ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : พิสูจน์(รัก) {100 %}
นิยายมีการอัพเดทซ้ำ เพื่อประชาสัมพันธ์
********************************
28
พิสูจน์(รัก)
"นายเรดด์ปล่อยเดี๋ยวนี้นะเล่นบ้าอะไรเนี่ย" ฉันดิ้นอยู่ใต้ร่างของเรดด์อย่างทุรนทุราย
เรดด์นี่ยังไงกันนะ เอะอะก็ใช้แต่กำลังถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้กำลังในการต่อสู้ก็เถอะ แต่วิธีการใช้กำลังของเขาแบบนี้ฉันว่ามันไม่โอเคเลยนะ
คือเอาจริงๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพลาดท่าเสียทีเขาตอนไหนเหมือนกัน ฉันกลัวว่าตัวเองอาจจะโอนอ่อนไปตามเขาแล้วเลยเถิดถึงขั้นนั้นขึ้นมา
"ขอกันง่ายๆก็ไม่ใช่เรดด์ดิว่ะ"
มือของฉันถูกมือหนาของเรดด์ล็อกเอาไว้ด้วยการกดลงบนโซฟา เช่นเดียวกับขาทั้งสองข้างที่ถูกเขากดเอาไว้ด้วยเข่า นั่นมันเลยทำให้ฉันหนีไปไหนไม่ได้
"นะ...นายทำบ้าอะไร?" ฉันถามร่างสูงออกไปด้วยเสียงตะกุกตะกัก ตอนนี้ฉันกลัวเขามากอ่ะ กลัวว่าเขาจะทำมากกว่ากดฉันลงบนโซฟาแบบนี้
เรดด์มองฉันนิ่งพร้อมกับอมยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างคนเหนือกว่า ส่วนฉันที่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ก็ได้แต่ทำหน้าหงอยๆมองเขากลับไปเช่นกัน
"ลงโทษเธอไง?" ร่างสูงพูดก่อนจะก้มลงมาที่ซอกคอของฉัน
ฉันรู้สึกถึงอะไรสักอย่างมาถูกเนื้อผิวฉันบริเวณซอกคอ ถ้าให้ฉันเดานะ ฉันคิดว่าเขาคงเอ่อ!...จูบซอกคอฉันอ่ะ
"นะ...นายเรดด์" ฉันพยายามผลักเขาให้ออกห่างจากตัว แต่ก็เปล่าประโยชน์เพราะเขาแทบไม่ขยับเลย
"ตัวเธอหอมดีว่ะ" เขาเงยหน้าขึ้นมาจากซอกคอของฉันก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้หน้าฉัน ทำให้ริมฝีปากของเขาเสียดสีกับปากของฉัน
"อะ...ออกไป" ฉันไม่กล้าพูดมากไปกว่านี้เพราะกลัวว่าปากของเราสองคนจะประกบกัน แค่นี้ก็ชวนเสียวสยิวมากแล้วอ่ะ
"ออกไปไง?" เขายอมเลื่อนหน้าออกห่างจากฉัน "ฉันกำลังลงโทษเธออยู่"
"มาลงโทษฉันทำไม"
ฉันถามเขาอย่างไม่สบอารมณ์ เพราะท่าที่เราอยู่กันตอนนี้มันดูไม่เข้าท่าเท่าไร ถ้าใครมาเห็นเข้าเขาคงเข้าใจผิดกันไปยกใหญ่เลยล่ะ
"ฉันทำอะไรผิด" ฉันยังคงถามเขาต่ออย่างไม่กลัวว่าจะโดนทำอะไร ทั้งๆที่เขาก็ถือไพ่เหนือกว่า
"ทำผิดร้ายแรงเลยล่ะ" เรดด์พูดขึ้นมาทันทีหลังจากที่ฉันพูดจบ "เธอขโมยของฉันไป"
ขะ...ขโมย?
เรดด์พูดอะไรออกมาเนี่ย ฉันไปขโมยอะไรของเขา งงไปหมดแล้วนะ คิดจะเล่นสงครามประสาทกับฉันหรือไง
"ฉันไปขโมยอะไรของนาย" ฉันถามเขากลับไปพร้อมกลับดันหน้าอกเขาให้ออกไปด้วย "ยะ...อย่ามาใส่ร้ายกันนะ"
"เธอนั่นล่ะตัวดีเลย" พูดจบร่างสูงก็ปัดปอยผมที่บังหน้าฉันออกไปเบาๆ "เธอขโมยมันไปทั้งหมดเลยไม่เหลือให้ใครด้วย"
เรดด์จะมาเล่นลิ้นอะไรอีกล่ะ ทำไมไม่พูดออกมาตรงๆเลย ฉันเริ่มใจคอไม่ดีแล้วนะที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นขโมยอ่ะ
"ก็ว่ามาสิว่าฉันขโมยอะไรของนายขอหลักฐานด้วย"
"หลักฐานก็อยู่ตรงหน้าเธอนี่ไง"
ไหนอ่ะ? ได้ข่าวว่าตรงหน้าของฉันตอนนี้ก็มีแต่หน้าเรดด์โชว์หราอยู่อ่ะ แล้วจะไปหาหลักฐานได้จากที่ไหนกันล่ะ
"หลักฐานอะไรของนาย ฉันก็เห็นแต่หน้าของนาย" ฉันพูดพร้อมกับดันตัวเขาออกไปอีกรอบด้วยความยากลำบาก "ลุกออกไปจากตัวฉันได้แล้วหนัก"
"ไม่ลุก ^__^"
หน็อยแน่ะ!ไม่ยอมลุกออกจากตัวฉันแล้วยังมายิ้มยียวนกวนประสาทใส่กันอีก หน้าไม่อายเลยนะเขาอ่ะ
"ไม่อยากรู้เหรอว่าเธอขโมยอะไรของฉันไป"
"ถ้าอยากบอกก็บอกมาเหอะ"
"เธอขโมยหัวใจของฉันทั้งสี่ห้องไปหมดเลย"
O_O
ตะ...ตกใจอ่ะ ขโมยหัวใจทั้งสี่ห้องงั้นเหรอ?
อะเมจซิ่งมากอ่ะนี่พูดเลย ที่เขาพูดออกมาเนี่ยไตร่ตรองดีแล้วหรือเปล่า หรือว่าแค่พูดเล่นเฉยๆอ่ะ
หัวใจของฉันก็ดันบ้าจี้เต้นแรงไปกับคำพูดของเรดด์ เขาทำให้ฉันใจเต้นแรงมากขึ้นทุกวันเลยล่ะ
"ไม่เหลือเอาให้ใครแล้วด้วย"
...และเหมือนว่ามันจะทวีความรุนแรงมากขึ้น
"เธอขโมยมันไปตั้งนานแล้วนะรู้ตัวยัง?"
".........."
เงิบ!ฉันนี่ถึงกับตาโตอ้าปากค้างกันเลยทีเดียว เรดด์เล่นพูดมาแบบไม่ให้ตั้งตัวแบบนี้ฉันก็ไปไม่เป็นนะสิ
"อย่าทิ้งขวางมันนะเลเน่"
"..." ฉันไม่ได้ตอบอะไรร่างสูงกลับไป ได้แต่มองสบตากับเขาอย่างเดียว ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเขาดีอ่ะ คือมันพูดไม่ออกจริงๆ
"ไหนๆเธอก็เป็นคนขโมยมันไปแล้ว" ร่างสูงยังพูดพล่ามต่อไปเรื่อยๆเมื่อเห็นว่าฉันไม่ยอมตอบเขาสักที
"..."
"เธอต้องรับผิดชอบฉันด้วย"
อ้าวเห้ย!จุกเลยดอกนี้ พูดแบบนี้หมายความว่าไง เรดด์ต้องการจะสื่ออะไรจากฉันกันแน่
พูดมาแบบนี้มันเหมือนกับว่าฉันเป็นฝ่ายไปทำมิดีมิร้ายเขา จนเขาท้องขึ้นมาเลยให้ฉันรับผิดชอบยังไงยังงั้นแหละ มากเกินไปแล้วนะ
"ดูแลมันดีๆนะ...ที่รัก"
ที่รัก?
หน้าฉันร้อนผะผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อเขาพูดคำว่าที่รักออกมา ใจฉันก็เต้นโครมครามจนเจ็บหน้าอกไปหมด
ฉันมองหน้าเขากลับไป เขาเองก็เช่นกัน เราสองคนตกอยู่ในความเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมา ได้ยินแต่เสียงแอร์ที่ทำงาน
ร่างสูงค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันมาขึ้นเรื่อยๆ จนปลายจมูกของเขาชนกัน ฉันไม่ได้ผลักเขาไปไหน เขาเองก็กอดรัดร่างฉันอยู่อย่างนั้น
"..."
"..."
"...เรดด์"
ปิ๊งป่อง!!!
ฉันที่กำลังจะพูดบางอย่างกับเขาก็ชะงักไปซะก่อน เมื่อมีเสียงออดดังขึ้นที่หน้าประตู
เรดด์ลุกออกจากตัวฉันอย่างรวดเร็วทำราวกับว่าจะมีคนเดินมาเห็นยังไงยังงั้น ทั้งๆที่ห้องนี้ก็มีแค่สองคนที่เข้าออกได้สะดวก คือ ฉันกับเรดด์
แต่ก็ไม่แปลกหรอกนะที่เขาจะทำแบบนั้น เพราะเราสองคนต่างก็รู้ดี ว่าเราอยู่ในฐานะอะไร เผื่อเป็นเอมม่าเธอจะได้ไม่เข้าใจผิด
แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกเจ็บจี๊ดๆที่อกข้างซ้าย เมื่อเรดด์ทำห่างเหินกับฉันแบบนี้ เขาทำราวกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่เขาเพิ่งจะพูดคำว่าที่รักออกมาแท้ๆ
ฉันเป็นคนเดินไปเปิดประตู เมื่อเห็นว่าเรดด์ยังนั่งเงียบอยู่ แววตาของเขาดูเย็นชาขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มันช่างต่างจากที่เขาเรียกฉันว่าที่รักลิบลับเลยล่ะ
เหมือนเขาจะรู้ว่าคนที่มาเป็นใคร หรือว่าไม่อยากให้คนที่อยู่ข้างนอกรู้ว่าฉันอยู่ที่นี่กับเขา ฉันคิดไปต่างๆนาๆ ก็เดินมาหยุดที่ประตู ก่อนจะเปิดต้อนรับแขกที่มาเยือน
แอด!!!
O_O
แม่เจ้า!ซีน่านี่หว่า มาทำไมเนี่ยฉันยิ่งไม่อยากออกไปข้างนอกตอนที่พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันซะด้วย
งานเข้าแล้วอ่ะ...
"เรดด์ค่ะ"
ซีน่าเดินเข้ามาชนร่างฉันอย่างแรงเหมือนเธอจงใจที่จะทำแบบนั้น ทำให้ร่างฉันเซถลาไปชนกับขอบประตูเข้าอย่างแรง
เธอมองฉันแล้วยิ้มเย้ยหยันอย่างดูถูก ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาที่เดียวกับที่ฉันนั่งเมื่อกี้ แล้วคว้าท้ายทอยเรดด์เอาไว้ก่อนจะประกบปากจูบกันทันที
ฉึก!
ฉันยืนมองพวกเขาสองคนจูบกับอย่างดูดดื่ม จู่ๆหัวใจฉันก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาอีกครั้งมันเจ็บกว่าครั้งที่แล้วอีกอ่ะ ฉันต้องมาทนเห็นคนที่ฉันรู้สึกดีด้วยมาจูบกับผู้หญิงต่อหน้าต่อหน้าตัวเอง คิดว่ามันโอเคป่ะล่ะ
มันเหมือนกับมีมีดมาเสียบแทงหัวใจของฉันเป็นพันๆครั้ง ถ้ามันเป็นความจริงฉันคงตายไปแล้วล่ะ
ฉันมองสองคนนั้นอยู่นาน พวกเขายังไม่ยอมผละออกจากกัน เหมือนต้องการจะไล่ฉันให้ออกไปทางอ้อม
เรดด์นายไม่เห็นเหรอว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้ เมื่อกี้นายยังบอกเลยว่าฉันเป็นเจ้าของหัวใจนาย แล้วนี่ทำไมถึงมาจูบกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าต่อตาฉันแบบนี้
ฉันเป็นบ้าอะไรเนี่ยทำไมถึงคิดแบบนี้ได้ แต่ฉันรู้แต่ว่ามันเจ็บมาก อยากจะร้องไห้ออกมาตรงนี้เลย ติดที่ว่าทำไม่ได้ สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือการกลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้
สองคนนั้นผละออกจากกัน ก่อนที่ทั้งสองจะมองมาที่ฉันที่ยืนหัวโด่อยู่ที่ประตู เอ่อ!...รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นส่วนเกินเลยอ่ะ
ฉันสบตากับเรดด์เข้าโดยบังเอิญ แววตาของเขาที่มองฉันตอนนี้มันกลับมีแต่ความเย็นชา เจ็บปวด เมินเฉย ปะปนกันไปหมด
ฉันกลับมองไม่เห็นความรัก ความอ่อนโยนที่เขามีต่อฉันแม้แต่นิดเดียว มะ...มันหมายความว่ายังไงอ่ะ
"นี่ยัยขี้ข้าออกไปสิ ยืนเอ๋ออยู่ได้ไล่ทางสายตาแล้วยังไม่ไปอีก" ซีน่าพูดขึ้นทำลายความเงียบ
ฉันเลื่อนสายตาที่มองเรดด์กลับไปมองซีน่าที่นั่งข้างเขา เมื่อกี้เธอบอกว่าไล่ฉันทางสายตาใช่ป่ะ แต่ได้ข่าวว่าแม้แต่ปลายหางตาฉันก็ไม่ได้มองไปที่เธอแม้แต่นิดเดียว นี่ถ้าซีน่าไม่เปล่งเสียงออกมาฉันคงลืมไปแล้วล่ะว่าเธออยู่ที่ห้องด้วยอีกคน
"ไปสิไล่แล้วเนี่ย"
ฉันหันกลับไปมองเรดด์ที่นั่งมองหน้าฉันอยู่ เขาไม่ได้ละสายตาไปไหน เขายังมองฉันอยู่อย่างนั้น ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แล้วฉันจะทำยังไงได้ล่ะนอกจากตอบรับคำของซีน่าอ่ะ
"อะ...อืมค่ะ" ฉันรับคำเสร็จก็เตรียมจะเปิดประตูออกไปร้องไห้ข้างนอก บอกตามตรงตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ อย่างระบายออกมาให้มันหมดเลย
หมับ!
"เอ๋!?!"
ฉันหันไปมองเจ้าของมือที่จับข้อมือฉันเอาไว้ ถึงได้รู้ว่าคนที่จับข้อมือฉันคือเรดด์ เขามาถึงตัวฉันเร็วมากอ่ะ จนไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเมื่อกี้เขานั่งอยู่ที่โซฟา
"เธอจะไปไหน?" ร่างสูงถามขึ้นก่อนจะบีบที่ข้อมือฉันแรงขึ้นอีก เขาโมโหฉันเหรอน้ำเสียงที่ถามก็ห้วนจัดซะจนน่ากลัว
"..." ฉันไม่ได้ตอบเขากลับไปได้แต่ยืนมองหน้าเขาอยู่เงียบๆ
"ฉันถาม!" แต่คราวนี้เขากลับขึ้นเสียงใส่ฉัน จนฉันตกใจรีบผงะออกจากเขาแทบไม่ทัน
ไหนบอกว่าจะไม่ขึ้นเสียงใส่แล้วไง พอมีอีกคนมาหาก็เปลี่ยนไปแบบนี้เลยเหรอ ที่ผ่านมาเรื่องของเราสองคนมีเรื่องไหนที่จริงสำหรับเขาบ้างอ่ะ หรือที่ผ่านมาเขาแค่ล้อเล่นกับฉันเท่านั้น ใจร้ายที่สุดเลย
'ขอโทษก็ได้ คราวหน้าจะไม่ขึ้นเสียงอีกแล้วสัญญา'
ฉันควรเชื่ออะไรเขาได้บ้างมั้ยนะ ทำไมเรื่องมันกลับตาลปัตรกันไปหมดแบบนี้ เมื่อเช้าเขายังพาฉันไปซื้อแหวนคู่อยู่เลย
"ปะ...ไปข้างนอก"
"ฉันไม่ให้เธอไป" พูดจบร่างสูงก็รั้งเอวฉันให้เข้าไปชิดตัวเขามากขึ้น เลยกลายเป็นว่าเราสองคนยืนกอดกัน
"ระ...เรดด์"
"คนที่ต้องไปไม่ใช่เธอว่ะ"
อ้าว!ถ้าคนที่ต้องไปไม่ใช่ฉัน แล้วคนที่จะไปใครล่ะ หรือว่าคนที่ต้องไปแทนฉันก็คือซีน่าที่นั่งเอ๋ออยู่ที่โซฟา
"หมายความว่ายังไงค่ะเรดด์?" ซีน่าเองเธอก็คงจะพอรู้ตัวสินะ ว่าตัวเองโดนไล่ทางอ้อมแบบนี้อ่ะ ถึงกับทำหน้าบอกบุญไม่รับเลย
"ก็หมายความตามที่พูด"
".........."
ทั้งฉันและซีน่าต่างพากันเงียบเพราะกำลังช็อกกับสิ่งที่เรดด์พูด ก่อนที่ประโยคต่อมาจะทำให้ทั้งฉันและซีน่ายิ่งช็อกหนักเข้าไปอีก
"ไสหัวไปซะ"
อะ...อะไรนะ? เรดด์ไล่ซีน่าเหมือนเมื่อกี้เขาสองคนไม่ได้ทำอะไรกันอย่างนั้นล่ะ อะไรกันเนี่ย เหลือเชื่อมากอ่ะ
"ไปสิว่ะ"
ไล่เหมือนหมูเหมือนหมาเลย อยากจะบอกว่าที่ผ่านมาเขาไม่เคยไล่ฉันแบบนี้เลยนะจะบอกให้ ร้ายแรงมากที่สุดอ่ะ ถ้าฉันโดนแบบนี้ฉันเองก็คงรับไม่ได้อยากแรงอ่ะนี่พูดเลย
"คุณไล่ฉันต่อหน้านังขี้ข้านี่เหรอ" ซีน่าตะวาดเสียงดังลั่น ตอนนี้เธอคงเดือดมากเลยสินะ ถ้ามีมีดอยู่ในมือฉันเชื่อเลยว่าเธอคงไม่ลังเลแน่ที่จะวิ่งเข้ามาเฉาะกลางหัวฉันอ่ะ
แต่ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไปหรอกนะ เพราะกลัวว่าถ้าพูดไปแล้วจะเข้าตัวเองเปล่าๆเฉยไว้ดีที่สุดแล้ว ปล่อยให้เขาสองคนเคลียร์กันเองดีกว่า
"ยัยนี่ไม่ใช่ขี้ข้า" เรดด์พูดก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น "แต่เป็นยัยขี้ขโมย"
"ขี้ขโมย?" ซีน่าทวนคำทันที เธอคงจะงงเอามากเลยสินะที่จู่ๆเรดด์ก็พูดมาแบบนี้ ฉันเชื่อว่าอีกไม่กี่นาทีนางคงหายงงแน่นอน
แต่คนที่ซวยคงจะเป็นฉันคนนี้อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะถ้าเรดด์พูดอะไรออกมาที่เกี่ยวกับฉัน รับรองได้ว่าซีน่าไม่ปล่อยฉันเอาไว้แน่
O_O เฮือก!
เรดด์ก้มลงมาหอมแก้มฉันต่อหน้าซีน่า ฉันที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้
"นะ...นาย" ฉันพูดอะไรไม่ออก เมื่อเขาเห็นแบบนั้นก็เอื้อมมือมาเกลี่ยแก้มฉันที่ขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ
"ยัยนี่ขโมยหัวใจฉันไปหมดแล้วว่ะ"
"อะไรนะค่ะ" ซีน่าถึงกับตกใจตาเบิกกว้างขึ้นมาทันที ก็คงไม่ต่างจากฉันหรอกมั้งที่ยืนทำอะไรไม่ถูกอ่ะ
"ได้ยินชัดแล้วก็ไสหัวไปซะ"
เรดด์พูดอย่างตัดเยื่อขาดใย ไม่มีความสัมพันธ์อะไรหลงใหลอยู่เลย จากที่ฉันกำลังจะร้องไห้กลับกลายเป็นว่าหัวใจพองโตขึ้นมาทันทีหลังจากที่มันห่อเหี่ยวไปหลายนาที
เขาทำให้ฉันมีความหวังอีกครั้ง ความหวังที่ว่า ก็คือความจริงใจที่เขามีต่อฉัน เรดด์คงไม่ได้หลอกฉันอย่างที่ฉันเข้าใจหรอก เพราะการที่เขาทำแบบนี้มันก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขาเลือกฉัน และพร้อมที่จะตัดทุกคนที่เป็นตัวปัญหาสำหรับเราสองคนออกไป
เขาทำเพื่อฉันจริงๆ...
"ไม่จริง!คุณกำลังจะบอกอะไรกันแน่"
"เข้าเรื่องง่ายๆแบบนี้ก็ดีจะได้ไม่ต้องเสียเวลา" เรดด์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำจนคนฟังถึงกับผวา "เธอไม่ต้องมาที่นี่อีก ฉันไม่อยากให้ยัยนี่รู้สึกไม่ดี"
"เรดด์ค่ะ..."
"ฟังให้จบ!!!" ร่างสูงตะวาดขึ้นมาทันที จนซีน่าหน้าซีดเผือดรีบสงบปากสงบคำแทบไม่ทัน ฉันที่ยืนอยู่ข้างเขายังตัวสั่นไปหมดเลย
เอาจริงๆเวลาที่เรดด์โมโหนี่มันช่างน่ากลัวมากๆเลยอ่ะ ฉันกล้าไปมีเรื่องกับคนอย่างเขาได้ยังไงกันนะ นับถือตัวเองจริงๆเลย
"อีกอย่างที่อยากบอก..." เขาหันกลับมามองหน้าฉันแล้วหันไปจ้องซีน่าที่ยืนตัวสั่นเหมือนกับอยู่ในขั้วโลกเหนือ "ฉันกับยัยนี่เราเป็นของกันและกันแล้ว"
"อะไรนะ!!!" >>> ซีน่า ฉันเอง
เราสองคนประสานเสียงกันอย่างไม่ได้นัดหมาย คือมันตกใจมากอ่ะที่เรดด์พูดแบบนั้น ฉันไปเป็นของเขาตั้งแต่เมื่อไรกัน พูดมาแบบนี้ฉันนี่เสียหายหนักเข้าไปอีก
อีกอย่างเขาช่างหาเรื่องมาให้ฉันอีกแล้ว แค่เรื่องเอมม่าที่มาขู่ฉันนี่ก็ยังไม่เคลียร์กันเลย แต่นี่กลับมาเป็นซีน่าอีก เอาฉันไปฆ่าทิ้งเถอะจะได้ไม่มีปัญหา
เรดด์จับมือข้างขวาของฉันขึ้นชูให้ซีน่าเห็นแหวนคู่ของเราสองคน พร้อมกับเผยอรอยยิ้มที่ร้ายกาจออกมาบนใบหน้า เชื่อแล้วว่าทำไมเขาถึงได้ฉายาแบดบอยจอมโหด เขาเลือดเย็นได้กับทุกคนจริงๆ
"ยัยนี่จองฉันไว้แล้ว เพราะงั้นฉันเป็นของยัยนี่เพียงคนเดียว"
"งั้นฉันก็คงจองคุณก่อนยัยขี้ข้านี่เหมือนกัน"
"จองยังไง?" เรดด์ขมวดคิ้วเข้าหากัน สีหน้าของเขาตอนนี้บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่ากำลังเดือดสุดๆ ใครที่พูดไม่เข้าหูเขา เขาก็พร้อมที่จะกระทืบทันที
"ก็ตัวฉันไงคุณเอาตัวฉันไแล้วนะ หลายครั้งแล้วด้วย"
ขุ่นพระ!เธอกล้ามากที่ประจานตัวเองแบบนี้ ฉันนับถือในความกล้าของเธอจริงๆเลยอ่ะ พูดออกมาได้ว่ามีอะไรกับนายเรดด์หลายครั้ง
"หึ!..." เรดด์หัวเราะในลำคอทันที เหมือนว่าเขาได้ฟังเรื่องตลกมา "ไหนล่ะหลักฐาน ^__^"
โอ้โห!ช่วยปรบมือให้กับแบดบอยผู้แสนเย็นชาด้วยค่ะ ทำไมเขาถึงทำร้ายจิตใจผู้หญิงได้มากขนาดนี้ ฉันที่ยืนฟังอยู่เฉยๆยังช็อกเลย แล้วยัยซีน่าล่ะไม่หงายเงิบทะลุกำแพงพุ่งออกไปนอกอวกาศแล้วเหรอ
ฉันล่ะสงสารยัยซีน่าจริงๆ เมื่อเห็นน้ำตาของเธอหลั่งไหลออกมาราวกับต้องการให้เรดด์เปลี่ยนใจ
ถ้าถามว่าฉันผิดมั้ย?...
ฉันไม่ผิดนะ เพราะฉันไม่ได้แย่งเรดด์มาซะหน่อย เขาเลือกฉันเองต่างหาก ต้องเข้าใจนะว่าเรื่องนี้ฉันเป็นนางเอก
"คุณพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง ฉันเป็นของคุณนะ...ฮึก"
"ฉันเป็นของยัยนี้แล้ว"
คราวนี้เรดด์ออกรับแทนฉันอย่างเต็มที่เลยอ่ะ โดยที่ฉันยังไม่ได้เอ่ยประโยคใดๆออกมาเลยทั้งสิ้น เรดด์น่ารักจังเลยเขาทำแบบนี้ก็แสดงให้ฉันเห็นแล้วว่าเขาคิดยังไงกับฉัน
"นั่นมันก็แค่แหวน แค่คุณถอดมันทุกอย่างก็จบ"
ซีน่าก็ยังคงหาเรื่องที่จะทำให้เรดด์เปลี่ยนใจให้ได้ แต่ดูจากสีหน้าของเขาแล้วฉันคิดว่าคงยากหน่อยอ่ะที่จะทำให้เขาเปลี่ยนใจไปจากฉัน
"งั้น..."
ร่างสูงมองซีน่านิ่ง แววตาของเขาช่างยากที่จะคาดเดาความหมายออกได้ และต่อมาเขาก็ทำให้ทั้งฉันและซีน่าอึ้งกันไปอีกรอบด้วยประโยคที่ว่า
"ฉันก็แค่เขี่ยเธอทิ้งทุกอย่างก็จบสินะ"
"เรดด์!!!" ซีน่าถึงกับตะโกนเรียดชื่อเรดด์ออกมาอย่างตกใจ ฉันเองก็เช่นกันที่ตกใจไม่แพ้ซีน่า
ไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าพูดแบบนี้ออกมา นี่ใช่เขาจริงๆเหรอเนี่ย แค่ไล่ซีน่าออกไปเหมือนหมูเหมือนหมาฉันก็ว่าร้ายแรงแล้วนะ แต่นี่ถึงกับพูดซะไม่อยากมีชีวิตอยู่เลยอ่ะ
เรดด์นี่สมกับเป็นแบดบอยจอมโหดจริงๆ ทิ้งผู้หญิงแบบไม่มีเยื่อใยต่อกันเลย ทั้งๆที่ผ่านมาเคยมีความสุขด้วยกันมากแค่ไหน ทำไมเขาถึงไม่นึกถึงข้อนี้บ้าง ซีน่าเองเธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ทำไมต้องมารับกรรมแบบนี้ด้วย
เห็นแบบนี้แล้วฉันก็อดสงสารซีน่าไม่ได้ ถ้าฉันเป็นเธอฉันคงอกแตกตายไปแล้วล่ะมั้ง ที่ต้องมาทนฟังสิ่งที่เรดด์พูดอ่ะ
แล้วฉันจะบาปมั้ยอ่ะ ที่ทำให้สองคนนี้ต้องเลิกกัน เพราะเรื่องทั้งหมดมันเหมือนว่าฉันเป็นต้นเหตุ
"ไสหัวไปได้แล้วฉันต้องการความเป็นส่วนตัวกับยัยนี่" เรดด์คว้าเอวฉันเข้าไปกอดแนบแน่นกับตัวเขา ทำราวกับว่าเราสองคนรักกันปานจะกลืนกิน ยิ่งทำให้ซีน่าเดือดเข้าไปอีก
"คุณกล้ามากที่ทำกับฉันแบบนี้"
ซีน่าชี้หน้าเรดด์อย่างไม่เกรงกลัว แต่เรดด์กลับทำแค่ยักไหล่พร้อมกับกระชับอ้อมกอดฉันให้แน่นขึ้นกว่าเดิมแล้วเอ่ยประโยคที่สมกับเป็นแบดบอยอย่างเขา
"มากกว่านี้ฉันก็จะทำ"
"เราจะได้เห็นดีกันแน่" ซีน่ายังคงจ้องหน้าเรดด์อย่างเอาเป็นเอาตายมาก "ฉันไม่ยอมเจ็บอยู่ฝ่ายเดียวจำไว้"
ซีน่าเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองที่วางไว้ที่โซฟา ก่อนจะเดินไปที่ประตู แต่ยังไม่ทันจะได้เปิดมันออกเธอก็หันกลับมา แต่คราวนี้เธอไม่ได้พูดกับเรดด์ เพราะเธอหันมาจ้องฉัน
"ฉันจะบอกอะไรเธอไว้อย่างนึง" ซีน่าปาดน้ำตาตัวเองออกอย่างลวกๆ ก่อนจะเผยอยิ้มเย้ยหยันมาให้ฉัน
"..." ฉันเลือกที่จะเงียบ
"เรดด์เขาทิ้งฉันได้ เขาก็ทิ้งเธอได้เหมือนกัน"
"..."
"ถ้ามีครั้งที่หนึ่งแล้ว คิดเหรอว่ามันจะไม่มีครั้งที่สอง"
"..."
"เธอเองก็ระวังตัวไว้ดีๆแล้วกัน ฉันไม่ยอมให้เรื่องนี้จบง่ายๆแน่" ซีน่าขู่ฉันก่อนที่เธอจะเปิดประตูแล้วเดินเชิดหน้าออกไปอย่างสง่างามดุจนางพญาหงส์
ปัง!!!
ทันทีที่ซีน่าออกจากห้องไปเรดด์ก็ปล่อยตัวฉันให้เป็นอิสระทันที เขาเดินกลับไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับถอนหายใจออกมายาวๆ
ฉันมองหน้าเขาเล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาข้างเขาเหมือนเดิม
'เรดด์เขาทิ้งฉันได้ เขาก็ทิ้งเธอได้เหมือนกัน'
คำพูดของซีน่าดังก้องเข้ามาในหูฉัน ทำไมพอได้ยินแบบนั้นฉันถึงรู้สึกโหวงๆยังไงชอบกลแฮะ เรดด์จะทิ้งฉันไปเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นขึ้นมาจริงๆฉันคงเสียใจมากกว่าซีน่าแน่ๆ เพราะฉันอยู่กับเขาที่นี่มาเป็นเดือนๆแล้ว
ใจคอไม่ดียังไงไม่รู้ อีกอย่างฉันยังกลัวคำขู่ของซีน่าด้วย ฉันนั่งถอนหายใจอยู่คนเดียว จนกระทั่งคนที่นั่งข้างฉันเขยิบตัวเข้ามาใกล้ฉัน ทำให้ฉันต้องหันกลับไปมองก็พบว่าคนข้างตัวก็มีสีหน้าไม่สู้ดีเหมือนกันกับฉัน
"เธอกลัวว่าฉันจะทิ้งเธอเหมือนที่ซีน่าพูดหรือไง"
ใช่!ฉันคิด ถ้าเขาเป็นฉันตอนนี้ ฉันก็เชื่อว่าเขาเองก็คงคิด สถานการณ์แบบนี้มันทำให้ฉันคิดไม่ตกว่าเมื่อไรที่เขาเบื่อฉันขึ้นมาฉันจะโดนไล่แบบซีน่าตอนไหน ฉันกลัวมากๆเลยล่ะ
"เธอคิดว่าที่ฉันทำไปทุกอย่างมันไม่ใช่เพื่อเธอเหรอว่ะ" เรดด์ยังคงมองฉันนิ่งน้ำเสียงของเขาก็นิ่งด้วยเช่นกัน "ฉันทำเพื่อเธอเลเน่"
"ฉะ...ฉัน"
"อย่าคิดมากดิเธอยังมีฉัน" เรดด์เอื้อมมือมากุมมือฉันแน่น "ฉันไม่ทิ้งเธอว่ะ"
"เรดด์" ฉันไม่รู้จะพูดกับเขาว่ายังไงดี รู้ตัวอีกทีน้ำใสๆก็ไหลออกจากตาของฉันแล้วอ่ะ ฉันนี่มันอ่อนแอจริงๆ
"ฉันเป็นของเธอแล้วนะ" เรดด์ยิ้มออกมาเพื่อปลอมโยนฉันให้รู้สึกดีขึ้น แต่มันก็สามารถทำให้ฉันยิ้มออกมาได้เหมือนกัน "รับผิดชอบด้วย"
"พะ...พูดบ้าอะไรของนาย" ฉันหน้าแดงขึ้นมาทันที "ทำราวกับว่าฉันไปทำนายท้อง"
"เราเคยมีอะไรกันด้วยเหรอถึงคิดว่าฉันท้อง" คราวนี้เรดด์กลับยิ้มกรุ้มกริ่มมองฉันตาแป๋วเลยล่ะ ไม่น่าพูดเข้าตัวเองเลย "หรือว่าเราจะมีอะไรกันเดี๋ยวนี้เลย"
"ยะ...หยุดนะ" ฉันร้องห้ามเขาพร้อมกับถลึงตาใส่เขา ทำให้เขาหัวเราะออกมาดังลั่นทำให้ฉันต้องตีแขนเขาแรงๆไปหลายที
"เจ็บนะเว้ย"
"นายคิดว่ามันเป็นเรื่องตลกหรือไง" ฉันต่อว่าร่างสูงที่ลูบแขนตัวเอง "ฉันไม่ตลกกับนายด้วยหรอกนะ"
"เป็นไรของเธอ?" ร่างสูงขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะจ้องหน้าฉันกลับมา
"ใช่สินายมันไม่ได้ถูกทิ้งนี่ คนที่ถูกทิ้งคนต่อไปมันเป็นฉัน...ฮึก"
"เห้!เธอร้องไห้เหรอ?" เรดด์ดูตกใจมากที่เห็นน้ำตาของฉันไหลอาบแก้มอีกรอบ
"ฉัน...ฮึก"
เรดด์ยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ฉันที่เปื้อนแก้มทั้งสองข้างออกอย่างแผ่วเบา มันยิ่งทำให้น้ำตาของฉันไหลออกมามากกว่าเดิมอีก
ถ้าวันหนึ่งเรดด์ทิ้งฉันไปเหมือนกับที่ทิ้งซีน่า ไม่มาเป็นห่วงฉันแบบนี้ และไม่มาอ่อนโยนกันฉันเหมือนเดิม ฉันจะทำยังไงฉันยังไม่พร้อมที่จะเสียเขาไปตอนนี้หรอกนะ TOT
"ฉันไม่ทิ้งเธอไปไหนหรอก" เรดด์ยืนยันเสียงหนักแน่น "นั่นมันก็แค่คำพูดของคนอื่นอย่าเก็บเอามาใส่ใจเลย"
"แต่ฉัน...ฮึก"
"คนที่ฉันจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยต่อไปในอนาคตคือเธอเท่านั้น"
"นะ...นาย" ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย เมื่อได้ยินที่เขาพูดแบบนั้น มันทั้งดีใจทั้งตื้นตันใจไปหมด
"เธอขโมยหัวใจของฉันไปแล้วนะ"
"..."
"และก็คงไม่มีใครที่จะสามารถขโมยมันไปได้อีก"
"เรดด์" ฉันเรียกชื่อเขา ก่อนจะสวมกอดเขาอย่างลืมอาย เขาดีกับฉันมากจริงๆ ดีจนฉันรู้สึกผิดไปเลยล่ะที่ไปโกหกเขา
เรดด์โอบกอดฉันตอบเช่นกัน เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา ปล่อยให้ฉันร้องไห้กอดเขาอยู่อย่างนี้
"นายจะไม่ทิ้งฉันไปเหมือนที่ทิ้งซีน่าใช่มั้ย"
"..."
"นายจะอ่อนโยนและเป็นห่วงฉันแบบนี้เรื่อยไปหรือเปล่า"
"..."
"นายจะอยู่กับฉันตลอดไปเลยใช่มั้ย"
"..."
ฉันร้องไห้ฟูมฟาย ปากก็พรั่งพูดออกไปอย่างกับเด็กๆ ส่วนเรดด์ก็เอาแต่เงียบไม่ยอมตอบคำถามของฉัน แต่เขากลับกอดตอบฉันแน่นกว่าเดิม เหมือนจะยืนยันทุกอย่างผ่านทางอ้อมกอดนี้ว่าเขาจะไม่ยอมทิ้งฉันไปไหน
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันก็พร้อมที่จะพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า...
ฉันเลือกเขา
-100 %-
-คำถามในใจเยอะไปป่ะจ๊ะ-
คือชารป์นี้จะมาม่าหรือจะหวานกันแน่?
สงสารเลเน่ลูกรักโน๊ะ จู่ๆก็โดนขู่ซะงั้น แต่ก็คุ้มกับผลลัพธ์ที่ได้มานะเออ!
เรดด์ทำได้ทุกอย่างหากใครที่คิดจะมาทำร้ายคนของเขานะจะบอกให้ 555555
เม้นท์เท่าที่ใจรีดเดอร์มีต่อนายเรดด์กับหนูเลเน่เบย
เม้นท์เยอะ กำลังใจแยะ เดี๋ยวรีบอัพต่อเยย
#มีคำหยาบนิดหน่อยเพื่ออรรถรสในการอ่านนะงับ
-แวะมาฝากนิยายเรื่องใหม่งับ-
รับประกันความเผ็ดร้อน แซ่บถึงใจแน่นอน
อีพี่เฮลล์ไม่ได้มาเล่นๆนาจางานนี้
"พี่จะเป็นคนแรกที่จะดึงนางฟ้าอย่างเธอมาอยู่ในนรก"
คนตรงหน้าพูดขึ้นพร้อมกับก้มลงมากระซิบที่ข้างหู
"เตรียมตัวไว้เลยเพราะเธอจะได้เป็นเมียนรกอย่างพี่"
ผู้ชายคนนี้ร้ายเงียบจนไม่น่าไว้ใจ
-LOVER SET-
REDD : คลิก https://writer.dek-d.com/Applepupzaa/writer/view.php?id=1504573
WELL : คลิก https://writer.dek-d.com/Applepupzaa/writer/view.php?id=1523796
-ฝากเพจอีกสักที-
เพื่อการติดตามที่สะดวกและรวดเร็ว
คลิกที่ลิงก์ข้างล่างเลยงับ \(^O^)/
V
V
V
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น