ASTA ฝันให้ไกลไปให้ถึง

เสียงเพลงจากลำโพงตัวใหญ่ดังสนั่นไปทั่วทั้งห้องซ้อม ชายหนุ่มรูปร่างผอมเพรียวที่มีผิวขาวตัดกับสีผมที่ดำสนิท เขากำลังซ้อมเต้นอย่างหนักเพื่อให้ตนเองได้รับเลือกให้เป็นกลุ่มเดบิวต์ของค่ายเพลง ท่าเต้นทั้งหมดของเพลงที่เขากำลังซ้อมอยู่เป็นท่าที่มีความแข็งแรงและเซ็กซี่อยู่ในตัว แต่ด้วยรูปร่างของชายหนุ่มทำให้ท่าเต้นทั้งหมดดูพลิ้วไหวราวกับเขากำลังเต้นบัลเล่ต์

“โนเอลนายช่วยเต้นให้มันแข็งแรงกว่านี้หน่อยสิ” เสียงครูฝึกสาวตะโกนขึ้นเสียงดัง ใช่ โนเอลคือชื่อของชายหนุ่มผมสีดำคนนี้ “นายต้องเต้นให้มันดูเท่ไม่ใช่สวยงามนะ นายคิดว่านายเต้นบัลเล่ต์อยู่หรือไง”

โนเอลได้แต่ก้มตัวขอโทษครูฝึกสาว เหตุผลที่เขาเป็นเช่นนี้ก็เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาได้เป็นนักแสดงของโรงเต้นบัลเลต์แห่งหนึ่งก่อนที่เขาจะได้มาเป็นเด็กฝึกของค่ายเพลงแห่งนี้

“ตั้งใจหน่อยนะ”

“ครับ” เสียงเพลงได้เปิดขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มผมดำจึงเริ่มบังคับร่างกายให้เต้นด้วยความแข็งแรงมากกว่าเดิมและทิ้งท่วงท่าที่สวยงามไป

หลังจากที่ซ้อมเต้นหลายรอบจนเวลาผ่านไปเกือบ 3 ชั่วโมง ก็ถึงเวลาที่โนเอลจะต้องไปเรียนคลาสเรียนร้องเพลงต่อ ชายผมดำเดินออกมาจากห้องซ้อมเต้นแรงอันน้อยนิด เขายกขวดน้ำขึ้นมาดื่มก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

เป็นเด็กฝึกมันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลยนะเนี่ย แต่ก็เอาเถอะ ฉันเชื่อว่าสักวันหนึ่งฉันจะต้องได้เดบิวต์เป็นไอดอลให้ได้ เมื่อคิดได้เช่นนั้นเขาจึงมีแรงฮึดสู้ เขารู้จักที่นั่งแล้วรีบวิ่งไปที่ร้องเพลงอย่างว่องไว

ห้องประชุม

“ท่านประธาน ตอนนี้มันถึงเวลาที่เราจะต้องเตรียมเดบิวต์ไอดอลวงใหม่แล้วค่ะ” เลขาสาวอายุประมาณ 20 ต้นๆ พูดขึ้นพร้อมกับวางเอกสารข้อมูลของเด็กฝึกทุกคนลงบนโต๊ะ

“ฉันก็คิดอยู่เหมือนกัน” ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะประชุมหยิบเอกสารข้อมูลของเด็กฝึกแต่ละคนขึ้นมาดูอย่างพิจารณา “ครูฝึกทุกคนคิดว่าเด็กฝึกคนไหนมีแววไปต่อได้บ้างล่ะ”

เสียงทุ้มต่ำของประธานทำให้ภายในห้องประชุมเกิดความเงียบขึ้นมาทันที ครูฝึกแต่ละคนที่เข้ามาร่วมประชุมด้วยต่างพากันเปิดดูข้อมูลของเด็กฝึกที่อยู่ตรงหน้า

“ฉันคิดว่าคนนี้ก็น่าสนใจนะคะ” ครูฝึกสาวคนหนึ่งได้พูดขึ้นก่อนที่เขาจะส่งไฟล์ภาพขึ้นฉายบนจอทีวีขนาดใหญ่ “ลูคัส เฮนเดอร์สัน ปัจจุบันเขาได้เป็นเด็กฝึกกับเรามา 3 ปีซึ่งเป็นเวลาที่ค่อนข้างนาน ซึ่งฉันเห็นว่าเขามีพรสวรรค์ในด้านการเต้นและการแร็ปอย่างมาก ฉันจึงคิดว่าเขาควรจะเป็นหนึ่งในวงที่ได้เดบิวต์ค่ะ”

“ก็น่าสนใจดี” ประธานได้กำมือประสานกันอยู่บนโต๊ะพร้อมกับพยักหน้าพูด

“ว่าแต่ท่านประธานจะเดบิวต์วงที่มีสมาชิกกี่คนหรือคะ” คำถามของเลขาสาวที่นั่งอยู่ทางขวามือของประธาน ทำให้ครูฝึกเกือบ 10 ชีวิตในห้องประชุมต่างหันมามองที่ชายวัยกลางคนการเป็นสายตาเดียว

“ฉันคิดว่า…ประมาณ 7 คนก็น่าสนใจ”

เวลาล่วงเลยไปหลายชั่วโมง จนกระทั่งครูฝึกทุกคนเดินออกมาจากห้องประชุม เด็กฝึกนับร้อยต่างตั้งตารอผลของการประชุมในครั้งนี้เพราะทุกคนต่างมีความฝันเดียวกันนั่นก็คือการได้เดบิวต์เป็นศิลปินวงไอดอลชื่อดัง ดังนั้นการประชุมของค่ายเพลงในทุกๆ 6 เดือนจะมีการเลือกเด็กฝึกเพื่อเป็นวงเตรียมเดบิวต์

ห้องซ้อมใหญ่

“เอาล่ะ อย่างที่เด็กๆ ทุกคนรู้นะครับ ว่าวันนี้มีการประชุมเกี่ยวกับเรื่องเด็กฝึกกลุ่มใหม่ที่จะได้กลายเป็นวงเตรียมเดบิวต์” เสียงฮือฮาและเสียงปรบมือของเด็กฝึกทุกคนดังขึ้นเมื่อครูฝึกชายพูดขึ้น “ซึ่งวง Blossom2U (บลอสซัมทูยู) ที่ได้เดบิวต์ไปเมื่อไม่กี่เดือนก่อนนั้นเป็นวงเกิร์ลกรุป ดังนั้นวงต่อไปที่ได้เดบิวต์จึงเป็นวงบอยกรุป” สิ้นประโยคเสียงของเด็กฝึกหญิงหลายคนต่างถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวัง “ซึ่งชื่อวงของบอยกรุปวงต่อไปนั่นก็คือ ASTA (แอสต้า) ครับ”

“ใช่แล้วค่ะ” ครูฝึกสาวอีกคนที่ยืนอยู่ข้างครูฝึกชายก่อนหน้าได้พูดต่อ “และสมาชิกของวงนี้มีทั้งหมด 7 คน โดยมีรายชื่อดังนี้ค่ะ” ครูฝึกสาวได้ชี้มือไปที่จอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหลัง

รายชื่อของชายหนุ่มทั้ง 7 ได้ขึ้นโชว์บนจอทำให้เด็กฝึกต่างพากันร้องฮือฮาและปรบมือกันจนเกิดเสียงดังไปทั่วทั้งห้องซ้อม โนเอลคิดว่าเขาไม่ได้มีชื่อติดอยู่ในวงเตรียมเดบิวต์แน่ๆ จึงไม่สนใจแล้วกำลังจะเดินออกนอกห้องซ้อมไป แต่เมื่อเขาเงยขึ้นมองไปที่จอมอนิเตอร์อีกครั้งเขาก็รู้สึกตกใจ แปลกใจและทำอะไรไม่ถูก

“บนจอนั้น” เขาชี้ไปที่จอพร้อมพูดยังติดขัด “มีชื่อฉันด้วยเหรอ” เขาชี้นิ้วมาหาตัวเองแล้วหันไปถามกับเพื่อนเด็กฝึกที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ก็ใช่ไง ได้ไม่ดีใจหรือไงโนเอล” ได้ยินเช่นนั้นโนเอลดีใจจนเผลอกระโดดขึ้นแล้วตะโกนอยากมีความสุข

และนี่คือจุดเริ่มต้นของการเป็นไอดอลของชายหนุ่มที่มีชื่อว่า 'โนเอล เรนฟอร์ด' ในนามของสมาชิกวง ASTA