หลงทัณฑ์รัก (จบแล้ว)

เมื่อเขาลงทุนจับเธอมาเพื่อชำระแค้น

แต่เธอกลับสั่งสอนเขาด้วยการให้อภัย... 

  อารัมภบท

            “ไม่จริง ฉันไม่เคย...” เอมอรชะงักกับรอยยิ้มเยาะบนใบหน้าเขา

            “งั้นเหรอ ฉันคงมาขัดจังหวะสินะ เอาสิเชิญ ไม่รบกวนแล้ว” ธันทราชเดินกลับออกไปแต่มือเรียวจับแขนเขาไว้

            “อย่านะคะ อย่าไป ฉันไม่เคยให้ท่าเขาฉันไม่ได้รอ”

            “ปฏิเสธไปก็เท่านั้นแหละ ถ้าอดอยากมากนักผมก็ไม่ว่าหรอก บนเรือมีอีก...เธอเลือกเอาก็แล้วกัน”

            เพี๊ยะ!! เอมอรเหลือแรงเท่าไรก็ใส่ไปทั้งหมดจนหน้าเขาสะบัด หล่อนเองก็ชาที่มือจนสั่น

            “คุณมันคนใจทราม! ฉันยอมเป็นคนงานเป็นทาสให้คุณจิกหัวใช้ ทำงานทุกอย่างตามที่คุณต้องการ แต่ฉันไม่ได้มาเป็นที่รองรับความอยากของลูกน้องคุณ” ธันทราชคว้าต้นแขนหล่อนทั้งสองข้างเข้าหาตัว ดวงตาเขาวาววับส่อแววประหลาดจนหล่อนเริ่มใจหวิว

            “นี่มันยังน้อยไป ไม่อยากเป็นที่รองรับความอยากของลูกน้องฉัน งั้นก็เป็นของฉัน!” ธันทราชฉุดหล่อนตามแรงมือโดยไม่คิดถนอมหรือฟังเสียงอะไรอีก

มงกุฏที่สิบแปด