The Sun Seeker - ผู้ตามหาตะวัน (จบภาค)

ลำดับตอนที่ #2 : -- ๐ – เมืองคีรีเอ - "คีรีเอ เมืองแห่งพระเจ้าเปิดให้คนทุกเพศวัยและชนชั้น"

๐ – เมืองคีรีเอ

วันนี้ เมืองคีรีเอสว่างไสวกว่าปกติ ระฆังโบสถ์ต่างๆ ตีประสานเป็นสัญญาณแต่เช้ามืด ร้านรวง แผงลอยขายสิ่งต่างๆ ตั้งอยู่คับคั่งสองข้างถนนสู่จัตุรัสหน้าวิหาร ทั้งแผงขายขนมหรืออาหารสังเคราะห์อย่างง่ายๆ ของเล่นเด็ก เครื่องประดับ และของที่ระลึกต่างๆ

ทว่า ที่ขาดไม่ได้คือโคมไฟ

มีโคมหลากหลายรูปทรงและวัสดุ ทั้งตะเกียงครอบแก้วทนทาน เจียระไนงดงามสมเป็นงานช่างฝีมือ หรือของประหยัดทำจากเศษวัสดุ เช่นกระป๋อง หรือขวดพลาสติกผ่าครึ่งปักเทียน แต่ที่ขายแพร่หลายสุดคือโคมพลาสติกเนื้อบางที่ผลิตคราวละมากๆ สำหรับลอยฟ้า มีทั้งแบบใสและขุ่น ใช้สีวาดเป็นลวดลายและไม่วาด ราคาแตกต่างกันไปตามคุณภาพ

เดิมที โคมเหล่านี้มีไว้ปล่อยขึ้นฟ้าในเวลาเที่ยงตรงของวันครีษมายัน หรือวันในฤดูร้อนซึ่งกลางวันยาวนานที่สุด ต่างความหวัง ต่างคำอธิษฐานต่อองค์สุริยเทพ ขอให้เมฆหมอกแห่งความชั่วร้ายที่ปกคลุมฟ้าถูกปัดเป่าไป และแสงตะวันคืนสว่างเต็มที่

ครั้นเวลาผ่านไปนานหลังหายนะจากฟากฟ้ามาเยือน ครีษมายันวันเดียวมิเพียงพอ เทศกาลกลางฤดูร้อนเพิ่มเป็นสามวัน ห้าวัน และเจ็ดวันในที่สุด

ในวันนั้น คีรีเอ เมืองแห่งพระเจ้าจะเปิดให้คนทุกเพศวัยและชนชั้น เด็กเล็กๆ ที่ยังไม่ประสาเรื่องใดในโลกของพวกผู้ใหญ่วิ่งเล่นร่าเริง คนหนุ่มสาวซึมซับบรรยากาศครึกครื้นอันหาได้ยากยิ่งในชีวิตประจำวัน คนเฒ่าชรานึกถึงฟ้าสดใสในวันวารไกลแสน คนเมืองแซงค์ชัวรีผู้มั่งมี และคนเก็ตโตผู้ยากไร้เข้ามาสวดภาวนาในเมืองอย่างเท่าเทียม...แม้ว่าคนเก็ตโตที่เดินเท้า หรือขับรถและจักรยานยนต์บุโรทั่งจะต้องหลีกทางให้รถของกองทหารครูเซเดอร์ หรือรถยนต์มันปลาบคันงามยามเมื่อพวกมันขับผ่าน

ความหวังของเหล่าผู้แสวงบุญคือการปล่อยโคมลอยที่ลานหน้ามหาวิหารในเวลาเที่ยงวันตลอดเจ็ดวันนี้ อธิษฐานให้ดวงตะวันกลับคืน และแน่นอน...ให้ชีวิตของตนดีขึ้น สุขสบายมากขึ้น

ส่วนความหวังของผู้ที่มิใช่ผู้แสวงบุญซึ่งมาในเทศกาลนี้มีมากมาย...หลากหลาย ทั้งผู้ที่ถูกนำพา หรือมาด้วยความปรารถนาของตนเอง ทั้งผู้ที่มีศรัทธาในมหาวิหารแห่งโซลาริส...แสร้งทำเป็นมี...และไม่มี

ในนั้นรวมเหล่าผู้มาเยือนโดยไม่รับเชิญ...ซึ่งตั้งใจเปลี่ยนเทศกาลศักดิ์สิทธิ์เป็นความวุ่นวายในไม่ช้า

* * * * *