รักครั้งนี้หวาน... ซะเมื่อไหร่

#แม็กนั่ม

ให้ตายสิ!! ผมตกใจจนแทบตกเก้าอี้ ตอนที่รู้ว่าพ่อจะตัดผมออกจากกองมรดก นี่ผมเป็นลูกพ่อจริงๆ หรือเปล่า? 

ถึงผมจะชอบเที่ยวเตร่ไปวันๆ เรียนก็ไม่ได้เรื่อง ทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่าง 

แต่ผมจะพิสูจน์ให้พ่อเห็น ว่าคนอย่างผมก็สามารถดูแลกิจการพันล้านของพ่อได้

เอาล่ะ เพื่อจะบรรลุธรรมในการใช้ชีวิต เห็นทีผมคงต้องลองใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาดูก่อนแล้วล่ะ

#คานาเป้

เพราะความเป็นคนดีของฉันแท้ๆ อุตส่าห์ไปช่วยอีตานั่นจากการโดนพวกนักเลงรุม แต่เหมือนทำบุญได้บาป 

เพราะหมอนั่นไม่แม้แต่จะสำนึกในพระคุณ แถมยังกล่าวหาว่าฉันไปขโมยของเขาอีก!!

แค่ทุกวันนี้ฉันต้องทำงานหาเงินมาจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าเรียน ก็แทบไม่ต้องทำอะไรแล้ว

แล้วนี่ฉันยังต้องดูแลหมอนี่อีกเหรอเนี่ย? แถมพ่อคุณตัวดีก็ขยันหาเรื่องมาให้กันดีจริงเชียว!

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขียนเล่นๆ ทิ้งไว้ตอนม.ต้น แต่เขียนไม่จบ ตอนนั้นติดนิยายแจ่มใสมาก

เลยอยากกลองเอามาแต่งใหม่และเขียนให้จบดู เพราะยังไม่เคยเขียนนิยายจบเลยสักเรื่องเลย

อยากลองท้าทายตัวเองดู เพราะถ้าทำได้ เรื่องนี้ก็จะเป็นนิยายเรื่องแรกที่เราเขียนจนจบ

ตอนที่แต่งอยู่เราปรับแก้อะไรไปเยอะเลย ใช้ความพยายามหนักมากกับนิยายเรื่องแรก อยากให้ทุกคนที่เข้ามาอ่านรู้สึกสนุก

ยังไงก็ฝากให้กำลังใจนักเขียนมือใหม่ด้วยนะคะ ^^

+++++++++++++++++++

ตอนที่ 1 ไม่ได้หายนะคะ ตอนที่ 0 คือตอนที่ 1 

ไม่รู้ทำไมมันขึ้นแบบนั้นเหมือนกันค่ะ T^T

+++++++++++++++++++