คุณปีศาจคะหยุดขี้อ้อนได้แล้ว!

คุณปีศาจคะหยุดขี้อ้อนได้แล้ว!

             โอ้ฮาย Anishiเดส แนะนำตัวเป็นภาษาญี่ปุ่น อแฮ่ม นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นด้วยจินตนาการและความอยากแต่งล้วนๆ และเป็นแนวรักโรแมนติกคอมเมดี้แฟนตาซีดราม่า มีเปล่าวะ ช่างมันเอาเป็นว่านิยายเรื่องนี้จะมี30ตอนจบ เพราะไรท์แต่งพล็อตแล้วเรียงเนื้อเรื่องไว้แล้ว แต่อาจจะมีตอนแถมสัก2หรือ3ตอน ส่วนภาษานิยายอาจจะดูงงๆเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฝึกบรรยายแบบบุคคลที่3แต่ก็จะมีแนวที่ตัวละครบรรยายด้วย เพราะความเคยชิน เกริ่นคร่าวๆเลยว่าพระเอกเรื่องนี้ออกแนวรักเมียหลงเมียมากกก

             เปอร์เซีย:นายท่านมีเมียด้วยหรอคะ?

             ลูซิเฟอร์:ก็เจ้าไง^_^

             เปอร์เซีย:แต่ข้าพึ่งจะ10 ปี

             ลูซิเฟอร์:ความรักไม่เกี่ยวกับอายุ (พูดจบก็วิ่งไปกอด)

             ข้าพเจ้า:นี่เอ็งอยากโดนจับเข้าคุกรึไง!

             ลูซิเฟอร์:คุณเธอเป็นคนแต่งให้เป็นแบบนี้เองไม่ใช่หรอ!

             เออว่ะ พอๆไหนๆก็มาขนาดนี้แล้วงั้นไปดูนางเอกหรือลูกสาวที่ข้าพเจ้ารังสรรค์ขึ้นเอง ส่วนปีศาจนั่นปล่อยไว้ตรงนั้นแหละ(ความจริงยังหารูปไม่ได้)

             

             เปอร์เซียน่า ฮาร์ดเวล

            สาวน้อยวัย10ปี ผู้อยู่ภายใต้การดูแลของราชาปีศาจหรือที่ทุกคนเรียกกันว่านายท่าน นิสัย ในสายตาคนอื่นเธออาจดูเหมือนเย็นชาสุขุมเยือกเย็น แต่ในสายตาของนายท่านแล้วเธอเปรียบเสมือนองค์หญิงน้อยผู้บอบบาง นิสัยจริงๆก็ทั้งขี้อายน่ารักอ่อนโยน(แต่ไม่อ่อนแอ)รักสงบ เป็นคนใสซื่อ...บื้อ  ชอบพูดตรงๆ มีความฉลาดเรียนรู้ได้เร็ว

             เมื่อเธอตื่นขึ้นแล้วพบว่าตัวเองจำอะไรไม่ได้แถมยังต้องมาอยู่กับราชาปีศาจหน้าหล่ออายุราวๆ10,000ปีเห็นจะได้ที่โครตหลงตัวเองแถมขี้อ้อนแบบสุดๆ แค่ยิ้มก็ทำเอาสาวๆใจละลายกันถ้วนหน้า นอกจากนั้นเขายังสถาปนาชื่อให้เธอในฐานะคุณหนูคนใหม่ เปอร์เซียน่า ฮาร์ดเวล พร้อมกับใช้ชีวิตในคฤหาสน์ที่หาความสงบสุขไม่ได้เลยสักนิด!

             “ยัยหนูมานั่งนี่เร็ว”

             เขาพูดพร้อมกับใช้มือตบไปที่เตียงทำเอาเซียที่ยืนอยู่ทำหน้าบอกบุญไม่รับและเดินถอยไปที่ประตู

             “ไม่เอาค่ะ”

             เธอพูดก่อนจะหันหน้าหนีแล้วเตรียมออกจากห้อง ก่อนที่หน้าประตูจะส่งเธอกับมาที่ห้องเดิมพร้อมกับปีศาจที่นั่งหน้าทะเล้นอยู่บนเตียง

             “ไม่เอาน่า”

             เปาะ!

             เขาพูดจบก็ดีดนิ้วก่อนที่ร่างของเซียจะวาปไปอยู่บนตักเขาด้วยแววตาที่ตกใจ และงอนไปในทางเดียวกัน

             “ปล่อยข้านะนายท่าน”

             เธอพูดแล้วพยายามดิ้นแต่ก็ไม่มีท่าว่าจะโดนปล่อยก่อนจะโดนอุ้มลงไปนอนบนเตียงอย่างไม่เต็มใจ

             “หมอนข้างมันกอดไม่อุ่น กอดเจ้าอุ่นกว่าตั้งเยอะ”

             เขาพูดแล้วทำตาปริ่มๆเชิงอ้อนก่อนจะก้มลงมาจุ๊บที่หน้าผากเซียจนทำให้เธอหน้าแดง

             ‘เกลียดจังไอ้สายตาแบบนี้!’

             “คุณนี่มัน ฮึ้ยย”พูดจบก็ทำหน้างอนเป็นซาลาเปาแล้วยกผ้าห่มขึ้นมาห่ม ก่อนที่มือข้างๆจะรวบเข้าไปกอด

             ‘แล้วนี่ก็เป็นอีกวันที่ฉันต้องกลายเป็นหมอนข้าง…นี่เขาลืมไปรึเปล่าว่าฉันพึ่งจะ10ปีเองนะ!’

            คุกแน่นอนเอ้ย เอาเป็นว่าก็ประมาณนี้ราชาปีศาจเราค่อนข้างจะเป็นคนขี้อ้อนแต่อย่าให้หึงหรือโกรธ ก็จะน่ากลัวสมกับที่เป็นปีศาจอยู่นั่นแหละ สถานที่ไม่มีอยู่จริงแน่นอนแต่อาจจะมีบางอย่างคล้ายคลึงกับโลกจริงอยู่บ้าง สุดท้าย ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะเจ้าคะ(กราบงามๆ)

เครดิตรูปภาพ By google (ขออนุญาตเจ้าของภาพมานะที่นี้)