บ้านไฮซากิ
"ปีนี้อย่าไปมีเรื่องต่อยตีเยอะนักเข้าใจมั้ย?!"
แม่ไฮซากิพูดขึ้นขณะกินข้าวกัน
"ผู้ชายก็ต้องมีเป็นธรรมดา"
ไฮซากิพูดออกมากวนๆตามสไตล์
โป๊ก!
"โอ้ยยพ่อเขกหัวผมไมเนี่ย?"
ไฮซากิโวยวายทันทีที่พ่อเขกลงมาอย่างแรง
"ใครให้แกคิดแบบนั้นห้ะ!แล้วปีนี้น่ะห้ามมีเรื่องชกต่อยเด็ดขาดเข้าใจมั้ย?"
"อะไร?เป็นอะไรกันไปหมด?"
ไฮซากิพูดพร้อมกับงงๆอะไรของพ่อกับแม่เนี้ยตัวเขามีเรื่องชกต่อยบ่อยขนาดนี้ยังไม่ชินอีกหรอ
"เพื่อตัวของแกทำตามที่พ่อแม่บอกนั้นแหละ"
"พี่ก็เอากับเขาด้วย?!"
ไฮซากิเกาหัวยุ่งเหยิงก่อนจะก้มหน้ากินข้าวไม่สนใจคนอื่นทันทีจนพ่อกับแม่ได้แต่เอือมระอาและเริ่มจะเป็นห่วงอีกคนว่าจะทนได้เหรอกับไฮซากิเนี่ย
.
.
.
ครืดดดด
"หือ? นิจิมูร----เฮอะ!ไอ้รุ่นพี่บ้านี้"
ไฮซากิด่าเบาก่อนจะปิดโทรศัพท์ไปจนพ่อกับแม่ที่นั่งกินข้าวนั้นชำเลืองมองแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ครืดดดด
ครืดดดด
ครืดดดด
"ไปรับโทรศัพท์สิเผื่อคนโทรมามีเรื่องด่วน"
จนสุดท้ายพี่ชายไฮซากิก็ต้องพูดออกมาเพื่อให้เจ้าน้องชายตัวดีนั้นรับสายที่โทรเข้ามาเพราะไม่งั้นตลอดการกินข้าวจะมีเสียงโทรศัพท์ดังตลอดมื้อเย็นนี้แน่
ครืดดดด
"โทรมาทำไม!?"
ไฮซากิโวยวายทันทีที่รับสาย
"คิดถึง"
"ปัญญาอ่---"
"ถ้านายด่าฉันจะบุกไปบ้านนายแน่"
นิจิมูระพูดขัดขึ้นก่อนที่เสียงปลายสายจะเงียบลง
"แล้วสรุปมีไร?ถ้าไม่มีจะว่างล่ะ"
"คิดถึง"
นิจิมูระพูดซ้ำอีกครั้ง
"........"
คราวนี้ไฮซากิไม่ได้โต้ตอบเพราะคิดว่าไอ้รุ่นพี่คงแค่กวนประสาทไปงั้นแต่นิจิมูระที่รู้ว่าอีกฝ่ายยังฟังอยู่จึงพูดต่อไป
"เป็นแฟนกันมั้ย?"
ไฮซากิเบิกตากว้างอย่างตกใจไอ้รุ่นพี่นี่เสียสติไปแล้วหรือไงว่ะ
"ผมเป็นผู้-ช-า-ย"
"แล้วยังไง?สรุปคบกันนะ"
นิติมูระยังคงตื้ออีก
"ไม่เว้ยยไม่มีทาง!!"
เมื่อไฮซากิพูดใส่โทรศัพท์เสร็จก็รีบกดวางสายไปทันที..ฮึ่ยแค่เห็นเขายอมอ่อนข้อให้หน่อยก็กวนอยู่นั้นแหละพอคุยโทรศัพท์เสร็จก็เดินกลับโดยที่ทุกคน(ที่แอบฟัง)ก็รีบทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วันถัดมา
"นายจะหลบหน้าฉันไปไหน?"
นิจิมูระดักทางไฮซากิที่หน้าโรงเรียนเพราะวันนี้ทั้งวันตัวเขาพยายามที่จะไปเจอไฮซากิแต่อีกฝ่ายก็เอาแต่หนีไปอีกทางซึ่งนั้นมันทำให้เขาหงุดหงิด
"ใครจะอยากอยู่กับคนเสียสติล่ะ"
ไฮซากิตอบอย่างไม่กลัวว่าคนนั้นจะเป็นรุ่นพี่หรือไม่
"ที่ฉันพูดน่ะมันก็จริง...แ--"
"นะ.นี่เป็นโฮโมงั้นเหรอ!?"
ไฮซากิถามเพราะเมื่อคิดๆแล้วก็ไม่เคยเห็นไอ้รุ่นพี่นี่คั่วผู้หญิงเลยสักคน
"ไม่ได้เป็น..แต่มีปัญหาที่บ้านนิดหน่อย"
"แล้วมาบอกผมทำไม?"
"มีเรื่องจะให้ช่วย"
ทันทีที่ไฮซากิได้ยินก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบๆแต่ด้วยทิฐิเลยต้องทำเป็นไม่กลัว
"ผมจะไปช่วยไรได้ไปหาคนอื่นช่วยเถอะ"
"ไม่ได้!!"
ไฮซากิสะดุ้งโยงเพราะจู่ๆนิจิมูระก็ตะโกนออกมา
"แค่ช่วยแกล้งเป็นแฟนให้หน่อย"
นิจิมูระเหมือนจะรู้สึกตัวเลยลดเสียงลงมาแล้วพูดเข้าประเด็นทันที
"แกล้ง?เป็นแฟน?"
ไฮซากิท้วนคำถามกาอนจะจ้องหน้านิจิมูระอย่างสงสัย
"อืม พอดีไม่อยากไปดูตัวเลยบอกกับครอบครัวไปว่าเป็นโฮโมแล้วเมื่อคืนก็ต้องพูดแบบนั้นเพื่อให้ครอบครัวเชื่อน่ะว่ามีแฟนแล้ว"
นิจิมูระพูดอย่างจริงจังโดยสายตาไม่มีคำว่าล้อเล่น
"หาคนอื่นเถอะไม่เอาหรอก"
ไฮซากิว่าก่อนจะเดินหันหลังไปทำให้นิจิมูระที่ยืนอยู่คนเดียวตอนนี้กระตุกยิ้มมุมปาก
"หลอกยากกว่าที่คิดแหะ..หึ"
ใช่...เขาชอบ หลงใหล รักและอยากจะได้ไฮซากิเป็นของตัวเองถึงขนาดไปติดต่อกับทางบ้านของไฮซากิไว้แล้วและปีที่แล้วเขาไปดูฤกษ์มาหมอดูบอกว่าแต่งปีหน้าจะดีที่สุดและปีหน้าที่ว่าก็คือปีนี้นั้นแหละเขารู้ว่าจีบตรงๆไฮซากิคงไม่ยอมรับแน่ๆเลยต้องมัดมือชกสักหน่อยและเหมือนทางบ้านไฮซากิก็ดูจะชอบเขาอยู่พอตัวถึงยอมยกลูกชายคนเล็กให้
ห้องนอนไฮซากิ
"เรื่องอะไรว่ะเนี่ยยย?"
ไฮซากิพึมพำบ่นกับตัวเองก่อนจะล้มตัวนอน
ครืดดดด
"ฮัลโหลครับ"
"เอ่อ...ใช่แฟนนิจิมูระคุงใช่มั้ยจ้ะ?นี่แม่นิจิมูระเองนะจ้ะ"
เสียงผู้หญิงกล่าวออกมาทำให้ไฮซากิเบิกตากว้างก่อนจะลุกขึ้นนั่งคุยดีๆ
"เอ่อ....ชะ.ใช่ครับ"
รับคำไปก่อนก็ได้ว่ะแม่ง..เดี๋ยวค่อยไปคุยกับไอ้รุ่นพี่นี่ทีหลัง
"คือแม่อยากจะเจอเราน่ะ..สะดวกมาเจอแม่มั้ยจ้ะ"
"เอ่อ…วันที่XX เวลาXX ได้มั้ยครับ"
ไฮซากิถามวันที่คิดว่าน่าจะสะดวกพร้อมกันทั้งคู่
"งั้นแม่ขอไปเจอที่บ้านเราได้มั้ยจ้ะ?"
"เอ่อ..คือ.."
ไฮซากิอึกอักไม่ยอมตอบออกมาเต็มเสียงนักจนสุดท้ายแม่ของอีนคนก็สรุปโดยไม่ถามตัวเขา
"งั้นไปเจอที่บ้านไฮซากิวันเวลานั้นเลยนะจ้ะ"
"เดี๋ย----"
ตู้ดดด ตู้ดดดด
"ไอ้เชี่ยเอ๊ยยยย!!"
อีกด้าน
"ไปแกล้งน้องอย่างงั้นจะดีเหรอจ้ะ?"
"ดีสิครับแม่...ก็ลูกสะใภ้แม่มันดื้อเลยต้องใช้ไม้แข็ง"
นิจิมูระว่าหลังจากที่ไปหลอกด้วยตัวเองไม่สำเร็จก็ต้องขอยืมมือผู้เป็นแม่มาช่วยล่ะน่าา
"ถ้าน้องรู้ไม่โกรธตายเหรอ?"
"โกรธก็ง้อได้ครับแม่เอาหน่า..ผมมีวิธีของผมอยู่แล้วขอบคุณแม่ที่ให้ความร่วมมือมากครับ"
นิจิมูระยกยิ้มในใจขอตรงๆไม่ยอมคบก็ให้แม่พูดให้ก็จบด่านต่อไป..ก็แต่งงานเตรียมตัวไว้เลยโชวโงะ!!
และวันที่นัดก็มาถึง
"ห้ะ!?แต่งงาน"
"ใช่ นายได้ยินไม่ผิด"
"ไหนบอกแค่แกล้งเล่นๆไง"
ตอนนี้ไฮซากิขอตัวออกมาคุยส่วนตัวกับนิจิมูระที่ห้องนอนของไฮซากิและตอนนี้ทุกคนทั้งบ้านนิจิมูระและบ้านเขากำลังรออยู่ข้างล่าง
"ก็เล่นจบแล้วต่อไปนี้คือจริงจัง"
"อะไ---อืออ อึก อืมม"
นิจิมูระคว้าคอไฮซากิเข้ามาจูบก่อนสิดลิ้นเข้าไปทักทายจนตอนนี้ไฮซากิที่ต่อต้านเริ่มเข่าอ่อนจนต้องเกาะบ่านิจิมูระเอาไว้แน่น
"แฮ่กๆ อืออ อื้อออ อืมม"
และเมื่อนิจิมูระรู้สึกว่าอีกคนเริ่มไม่ไหวก็ปล่อยให้หายใจแต่ก๋แค่ช่วงเดียวเพราะหลังจากนั้นก็ก้มลงมาจูบอีกครั้งและอีกครั้งจนตอนนี้เสื้อผ้าทั้งคู่เริ่มหลุดลุ่ย
"หะ.หยุดนะเว้ย ฮึก"
"นาย..ร้องไห้ทำไม"
นิจิมูระตกใจทันทีที่เห็นน้ำตาไฮซากิไหลลงมา
"ไม่ได้..ฮึก..ร้องเว้ย"
"ชู่วววว ไม่ร้องนะโชวโงะ"
นิจิมูระปาดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบาก้อนจะกดจูบที่หางตาไฮซากิอย่างเอาใจ
"ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะรับผิดชอบนายเอง"
"ฮึก...อืออ อึก อื้มมม"
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรไฮซากิถึงได้ยอมอาจจะเพราะพึ่งร้องไห้หรือนิจิมูระอ่อนโยนมากเกินไปแต่ตอนนี้ต่อให้ร้องขอก็ไม่มีทางหยุดได้แน่ๆ
.
.
.
"อึก อ๊ะ จะ.เจ็บ อ๊าา"
เสียงไฮซากิบ่งบอกถึงความเจ็บแต่มันปนความรู้สึกอย่างอื่นเข้ามาด้วย
"เด็กดี อึก ช่วยทนอีก อ่าา หน่อยนะ ซี๊ดด"
"อ๊าา อ่ะ นิ.นิจิ อ๊ะ มูระ อ่าาา"
"โชว อึก โงะ ตัวนายหอมสุดๆไปเลย"
นิจิมูระก้มลงฝังจมูกลงไปที่ซอกคอและเหมือนว่าบทรักครั้งนี้จะดำเนินไปอย่างยาวนานจนคนที่รออยู่ข้างล่างถึงกับหน้าแดงกันไปตามๆกัน
ตอนเช้า
"จะ.เจ็บ"
ไฮซากิที่พยายามลุกขึ้นเพราะตอนนี้รู้สึกเหมือนมีอะไรค้างอยู่ในตัว
"จะไปไหน?"
นิจิมูระถามขึ้นทันทีที่อีกฝ่ายขยับตัว
"....."
ไฮซากิไม่ตอบแต่พยายามจะลุกขึ้นให้ได้จนนิจิมูระต้องอุ้มอีกฝ่ายท่าเจ้าสาวเข้าไปในห้องน้ำ
"เอ๊ะ?"
ขณะที่นิจิมูระอุ้มอยู่นั้นน้ำก็ไหลตามขาออกมาด้วยทำให้ไฮซากิหน้าแดงขึ้นมาและพึ่งจะเห็นว่ามือซ้ายของตัวเองสวมแหวนเอาไว้และเมื่อมองมือของนิจิมูระก็เห็นว่าสวมแหวนก่อนจะนึกได้ว่าเหตุการณ์แบบนี้มันเหมือน....พึ่งเข้าหอเลยนี้หว่าา
"เจ็บมากมั้ย?"
นิจิมูระวางอีกฝ่ายบนชักโครกก่อนจะลูบผมที่ปรกหน้าออก
"มาก"
"ขอโทษ"
"มะ.ไม่ยกโทษให้หรอก"
ไฮซากิสะบัดหน้าหนีอีกฝ่ายจนสุดท้ายนิจิมูระที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้โกรธแต่ก็ทนไม่ไหวจึงจับหน้าอีกฝ่ายให้อยู่นิ่งๆก่อนจะ
จุ๊บ
นิจิมูระจุ๊บปากอีกฝ่ายอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะพูดขึ้น
"ขอรับผิดชอบโดยการแต่งงานนะครับ"
"อืม...ต้องรับผิดชอบอยู่แล้วป่ะทำขนาดนี้"
เหมือนว่างานแต่งคงไม่ต้องจัดแล้วล่ะ...เพราะเจ้าบ่าวพาเจ้าสาวเข้าหอไปก่อนแล้วน่ะสิ:)
END
โฮโม มาจากคำว่า โฮโมเซ็กชวล (homosexual)
หมายถึง รักร่วมเพศหรือชอบเพศเดียวกันนะ
03/10/63
Annko
