คุณแม่โอเมก้าฝึกหัด (omegaverse)

“ผมไม่แปลกใจหรอกนะครับที่เจ้านายของพี่จุลจะให้ความสนใจในตัวของพี่จุล” พีชกวาดสายตามองจุลตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า สำรวจจบแล้วคลี่ยิ้มออกมา

“พี่จุลไม่เหมือนเบต้าเลยครับ” จุลอมยิ้ม ไม่ใช่พีชคนแรกที่เอ่ยทักว่าเขาว่าไม่เหมือนเบต้า

“จะบอกว่าพี่เหมือนอัลฟ่าเหรอพีช” เอ่ยสัพยอก เด็กหนุ่มหัวเราะเสียงใส

“ผมจะบอกว่าพี่จุลเหมือนโอเมก้าครับ” สีหน้าของจุลเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด คิ้วเรียวยกขึ้น ดวงตาเบิกกว้างจนเห็นนัยน์ตากลมโต

+++++

อินิกม่าบ้าอำนาจคนนี้ทับจุลในแนวดิ่ง เครื่องหน้าเป็นอย่างเดียวที่สามารถขยับได้อย่างอิสระ จุลเชิดหน้าขึ้นจ้องเข้าไปในแววตาสีดาร์กบลูวาวโรจน์ หากพบเจอเสือให้จ้องตาอย่างได้ขลาด ไม่เช่นนั้นก็จะตกเป็นเหยื่อ จุลจ้องตาเจตน์แทบไม่กะพริบ
         ท่าทางข่มขวัญของจุล กระนั้นอีกฝ่ายมองว่ามันคือการท้าทาย ยั่วยุอารมณ์
         “หนีอีกสิ”
         “ปล่อยสิผมจะได้หนี” ถึงว่าต่อมเตือนภัยจะสั่นเตือนว่าอยู่ในจุดไม่ปลอดภัยแล้ว แต่จุลก็ยังไม่คิดจะหลบสายตา
         “ฉันใจดีกับเธอขนาดนี้ ไม่คิดจะขอบคุณสักหน่อยเหรอ”
         “ขอบคุณเรื่อง? ”
         “ถ้าไม่ได้ฉัน เธอคงโดนพวกนั้นซ้อมตาย” เวลาจุลทำความดี ก็ไม่เคยคิดว่าจะได้รับคำขอบคุณจากอีกฝ่ายกลับคืนมา หากว่าคนตรงหน้าอยากจะฟังนัก จุลก็ยินดี
        “ขอบคุณนะ ทีนี้ปล่อยผมได้หรือยัง” เจตน์ยกมือขึ้นมาบีบแก้มของจุลจนยุบลงตามกำลังมือ เขาพลิกใบหน้าคนใต้การควบคุมซ้ายทีขวาทีก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระ
        “ไม่เหมือนเบต้า” จุลประท้วงในใจ ‘เบต้าแล้วไง หนักส่วนไหนของพี่ไม่ทราบครับ’ สายตาของจุลเลื่อนจากใบหน้าของเจตน์ลงมายังลำคอของเขา เจตน์กลืนน้ำลายลงคอหลายอึก ทำราวกับว่าจุลเป็นของน่ากินจนน้ำลายสอปาก
เจตน์ประชิดใบหน้ามาใกล้ จุลตกอยู่ใต้จมูกของเขา
      “แจ้งความนะครับ” จุลขู่เสียงแข็ง ถึงกฎหมายมันจะไม่ค่อยแข็งแรงสักเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยคนที่มีหน้ามีตาก็ไม่อยากจะให้ตัวเองเปื้อนมลทิน
         เจตน์เดาะลิ้น เลียมุมปาก “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร”
        “เป็นเบต้า” ย้ำอีกครั้งเผื่อว่าอีกฝ่ายที่ดูมีอายุมากกว่าหูเสื่อม
        “ฉันหมายถึงว่าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”
        “ชวนผมเล่นไฮโลหรือไง ปล่อยผมสักทีเถอะ” จุลมีธุระต้องไปทำ และอินิกม่าตรงหน้ากำลังทำให้เขาเสียเวลา
        “เป็นอะไรกับพีช”
        “แฟน” จุลตอบแบบไม่คิดให้เปลืองสมอง
        “ตอบแบบนี้แสดงว่าไม่กลัวตายสินะ ไม่รู้หรือว่าเด็กคนนั้นเป็นคนของใคร”
      “เขาเคยเป็นของใครมาก่อนผมไม่รู้ ปัจจุบันเขาเป็นคนของผม และผมจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือเขา” ความถือดีของจุลทำให้เจตน์หมดความอดทน เขากดร่างกายตัวเองทับอีกฝ่าย แนบสนิทจนสัมผัสได้ถึงเนื้อผ้าที่เสียดสีร่างกายตัวเอง