โทษนะ หยุดครั่งรักสักที

     

            

"นายคือโลกของฉัน"

                         นั้นคือคำพูดของแร็คน่าร์ที่พูดกับลูเซี่ยโน่ ผู้เปรียบเสมือนแสงสว่างในชีวิตที่มืดมนของเขา มือของลูเซี่ยโน่จับไปที่ใบหน้าที่งดงามราวกับรูปปั้นแกะสลักชิ้นเอก ปากเล็กๆเหมือนพูดอะไร "รอฉันได้ไหม?" แร็คน่าร์มองลูเซี่ยโน่ด้วยสายตาที่อ่อนโยน "ฉันจะรอถ้านายกลับมา นานแค่ไหนก็จะรอ ขอแค่นายกลับมาได้ยินไหม" แร็คน่าร์กอดร่างของลูเซี่ยโน่ไว้แน่น " ฉันจะหลับไปหนึ่งพันปี นายช่วยรอฉันได้ไหม"  "อืม นายจะกลับมาใช่ไหม" "อือ รอไหวใช่ไหม" "ไหว"