"บาคุโก!!นายจะให้อะไรกับคิริชิม่าเหรอ"
"ให้อะไร?แล้วให้ทำไม"
บาคุโกมองหน้าประมาณว่าให้พูดเข้าประเด็นไม่ต้องอ้อมค้อม
"อ่าว..ไม่รู้เหรออีกสองวันจะเป็นวันเกิดคิริชิม่านะ"
"วันเกิด...?"
อ่า...จริงด้วยลืมไปสนิทเลยแต่ปกติวันเกิดหมอนี้ก็แค่ไปกินเลี้ยงที่ห้องคิริชิม่าและห้องมันก็อยู่ถัดไปจากห้องของเขาแค่หนึ่งห้องเองแต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้วนี่หว่าเพราะตอนนี้ตัวเขาและคิริชิม่าอยู่ในสถานะที่เรียกว่าคนรัก
"....."
"บาคุโกนายเงียบแบบนี้..แสดงว่านายลืมเหรอ!?"
"มะ.ไม่ใช่เว้ยยแค่ไม่อยากบอกแค่นั้น"
"สงสัยต้องเป็นพิเศษแน่ๆ555"
"เออ"
.
.
.
"พรุ่งนี้ไปกินที่ห้องฉันไหม"
คิริชิม่าชวนเพื่อนในกลุ่มตัวเองซื่งทุกคนก็พยักหน้าตอบตกลงจะไปเหลือแค่บาคุโกคนเดียวที่ไม่ยอมบอกว่าจะมาหรือไม่มา
"บาคุโกนายยังไม่บอกฉันเลยว่าจะมาหรือไม่มา"
"ถ้าฉันไปเดี๋ยวก็เจอฉันเองแหละน่าา"
"เหรอ!?งั้นมานะฉันอยากให้นายมา!"
เดี๋ยวนะ...ยังไม่ได้บอกจะไปแค่บอกว่าถ้าไปทำไมต้องทำเป็นดีอกดีใจอะไรขนาดนั้นกัน
หนึ่งวันก่อนจะวันเกิด
"ทำยากจังโว้ยยย"
"ใจเย็นๆสิบาคุโก"
มิโดริยะรับหน้าที่ช่วยสอนทำเค็กให้กับบาคุโกเพราะเมื่อวานอยู่ๆบาคุโกก็โทรมาถามเขาเกี่ยวกับของขวัญวันเกิดก่อนจะรู้ว่าพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของคิริชิม่า
"เมื่อไรแป้งจะเข้ากันว่ะเนี่ย!"
"ต้องใช้เวลานะ..ละ.แล้วอย่าเร่งสิเดี๋ยวแป้งจะห--"
เคร้ง
"....โทษที"
"มะ.ไม่เป็นไรแฮะๆ..เปลี่ยนชามใส่แล้วกัน"
เพราะบาคุโกคงลงแรงเยอะไปหน่อยทำให้ชามที่จับไว้มีรอยร้าวนิดๆพรเอมกับบุคคลใหม่ที่เดินเข้ามาในครัว
"เมื่อไรนายจะทำได้สักทีฉันอยากอยู่กับมิโดริยะสองต่อสองแล้ว"
โทโดโรกิยืนมองมิโดริยะที่ไม่กล้าสบตาเพราะตอนนี้มิโดริยะเขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว....มิโดริยะคิดว่าคนรักของตัวเองอย่างโทโดโรกินี่สามารถพูดเรื่องแบบนี้ได้หน้าตาเฉยผิดกับเขาที่ไม่สามารถทำได้เลย!
"ถ้าทำง่ายแกก็มาทำสิวะ!?"
.
.
.
"ว้าวววว..โทโดโรกิคุงเก่งกว่าผมอีก"
มิโดริยะมองเค้กตรงหน้าที่คนรักเป็นทำขึ้นซึ่งจะบอกว่าฝีมือการตกแต่งหน้าเค้กนี้คือขั้นเทพ!!
"เอาเค้กนี้ไป"
โทโดโรกิทำการถือเค้กที่ใส่กล่องอย่างดีก่อนจะยื่นให้บาคุโก
"ห้ะ?"
"รับไปสิ..แล้วก็กลับไปได้แล้ว"
ที่แท้ก็อยากอยู่กับมิโดริยะเร็วๆโทโดโรกิถึงกับลงมือทำเค็กให้เพื่อที่เขาจะได้กลับเร็วขึ้น...แต่น่าเสียดายที่เค้กก้อนนี้เขาไม่ได้ทำขึ้นมาเองแต่ช่างมันเถอะยังไงก็ไม่ได้เสียตังอยู่แล้ว
อีกด้าน
"อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม"
ทั้งเซโร่และคามินาริถามคิริชิม่าขึ้น
"อืม....อยากได้เอ่อ..."
คิริชิม่าทำท่านึกก่อนภาพในหัวจะแว๊บเป็นภาพบาคุโกผูกริบบิ้นบนตัวอยู่ในห้องของเขาหรือจะเป็นบาคุโกใส่ชุดแมว ชุดเมด หรือชุดของตัวเขาเองถ้าบอกไปพวกนี้คงขำเขาแน่ๆ
"ไม่เป็---"
"บอกมาเถอะฉันรู้ว่าต้องมี!"
คามินาริถามย้ำอีกครั้งพร้อมกับเซโร่ที่ตั้งใจฟัง...บอกก็บอกว่ะ
"เอียงหูมาดิ"
"ห้ะ?/เอ๊ะ?"
เพื่อนทั้งสองทำหน้างุนงงแต่ก็ยอมทำตามที่คิริชิม่าบอกก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อรู้ว่าของขวัญที่คิริชิม่าอยากได้ปีนี้คืออะไร
2020.10.16
ห้องคิริชิม่า
"เอ้าาา!!..ชน!!"
ตอนนี้ในห้องคิริชิม่าเต็มไปด้วยเพื่อนเกือบทั้งห้องที่ตั้งใจยกโขยงกันมาเพื่อกินเลี้ยงวันเกิดที่ห้องของเขา
"นี่ของขวัญจากฉันนะจ้ะ"
"อันนี้ของผมนะครับบ"
เพื่อนทุกคนที่ใกล้จะกลับบ้านก็ยื่นของขวัญให้ก่อนจะเดินออกจากห้องไปเพราะตอนนี้ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วและเขาเองก็ยังไม่ได้คุยกับบาคุโกสักนิดเดียวแต่...อยากจะบอกว่าบาคุโกมางานวันเกิดเขาด้วยแหละเป็นคนถือเค้กด้วย!!!จนไปเปิดไฟก็เห็นแค่เค้กที่ว่างไว้บนโต๊ะส่วนตัวคนถือเค้กหายไปไหนก็ไม่รู้
"อันนี้จากผมกับโทโดโรกินะครับ"
"อ่า..ขอบใจนะ"
คิริชิม่ามองกล่องเล็กๆในมือแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากจนโทโดโรกิเดินมาตบบ่า
"เก็บติดตัวไว้นะ"
"เอ๊ะ?..เอ่อ..ก็ได้"
ทั้งคู่อวยพรให้คิริชิม่าเล็กน้อยก่อนจะกลับไปจนตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่คิริชิม่าคนเดียวเพื่อนอีกสองคนก็หายไปไหนก็ไม่รู้
.
.
.
ปัง!
"เฮ้ย!?เสียงอะไร"
คิริชิม่าสะดุ้งตื่นก่อนจะหันไปมองนาฬิกาตอนนี้เกือบจะเที่ยงคืนแล้วยังมีคนเดินเล่นอยู่ด้านนอกหรือไง
ปัง!
คิริชิม่าคิดว่าคงจะแกล้งกันแหละแต่ทว่ากลับเคาะเรื่อยๆและไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเคาะจนคิริชิม่าลุกมาดูเผื่อจะเป็นคนต้องการความช่วยเหลือ
"เฮ้ย!?"
"ขอเข้าไปได้ไหม"
ตอนนี้คิริชิม่าช็อกจนพูดไม่ออกกับสิ่งที่ตัวเขาเห็นคือ...บาคุโกใส่กางเกงขาสั้นรัดรูปและเสื้อที่สวมอยู่คือเสื้อของเขาเอง
แกร๊ก
บาคุโกรีบเดินเข้ามาก่อนจะรีบปิดประตูทันทีก่อนจะเดินผ่านคิริชิม่าไป
"ทะ.ทำไม...ถึ--"
"สุขวันต์วันเกิดนะ"
บาคุโกชิงพูดขึ้นก่อนจะเสหน้าไปมองที่อื่นแต่คิริชิม่าก็สังเกตุได้ถึงหูของอีกฝ่ายที่แดงขึ้น
"ปีนี้ไม่มีของจะให้เพราะฉะนั้น...ฉันจะยอมทำตามใจนายหนึ่งอย่าง"
คิริชิม่ามองบาคุโกที่ไม่ยอมหันหน้ามามองกันตรงๆสักทีก่อนจะเอ่ยปากว่า..
"ขอ...ถ่ายรูปเก็บไว้ได้ไหม"
"อะ.เออ"
.
.
.
"เมื่อไรจะเลิกถ่าย"
ตอนแรกๆก็เขินนะแต่ตอนนี้หงุดหงิดแล้วเว้ยย
"ก็นานๆทีไง..ลองใส่ตัวนี้สิ!"
ตอนนี้คิริชิม่าหยิบเสื้อตัวนู้นตัวนี้ให้บาคุโกลองไม่หยุดจนบาคุโกถอนหายใจก่อนจะเลือบไปมองนาฬิกาที่ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนพอดี
"ลองตั---อืมม"
"อืออ อึก อืมม"
บาคุโกอยู่ๆก็เดินมากระชากไปจูบแบบนี้.....มันไม่ดีต่อหัวใจเขาเลยนะ!!
"ให้ลองชุดอยู่ได้...จะไม่ทำไง๊!!?"
"ทำ..เอ่อ..ทำ?"
บาคุโกหมายถึงเรื่องอย่างว่าเหรอ...ไม่น่านะถึงในหัวตอนนี้จะเห็นภาพเป็นฉากๆแล้วก็เถอะ
"เออ!ตามที่เข้าใจนั้นแหละ"
.
.
.
"บะ.เบา อึก อ่าา"
"คัต อืมม คัตสึ อึก กิ"
เช้าวันถัดมา
"เอ่อ...ขอโทษนะ!!"
คิริชิม่าพูดขึ้นหลังจากที่ทำความสะอาดห้องเสร็จทุกอย่างแล้ว
"ไม่เป็นไ--ซี๊ด"
ตอนนี้บาคุโกทำได้แค่นั่งบนเตียงทั้งๆที่ห้องของตัวเองก็อยู่ถัดไปนี่เอง
"เจ็บมากไหม!?"
"ก็...ไม่เท่าไร"
บาคุโกมองคิริชิม่าตลอดจนเจ้าตัวสังเกตุได้จึงถามออกมา
"มีอะไรเหรอ?"
"นาย..เอ่อ..ชอบไหม"
บาคุโกของเขาน่ารักที่สุดดด!!!ยอมทำเพื่อเขาเองขนาดนี้เลยเหรอ
"ชอบสิทำไมจะไม่ชอบ"
"ก็..ดี"
"คั---บาคุโกนายหิวข้าวไหม"
บาคุโกส่ายหัวก่อนจะดึงเสื้ออีกฝ่ายเอาไว้
"จะเรียกฉันว่า คัตสึกิ ก็ได้"
"อ่า...คัตสึกิ"
"??"
จุ๊บ
คิริชิม่าอดไม่ได้ที่จะไม่จุ๊บลงไปที่ปากของอีกคน...เขาเลือกคนไม่ผิดจริงๆคัตสึกิน่ะใช่สำหรับเขาที่สุดแล้ว
"ขอบคุณนะคัตสึกิ"
END
มาไวไปไวสุดรีบมาก
กลัวไม่ทันเที่ยงคืนนี้
16/10/63
Annko
