นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[BTS x YOU] Bless you
ผมเพียงปรารถนาให้คุณมีความสุขกับคนที่คุณรักและหวังว่าความรักบริสุทธิ์ของผมจะส่งถึงคุณ
ผู้เข้าชมรวม
449
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
449
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 28 ธ.ค. 63 / 02:29 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
MST present
Bless you
ความรักและไออุ่นนั้น
'ที่ผมเคยรับ'
ผมไม่เป็นไร
ผมสบายดี
หากเธอมีความสุขกับคนที่เธอรัก
แค่ขอให้เธอมีความสุขเท่านั้นจริงๆ
แต่ผมต้องใช้เวลาเท่าไหร่กันนะ
เป็นเดือน?
เป็นปี?
หรือตลอดกาล?
May God bless you
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
17.00 น.
วอาทิย์ที่ำลัลับอบฟ้าทอแสสีส้มประายสว่าทั่วท้อฟ้า เบื้อหน้าเป็นทะเลสาบนาให่ฝูหส์สีาว่าลอยัวอยู่บนเนินน้ำอย่าส่าาม สายลมเย็นพัผ่านปลายยอไม้นเิารเลื่อนไหว ู่ายหิ่าเินับมือันอย่ามีวามสุ ฝ่ามือหนาเท้าับม้านั่ลายหินอ่อน้าายอนพลาลูบไปมาอย่าอ้อยอิ่ เมื่อหวนิถึอีที่หอมหวานรอยยิ้มน้อยๆปราึ้นบนใบหน้า รั้หนึ่ มินยุนิ มัะมานั่เล่นที่สวนสาธาระับผู้หินหนึ่ นที่หวัีและอยมอบวามรัที่แสนอบอุ่นให้ับเาอยู่เสมอ นระทั่วันที่วามรู้สึอทัู้่ไม่เหมือนเิมอี่อไปาวามรัแปรเปลี่ยนเป็นเพียวามุ้นิน วามรู้สึเินอายยามสบาหรือพูาหวานหูลับไม่เิึ้นอีแล้ว ภายในระยะเวลา 10 ปีมันมาเินไปสำหรับบทเรียนรั้นี้ ทัู้่ัสินใยุิวามรัรั้นี้ลโยทิ้ท้ายไว้ว่า วามรัอเรามันบไปนานแล้วเหลือแ่เพียวามุ้นเยเท่านั้น ำพูแสนธรรมาแ่แฝนัยยะ่าๆนั้นสามารถทิ่มแทหัวใวน้อยๆอเาไ้อย่าแสนสาหัส
รั้หนึ่เราเยวาฝันแสนามไว้้วยัน เราทำานส่วนเธอูแลบ้านและูแลเรา เราะั้ใทำานเธอะไ้ไม่ลำบา ฝันไว้ว่าะปลูบ้านหลัเล็ๆแ่เปี่ยมไป้วยวามอบอุ่นเรามัเถียันลอ เราะทาสีำแ่เธอะทาสีาวสุท้ายเรา็้อยอมเธอ เธอยัเยบออีว่าอยาปลู้นไม้้นให่ไว้อยให้ร่มเาเวลามานั่มธรรมาิและเฝ้ามอวันทร์สีเหลือนวลยามโเ่นอยู่บนฟาฟ้าพลาเอนายมาบบนัวอเรา ทุๆวันรบรอบเธอมัพูถึวันฮันนีมูนในฝันอเธอ อิาลี เธออบพูว่าอยาไปล่อเรืออนโล่า เมือเวนิสเมือแห่สายน้ำออิาลี อบเสน่ห์ที่น่าหลใหลอสถาปัยรรมลาสสิ ทัศนียภาพที่สวยามที่เห็นาอินเทอร์เน็ เธอยัอยาไปอยู่ไหมนะ?
แสแอบอุ่นในยามเ้าที่สาแสระทบร่าอเราทัู้่ สายลมอ่อนพันผมยาวๆอเธอพลิ้วไหวไปามสายลมนเรา้อยมือึ้นทัหูให้ านแ่านที่แสนโรแมนิมีเพียแ่เราสอ เาที่ทอยาวับพื้นทราย้อทำหน้าที่เป็นพยานรัอเราทัู้่ หลัแ่านไ้ 1 ปีเธอ็วิ่หน้าาื่นมาหาเราที่ำลัรน้ำ้นไม้พร้อมับยื่นที่รวรรภ์มาให้เรา รอยยิ้มที่แสนปิิผุึ้นบนใบหน้าอเราทัู้่เมื่อท้ออเธอเริ่มนูน เธอ็อยาะอวเราและพูว่า ลูะน่ารัเหมือนเราหรือะหล่อเหมือนพี่ และเราอยาะอบเธอไปว่า ถ้ายัยหนูไ้รอยยิ้มแบบเธอะน่ารัมาๆ ผมอยาั้ื่อยัยัวเล็ว่า ารั เพราะเ็นนี้เิึ้นมาาวามรัอเราสอน แ่นี่็เป็นอีภาพฝันที่เราวาไว้้วยัน
ยามที่เราไม่ไ้เอัน เสียเรียเ้ามือถือที่เป็นเพลโปรอเธอมัะัทุรั้่อนเราเ้านอน เธออบถามเราเสมอว่า วันนี้เหนื่อยไหม วันนี้ยิ้มเยอะๆอย่าที่อหรือป่าว วันนี้ะนอนี่โม ำถามที่เ็มไป้วยวามอบอุ่นและห่วใยพลั่พลูออมาามือถือ เมื่อไ้ยินเสียอเธอเรา็หายเหนื่อยเป็นปลิทิ้แล้ว หนำ้ำเธอยัอบบอว่าะนอนพร้อมเราแ่เธอลับิ่หลับ่อนเราอี
เมื่อผมหลุออาห้ววามทรำนั้นไ้ วอาทิย์ที่เยลอยเ่นอยู่บนท้อฟ้าลับไ้าันไปโยไม่มีำลาเ่นเียวับเธอนนั้น เราไม่ไ้บันเพราะปัหาแ่เราบันเพราะัวอเราเอ ปัหาไม่ไ้เทไปอยู่ที่ใรนในหนึ่มันลับสมุลทั้สอฝ่ายเธอิอย่านั้น แ่เธอไม่รู้สึหน่อยเหรอว่าเรายัรัและห่วใยเธอนาไหน ยิ่เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่มันยิ่เพิ่มพูนึ้นเป็นเท่าัวและใ่ เราอาูเป็นนเห็นแ่ัวที่ยัยื้อเธอหาถามเหุผลมีเพียำอบเียวที่เรายัยืนยันไ้อยู่ถึทุวันนี้ รั ถึแม้ว่าะผ่านไป 5 ปีแล้วแ่ำนั้นเรา็ใ้ับเธอเพียนเียว
เมื่อ 3 ปี่อนาร์แ่านสีาวสะอาาถูส่มาที่บ้าน ผมิว่าเป็นอหนึ่ในเพื่อนๆอผมอย่าแน่นอนแ่เมื่อพลิอ่านและับใวามูีๆ ลับมีื่ออเธออยู่บนนั้นพร้อมับื่ออายที่รัเธอาใริเ่นเียวับผม หวัว่าเาะเป็นนที่รัเธอและนที่เธอรั เานนั้น่าโีริๆที่ไ้รับวามรัที่บริสุทธิ์าเธอไป ไออุ่นาอ้อมออเธอ รอยยิ้มที่น่ารัอเธอ น่าอิาะมั
านแ่านแสนเรียบ่ายถูัึ้นริมายทะเล บรราแเป็นนสนิทอเธอึ่ผม็รู้ัพวเา ผมึเลือที่ะยืนูอยู่ห่าๆ เธอยัสวยเหมือนเิมรอยยิ้มอเธอ็เ่นัน สายลมอ่อนพันผมยาวๆอเธอพลิ้วไหวไปามสายลม ายนนั้นทำหน้าที่อนอย่ารู้านเายมือึ้นทัหูอเธอพลาเลื่อนมือลมาลูบบริเวแ้มนวลนั่น วามรู้สึุในอ่อัวึ้นนแทบทนไม่ไหว เิวามรู้สึร้อนผ่าวรอบวา่อนสายน้ำอุ่นะไหลลอาบใบหน้าอย่าห้ามไม่ไ้ น้ำาแห่วามปิิมันเป็นแบบนี้นี่เอ
หลัาานแ่อเธอไม่ี่เือน เธอ็ไ้โพส์รูปที่รวรรภ์อเธอลโเียลพร้อมทั้้อวามแสวามยินีอเหล่าเพื่อนๆและาิอทั้ฝั่เธอและายนนั้น พร้อมทั้รูปถ่ายาารไปฮันนีมูน ภาพอทั้สอนที่นั่อยู่บนเรืออนโล่า น้ำาอผมไหลอาบหน้าอีรั้ผม้อใ้เวลาอีเท่าไหร่ันถึะนำวามรู้สึีๆเหล่านั้นเ็บเ้าห้วแห่วามทรำไ้ ผม้อใ้เวลาอีเท่าไหร่ เป็นเือน เป็นปีหรือลอาล
ผมพยายามสลัวามทรำนั้นออาหัวผมพิาราทบทวนัวเออย่าถี่ถ้วนพลาิ หาเ็บไว้เป็นวามทรำไ้็ีสินะ ผมหยิบมือถือในระเป๋าาเึ้นมาเพื่อูเวลา น่าแปลที่ผมสามารถนั่ิเรื่อเธอไ้เป็นั่วโม ผมปลล็อหน้าอและเ้าไปในแอพพลิเั่นโปร ภาพอหนูน้อยวัยวบรึ่ที่ำลัยิ้มอย่าอารม์ีปราึ้นบนหน้าฟีอผม เมื่อเลื่อนลึลไป็เอับลิปวิีโอสั้นๆเพียไม่ี่วินาที ผมเ้าไปู้วยวามปิิ เสียหวานๆอเธอยัไพเราะเหมือนเิมแ่เมื่อเธอเรียื่ออหนูน้อยออมาลับทำให้ผมน้ำาไหลพรา ารั ือื่ออยัยหนูนนี้ื่อที่ผมิไว้หาเรามีลู้วยัน ผมไม่รู้สึโรธเือใๆแ่ลับปลื้มปิิอย่าบอไม่ถู ในวามทรำอเธอยัมีผมอยู่ในนั้นหรือป่าวนะ
ผมปิล็อหน้าอมือถือและเ็บมันไว้ที่เิม ันัวเอให้ลุึ้นและปัาเอัวเอ่อนะสาวเท้าลับไปยับ้านพัอน เรารอฟั่าวีาเธอเสมอนะ อย่าน้อยเรา็ไม่ไ้มีเรื่อบาหมาันและ็อบุที่เธอยัให้เราเป็นเหมือนพี่น้อทีุ่้นเย เราไม่เยหมรัเธอเลยสัวินาทีเียวเราเห็นเธอมีวามสุเรา็ีใแล้ว วามทรำเี่ยวับเธอเราะนำมาเ็บใส่ล่อล็อุแไว้และเ็บมันเป็นอย่าีะไม่ให้ผู้ใมาแะ้อมันเ็า ไ้โปรูแลัวเอ ูแลยัยหนูนนั้นและสามีอเธอให้ี อให้เธอไม่เ็บป่วย เราะเฝ้ามอเธออยู่ห่าๆ อให้โีับวามรัและรอบรัวที่แสนอบอุ่นอเธอ
ผลงานอื่นๆ ของ MST ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ MST
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น