ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : แหวนคู่ {100 %}
นิยายมีการอัพเดทซ้ำ เพื่อประชาสัมพันธ์
อย่าลำคาญกันน้าาา
*อย่าหายไปอย่างนี้ เพราะฉันรู้สึกไม่ดี ทุกครั้งที่ต้องห่างก็กลัวว่าเราจะเลิกกัน
ขอเม้นท์ให้เค้าหน่อยจิตัวเธอ อย่าเมินกันเลย อยากได้กำลังใจง่ะ TOT
27
แหวนคู่
"นายเรดด์"
ฉันตะโกนเรียกเรดด์อย่างบ้าคลั่ง เมื่อเขาเอาแต่เปิดทีวีเสียงดังเพื่อกลบเสียงของฉันจนมิด ยังไม่พอนะเขายังไม่สนใจฉันด้วยอ่ะ
"..." เรดด์ก็ยังเงียบไม่ปริปากพูดกับฉันสักคำ นี่จะงอนกันอีกรอบใช่มั้ยเนี่ย โอ๊ย!เข้าใจยากชะมัด
"ลดเสียงลงหน่อยไม่ได้หรือไงหูจะแตกแล้ว"
"..." แต่ปรากฎว่าเงียบจ้าาา
เรดด์นี่เขาคิดจะกวนประสาทฉันไปถึงไหนกันนะ เมื่อคืนพอฉันถามเสร็จ เขาก็สตั้นไปเกือบสิบวิแน่ะ ก่อนจะผลักฉันออกแล้วนอนหันหลังใส่ฉันเฉยเลย
อีกอย่างฉันยังไม่ได้คำตอบจากเขาเลยด้วยซ้ำว่าเขายังจะเหมือนเดิมกับฉันอยู่มั้ย แล้วนี่ยังจะมางอนงี่เง่าใส่ฉันอีก
เกิดเป็นเลเน่นี่ลำบากชะมัด...เฮ้อ!
"นายเรดด์"
"..."
"ฉันออกไปข้างนอกนะ"
ฉันทนอยู่ไม่ไหวแล้ว ออกไปสูดอากาศบริสุทธ์ข้างนอกดีกว่า เดี๋ยวจะแวะเช็คหูด้วยว่าเยื่อแก้วหูฉันแตกหรือเปล่า เรดด์เล่นเปิดทีวีเสียซะขนาดนี้อ่ะ
หมับ!
ก่อนที่ฉันจะทันได้เดินออกไปไหน ก็โดนใครบางคนคว้าข้อมือเอาไว้ซะก่อน พอฉันหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นเรดด์ที่จับฉันเอาไว้ เขาถึงตัวฉันเร็วมากอ่ะ
"ฉันไม่ให้เธอไป"
"เอ๊ะ!" อะไรของเขาอีกล่ะ จะมาไม้ไหนกัน พอฉันคุยด้วยเขาก็เงียบ พอฉันจะออกไปข้างนอกเขาก็ห้ามไม่ไห้ออกไป เอาใจไม่ถูกแล้วนะ
"ฉันปิดทีวีให้ก็ได้" พูดจบร่างสูงก็ปิดทีวีทันที แต่เหมือนเขาจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไรซะด้วยสิ
ฉันมองเขาอย่างเหนื่อยใจ ก่อนจะถอนหายใจอย่างหนักจนร่างสูงทำตาเขม่นใส่ฉันจนน่าขนลุก
"เบื่อไง?" เขาถามขึ้นมาพร้อมกับปล่อยข้อมือฉัน "ฉันแม่งโคตรงี่เง่าเลยว่ะว่ามั้ย?"
"ทำไม...นายต้องว่าตัวเองด้วยล่ะ" ฉันถามเขาอย่างไม่เข้าใจ พอเขาพูดแบบนี้ฉันรู้สึกไม่บายใจเลยอ่ะ
"ช่างเหอะ!...แต่ฉันมีเรื่องอยากขอเธอ"
"ขอ?"
"อย่าออกไปไหนนะฉันอยากอยู่กับเธอ" เรดด์เดินเข้ามาใกล้ฉันก่อนจะจับแก้มฉันพร้อมกับลูบเบาๆ
"..."
"ฉันจะทำให้เธอเปลี่ยนใจคิดเหมือนฉันให้ได้"
"..."
"ฉันทำได้จริงๆนะเลเน่"
"อะ...อืม" แล้วฉันจะตอบอะไรได้ล่ะ นอกจากพยักหน้างึกงักเป็นคำตอบ
ว่าแต่เรดด์หายงอนฉันแล้วเหรอ
...ง่ายไปมั้ย?
"นายเรดด์" ฉันเรียกเขาในขณะรถจอดติดไฟแดง "นายจะพาฉันไปไหนถามก็ไม่ยอมบอก"
"ห้าง!?" ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อเขาพามาถึงสถานที่ที่เขาอยากให้ฉันมา
เรดด์อยู่ดีๆก็นึกเล่นพิเรนท์อะไรของเขาก็ไม่รู้ ฉันล่ะเพลียจริงๆอุตส่าห์ตั้งใจไว้ว่าวันนี้จะอยู่ที่ห้องแล้วนะ แต่ก็ยังโดนเขาลากมาขั้นรถไปที่ไหนก็ไม่รู้
เห็นบอกแต่ว่าจะทำให้ฉันมั่นใจในตัวเขาว่าเขาจะไม่ทิ้งฉัน และจะทำทุกอย่างเพื่อให้ฉันคิดเหมือนเขา
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆคือฉันเชื่อใจเขา ว่าเขาจะไม่พาฉันไปทำมิดีมิร้ายอย่างแน่นอน
แต่ฉันก็อดโวยวายไม่ได้นี่นา ถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ เอาแต่นั่งผิวปากสบายใจอยู่คนเดียวอ่ะ
"ถ้านายไม่บอกฉันจะกระโดดลงจากรถจริงๆนะ" ฉันร้องโวยวายขึ้นมาอีกรอบ เมื่อเห็นว่าเขายังเงียบอยู่
"กล้าป่ะล่ะ?"
"นายท้าฉันเหรอ"
"แล้วกล้าป่ะล่ะ?"
หึ! กล้า ไม่กล้าฉันก็ยังเคยโดดไปให้รถชนตายมาแล้วเลย แต่เผอิญว่าเทวดาช่วยเอาไว้ ทำให้ฉันไม่ตายและยังอยู่ครบทั้งสามสิบสอง
"ไม่กล้าล่ะสิ"
"คอยดูแล้วกัน" ฉันปลดเข็มขัดนิรภัยออกเตรียมจะเปิดประตูรถออกไป แต่ก็โดนเรดด์คว้าตัวเอาไว้ซะก่อน
"เห้!เอาจริงเหรอว่ะ" เรดด์ร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าฉันกำลังจะกระโดดลงจากรถจริงๆ
"ก็เออนะสิ ปล่อยฉันจะโดด"
"โอเคๆ บอกก็ได้" เรดด์ถอนหายใจออกมาอย่างหนัก ก่อนจะดึงตัวฉันเข้ามานั่งในท่าดีๆ
"ก็แค่เนี่ยทำเป็นยึกยักไปได้"
ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันเชื่อเลยว่าเรดด์คงจะเชียร์ให้ฉันกระโดดลงไปแล้วล่ะ แต่นี่ที่ฉันกล้ากระโดดลงไป เป็นเพราะฉันรู้ว่ายังไงนายเรดด์ก็จะต้องห้ามฉันเอาไว้อย่างแน่นอนยังไงล่ะ
เพราะถึงเขาจะไม่ห้ามฉันก็ไม่กระโดดลงไปจริงๆหรอก เรื่องไรจะมาตายเพราะเรื่องปัญญาอ่อน จริงป่ะ?
"ว่ามาสิรอฟังอยู่"
"ก็บอกว่าเซอร์ไพรส์"
ดะ...เดี๋ยวก่อนนะ นี่เรดด์บอกแล้วเหรอว่าเราจะไปไหน มาเล่นตลกอะไรอีกนะเนี่ย
"นายเรดด์!"ฉันเรียกชื่อเขาเสียงดัง แต่ร่างสูงกลับไม่สะทกสะท้านอะไร
"นี่!เธอเข้าใจคำว่าเซอร์ไพรส์ป่ะ" เขาหันกลับมาโยกหัวฉันเล่น "เพราะงั้นอย่าถามมาก ถึงแล้วเดี๋ยวรู้เอง"
มันน่านักนะ...พูดแบบนี้อีกแล้ว พูดเหมือนฉันเป็นคนโง่อ่ะ ไม่ชอบแบบนี้เลย จำไว้เลยนะอย่าให้ถึงทีฉันแล้วกัน
"ห้าง!?" ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อเขาพามาถึงสถานที่ที่เขาอยากให้ฉันมา
"อื้ม!"
"นายพาฉันมาที่ห้างงั้นเหรอ?"
"ทะเลมั้งดูสิฉลามเต็มเลย"
"ไม่ตลกเลยนะ ขับรถมาตั้งไกลเพื่อจะมาที่นี่เนี่ยนะห้างแถวคอนโดนายก็มี" ฉันต่อว่าเขาด้วยอารมณ์ที่ฉุนสุดๆ
"แต่มันไม่มีของที่ฉันอยากได้"
"นายอยากได้อะไร"
"เซอร์ไพรส์"
ฉันคงไม่ถามเขาต่อหรอกนะว่าเซอร์ไพรส์อะไร เพราะเดี๋ยวจะเข้าตัวเองเปล่าๆ อยู่เฉยไว้ดีกว่า
ร่างสูงเดินเข้ามาจับมือฉันก่อนจะจูงมือพาฉันเดินเข้าไปในห้าง แอบเขินเหมือนกันนะที่เขาทำราวกับว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน
เดินมาได้สักพักเรดด์ก็หยุดเดิน ก่อนจะหันกลับมาหาฉันเล่นเอาซะฉันเกือบเดินชนเขาหัวคะมำไปแล้วนะ
"หยุดเดินทำไมไม่บอก" ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเรดด์ ก็เห็นว่าเขายิ้มกรุ้มกริ่มอย่างมีเลศนัย
อะไรของเขาอีกล่ะทีนี้?...
"ถึงแล้วเหรอ?"
"ยัง"
อ้าว!ไรเนี่ย ยังไม่ถึงแล้วหยุดเดินทำไมอ่ะ บอกตามตรงเลยว่าวันนี้เรดด์เอาแต่ใจตัวเองมากๆ ไม่ใช่แค่วันนี้หรอกมันก็ทุกวันนั่นแหละ
"เธอชอบสีอะไร"
"เอ๋!?!" ที่หยุดเดินเนี่ย เพื่อที่จะถามว่าฉันชอบสีอะไรงั้นเหรอ ปัญญาอ่อนไปมั้ยนายเรดด์
"ว่าไงชอบสีอะไร"
"ชะ...ชมพูสิฉันชอบสีชมพู"
"ผู้หญิงคงจะมีแค่สีนี้สินะ" เรดด์พูดก่อนจะส่ายหัวไปมา ราวกับเอือมระอาผู้หญิงที่ชอบสีชมพู
แล้วไงอ่ะฉันชอบสีชมพูแล้วมันผิดตรงไหน...
"ผู้ชายชอบสีชมพูก็มีนะ"
"แต่ไม่ใช่ฉันว่ะ" เออ!ฉันรู้อยู่แล้วล่ะว่าคนอย่างนายเรดด์ไม่มีทางชอบสีชมพูอย่างแน่นอน
"แล้วนายถามทำไม?"
"ก็บอกแล้วไงว่าเซอร์ไพรส์" เอาอีกแล้วจะมีบ้างมั้ยนะที่เขายอมบอกฉันดีๆอ่ะ ไม่ใช่อะไรก็เซอร์ไพรส์ไปหมดทุกอย่าง
"แล้วนี้จะไปได้หรือยัง"
"ฉันชอบสีน้ำเงินนะ"
บอกเพื่อ?...
"เธอชอบวงไหนเลือกได้เลยนะ"
ฉันถึงกับช็อกกับสถานที่ที่เรดด์พาฉันมาเลยล่ะ
ที่ที่นายเรดด์พามานะเหรอ?...
มันก็คือร้านแหวนคู่จ้า แล้วเขาจะพาฉันมาทำไมที่นี่ แล้วจะซื้อไปให้ใครกันทำไมถึงต้องมาไกลขนาดนี้ด้วย
ฉันมองหน้าร่างสูงอย่างงงๆ แต่เขากลับเอื้อมมือมาขยี้ผมฉันจนยุ่งไปหมด ทำราวกับว่าฉันเป็นเด็กไปได้
"ทำไรของนายเนี่ย ผมยุ่งหมดแล้ว" ฉันทำหน้ามุ่ยใส่เขาก่อนจะตีแขนเขาแรงๆไปหลายที
"เลือกสิ" เรดด์เร่งฉันให้เลือกแหวน เมื่อเห็นว่าฉันยังไม่ได้มองไปที่แหวนวงไหนเลย
"หะ...ให้ฉันเลือกเหรอ?" ฉันชี้นิ้วมาที่ตัวเอง "ทำไมต้องให้ฉันเลือกอ่ะ"
"ซื้อให้เธอ ไม่ให้เธอเลือกแล้วจะให้ใครเลือกว่ะ"
"ซะ...ซื้อให้ฉันเหรอ"
ฉันตกใจกับคำพูดของเรดด์ เขาจะมาซื้อแหวนให้ฉันทำไม หรือว่าเขาจะขอฉันแต่งงานหรือเปล่าอ่ะ
แต่ฉันว่าคงไม่ใช่หรอกมั้ง ที่เขาซื้อให้ฉันอาจเป็นเพราะอยากเอาใจหรืออยากทำให้ฉันใจอ่อนก็ได้ แต่คนอย่างเรดด์เนี่ยนะจะมาเอาใจฉัน ฉันว่าเขาต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆเลย
"เธอชอบวงไหนฉันก็ชอบวงเหมือนเธอ" เขายังพูดพล่ามไม่หยุด จนฉันต้องหันไปมองหน้าเขาอย่างหงุดหงิด
"นายเล่นตลกอะไรของนาย" ฉันหมดความอดทนกับนายนี่แล้วล่ะ เขาเห็นฉันเป็นตัวอะไรกัน "ฉันไม่ตลกกับนายหรอกนะ"
"ฉันจริงจัง!" ร่างสูงพูดตอบกลับมาทันทีด้วยสีหน้าจริงจังไม่ต่างจากน้ำเสียงของเขา
"..."
"เธออยากได้แหวนคู่ไม่ใช่ไง?" จู่ๆเขาก็เผยอรอยยิ้มออกมา "ฉันจำได้นะ"
'ทำไมล่ะ? ฉันยังอยากให้มีคนซื้อแหวนคู่ให้ฉันเลย แฟนนายก็อาจอยากได้เหมือนกันนี่นา'
"..." เรดด์ชอบทำให้ฉันไปต่อไม่เป็นอยู่เรื่อยเลย ฉันได้แต่ยืนนิ่งไม่ตอบอะไรกลับไป
"เราสองคนจะใส่ชื่อของกันและกัน"
"..."
พูดไม่ออกเลยอ่ะ ฟังดูมันตื้นตันมากเลยนี่ถ้าเป็นคนที่รักกันมาพูดแบบนี้ฉันคงฟินน่าดูเลยว่ามั้ย
หัวใจของฉันก็เอาแต่เต้นแรงไม่หยุดจนเจ็บไปหมดแล้วนะเนี่ย น่าลำคาญตัวเองจริงๆเลย
ตะ...แต่ว่าเมื่อกี้เรดด์บอกว่าจะซื้อแหวนคู่ให้งั้นเหรอ แล้วยังจะสลับใส่ชื่อของกันและกันอีก ฉันกับนายเรดด์เราสองคนไปเป็นคู่รักกันตอนไหนอ่ะทำไมต้องใส่แหวนคู่กันด้วย
เรดด์ยังจำได้อีกว่าฉันอยากได้แหวนคู่ เขาใส่ใจรายละเอียดของฉันมากอ่ะดีใจนะเนี่ย ฉันเองก็เริ่มเทไปให้เขาแล้วยี่สิบคะแนน ไม่เอาๆสามสิบคะแนนดีกว่า
"แม่คุณยังเลือกไม่ได้อีกเหรอ ผ่านมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ" ตลอดเวลาที่ฉันเลือกแหวนคู่เรดด์ก็บ่นให้ฉันไม่หยุดเลย "เลือกเอาสักวงสิฉัน-หิว-ข้าว"
"เร่งกันจังนี่มันไม่ใช่เงินแค่ห้าบาทสิบบาทนะ ต้องเลือกให้ดีๆสิ"
"เงินแค่นี้มันก็แค่เศษเงินของฉัน เพราะงั้นรีบเลือกซะ"
เศษเงิน?
แหวนคู่นี่มันราคาเป็นล้านเลยนะ เรดด์พูดมาได้ยังไงว่าเศษเงิน ฉันหาทั้งชีวิต ตายแล้วเกิดใหม่สักสิบชาติก็หาไม่ได้หรอกเงินล้านอ่ะ
ไหนจะเป็นหนี้เขาอีก
เอ๊ะ!เดี๋ยวก่อนนะ...
ถ้าเรดด์ซื้อแหวนให้ฉันก็เท่ากับว่าฉันเพิ่มหนี้ให้ตัวเองนะสิ ถ้าเป็นแบบนี้ไม่เอานะค่ะบอกไว้เลย แค่นี้ก็ไม่รู้จะชดใช้ยังไงแล้วอ่ะ
"ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันไม่เอาดีกว่า"
"ว่าไงนะ?" เรดด์ถึงกับลุกจากเก้าอี้ยืนเต็มความสูงด้วยความตกใจไปเลยล่ะ
"จะร้องทำไม" ฉันวางแหวนที่ตัวเองถือลงไว้บนโต๊ะ ก่อนจะตอบเขากลับไปแบบฉุนๆ "ฉันไม่อยากเป็นหนี้นายเพิ่มอ่ะ แค่นี้ก็ชดใช้กันไม่หวาดไม่ไหวอยู่แล้ว"
"ฟรี!!!"
"อะไรนะ?" ฉันถึงกับหูผึ่งกันเลยทีเดียว ของราคาเป็นล้านนี่เขายอมซื้อให้ฉันฟรีๆเลยเหรอ ง่ายไปหรือเปล่าเนี่ย
"ฉันตั้งใจจะซื้อให้เธออยู่แล้ว เพราะงั้นค่าแหวนฟรีไม่คิดดอกด้วย"
"เอ่อ!...นายลืมกินยาก่อนเขย่าขวดหรือเปล่าอ่ะ"
"ทำไม?" ร่างสูงขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย
"นายดูแปลกๆไปนะ"
"ไม่แปลกหรอก ฉันทำเพื่อเธอยัยงี่เง่า"
เกือบจะซึ้งอยู่แล้วเชียวถ้าไม่มีคำต่อท้ายว่างี่เง่า ฉันเบ้ปากใส่เขาก่อนจะเลือกแหวนต่อ ไม่สนใจเขาอีกต่อไป
"ถ้างั้นเอาวงนี้แล้วกัน" ฉันหยิบแหวนคู่วงเรียบๆไม่ได้โดดเด่นอะไรให้เรดด์ดู
"ทำไมถึงเลือกวงนี้ล่ะไม่เห็นเข้ากับเธอเลย"
เออ! ฉันก็ว่างั้นล่ะ แต่เหตุผลที่ฉันเลือกวงนี้นะเหรอก็คือ...
"ก็มันเหมาะกับนายไง"
".........."
"ฉันใส่อะไรก็ได้ทั้งนั้นล่ะ แต่นายเป็นผู้ชายดูยังไงก็เหมาะกับวงนี้มากกว่า"
".........."
"ชอบมั้ย? ^__^"
ฉันส่งยิ้มให้เรดด์ ก่อนจะรีบหุบลงแทบไม่ทันเมื่อเขาดึงตัวฉันให้เข้าไปอยู่ใกล้ตัวเขามากขึ้น โดยไม่สนใจคนที่อยู่ในร้านที่มองมาทางเราสองคน
"นะ...นายจะทำอะไรอ่ะ"
"ทำไมต้องนึกถึงฉันก่อนตัวเองด้วยล่ะ" ร่างสูงถามก่อนจะปล่อยตัวฉันให้เป็นอิสระ
"ก็นายซื้อให้ฉันไม่ใช่เหรอ วงนี้ล่ะสวยที่สุดในร้านแล้ว"
"ขอบใจ"
เรดด์ยื่นแหวนคู่ที่ฉันเลือกให้พนักงาน ก่อนจะหันมาสบตากับฉันพร้อมกับเอื้อมมือมากุมมือฉันเอาไว้ แล้วเอ่ยประโยคที่ทำให้ฉันแทบหงายหลังหัวฟาดพื้น
"ให้ฉันได้เป็นคนสวมแหวนให้เธอนะ"
กลับมาถึงห้องเรดด์ก็ไม่ยอมให้ฉันห่างจากตัวเขาเลย เอาแต่มากระแซะๆข้างๆฉัน เล่นเอาซะฉันขนลุกขนพองกันเลยทีเดียว
เหมือนกับตอนนี้เขาก็ยังมานั่งเบียดเสียดที่โซฟาจนอึดอัดไปหมด อะไรกันเนี่ยฉันไม่ใช่หมอนข้างนะเฟ้ย
"ทำไมต้องมานั่งเบียดฉันด้วย ขาดความอบอุ่นหรือไงกัน" ฉันต่อว่าเขาพร้อมกับผลักเขาออกไปห่างๆ แต่ก็เปล่าประโยชน์เพราะเขาไม่ขยับเลย
"เออ!ฉันขาดความอบอุ่นว่ะ" ไม่พูดเปล่าแต่เขายังเอาคางมาเกยไว้ที่ไหล่ฉัน พร้อมกับกระพริบตาปริบๆเล่นเอาฉันเขินม้วนไปเลย
น่ารักเกินไปแล้วนะ
"กะ...ก็ไปหาพ่อกับแม่นายสิ" ฉันพูดกับเขาด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น แต่เขากลับหัวเราะกลับมาเหมือนรู้ว่าฉันกำลังเขินอยู่
"ฉันได้รับความอบอุ่นจากพ่อแม่แต่กลับเธอนี่สิ..." ร่างสูงขยับใบหน้าเข้ามาชิดเบียดกับหน้าฉันจนริมฝีปากของเขาเสียดสีกับใบหูของฉัน "ไม่ยอมมอบความอบอุ่นให้ฉันสักที"
"พะ...พูดอะไรของนายอ่ะ" หน้าฉันร้อนผะผ่าวขึ้นมาทันที เรดด์นะเรดด์ชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อยเลย
เรดด์ขยับตัวออกจากฉันก่อนยื่นขึ้นเต็มความสูงพร้อมกับหันกลับมามองฉันอย่างมีความหมายลึกซึ้ง
"มองแบบนี้หมายความว่าไง?"
"ฉันมีเซอร์ไพรส์จะให้เธอนะ"
เซอร์ไพรส์อีกแล้วเหรอ?...วันนี้เรดด์เซอร์ไพรส์ฉันได้ทั้งวันจริงๆเลย ฉันต้องลุ้นตลอดเลยสินา
"เซอร์ไพรส์ยังไม่หมดอีกเหรอ?"
"คราวนี้ทีเด็ดเลยล่ะ"
เรดด์เดินไปหยิบกล่องแหวนคู่ที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนจะเดินกลับมานั่งข้างฉัน แล้วยื่นกล่องแหวนคู่มาให้
ฉันรับมันมาอย่างว่าง่าย ก่อนจะค่อยๆเปิดมันออก ในกล่องมีแหวนอยู่สองวง วงหนึ่งสลักชื่อฉัน ส่วนอีกวงสลักชื่อเรดด์
แต่ที่เซอร์ไพรส์กว่านั้น คือ วงหนึ่งเป็นสีชมพู ส่วนอีกวงเป็นสีน้ำเงิน ที่เขาถามเรื่องสีตอนนั้นคงเป็นเพราะแบบนี้สินะ
"ฉันจะใส่สีที่เธอชอบนะ"
"..."
"ส่วนเธอก็ต้องใส่สีที่ฉันชอบด้วย"
"เอ่อ!..."
"ให้ฉันได้เป็นคนสวมให้เธอนะเลเน่" พูดจบร่างสูงก็เอื้อมมือมาจับแก้มฉันเบาๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยน
"แต่ว่าเรายังไม่ได้เป็น..."
"ก็ทำให้มันเป็นซะสิไม่เห็นยากเลย" เรดด์พูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ฉันจะทันพูดจบ
ว่าแต่...ที่เขาพูดเมื่อกี้อ่ะเขาหมายถึงอะไร เรดด์นี่เข้าใจยากชะมัดเลย ฉันคงต้องเรียนรู้อะไรจากเขาหลายๆอย่างแล้วล่ะ
"ทำอะ...อื้อ" ฉันยังพูดไม่ทันจบประโยคร่างสูงก็ฉกฉวยริมฝีปากของฉันให้ตกอยู่ในการครอบครองจากริมฝีปากของเขาอย่างอ่อนโยนและแผ่วเบา
รสสัมผัสที่ถูกยัดเยียดให้รับ มันทำให้ฉันเคลิบเคลิ้มทั้งหัวใจ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหัวใจของฉันพองโตอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ ทำให้ฉันเผลอจูบตอบเขาไปอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่มันก็เป็นการจูบที่อ่อนหัดมากอ่ะ เพราะฉันจูบไม่เป็นนี่นา
"จูบตอบเป็นเหมือนกันเหรอ?" เรดด์ถอดริมฝีปากออกจากฉัน ก่อนจะก้มลงมากระซิบที่ข้างหูฉัน เขาทำให้ฉันเขินได้ตลอดเวลาจริงๆเลย
"..." ฉันก้มหน้ามองมือตัวเองไม่กล้าเงยหน้าสบตากับเขา บอกตามตรงตอนนี้ฉันอายมากอ่ะ เขินมากด้วย
"นึกว่าจะซื่อบื้อจูบไม่เป็นซะอีก แต่ที่ไหนได้..."
"ยะ...หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ" ฉันเอามือตัวเองอุดปากเรดด์เอาไว้ เขาซักจะพูดมากเกินไปแล้วนะวันนี้
แซวฉันอยู่ได้เขินเป็นเหมือนกันนะ ฉันเป็นผู้หญิงมาพูดเรื่องจูบแบบนี้ได้ยังไงกัน รับไม่ได้อย่างแรงค่ะ
เรดด์ดึงมือฉันออกจากปากเขา ก่อนจะคลี่นิ้วฉันออกแล้วสวมแหวนสีน้ำเงินที่สลักชื่อของเขาเอาไว้ที่นิ้วนางข้างขวาของฉัน
"เธอเป็นของฉันแล้วนะเลเน่"
"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขา ได้แต่มองสบตากับเขาอย่างเดียว
"สวมแหวนให้ฉันสิ"
"ทะ...ทำไมฉันต้องสวมแหวนให้นายด้วยล่ะ"
"เราจะได้เป็นของกันและกันไง"
"..."
"ฉันอยากผูกมัดเธอเอาไว้แบบนี้ ให้เธออยู่กับฉันตลอดไป"
"เรดด์" เขาทำให้ฉันซึ้งมากอ่ะ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับฉันเลย
เรดด์ยื่นมือข้างขวามาให้ฉันสวมแหวนให้เขา ฉันจะปฎิเสธได้ยังไงล่ะ นอกจากยอมสวมให้เขาอย่างว่าง่าย
"ต่อไปนี้เธอเป็นของฉัน และฉันเป็นของเธอแล้วนะ"
หัวใจฉันเต้นแรงกับเขาอีกแล้วอ่ะ ฉันชักเริ่มกลัวใจตัวเองขึ้นมาแล้วสิ ถ้าเกิดวันหนึ่งเขาทิ้งฉันไปแลัวฉันจะอยู่ยังไง
ขนาดตอนสมัยมอหนึ่งโฮมไปโดยไม่บอกลาฉันสักคำ ฉันยังจะไปกระโดดน้ำตายเลย แต่นี่มันกลับมากกว่านั้น ฉันกำลังจะเผลอใจไปกับเรดด์เกือบเต็มร้อยแล้วนะ ฉันควรจะทำยังไงดี
หมับ!!!
ฉันที่เผลอคิดอะไรสะระตะอยู่ก็โดนร่างสูงดึงเข้าไปสวมกอดไว้แน่น ทำให้หน้าฉันติดแง็กอยู่กับแผงอกของเขา กลิ่นน้ำหอมแสนคุ้นเคยของเขามันทำให้ฉันอบอุ่นขึ้นมาอย่างน่าประหลาดใจเลยล่ะ
"คิดอะไรอยู่?"
"ปะ...เปล่านี่ไม่ได้คิดอะไร"
"โกหกหน้าเธอมันฟ้องหราซะขนาดนี้บอกมา"
"เอ๊ะ!นายนี่ยังไงกันนะก็บอกว่าไม่ได้คิดก็ไม่ได้คิดไง" ฉันขึ้นเสียงตอบเขากลับไปพร้อมกับผลักเขาให้ออกห่างจากตัว
"เดี๋ยวนี้มีขึ้นเสียงด้วย" ร่างสูงยักคิ้วกลับมา "อย่างนี้ต้องลงโทษหน่อยแล้ว"
"ลงโทษอะ..."
ฉันพูดยังไม่ทันจบเรดด์ก็ถาโถมตัวเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็ว จนฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัวล้มลงไปตามด้วยร่างสูงใหญ่ของเรดด์
นี่คือการลงโทษของเขาใช่มั้ย?
-100 %-
-ช่วงนี้หวานกันไปก่อน-
ให้รีดเดอร์ตายใจไป เดี๋ยวเรื่องคงพีคขึ้นมาสักวัน
เออ!นี่เค้าก็พูดไปหลายครั้งแล้วนะแต่ไม่พีคสักที 555555555
แต่นายเรดด์ก็น่ารักนะเออ! เห็นแล้วก็ปริ่มแทนหนูเลเน่ซะงั้น
ขอแบบนายเรดด์ที่หนึ่งได้มั้ยอ่ะ 55555555555555
เม้นท์เป็นกำลังใจให้เค้าหน่อยนะรีดเดอร์ที่น่ารัก
เม้นท์เยอะ กำลังใจแยะ เดี๋ยวรีบมาอัพต่อให้เยย
#มีคำหยาบนิดหน่อยเพื่ออรรถรสในการอ่านนะงับ
-แวะมาฝากนิยายเรื่องใหม่งับ-
-LOVER SET-
รับประกันความเผ็ดร้อน แซ่บถึงใจแน่นอน
อีพี่เฮลล์ไม่ได้มาเล่นๆนาจางานนี้
"พี่จะเป็นคนแรกที่จะดึงนางฟ้าอย่างเธอมาอยู่ในนรก"
คนตรงหน้าพูดขึ้นพร้อมกับก้มลงมากระซิบที่ข้างหู
"เตรียมตัวไว้เลยเพราะเธอจะได้เป็นเมียนรกอย่างพี่"
ผู้ชายคนนี้ร้ายเงียบจนไม่น่าไว้ใจ
REDD : คลิก https://writer.dek-d.com/Applepupzaa/writer/view.php?id=1504573
WELL : คลิก https://writer.dek-d.com/Applepupzaa/writer/view.php?id=1523796
-ฝากเพจอีกสักที-
เพื่อการติดตามที่สะดวกและรวดเร็ว
คลิกที่ลิงก์ข้างล่างเลยงับ \(^O^)/
V
V
V
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น