คำสาปรักเทพอสูร

ณ ดินแดนอันแสนไกลโพ้น...สาวเจ้ากำลังหลับใหลปล่อยใจเร่ร่อนไปตามแรงโน้มถ่วง ณ ทางเชือกเผือกปรากฏเทพแห่งปีศาจสาวน้อยจับจ้องมองเขาดูราวน่าหวาดกลัว หัวใจเธอเต้นกระสับกระส่ายไม่เป็นจังหวะ!!!มิต่างกับใจเทพแห่งปีศาจเพียงทว่า ความรู้สึกชั่งต่างกัน ใจหนึ่งเต้นระรัวด้วยความหวาดหวั่น อีกใจเต้นระรัวด้วยความรัก

“ตื่นเถิดความฝัน!” สาวน้อยวอนขอจากใจจริง

“อย่ามองข้าเป็นอื่น...เพียงเพราะข้ามิใช่มนุษย์เช่นเจ้า” ปีศาจหนุ่มกล่าววิงวอน

‘ตื่น ตื่น ได้โปรด!’ ทันใดนั้นสาวน้อยก็พลันตื่นจากความฝัน ที่น่าสะพรึงกลัวจากความคิดของเธอเอง

‘เพียงแต่ข้ามิใช่มนุษย์ ทว่าข้ามี ใจ ที่รู้สึกได้ไม่ต่างกับเจ้า’ เทพแห่งปีศาจลำพึงกับตนเองอย่างเศร้าใจ

‘ข้ายังคงเฝ้ามองเจ้า... ความฝันของเจ้ามันคือความจริงของข้าสาวน้อย’ ปีศาจหนุ่มกล่าวเบาๆพลางมองไปยังร่างเธอที่นอนหลับใหลอีกครั้งผ่านกระจกแก้วใสและร่างนั้นค่อยๆจางหายไปกับสายลม...