รักของฉัน...

เนื้อเรื่อง

รักของฉัน...

ฉันไม่รู้นะ ว่าจริงๆแล้ว "รัก" คืออะไร

ฉันรู้เพียงแต่ว่า ตั้งแต่ลืมตามา จำความได้ ฉันก็ "รัก" พ่อและแม่ของฉัน, และพอฉันโตขึ้นมาอีกนิด มีความใกล้ชิดสนิทเข้ามาอีกหน่อย ฉันก็รักพวกเค้า...
ฉันไม่รู้นะ ว่าความรู้สึกของฉัน ที่ฉันรู้สึกจะเรียกว่ารักได้ใหม? แต่ฉันขอสรุปว่า นั้นคือ "รัก" ก็แล้วกัน

ฉันไม่ทราบนะว่า คนเราจะอยู่ได้ โดยขาดความรักได้ใหม? ฉันคาดคิดไม่ออกเลยจริงๆว่า หากว่าจะมีใครบางคน จะไม่เคยมีความรู้สึก "รัก" ใครซักคน หรืออะไรซักอย่างเลย จะเป็นยังไง

รักที่ฉันได้มี และได้รับ มันมักจะให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันเสมอ...
ให้ทั้งความสุข สดใส สร้างชีวิตให้ชีวิตชีวา และ... สร้างความทุกข์ เจ็บช้ำ ระกำใจ อย่างสุดแสนสาหัส คนอื่นๆจะเคยเป็นอย่างฉันใหม? ฉันก็ไม่ทราบ ฉันทราบก็เพียงแต่ รักของฉันที่ฉันรู้สึก...

เธอเคยมอบความรักให้ "ใคร" ซักคนใหม นอกจากตัวเธอเอง?  เธอไม่ตอบฉัน  นอกจากมีคำถามที่ส่อมาจากแววตา  ที่มีความหมายว่า  "เธอหมายความว่าอย่างไร" ฉันได้มองตาเธอตอบ และก็นิ่งไป พอๆกับเธอที่ไม่ปริปากตอบคำถามของฉัน จนวันนี้ ฉันก็ยังไม่ได้รับคำตอบ ว่า "รัก..."  ที่เธอบอกว่ารักนั้น จริงๆแล้ว คือคำพูดพล่อยๆ หรือว่ากลั่นมาจากความรู้สึก

เหมือนกับ "รัก" ของฉัน
แม้ว่าฉันจะไม่ค่อยเอ่ยมัน ให้เธอได้ฟัง... แต่ทุกสิ่งที่ฉันกระทำ ไม่ว่าจะเป็นการมอง การสื่อส่อจากแววตา ว่าฉันรัก การกระทำวางตัว ว่าเธอนั้นสำคัญ  การได้คิดได้นึก  ได้กระทำทุกสิ่งให้เธอ...  เธอจะรู้ใหมว่า นั้นคือสิ่งแทนค่า  ของคำพูดคำนึก ว่า  "ฉันนั้น รักเธอมากมาย"

" รักครั้งแรกของฉัน..."
มันไม่ได้จบลงอย่างนวนิยาย... แต่มันจบลงอย่างค้างคา เพราะความไม่กล้าของฉันเอง
จากสายตาที่สื่อมองกัน จากคำพูดของเธอเพียงคำเดียว คำเดียวแท้ๆกลับทำให้ใจฉันสั่น ได้ไม่สิ้นสุด ฉันไม่รู้ ว่าสิงเหล่านั้น ความรู้สึกเหล่านี้นั้น "คือรัก" หรือกระไร...

แต่ฉันรู้เพียงว่า "รัก" ที่ฉันจะได้รับรู้และรู้สึกต่อไป จะต้องไม่ค้างคาและจบลงอย่างน่าเสียดาย อย่างนั้นอีกเป็นแน่... ฉันจะไม่ให้มันเป็นอย่างนั้นอีกเป็นแน่...

ถึงแม้ว่า... บางเวลาฉันจะนึกไม่ออกจริงๆว่า จริงๆแล้วรักคืออะไร และฉันเคยได้รักใหม? แต่สิ่งที่ฉันได้รับรู้โดยผ่านความรู้สึกของฉัน มันทำให้ฉันได้รู้ว่า จริงๆแล้ว ไม่ว่าฉันจะรู้สึกอย่างไร รักก็ยังคงอยู่ อยู่กับฉันตลอด ไม่ว่าจะสุข หรือจะทุกข์ รักไม่เคยทิ้งฉันไปเลย... เพราะรัก คือรัก ที่เกิดจากตัวและใจฉันนั้นเอง

รักคือ...
ความรักที่ฉันได้ส่งมอบให้คนที่ย่างเข้าใกล้มาใกล้ตัวฉัน โดยที่ฉันไม่หวังว่าจะได้รับมันกลับ...
รักของฉันคือ รอยยิ้ม... ที่หลายๆคนได้ส่งมอบมา ไม่ว่าจะรู้จักกันหรือไม่นั้นเอง
รักของฉัน จะเป็นทั้งวันที่สดใสและวันที่มืดมัว และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป...  แม้ในวันข้างหน้าฉันจะไม่มีใครเลยเคยข้าง แต่ฉันจะมีตัวของฉันกับรักของฉันคงคู่ใจฉันตลอดไปตลอดกาล...

.... เพราะนั้นคือรักของฉันนั้นเอง.....