ลิขิตรักแม่ทัพหญิง
ตอนที่ 5 : จู่โจม
เสียงดนตรีที่ไพเราะเสนาะหูนั้นมาจาก ฝีมือการแสดงของยี่ผางนั่นเอง แม่ทัพเจิงหนิงนั่งมองการแสดงอยู่สักพักนางก็คิดแผนการณ์ออก
"ซิงเหม่ย เจ้าไปบอกให้ยี่ผางเข้าไปพบข้าที่จวนนอนด้วย "
"เพ่ค่ะ องค์หญิง"
เมื่อยี่ผางได้รับคำบอกเล่าของนางสนม เขารีบมาหาเจิงหนิงในจวนนอนของนางทันที
"องค์หญิงมีรับสั่งให้ข้าเข้าเฝ้าด่วน มีเรื่องสำคัญอันใดกัน"
เจิงหนิงแกล้งทำเป็นเมามาก เข้ามาคล้องคอของยี่ผาง เขาตกใจและเขินอายจนใจเต้นแรงมาก นางยิ้มยั่วยวนแต่ในใจกลับนึกขบขันในกิริยาของยี่ผาง
"ข้าไปออกรบมาแรมคืน ข้าคิดถึงเจ้าทุกวันเจ้าล่ะเคยคิดถึงข้าบ้างมั้ยยี่ผาง"
"ไม่มีวันไหนที่ข้าจะไม่คิดถึงท่าน แต่ข้าคิดว่าองค์หญิงน่าจะเมามากแล้ว"
เจิงหนิงรีบรวบรัดตัดตอนด้วยการประกบปากกับยี่ผาง เขาถึงกลับเบิกตากว้างแต่ก็จูบตอบรับนางอย่างหลงใหล ในเมื่อเขาก็แอบมีใจให้นางมาแสนนาน
[ฉากโอบะบ๊ะ อยู่ในรีตอะไรท์นะทุกโคนนน]
ทั้งสองเสพสมในรสสวาทผ่านไปเนินนาน จนนางกำนันส่งเสียงดังมาจากหน้าจวน
"ท่านแม่ทัพเพค่ะ องค์รัชทายาทให้เข้าเฝ้าด่วนเพ่ค่ะ"
"หากเจ้ายังไม่อยากหัวหลุด จงรีบไปจากตรงนี้ซะ"
เมื่อนางได้ยินเสียงของแม่ทัพคนใหม่ตอบกลับมา นางถึงกลับตาเหลือกตาลานออกไป
หลังจากที่ยี่ผางและเจิงหนิงมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว เจิงหนิงและยี่ผางจึงขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ เพื่อขอประทานอนุญาตอภิเษกสมรส. องค์รัชทายาททราบถึงกลับซึมเศร้า
"นับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีไม่น้อย ที่เจ้าเป็นลูกขุนนางชั้นผู้ใหญ่ที่มีความจงรักภักดี กล้าหาญที่จะออกเรือนกับท่านแม่ทัพ. เจ้ามันสุดยอดมากยี่ผาง ข้าจะจัดงานให้เจ้าทั้งสองอย่างสมเกียติ"
"ขอบพระทัยฝ่าบาทพระเจ้าค่ะ"
แล้วงานอภิเษกของแม่ทัพใหญ่ กับราชองค์รักยี่ผางก็ถูกป่าวประกาศออกไป และในวันหนึ่งยี่ผางและเจิงหนิงไปขี้ม้าด้วยกัน มีต่อตัวหนึ่งบินมาต่อยเข้าที่ใบหูซ้ายของยี่ผาง ต่อตัวนั่นคือต่อหยกเทวา มันคือพลังวิเศษที่สามารถทำให้หูของยี่ผาง ได้ยินเสียงทุกอย่างได้ในระยะใกล้
ในงานอภิเษกของทั้งสอง หูของยี่ผางก็ได้ยินเหล่าขุนนางแอบคุยกันในระยะห่างจากตัวเขาและเจิงหนิงมาก
"ข้าคิดว่า เราควรเร่งกำจัดแม่ทัพใหญ่สา เพื่อจะให้จานเผย บุตรชายของข้าที่ดูมีความสามารถและสติปัญญาที่คู่ควรกว่า ขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่ แม่ทัพใหญ่เมื่อออกเรือนแล้วควรจะเป็นฮูหยินที่รองรับคำสั่งจากสามี"
ยี่ผางได้ยินคำพูดของเหล่าขุนนางเหล่านั้นอย่างชัดเจน เมื่อจบสิ้นพิธีทุกอย่างเขาจึงเล่าให้เจิงหนิงฟัง นางจึงคิดหาทางที่จะสั่งสอนเหล่าขุนนางเหล่านั้นในทันที
"ซิงเหม่ย เจ้าไปบอกให้ยี่ผางเข้าไปพบข้าที่จวนนอนด้วย "
"เพ่ค่ะ องค์หญิง"
เมื่อยี่ผางได้รับคำบอกเล่าของนางสนม เขารีบมาหาเจิงหนิงในจวนนอนของนางทันที
"องค์หญิงมีรับสั่งให้ข้าเข้าเฝ้าด่วน มีเรื่องสำคัญอันใดกัน"
เจิงหนิงแกล้งทำเป็นเมามาก เข้ามาคล้องคอของยี่ผาง เขาตกใจและเขินอายจนใจเต้นแรงมาก นางยิ้มยั่วยวนแต่ในใจกลับนึกขบขันในกิริยาของยี่ผาง
"ข้าไปออกรบมาแรมคืน ข้าคิดถึงเจ้าทุกวันเจ้าล่ะเคยคิดถึงข้าบ้างมั้ยยี่ผาง"
"ไม่มีวันไหนที่ข้าจะไม่คิดถึงท่าน แต่ข้าคิดว่าองค์หญิงน่าจะเมามากแล้ว"
เจิงหนิงรีบรวบรัดตัดตอนด้วยการประกบปากกับยี่ผาง เขาถึงกลับเบิกตากว้างแต่ก็จูบตอบรับนางอย่างหลงใหล ในเมื่อเขาก็แอบมีใจให้นางมาแสนนาน
[ฉากโอบะบ๊ะ อยู่ในรีตอะไรท์นะทุกโคนนน]
ทั้งสองเสพสมในรสสวาทผ่านไปเนินนาน จนนางกำนันส่งเสียงดังมาจากหน้าจวน
"ท่านแม่ทัพเพค่ะ องค์รัชทายาทให้เข้าเฝ้าด่วนเพ่ค่ะ"
"หากเจ้ายังไม่อยากหัวหลุด จงรีบไปจากตรงนี้ซะ"
เมื่อนางได้ยินเสียงของแม่ทัพคนใหม่ตอบกลับมา นางถึงกลับตาเหลือกตาลานออกไป
หลังจากที่ยี่ผางและเจิงหนิงมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว เจิงหนิงและยี่ผางจึงขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้ เพื่อขอประทานอนุญาตอภิเษกสมรส. องค์รัชทายาททราบถึงกลับซึมเศร้า
"นับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีไม่น้อย ที่เจ้าเป็นลูกขุนนางชั้นผู้ใหญ่ที่มีความจงรักภักดี กล้าหาญที่จะออกเรือนกับท่านแม่ทัพ. เจ้ามันสุดยอดมากยี่ผาง ข้าจะจัดงานให้เจ้าทั้งสองอย่างสมเกียติ"
"ขอบพระทัยฝ่าบาทพระเจ้าค่ะ"
แล้วงานอภิเษกของแม่ทัพใหญ่ กับราชองค์รักยี่ผางก็ถูกป่าวประกาศออกไป และในวันหนึ่งยี่ผางและเจิงหนิงไปขี้ม้าด้วยกัน มีต่อตัวหนึ่งบินมาต่อยเข้าที่ใบหูซ้ายของยี่ผาง ต่อตัวนั่นคือต่อหยกเทวา มันคือพลังวิเศษที่สามารถทำให้หูของยี่ผาง ได้ยินเสียงทุกอย่างได้ในระยะใกล้
ในงานอภิเษกของทั้งสอง หูของยี่ผางก็ได้ยินเหล่าขุนนางแอบคุยกันในระยะห่างจากตัวเขาและเจิงหนิงมาก
"ข้าคิดว่า เราควรเร่งกำจัดแม่ทัพใหญ่สา เพื่อจะให้จานเผย บุตรชายของข้าที่ดูมีความสามารถและสติปัญญาที่คู่ควรกว่า ขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่ แม่ทัพใหญ่เมื่อออกเรือนแล้วควรจะเป็นฮูหยินที่รองรับคำสั่งจากสามี"
ยี่ผางได้ยินคำพูดของเหล่าขุนนางเหล่านั้นอย่างชัดเจน เมื่อจบสิ้นพิธีทุกอย่างเขาจึงเล่าให้เจิงหนิงฟัง นางจึงคิดหาทางที่จะสั่งสอนเหล่าขุนนางเหล่านั้นในทันที
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
