

.

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าซาสึเกะได้พบกับชายที่มีหน้าตาคล้ายกับอิทาจิมาก

แถมอีกฝ่ายยังรู้จักเขาอีกด้วย

และได้รู้ว่าเขานั้นมีพี่ชายอีกคนที่ได้หายตัวไปกว่า 12 ปี

เขาดีใจมากที่เขายังมีครอบครัวหลงเหลืออยู่แม้จะเป็นแฝดของหมอนั่นก็ตาม

แต่ว่า.....

อุจิวะ อิทาจิได้รับรู้ถึงเรื่องนี้แล้วและพยายามลักพาตัวอีกฝ่ายไป!!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

อิทาจิและยูในวัย 6 ขวบ

อิทาจิและยู.....คือลูกชายฝาแฝดของผู้นำตระกูลอุจิวะอย่างอุจิวะ ฟุงาคุ และพวกเขาต่างก็ฉายแววอัจฉริยะกันทั้งคู่โดยเฉพาะคนพี่อย่างยูที่ฉายแววนั้นมากกว่าผู้เป็นน้อง การเบิกเนตรได้ตั้งแต่อายุ 4 ขวบ จบจากโรงเรียนนินจาตอนอายุ 5 ขวบ กลายเป็นจูนินตอน 6 ขวบนั้นเป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้เป็นอย่างดี ส่วนคนน้องในตอนนี้นั้นถึงจะยังเบิกเนตรไม่ได้แต่อีกสักปีก็คงจะจบจากโรงเรียนนินจาเช่นเดียวกับยูแล้ว ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ต่างก็กำลังตื่นเต้นอยู่ที่พวกตนกำลังจะมีน้องชายหรือน้องสาวกันแล้ว

"อิทาจิ"ยู

"อะไรเหรอพี่ยู?"อิทาจิ

"ถ้าเกิดพี่หายตัวไป....น้องจะต้องดูแลน้องเล็กที่จะเกิดให้ดีๆนะ"ยู

"พี่จะไม่หายไปไหนทั้งนั้น!!"อิทาจิเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว อีกฝ่ายจะไม่หายไปไหนทั้งนั้น!

"จ-ใจเย็นเย็นก่อนอิทาจิ!"ยู

"พี่น่ะ! ต้องอยู่กับผม! พวกเราต้องอยู่ด้วยกัน! ก็พวกเราน่ะ.....เป็นฝาแฝดกันนี่"อิทาจิ

"โอเคๆพี่รู้แล้วพี่แค่ถามเฉยๆ"ยู

"ทำไมพี่ถึงพูดอย่างนั้นล่ะ?"อิทาจิเอ่ยถาม ทำไมถึงได้พูดเป็นลางแบบนั้นกัน?

"แค่เหตุการณ์สมมติน่ะว่าแต่.....เราจะตั้งชื่อน้องของเราว่าอะไรดี?"ยู

"อืมมมม......ถ้าเป็นผู้ชายก็ชื่อซาสึเกะแต่ถ้าเป็นผู้หญิง..."อิทาจิ

"ฮิคาริดีไหม? ฟังดูน่ารักดีนะ"ยูเอ่ยเสนอขึ้นมา

"ก็ดีนะ"อิทาจิเอ่ยอย่างเห็นด้วย พวกเขามองหน้ากันแล้วยิ้มและหัวเราะออกมาอย่างร่าเริง ปกติพวกเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลาแต่ตั้งแต่ที่ยูได้เป็นนินจาเต็มตัวทำให้พวกเขามีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยลง อิทาจินั้นค่อนข้างเหงาเลยทีเดียวเพราะตนนั้นถือได้ว่าติดอีกฝ่าย(มาก)พอสมควร แต่ยังไงพี่เขาก็เห็นเขาสำคัญที่สุดล่ะนะ เขาหวังว่าน้องคนใหม่ที่จะเกิดมาของเขาจะไม่ติดอีกฝ่ายเหมือนเขานะ ไม่งั้นพวกเขาคงได้ทำสงครามแย่งความสนใจจากยูเป็นแน่

"พี่ว่าพวกเรานอนกันเถอะ นี่ก็ถึงเวลานอนแล้วด้วย"ยู

"อื้ม!"อิทาจิขานรับแล้วทั้ง 2 ก็พากันวางฟูกติดกันแล้วเข้าไปนอนด้วยกัน

"ราตรีสวัสดิ์อิจจี้"ยู

"ราตรีสวัสดิ์พี่ยู"อิทาจิเอ่ยแม้เขาจะยังกังวลกับคำพูดก่อนหน้านั้นอยู่ก็ตาม ราวกับว่า......มันจะเกิดขึ้นจริงๆ

วันที่จิ้งจอกเก้าหางบุก

"อิทาจิ! รีบไปที่หลบภัยพร้อมกับซาสึเกะเร็วเข้า!"ยูเอ่ยพร้อมกับมอบซาสึเกะให้อิทาจิทันที

"แล้วพี่ยูล่ะ!!?"อิทาจิเอ่ยถาม ให้พวกเขาไปหลบในที่หลบภัยแต่อีกฝ่ายล่ะ? อีกฝ่ายจะทำอะไร?

"ไม่ต้องเป็นห่วงพี่! รีบไปซะ!"ยู

"ไม่!! พี่ต้องไปกับผม!!"อิทาจิเอ่ยแต่ก็ถูกอีกคนใช้ 2 นิ้วเคาะที่หน้าผากเบาๆ

"ไปซะอิจจี้....อยู่อย่างปลอดภัยพร้อมกับซัสจัง....ให้พี่ได้สบายใจ ถือซะว่าพี่ขอร้อง.....นะ"ยูเอ่ยพร้อมยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มอันแสนอบอุ่นและอ่อนโยนที่เขามักจะใช้

".....เข้าใจแล้วครับ"อิทาจิเอ่ยแล้วกระชับซาสึเกะเอาไว้ในอ้อมแขนพร้อมวิ่งไปยังที่หลบภัย

'พี่ต้องกลับมานะ....ไม่ว่ายังไงพี่ก็ต้องกลับมานะพี่ยู'อิทาจิคิดขณะอุ้มน้องชายตัวน้อยวิ่งไปยังที่หลบภัย ยูที่เห็นร่างของแฝดตนที่กำลังวิ่งห่างออกไป จนในที่สุดก็ลับสายตาไปพร้อมกับน้องชายคนเล็กของพวกเขา รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็หายไปในทันที แววตาที่อบอุ่นอ่อนโยนและแฝงไปด้วยความสุขนั้นก็เปลี่ยนเป็นความเศร้าสร้อยและเจ็บปวดแทน

"อิทาจิ....ซาสึเกะ........พี่ขอโทษนะ ที่พี่........ไปกับพวกนาย.............กลับไปหาพวกนายไม่ได้"ยูเอ่ยเสียงเศร้าพร้อมกับน้ำตาสีใสที่หลั่งรินออกมาจากนัยน์ตาสีนิลคู่นี้ ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้น ไม่นานน้ำตาสีใสนั้นก็กลายเป็นสีแดงสด.....สีของเลือด นัยน์ตาสีนิลก็เปลี่ยนไปเป็นสีแดงที่มีโทโมเอะสีดำ 3 อัน.....เนตรวงแหวน แล้วไม่นานก็แปรเปลี่ยนเป็นลวดลายอีกแบบนึงแทน มันถึงเวลาแล้วที่เขาต้องไป.....มันเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดเอาไว้ตั้งแต่ที่เขาเกิดมาแล้ว

ถึงเวลาแล้ว....

เสียงที่ทุ้มต่ำที่ดังขึ้นท่ามกลางซากปรักหักพังที่มีแค่ยูคนเดียวที่อยู่ตรงนี้ อยู่ๆที่ใต้เท้าของเด็กชายก็มีความมืดสีดำเกิดขึ้นแล้วค่อยๆกลืนกินร่างของเด็กชายไปอย่างช้าๆ

"พี่รักพวกนายนะ.....อิทาจิ...ซาสึเกะ" นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่ยูพูดก่อนที่จะถูกกลืนหายไปโดยความมืด และทุกๆอย่างก็กลับคืนสู่สภาพปกติราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

หลังจากที่โฮคาเงะรุ่นที่สี่เสียสละชีวิตของตัวเองเพื่อผนึกเก้าหางเอาไว้ในตัวของเด็กทารกคนนึง แต่ความสูญเสียในการต่อสู้ครั้งนี้ก็มากมายนัก และหนึ่งในผู้สูญเสียเหล่านั้นคือตระกูลอุจิวะ ราวกับฝันร้ายของอิทาจิได้เกิดขึ้นจริงๆ มันเป็นเพราะลูกชายคนโตของผู้นำตระกูล...อุจิวะ ยูได้หายสาปสูญไปโดยที่ไม่มีใครหาเจอ ไม่เคยเห็นแม้แต่ร่างของเด็กคนนั้นด้วยซ้ำ ทุกๆคนต่างออกตามหาเด็กชายอย่างสุดความสามารถแต่ก็ไม่พบแม้แต่ร่องรอยอะไรเลย จนตอนนี้เวลาได้ล่วงเลยผ่านไปถึงหนึ่งปีแล้ว อิทาจิได้จบการศึกษาและกลายเป็นเกะนินวันนี้ เขานั่งในห้องของพวกเขาพร้อมเปิดอัลบั้มรูปถ่ายของพวกเขาทั้งสองคน หลายภาพที่มีทั้งตอนที่พวกเขาเกิด ตอนที่พวกเขาอายุครบ 1 ขวบและเล่นเค้กจนเลอะกัน ตอนที่พวกเขาอายุ 4 ขวบ ตอนที่พวกเขานอนกอดกัน ตอนที่ฉลองที่ยูได้กลายเป็นเกะนิน ตอนที่ยูได้เลื่อนขั้นเป็นจูนิน ตอนที่นั่งเล่นกันในป่าที่มักเป็นที่ฝึกประจำของพวกเขา และภาพสุดท้ายของพวกเขาคือ.....ภาพตอนที่พวกเขาได้ถ่ายคู่กับซาสึเกะ ทุกๆภาพของพวกเขานั้นมักจะกอดกันและยิ้มกันอย่างมีความสุขเสมอ....แต่ในตอนนี้มีแค่เขา......เขาเพียงคนเดียว

"นี่พี่ยู....ผมจบการศึกษาแล้วนะ ได้รับกระบังหน้าผากและเป็นเกะนินแล้ว....อีกไม่นานผมก็จะตามพี่ไปเป็นจูนินแล้วนะ"

"ซาสึเกะเองก็ติดผมด้วยฮะๆๆๆแปลกนะ ทั้งๆที่ปกติจะติดพี่แท้ๆแถมน้องชายของพวกเราก็น่ารักมากด้วย ถ้าพี่ไม่รีบกลับมาพี่ก็จะถูกผมตามทันแล้วนะ พี่จะไม่ได้ดูซาสึเกะเติบโตขึ้นด้วยเพราะงั้น......"

แหมะ.....แหมะ

"เพราะงั้น...ฮึก! กลับมาสิ....ก-กลับมาหาพวกเรา ฮึก! กลับมาหาผม......กลับมาอยู่ ฮึก! ด้วยกันอีกครั้ง ก-ก็พี่บอกเอง ฮึก! ไม่ใช่เหรอ...ว-ว่าฝาแฝดน่ะ.......เกิดมาเพื่ออยู่ ฮึก! เคียงข้างกันและกัน.......ต้องอยู่ด้วยกันเสมอสิ ฮึก!"อิทาจิเอ่ยพร้อมทั้งสะอื้นออกมา น้ำตาสีใสไหลรินออกมาจากดวงตาของเขา สำหรับเขาแล้วยูนั้นเป็นคนที่สำคัญที่สุดเพราะอีกฝ่ายมักจะอยู่กับเขา....เคียงข้างเขาตลอดเวลา แม้อีกฝ่ายจะกลายเป็นเกะนินหรือจูนินแล้ว แต่ทุกครั้งที่อีกฝ่ายเสร็จงานอีกฝ่ายจะกลับมาหาเขาทันที กลับมาหาเขาเสมอแม้แต่ในวันเกิดของพวกเขา อิทาจินั้นคิดถึงฝาแฝดของเขาเป็นอย่างมาก....ฝาแฝดที่ได้เติมเต็มสีสันให้โลกที่ว่างเปล่าของเขา

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"ผมขอสาบานพี่ยู.....ผมจะปกป้องน้องชายของเรา และผมจะตามหาพี่ให้เจอให้ได้แล้วพวกเรา.....ก็จะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง"