The Sun Seeker - ผู้ตามหาตะวัน (จบภาค)

ลำดับตอนที่ #22 : -- ๖ – พี่สาว น้องชาย และเด็กหญิงที่ไม่มีวันน่ารัก - “พวกเราเป็นพี่ๆ ของเธอนะ”

๖ – พี่สาว น้องชาย และเด็กหญิงที่ไม่มีวันน่ารัก

“เรียบร้อย” ซีเรนาพูดหลังประแป้งให้หัวอันเกลี้ยงเกลาของนิกซ์

แต่ที่จริง จะเรียกกว่าเกลี้ยงเกลาก็ไม่ถูกนัก หลังกล้อนผมยาวจนหมด หญิงสาวจึงได้เห็นว่าใต้พวกมันมีสิ่งใดซ่อนอยู่

รอยแผลเป็นมากมาย ทั้งรอยที่ปรากฏเป็นเส้นหรือวงขาวกว่าบริเวณอื่นๆ หรือกำลังตกสะเก็ดเป็นรอยแดง ต่อให้เด็กชายไม่คันเหา ไม่เกาหัว หรือไม่รู้สึกเจ็บปวดจากแผลเหล่านั้น มันก็ยังทิ้งรอยไว้

เช่นเดียวกับบนร่างผอมบางจนเห็นซี่โครงเป็นแถบ เพราะได้อาบน้ำให้เด็กชาย ซีเรนาจึงรู้ว่าสภาพร่างกายของเขาทรุดโทรมผิดเด็กทั่วไปเพียงไร รอยฟกช้ำ รอยบาด รอยแส้ แผลแตกเก่าใหม่ รอยผื่นและกลากเกลื้อนจากความอับชื้น ทุกสิ่งล้วนรวมอยู่ในเด็กคนเดียว

หญิงสาวไม่อยากถามเลยว่าพวกมันมาได้อย่างไร ทว่าเด็กทาสตามเก็ตโตต่างๆ ย่อมเผชิญเรื่องไม่โสภามากมายกว่าเด็กเมืองตามปกติ ต่อให้เธอประหลาดใจมากแค่ไหนที่นิกซ์ยังรอดชีวิตมาได้จนปูนนี้ ทั้งรอยแผลเหล่านี้ มันก็ยังเป็นเรื่องธรรมดาจนอดสะท้อนใจไม่ได้

“ค...คุณซีเรนา...ผ...ผมแต่งตัวเองได้ฮะ” เด็กชายกำผ้าเช็ดตัวที่คลุมไหล่แน่น พูดตะกุกตะกักด้วยหน้าแดงก่ำ ทั้งๆ ที่ซีเรนาอาบน้ำให้เขามาแต่แรก ชะรอยคงไม่ใช่แค่เพราะความอุ่นของน้ำ

“อะไรกัน เด็กตัวแค่นี้อายเป็นแล้วหรือ” หญิงสาวพูดยิ้มๆ พลางโน้มตัวลงมองหน้าเด็กชาย นิกซ์เสหลบทันทีจนเธอนึกขันกว่าเดิม “ทำอย่างกับกลัวฉันจับกินแน่ะ”

“ข...ขอโทษฮะ”

ซีเรนาหัวเราะ แล้วก็บีบจมูกเด็กตรงหน้าเล่นทีหนึ่ง เธอรู้สึกว่าที่จริงนิกซ์หน้าตาดีไม่เลว เค้าหน้าได้รูป จมูกโด่งทั้งๆ ที่ผิวออกเหลืองและผมดำ ชะรอยคงเป็นพวกลูกครึ่ง พ่อแม่คนใดคนหนึ่งมีลักษณะของ ‘ชาวใต้’ ที่เรียกกันเมื่อสมัยโบราณ ซึ่งมีผิวเหลือง ผมดำและนัยน์ตาดำ ส่วนอีกคนมีลักษณะอย่างคนเหนือ ผิวขาว ผมและนัยน์ตาสีอ่อน เสียดายที่มีแผลเป็นกระทั่งบนใบหน้า แม้จะไม่มากเท่าที่อื่นๆ และฟันเกจนพูดไม่ชัดอยู่บ้าง

“พี่สาวแต่งตัวให้ จะอายไปทำไมฮึ” เธอลูบหัวที่มีตอผมสากเกรียนของเด็กชายอีกที แล้วก็ผละไปหยิบเสื้อผ้าให้ อดภูมิใจในตนเองหน่อยๆ ไม่ได้ที่เลือก ‘เหยื่อ’ ได้ถูกคน จึงมีเงินเกินพอสำหรับค่าเช่าห้องอาบน้ำส่วนตัวให้ทุกคน และค่าเสื้อผ้าครบชุดของสมาชิกใหม่ “เธอไม่เคยมีพี่น้องสินะ”

เด็กชายสั่นศีรษะ

“ม...ไม่มีฮะ ผมเป็นลูกคนเดียว” เขาตอบเสียงแผ่ว “เขาว่า...คนแซงค์ชัวรี...ถ้าไม่รวยมาก...ก็มีลูกได้แค่คนเดียว ต...แต่ผมก็อยากมีพี่น้องเหมือนกัน”

ซีเรนารู้สึกผิดขึ้นมาที่ถาม เพิ่งนึกได้ว่าแซงค์ชัวรีเป็นเมืองที่ผูกติดกับระบบระเบียบเพียงไร คนในเมืองนี้และคีรีเอล้วนมีชีวิตตามกรอบกฎเกณฑ์ เพื่อให้จัดสรรทรัพยากรเพียงพอ พวกเขาถึงกับกำหนดจำนวนลูกที่แต่ละครอบครัวสามารถมีตามรายได้รวมของคู่สามีภรรยาเลยทีเดียว

ผิดกับเก็ตโตที่ปล่อยให้เกิดเอาๆ ราวลูกหนู เพราะหากเกิดมาแล้วเลี้ยงไม่ได้ ก็มักนำเด็กไปทิ้งตามถังขยะหรือที่ต่างๆ เคราะห์ร้ายก็ถูกเก็บไปขายเป็นทาส เป็นโสเภณี เคราะห์ดีก็ตาย กลายเป็นอาหารของสิ่งมีชีวิตใดก็ตามแถวนั้น

เธออดคิดไม่ได้ ว่าพ่อแม่ของเด็กชายคิดอย่างไรกับลูกคนเดียวที่ป่วยเป็นโรคประหลาดอย่างนี้หนอ พวกเขารักแกไม่ต้องสงสัย ถึงได้พยายามทะนุถนอมดูแลให้ดีที่สุด แต่เพราะอย่างนั้น จะเสียใจมากแค่ไหนหากรู้ว่าสุดท้ายลูกก็ต้องถูกคนอื่นทำร้ายทรมานเหมือนไม่ใช่คน ต่อให้ไม่อาจรู้สึกเจ็บปวด

“พวกเราเป็นพี่ๆ ของเธอนะ” หญิงสาวดึงตัวนิกซ์มากอดทันที จนมีเสียงร้องตกใจเบาๆ “จากนี้ไป พวกเราจะเป็นครอบครัวของเธอ ไม่ต้องห่วงนะ เรียกฉันว่าพี่ซีเรนาก็ได้”

เด็กชายอุทานนิดหนึ่ง ครั้นแล้วก็ก้มหน้าเงียบไปอีกครู่ ก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว

“...ฮะ...ข...ขอบคุณฮะ คุณ...เอ่อ...พี่ซีเรนา...”

“จ้า...น้องนิกซ์” ซีเรนายิ้มเต็มที่ เพิ่งรู้สึกว่าเด็กผู้ชายน่ากอดรัดฟัดเหวี่ยงที่สุดก็วันนี้เอง

แต่ก่อนจะได้แสดงความรักต่อน้องชายคนใหม่มากไปกว่านี้ เสียงเคาะประตูห้องอาบน้ำก็ดังขึ้น

“เสร็จหรือยัง ซีเรนา ยังมีเด็กอีกคน” เป็นเสียงของราดา

“อีกเดี๋ยวนะ” เธอร้องตอบ แล้วก็รีบส่งเสื้อผ้าที่แขวนหมิ่นๆ บนราวเพื่อเลี่ยงคราบสนิมให้นิกซ์ ช่วยเด็กชายแต่งตัวทั้งเสื้อยืด กางเกงขายาว เสื้อแจ็คเก็ตมีฮู้ดแบบเดียวกับของราดาและเวซาโน และถุงเท้ากับรองเท้าที่วางหน้าประตูห้องน้ำ ครั้นแล้วก็เปิดประตูออกไป

พบกับเด็กอีกคน ซึ่งซีเรนาสาบานว่าไม่มีวันตามืดบอดเห็นเป็นเด็กน่ารักได้เด็ดขาด

เด็กหญิงทำหน้าบูดบึ้ง ตาแดงก่ำ คราบน้ำตายังติดเป็นทางบนแก้ม เหตุคงเป็นเพราะผมที่ถูกหั่นเสียสั้นราวคาง แต่ละปอยไล่แหว่งๆ วิ่นๆ ไม่เสมอกัน แทบดูเหมือนเด็กผู้ชาย แต่เจ้าตัวก็ไม่สามารถโวยวายได้เพราะติดผ้ามัดปาก

ข้อดีอย่างหนึ่งของเก็ตโตคือนี่เอง ต่อให้มีใครฉุดกระชากคนที่ถูกอุดปาก มัดจนกระดิกกระเดี้ยไม่ได้ หรือล่ามโซ่ตรวนเข้ามา ก็ไม่มีใครเห็นเป็นเรื่องแปลก ไม่มีใครขัดขวาง ไม่มีใครสนใจมาก...นอกจากจะขอซื้อ

ธิดาของมหาสังฆราชก็เถอะ ลองถูกตัดผมที่เป็นลอนสลวยออก เอาเสื้อโค้ตเก่าๆ คลุมทับชุดกระโปรงฟูฟ่องขาดวิ่น เปลี่ยนเป็นรองเท้ามอซอ และทาหน้าให้มอมสักหน่อยก็ไม่มีใครรู้ ถึงซีเรนาจะต้องยอมรับว่านั่นไม่อาจปิดบังรูปโฉมแท้จริงของเด็กหญิงได้ กว่าจะลากตัวเจ้าหล่อนมาถึงโรงอาบน้ำ ราดาต้องปฏิเสธพวกพอมีอันจะกินตามมาตรฐานเก็ตโต หรือเจ้าของสำนักหญิงบริการหลายคนอยู่

ที่จริง ซีเรนาอยากลองดูเหมือนกันว่าหากโดนขายไปจริงๆ ยายเด็กอวดดีจะทำหน้าอย่างไรอีก แต่ในเมื่อราดาไม่ให้ขาย ก็ทำไม่ได้

หญิงสาวยักไหล่ ก้าวเข้ามาใกล้เด็กหญิงที่ถูกส่งเข้ามาในห้องอาบน้ำ ซึ่งยังดิ้นรนไม่ยอมให้จับตัว

“ฉันไม่ได้จะเชือดเธอ แค่ถอดเสื้อให้” ซีเรนาพูด “หรืออยากอาบทั้งเสื้อผ้าให้ปอดบวมเล่น”

เด็กหญิงเลิกดิ้น แต่ยังขมึงตาใส่หญิงสาว ปากส่งเสียงอืออาน่ารำคาญ จนเธอตัดใจแก้ผ้ามัดปากให้ในที่สุด...เพียงเพื่อฟังเสียงแหลมและคำพูดบาดหูจนใคร่อยากตบคนเอ่ยสักฉาด

“อย่ามาจับตัวฉัน นังแพศยา!” คนตัวเล็กกว่ากราดใส่ทันที “นังปีศาจ! ขืนเอามือสกปรกแตะฉันอีก...องค์สุริยเทพต้องส่งแกลงนรกแน่ๆ!”

นังแพศยา...ใช่ ซีเรนายอมรับว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบนั้น แต่มันเรื่องอะไร เด็กซึ่งแค่กระดิกนิ้วเท้าก็มีคนคอยรับใช้เอาอกเอาใจ มีสิทธิ์อะไรจะด่าว่ามือของเธอสกปรก

“ก็เอาสิ” หญิงสาวตอบอย่างเฉยชา “แต่ก่อนฉันลงนรก ลากเธอลงมาเป็น ‘นังแพศยา’ ด้วยกันก่อนดีไหม ข้างนอกนั่นมีผู้ชายตั้งมากมายที่ชอบเด็กผู้หญิงยังไม่โตอย่างเธอ แค่เธอนอนเฉยให้พวกนั้นสักสิบคนก็มีเงินพอถอยรถใหม่แล้ว”

เด็กหญิงจ้องตอบอย่างท้าทาย ใบหน้าเชิดอย่างไว้ตัวตามเดิม ทว่าซีเรนายังจับได้ ว่านัยน์ตาของเธอปรากฏแววกลัว

“กล้าเหรอ” เด็กหญิงย้อน “หัวหน้าแกห้ามทำอันตรายฉันไม่ใช่รึไง”

“เรื่องแบบนั้นเรียกว่า ‘ทำอันตราย’ ที่ไหน” ซีเรนาคลี่ยิ้มเย็น “ที่สำคัญมีแค่ชีวิตเธอเท่านั้นแหละ นังหนู ไว้จบเรื่องแล้วค่อยส่งคืนพ่อแบบไม่บุบสลาย...แค่ภายนอกก็ได้ มันน่าจะดีใจเสียอีก ที่เธอมีประสบการณ์ชีวิตติดตัวไว้บ้าง”

เด็กหญิงสะบัดหน้าไปอีกทาง แล้วก็ค่อยๆ เอ่ย

“ฉ...ฉันอาบเองได้ แก้มัดให้ฉัน แล้วออกไปซะ”

หญิงสาวก็ไม่อยากขัดสีฉวีวรรณให้ท่านหญิงผู้สูงส่งเหมือนกัน จึงทำตาม แต่ไม่ลืมจับอีกฝ่ายล็อคคอ ถอดชุดแถมให้จนหมด ก่อนจะหอบเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายทุกอย่างของเธอออกไปจากห้องอาบน้ำ ไม่สนเสียงอุทธรณ์ที่ตามมา

“อาบเสร็จเมื่อไรก็เคาะเรียก แล้วจะส่งเสื้อผ้าใหม่เข้าไปให้”

ใช่ ซีเรนารู้ว่าต้องทำอย่างนี้ มิเช่นนั้นเด็กหญิงหัวแข็งอาจเลือกปีนช่องระบายอากาศห้องน้ำหนีไปเสียดื้อๆ ...ลองอยู่ในสภาพไร้เสื้อผ้าติดกายคงไม่ยอมเสี่ยงแน่ๆ

เธอรู้...รู้ดีเกินใครกับเรื่องแบบนี้

หญิงสาวยืนพิงประตูห้องน้ำ เห็นแผ่นหลังของราดากับนิกซ์อยู่ที่หน้าแผงขายอาหารแห่งหนึ่ง เวซาโนกับทาลอสอยู่เฝ้ารถ คนบ้าไฟซึ่งไว้ผมเกรียนอยู่แล้วเพื่อกันผมตนเองไหม้ปฏิเสธไม่ยอมอาบเสียงแข็ง ส่วนทาลอสไม่อาจเข้าเมืองเพราะเขาที่งอกยาวออกไปด้านข้างเหมือนกระทิง กับมือสองข้างที่ใหญ่เกินตัวและดูเหมือนกรงเล็บ ปกปิดลำบาก จึงมีแต่จัดการกล้อนผมและเคี่ยวเข็ญให้เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ อย่างแรกนั้นไม่กระไร เพราะต่อให้แผ่นดินไหว ทาลอสก็คงหลับไม่รู้เรื่องราวต่อไป อย่างหลังต่างหากที่เรียกได้ว่างานช้างสมบูรณ์แบบ

แต่นั่นเป็นเรื่องของอนาคต ซีเรนาเหม่อมองภาพของเก็ตโต มองหญิงที่หัวมุมถนนตรงข้ามกับโรงอาบน้ำ ร้านเหล้าที่เปิดดนตรีดังกระหึ่มไม่เว้นกลางวันกลางคืน มีพวกผู้หญิงรวมทั้งเด็กรุ่นสาวนั่งหรือยืนร้องเรียกคน แทบไม่ต่างจากในความทรงจำของหญิงสาว ไม่สิ เด็กหญิงคนหนึ่งซึ่งซีเรนาทิ้งชื่อไปแล้ว

...เด็กหญิงที่ปีนจากหน้าต่างระบายอากาศ หนีจากชะตากรรมอย่างหนึ่ง ไปสู่ชะตากรรมอีกอย่างหนึ่ง...

* * * * *