เพื่อนกันแค่นั้นหรอ... My secret romance

“ตะ...ต้าร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเรา...”ผมตื่นขึ้นมาก็ตกใจเพราะตัวเองอยู่บนเตียงกับเพื่อนที่พูดได้เลยว่าสนิทมากๆ ด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้ามีเพียงผ้าห่มปกปิดร่างกายเท่านั่น “เอ่อ..คือเราขอโทษ เมื่อคืนเราเมา เรา..เอ่อ..”ต้าร์ที่ตื่นขึ้นมาพร้อมกันก็ตกใจไม่น้อย “ไม่เป็นไรหรอกยังไงซะ เมื่อคืนเราก็เมาด้วยกันทั้งคู่ เราจะคิดว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็แล้วกันนะ และก็ไว้ใจได้เราไม่บอกใครหรอก”ผมพูดพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาให้ต้าร์เห็น “เราจะรับผิดชอบอาร์มเอง แต่ให้เวลาเราหน่อยนะ”ต้าร์พูดแล้วก็ขยับตัวไปกอดผม “ไม่ต้องรับผิดชอบหรอก ยังไงซะเราก็เป็นผู้ชาย เราไม่ท้องหรอก แล้วอีกอย่างต้าร์ก็มีแฟนแล้ว ปล่อยเราเถอะเราจะกลับบ้าน”ผมว่าพลางดันร่างสูงของต้าร์ออก แล้วลุกขึ้นจากเตียงด้วยความลำบาก แล้วรีบแต่งตัวออกจากห้องของต้าร์ ผมรีบกลับมาบ้านแล้วรีบแต่งตัวเพื่อไปเรียน ดีที่วันนี้ครูไม่เข้า “เห้ยมึง ทำไมวันนี้มาสายวะ”อาร์ท เพื่อนอีกคนของผมถามขึ้นทันทีที่ผมนั่งลงเก้าอี้ “เอ่อ..เมื่อคืนดื่มหนักไปหน่อยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ”ผมพยายามหัวเราะ ทั้งๆที่ในใจกลัวว่าอาร์ทจะรู้เรื่องผมกับต้าร์ “หรอ เพลาๆลงบ้างก็ได้นะตัวเองถ้าดื่มเยอะแล้วเกิดเมาไม่รู้เรื่อง ผู้ชายปล้ำตัวเองขึ้นมาเค้าคงจะเสียใจแย่ถ้าแฟนเค้าเป็นของคนอื่น”อาร์ทพูดพลางซบไหล่ผม แล้วทำท่างอนๆ ทำให้เพื่อนๆในห้องเริ่มมอง “อาร์ท..เอาหัวออกไปเลยนะเราหนัก คนอื่นเขามองกันหมดแล้ว” “ไม่เป็นไรหรอกน่า ตัวเองเขินหยออออ”อาร์ทพูดพลางเอื้อมมือมาหยิกแก้มผม “เห้ยๆ พวกมึงสองคนอ่ะ ทำไรอายคนอื่นเค้าบ้าง นี่โรงเรียนไม่ใช่โรงแรม”ร่างสูงของต้าร์เดินเข้ามาพร้อมกับเดินมากระชากอาร์ทออกแล้วนั่งลงข้างผมแทนอาร์ท “เห้ย!!ไรว่ะ แฟนเค้าจะจู๋จู๋กันมึงยุ่งไรด้วย”อาร์ททำท่าไม่พอใจแล้วเดินไปนั่งที่ตัวเอง “เหอะ คงชอบมากสินะเวลาได้อยู่ใกล้ผู้ชายน่ะ!!”ต้าร์พูดเบาๆโดยไม่มองผม แต่ก็ดังพอที่จะทำให้ผมได้ยิน “กูจะทำอะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงล่ะ”ผมพูดแล้วหันไปจ้องหน้าต้าร์อย่างเอาเรื่อง “หึ คงจะเมาจนจำไม่ได้สินะว่าเมื่อคืนเรามีความสุขมากแค่ไหน งั้นคืนนี้เราไปรื้อฟื้นหน่อยดีมั้ย” “นี่...จะพูดเสียงดังทำไมเดี๋ยวคนอื่นก็รู้กันหมดหรอก”ผมพูดพร้อมกับรีบเอามือไปปิดปากต้าร์ ดีนะที่เพื่อนเริ่มทยอยลงไปโรงอาหารแล้ว “ทำไม? กลัวคนอื่นรู้หรอ หึ ทีกับกูละทำเล่นตัวกับผู้ชายคนอื่นละระริกระรี้แทบจะถวายตัวให้เลยมั้ง”ต้าร์ตะคอกผมเสียงดัง ทำให้เพื่อนที่ยังเหลืออยู่บนห้องเริ่มมองเรา “มันจะมากไปแล้วนะต้าร์ กูไปก่อนละกัน ใจเย็นกว่านี้ค่อยมาคุยกัน”ผมพูดแล้วรีบเดินออกจากห้อง วันนี้คงไม่มีอารมณ์เรียนแล้วแหละ คิดได้แบบนี้ผมจึงรีบเดินไปห้องสมุด ไปอ่านหนังสือเล่นเผื่อจะทำให้อารมณ์ดีขึ้น ไม่รู้ว่าต้าร์เป็นอะไร ทั้งๆที่ตัวเองมีแฟนอยู่แล้วแท้ กลับมาทำอย่างกะเราเป็นแฟนกันอย่างงั้นแหละ ณ ห้องสมุด ผมรีบเดินเข้าไปโซนที่ไม่ค่อยมีคนเยอะ เพราะอยากอยู่เงียบๆคนเดียว “นั่งด้วยได้มั้ยครับคนสวย”ผมรีบหันตามเสียงที่กระซิบข้างหูผม ทำให้จมูกผมไปโดนแก้มเขา “นี่จาง !!! เล่นบ้าอะไรเนี่ย นึกว่าใคร ตกใจหมด”ผมว่าพลางทำท่างอน ทำให้คนเริ่มมองเรา ก็แน่ล่ะใครบ้างจะไม่รู้จักภูริ หรือ จาง จางดังมากๆ ก็เป็นถึงนายแบบที่ขึ้นปกนิตยสารหลายเล่มแล้ว แถมยังกำลังจะได้ขึ้นแท่นเป็นพระเอกซีรี่ย์ของช่องดังอีก “ขอโทษค้าบบบ เราไม่คิดว่าอาร์มจะตกใจขนาดนี้ เออว่าแต่เมื่อกี้แก้มเราหอมป่ะ555”จางแซวผม “ไอ้บ้าจาง ออกไปเลยนะคนเค้าจะอยู่เงียบๆแล้วยังจะมาส่งเสียงดังทำไมอีก”ผมว่าพลางตีแขนจาง “อะ เจ็บๆ ยอมแล้วๆ จางอยู่เงียบๆก็ได้ ว่าแต่จะถึงเวลาเรียนแล้วไม่ไปเรียนหรอ” “ไม่อ่ะ เซ็งๆนิดหน่อยไม่เข้าดีกว่า”ผมบอกจางแล้วฟุบลงกับโต๊ะ “เซ็งช้ะ? เราก็เหมือนกัน เราว่าไปเดินเล่นที่ห้างกันดีกว่า เราเลี้ยงเอง” “ไปๆๆๆๆ เย้ๆๆๆ"ผมดีใจจนเผลอไปเขย่าเเขนจางอย่างลืมตัว “อะ..เอ่อ เราขอโทษนะ เราไม่ได้ตั้งใจ”ผมว่าแล้วรีบลุกขึ้น ทำให้จางรีบลุกขึ้นเดินตามผมมา #เพิ่งแต่งเรื่องแรกอ่านมาก็มากเลยอยากแต่ง #ดีไม่ดียังไงก็ขออภัยน้าาา