มนต์รักมะกอกดอง (ภาคแนะนำ The Forbidden Lover)

จากผู้เขียน

ในที่สุดก็คลอดออกมาเสียที สำหรับ The Forbidden Lover รักนี้มิอาจห้าม หลังจากที่ได้ชมทีเซอร์เปิดตัวกันไปพอสมควรแล้ว
...แต่ ในที่สุด ข้าน้อยก็ทำอะไรไม่เหมือนชาวบ้านชาวนักเขียนเขาอีก?
...ด้วยสำหรับเรื่องนี้ ยังมิใช่ ภาคหลัก ของเรื่องจริงๆ แต่เป็นภาคแนะนำของภาคหลักอีกที ซึ่งมันผิดวิสัยของนิยายว่า มันควรจะมีภาคหลักก่อน ที่จะมีภาคเสริม
...แต่ตูจะไม่เหมือนชาวบ้าน มีอะไรอ่ะเปล่า?
สำหรับภาคแนะนำนี่จะเป็นอย่างไร ก็เชิญอ่านให้สมการรอคอย(ที่ต้องลอยคออีก)เลยนะงับ

ปล. เรื่องนี้ข้าน้อยกับสลาย เอ๊ย สหายชิโร่ แห่ง ASKMEDIA ช่วยกันเขียน เพราะชิโร่เป็นคนออกแบบคาแรคเตอร์พระเอก ของข้าน้อยเป็นเนื้อเรื่องกับส่วนของนางเอก และชิโร่ยังมีหน้าที่จับผิด เอ๊ย พิสูจน์อักษรให้ไปในตัว อิอิ

บทนำ

คำนิยม โดย ชิโร่ แห่ง ASKMEDIA

ชายหนึ่งคือมือสังหารแห่งโลกันต์

หนึ่งนางนามนารีเทพที่โลกเคารพ

ทว่าฐานะนางนั้นล้ำสูงฤาเขาจะข้ามฐานันดร

หากเพียงชะตาลิขิต  เขาพร้อมฝ่าฟันลิขิตเพื่อนาง

 

อารัมภบท โดย ชิโร่ (เหมือนเคย)

            "เดลต้า ต่อไปนี้ข้าจะไม่สนผู้หญิงอีกแล้ว" ชายร่างสูงไม่ต่ำกว่าหกฟุตเดินตาแดงก่ำเข้ามาในกระโจมค่ายศึกแห่งเธรส  น้ำเสียงปนน้อยเหนือต่ำใจทำเอามือสังหารแห่งเอเบอรัสต้องเบนความสนใจจากนิตยสารผู้หญิงในมือ   หัวคิ้วของชายในกางเกงดำเลยาวเนื้อผ้าสบายพลางด้วยท่อนบนเปลือยแผงอกล่ำสมนักรบขมวดเข้าหากันจนดูเหมือนปมยุ่งๆ  ซึ่งมันเป็นอากัปกิริยาที่เห็นได้ยากนักในบุรุษเช่นเขาที่มักมีสีหน้าที่ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ออกมา 

            อิฟซิลอนก็เหมือนหน้าเหรียญที่อยู่คนละหน้ากับเดลต้ามีนิสัยที่ตรงกันข้าม แต่ก็มีบางอย่างที่คล้ายคลึงกัน  สหายของเขาเป็นคนที่ไม่ค่อยเก็บความรู้สึก มีอะไรก็จะแสดงออกมาหมดเสียทุกอย่างเสียจนเหมือนเด็กในบางครั้ง

            "หือ?"  แค่นี้ก็พอเพียงที่จะเป็นสัญญาณแสดงถึงความสนใจของมือสังหารที่จะรับฟังปัญหาของเพื่อนร่วมงาน

            "พวกนางใช้ข้าเหมือนกระดาษทิชชู่!  พอใช้จนเปื่อยยุ่ยแล้วก็แล้วทิ้งลงถังขยะ!  มันทำให้ข้ารู้สึกแย่!"

            "อ้าว! ก็ดีแล้วไม่ใช่รึ อย่างน้อยก็ใช้จนยุ่ยแล้วก็ทิ้ง ยังดีกว่าเอามาเช็ดๆ ขยำๆทิ้ง" เดลต้ากล่าว น้ำเสียงฟังแล้วให้ความรู้สึกเหมือนจะถูกประชดเข้าให้แต่โชคดีที่อิฟซิลอนไม่สนใจ

            "พวกผู้หญิงใจร้าย! ถึงอย่างไรข้าก็จะไม่แลพวกนางอีกต่อไป!" อิฟซิลอนทิ้งร่างลงบนโซฟาแบบเดินป่าตรงข้ามกับเดลต้า

            "เจ้าพูดอย่างนี้ทีไร ข้าก็เห็นเจ้ามองพวกนางทุกที" มือสังหารพูดจบก็มองนิตยสารในมือต่อ

            "เออ! คราวนี้ข้าเอาจริงนะเฟ้ย! พวกนางปลอกข้าเหมือนลอกเปลือกหัวหอมไม่มีผิดจนเดือนนี้ไม่เหลือแล้วสักกะดรัชม่า!  ข้าจะทำตามแบบเจ้า!เดลต้า ไม่เหล่หญิง! ไม่ฟันหญิง!"

            เทพชุดดำได้แต่ซ่อนรอยยิ้มไว้ใต้หน้ากากที่เย็นชา  สายตาของเขาจับจ้องไปยังหน้าคอลัมน์สังคมซุบซิบ  วงหน้างามของเทพีแห่งสันติภาพลอยเด่นอยู่ท่ามกลางฝูงชนวันนี้นางก็มีข่าว 

            "นางเลี้ยงต้อยเด็กอีกแล้ว"  มือสังหารเหยียดยิ้มที่มุมปากหากไม่เป็นเพราะหน้าที่ชักนำให้เขาต้องมาข้องเกี่ยวกับหล่อนเข้าให้  เดลต้าก็คงไม่มีวันสนใจเรื่องของเธอไปเสียแทบทุกเรื่องและมันทำให้เขาอดรนทนไม่ได้ทุกครั้งที่มีข่าวเกี่ยวกับเธอ    

            "หือ? ว่าอะไรนะ ใครเลี้ยงต้อย"

            "ช่างเถอะน่า อิฟซิลอนเอาเถอะข้ามีหนังเด็ดให้เจ้าดู  สนใจไหม?" เดลต้าล้วงถุงกระดาษสีน้ำตาลที่ซุกไว้ใต้โต๊ะขึ้นมา "เจ้าต้องชอบแน่"

            "ไหนๆ เอามาเบิ่งหน่อยเพื่อน! ใช่ โลลิต้า เฮอร์มาหรือเปล่า?" อิฟซิลอนกระตือรือร้นขึ้นมาทันตาเห็นจากท่าทีที่ซึมเซาอยู่เมื่อครู่นี้หายเป็นปลิดทิ้ง 

             "หืมม์?"  มือสังหารเลิกคิ้วขึ้นสูงข้างหนึ่ง

            "ลืมที่ข้าพูดเมื่อกี้เถอะ  ถือว่าข้าไม่ได้พูดก็แล้วกัน ส่งเฮอร์ม่า ยอดหญิงในดวงใจข้ามาเถอะ" อิฟซิลอนไม่พูดเปล่าแต่ดึงถุงกระดาษติดมือไปด้วยอย่างรวดเร็วแล้วรีบจ้ำอ้าวออกไปด้วยท่าทีที่ผิดกลับขามา

            "...เจ้าอิฟซิลอนเอย"  เขาสั่นหัวเอือมกับความประพฤติของสหายที่เปลี่ยนได้อย่างรวดเร็วราวกับลมพัด  เดลต้าหันความสนใจไปยังรูปภาพในนิตยสารในมือต่อ ไล้ปลายนิ้วไปยังวงหน้าเจ้าของดวงตาสีเทา สิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ในแววตาที่เฉลียวฉลาดอีกอย่างคือ...

...แววตาช่างฝัน...

เขารู้ดี ตั้งแต่เขาเฝ้ามองนางมา  บางครั้งทำให้รู้สึกว่าเขาจะรู้จักนางดีมากกว่าตัวของเขาเองเสียอีก...