ผู้ทำลายอย่างข้า ก็เลี้ยงเด็กเป็นนะโว้ยยย!!

ต้องขอบอกก่อนเลยว่าหายไปนานมากกกกกกกกก เกือบปี 55555 พอดีไรท์บ้างานไปนิด...มั้ง ไอ้จะเขียนนิยายเก่าที่ค้างไว้ให้จบก็.....ลืมเนื้อเรื่องหมดละ เอาเป็นว่า ทำนิยายใหม่แม้ง จบปะ55555 

******************************************************

พวกเจ้าทั้งหลาย พวกเจ้าเคยคิดไหมว่า เอกภพที่ผู้สร้างสร้างสรรค์ขึ้นมานั้น มีดวงดาวตั้งมากมาย แต่ทำไม เหล่าดวงดาว ถึงไม่เต็มเอกภพสักที ทั้งที่ผู้สร้างได้สร้างเหล่าดวงดาวขึ้นมาแบบไม่รู้จักจบจักสิ้น??

คำตอบก็เหมือนกันแสงสว่าง ที่มาพร้อมกับความมืด

ผู้สร้างก็เช่นกัน ถ้ามีผู้สร้าง ก็ต้องมีผู้ทำลาย

ผู้สร้าง มีหน้าที่สร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะมีชีวิต หรือไม่มีชีวิต

ส่วนผู้ทำลาย มีหน้าที่ทำลายสิ่งที่ใกล้จะหมดอายุขัย แต่....ถ้าผู้ทำลาย ไม่ได้แค่ทำลายสิ่งที่ใกล้จะหมดอายุขัยละ?? ถ้าผู้ทำลาย เกิดบ้าคลั่งขึ้นมา แล้วทำลายดวงดาวเพียงเพราะตนคิดว่ามันไม่สมควรมีอยู่ หรือ ทำลายเพราะพระเจ้าของดวงดาวนั้นๆ อ่อนแอเกินไปละ มันจะเกิดอะไรขึ้น??

คำตอบก็คือ เอกภพถูกทำลาย กว่าผู้สร้างจะหยุดยั้งผู้ทำลายได้ เอกภพก็เหลือเพียงแค่ชื่อ!!

แล้วถ้าถามว่าทำไมผู้สร้างถึงหยุดยั้ง ทำไมไม่สังหารผู้ทำลายละ คำตอบก็เพราะว่า 2 ตัวตนนี้ เป็นนิรันดร์ ไม่ว่าจะสังหารไปสักกี่แสนล้านครั้ง 2 ตัวตนนี้ก็จะกลับมามีชีวิตอีกครั้งในพริบตา

ผู้สร้างที่รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว จึงทำสิ่งที่ตนถนัด นั้นก็คือการสร้าง ผู้สร้างได้ใช้พลังของตนทั้งหมดเท่าที่มี เพื่อสร้างสรรค์ สิ่งที่กักขังผู้ทำลาย สิ่งนั้นคือ คุกเอกภพ

แต่ถึงอย่างงั้น ผู้สร้างก็รู้อยู่แกใจ ว่ามันสามารถกักขังผู้ทำลายไว้ได้เพียงแค่ 1 นาที แต่ 1 นาที สำหรับผู้สร้าง มันก็มากพอที่จะสร้างคุกเอกภพขึ้นมาใหม่อีกครั้งได้

ผู้สร้าง จึงคิดว่าตนจะอุทิศชีวิตนิรันดร์นี้ เพื่อที่จะกักขังผู้ทำลายไว้แบบนี้ และตลอดไป.......

******************************************************