ฟิควันพ่อ 5 ตอนพิเศษ ฟิคโพอัม

มีเรื่องใหม่มาให้อ่านอีกแล้วจ้า แฟนฟิกเทพกรีกตามเคย

	มนต์รักมะกอกดอง (ภาคแนะนำ The Forbidden Lover)	เรื่องยาว ซึ้งกินใจ
	อัพเดท: 7 ก.ย. 51 , เข้าชม :9/9 , โพส : 0 แฟนพันธ์แท้ : 0 , Rating :0
	คำอธิบาย : รักต้องห้ามของเทพีพรหมจรรย์ผู้สูงส่ง กับมือสังหารผู้ต่ำต้อยหมายจะคว้าดอกฟ้า : เป็นภาคเกริ่นแนะนำก่อนไปสู่ภาคหลัก ส่วนภาคจริงต้องรอกันหน่อยนะจ๊ะ

...ก็คงต้องกล่าวถึงที่มาของ ฟิคตอนพิเศษ 5 ตอนจบ โพอัม กันซินะ ไม่งั้นเดี๋ยวคนอ่านจะงง...
 

...แรกเริ่มข้าน้อยไม่ได้มีโครงการจะคิดอะไรเกี่ยวกับฟิคนี่เลย แต่ก็เผอิญนึกถึงตาหนู คู่กัดของข้าน้อยได้ว่า...วันพ่อ ที่กำลังจะมานึง ไม่รู้ตาหนูจะทวง สิ่ง ที่เกี่ยวข้องกับวันพ่อ จากข้าน้อย หรือเปล่า? ซึ่งในปีก่อนนั้นเป็นภาพวาดการ์ตูนวันพ่อซึ่งเป็นการ์ตูนกรีกนั่นเอง...

...ไอ้ครั้นจะกลับไปทำซ้ำก็รู้สึกจะหมดมุข (และก็ตามอารมณ์ของศิลปิน ที่มักไม่ชอบสร้างงานผลิตซ้ำ) เลยคิดว่าปีนี้คงจะปล่อยผ่านแล้วผ่านเลยไม่มีอะไร...แต่แล้ว ในวันหนึ่ง...

...ขณะที่ข้าน้อยเรียนวิชาปรัชญาศิลปะ หลังจากได้อภิปรายแปลชีทภาษาอังกฤษที่เขียนด้วยภาษาระดับศาสตรจารย์ (ซึ่งกว่าจะแปลเป็นภาษามนุษย์ธรรมดา ใช้เวลาเกือบ 2 คืน) ในส่วนที่ข้าน้อยแปลเสร็จแล้ว ก็นั่งฟังเนื้อหาของคนอื่นต่อไป โดยใช้หน้าจอโนตบุคบังเอาไว้ ซึ่งถ้าสายตาอาจารย์และเพื่อนทั่วไปคงคิดว่าข้าน้อยกำลังใช้โนตบุคในการจดรายละเอียด แต่จริงๆแล้ว บทแปลรวมกลุ่มทั้งหมดได้ให้เพื่อนส่งเมล์มาให้อ่านครบแล้ว ดังนั้นหน้าจอจริงๆ เปิดโปรแกรมอินเทอร์เนตและเอ็มเอสเอ็น (ตอนนั้นกำลังเมล์คุยกับแมวและเอวันด้วย) ...แต่ข้าน้อยเป็นประเภทชอบจับปลาสองมือ คือ สามารถทำอะไรหลายอย่างในเวลาเดียวกัน และเดี๋ยวนี้ข้าน้อยเริ่มมีความรู้สึกว่าสมาธิตัวเองเดี๋ยวนี้ชักสั้นจริงแฮะ เมื่อเบื่อเน็ตแล้ว ก็เปิดสมุดออกมา...ถ้าสายตาคนภายนอก คงนึกว่าเจ้าพลอยจะจดเลคเชอร์ แต่หารู้ไม่...จริงๆแล้วเอาไว้วาดรูปเล่นต่างหาก สมุดของข้าน้อยมีตัวอักษรน้อยมาก เมื่อเทียบกับการ์ตูน และสตอรี่บอร์ดแบบหยาบๆ...

...แต่ก่อนข้าน้อยเป็นคนเขียนการ์ตูนก่อนที่จะผันตัวมาเป็นนักเขียน ฉะนั้นการวางโครงเรื่องแบบการ์ตูนนั้นช่วยในงานเขียนได้มาก เพราะเราสามารถจำลองเหตุการณ์ผ่านการเขียนการ์ตูน จากนั้นก็จะแปรเป็นตัวอักษรอีกที และการเขียนการ์ตูนนั้นก็ใช้ลายเส้นแบบหยาบๆ ปากกาลูกลื่นแบบไม่มีร่างแบบก่อน และไม่ได้เขียนการ์ตูนเป็นช่องๆ ด้วย เป็นการเขียนแบบตรงไหนมีที่ว่าง ข้าน้อยก็ซัดลงไป และสร้าง ช่อง ที่ข้าน้อยมองเห็นแต่คนอื่นมองไม่เห็นขึ้นมา  สไตล์การเขียนของข้าน้อยนั้นพิสดาร คือ จะไม่ยึดหลักเรียงไปทางไหนก่อน เรียงตามใจตัวเองเลย(เพราะข้าอ่านคนเดียว รู้เรื่องคนเดียว) ทั้งภาษาสนทนาของตัวละครนั้นลายมืออย่างอักษรโบราณ ถ้าพูดภาษาแบบแขวะสุดฤทธิ์คือ สุดยอดไก่เขี่ย (ยกเว้นตอนเลกเชอร์นะ ขืนเขียนแบบนั้นแม้แต่ตัวเองยังอ่านไม่รู้เรื่อง) แต่ข้าน้อยก็อ่านเข้าใจคนเดียวอีกแล้ว...ฉะนั้น ใครอยากอ่านการ์ตูนของข้าน้อยรู้เรื่อง ต้องติสต์แตกพอกัน...และเรื่องที่ข้าน้อยเขียนในขณะนั้น คือ เรื่อง โพอัม นั่นเอง

...แน่นอนว่า มันต้องเป็น ตอนพิเศษ ซึ่งเกิดจากที่ข้าน้อยนึกเบื่อง่ายนิดหน่อยว่าเมื่อไหร่จะเขียนกาลาเทียเสร็จเสียที อยากกลับไปเขียนถึงลูกรักโพอัมเต็มแก่แล้ว ก็เลยเขียนโพอัมไปเล่นๆ และในหัวก็คิดไปด้วยว่าตัวเองจะเขียนเรื่อง พิเศษ นี่อย่างไร?

...ข้าน้อยมานึกถึง ตอนพิเศษ ฮาเดส-คอร์ ซึ่งเป็นตอนพิเศษโพอัมอันแรก และนึกถึงช็อตคำพูดสนทนาของโพที่พูดกับอัมได้ว่า ...อยากมีลูกเล็กๆ ก่อนที่จะแต่งงานกันแล้ว...

...และคำพูดนั้นเอง ทำให้ข้าน้อยระลึกไปถึงในช่วงวิกฤตของคู่โพอัมได้ ซึ่งก็คิดประสานว่า...

...หากว่าทั้งคู่ มีลูกด้วยกันก่อนที่อัมจะไปพบจูน...อัมจะทำอย่างไร?

...เมื่อคำถามนี่ตั้งขึ้นมา ก็เหมือนมีอะไรกระตุ้นความคิดและมือที่จับปากกาสั่งว่า รีบเขียนดูซิ ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร?...จากนั้นข้าน้อยก็วาดภาพเรื่องราวไปเรื่อยๆ ในขณะที่สมองซีกซ้ายก็ฟังเลคเชอร์ไป สมองซีกขวาก็เริ่มทำงานจินตนาการเรื่องขึ้น...(ทำอะไรหลายอย่างจริง)

 

...เมื่อวาดเสร็จสรรพจุดเริ่มต้นจนถึงจุดจบแล้ว ก็มาคิดว่าจะเอาเรื่องนี้ไปลงในตอนพิเศษโพอัม...

...วันพ่อ...

ใช่! วันพ่อ! นี่แหละฟิคพิเศษสำหรับ วันพ่อ

นี่แหละ คือ สิ่ง ที่จะทำในวันพ่อปีนี้มาฝากบอร์ดอาค!

...เพราะนี่เป็นเรื่องราวของโพไซดอน ที่จะได้ทำหน้าที่ของ พ่อ เป็นครั้งแรก...ฐานะที่หลายคนแขวะว่า เทพเสเพลที่เอาแต่มั่วหญิงแข่งกับมหาเทพไม่มีวันเป็นพ่อที่ดีได้...

...โดยเป็นการสร้าง ตอนจบอีกแบบ ของโพอัม...โดยย้อนเหตุการณ์ไปในช่วงที่อัมกำลังสับสนใจที่จะเลือกระหว่างรักในอดีตของจูน หรือ รักในปัจจุบันของโพไซดอน?

...โดยมี ตัวละคร อีกตัวโผล่ขึ้นมา เพื่อสร้างความมิติตัวละครพระนางทั้งสองให้มากยิ่งขึ้น...

...สำหรับจำนวนตอนนั้น ข้าน้อยก็เอาวันที่ 5 ธันวาคม เป็นจำนวนตอนทั้งหมด โดยจะเขียนเริ่มตั้งแต่วันที่ 1 ไปจบจนถึงวันที่ 5 สำหรับฟิคพิเศษโพอัมในครั้งนี้...

 

...สำหรับภาพประกอบนั้น ข้าน้อยจะเขียนเป็นการ์ตูน ไร้ช่อง แต่จะเขียนเป็นการลำดับการอ่านแบบซ้ายไปขวา บนลงล่าง ตามกระบวนการอ่านของคนไทย และก็ทำใจสักหน่อยล่ะกัน เพราะข้าน้อยจะเขียนแบบ ไม่ตัดเส้นไม่ลงสีไม่ใช้โฟโตชอป เป็นการเขียนแบบเส้นตัวเองหยาบเลย...ทั้งนี้ก็เพื่อไม่อยากจะผลิตงานซ้ำ อยากเสนองานใหม่ๆ ออกมาบ้าง แม้การเสพของสิ่งที่ข้าน้อยสร้างขึ้นมา จะไม่คุ้นชินสำหรับพวกเราที่ชิน ศิลปะแบบตลาดเศรษฐกิจ หรือศิลปะแบบการทำซ้ำ ...แต่ข้าน้อยก็จะนำเสนอออกมา เพราะคิดว่า พวกเราควรจะเสพ ศิลปะไม่จำกัดรูปแบบ เพื่อจะได้เปิดโลกทัศน์ให้กว้างขึ้น ไม่ยึดติดกับศิลปะที่เป็นรูปแบบการ์ตูนญี่ปุ่นจ๋า (แต่ข้าน้อยก็ไม่ใช่ศิลปะดิบจนเกินไป) ฉะนั้นเราต้องหัดเรียนรู้ในสิ่งที่ไม่ชินเสียบ้าง...นี่คือ สิ่งที่ข้าน้อยได้รับการศึกษามาจากคณะสื่อศิลปะ ที่สร้างคนเพื่อสร้าง สื่อใหม่ หาได้เป็นการ ผลิตซ้ำ ไม่...

 

...ตอนที่ข้าน้อยอ่านภาพร่างรู้สึกสะเทือนใจ นั้นเพราะเราเป็นคนเขียนและให้กำเนิดตัวละคร แต่เวลาที่คนอื่นอ่านจะสามารถ รับรู้ ถึงความสะเทือนใจนั้นหรือไม่? นี่ก็คงการพิสูจน์ฝีมือของข้าน้อยแล้วว่าจะสามารถสื่อ ความสะเทือนใจ เหมือนเมื่อครั้งที่สามารถทำให้คนอ่านสะเทือนใจกับตอนจบของโพอัมภาค 2 ได้หรือไม่ (แต่ตอนนั้นข้าน้อยก็ไม่คิดว่าคนอ่านจะรู้สึกเช่นนั้น)

 

นี่เป็นภาพร่างทั้งหมดที่ข้าน้อยเขียนเล่นมา แต่ไม่ใช่ภาพจริงนะจ๊ะ โดยข้าน้อยจะเขียนขึ้นมาใหม่ (แต่บทสนทนาจะใช้โปรแกรมCorelDRAW มาช่วยหน่อย เพราะต่อให้เขียนลายมือตั้งใจแค่ไหนคงอ่านไม่ออกแน่) ข้าน้อยจะลงในทุกตอน ซึ่งหนึ่งหน้ากระดาษเอสี่จะเล่าเรื่องราวของแต่ละตอนเอาไว้...

...และนี่ก็เป็นที่มาทั้งหมดของ ฟิควันพ่อ 5 ตอนพิเศษ ฟิคโพอัม ...

...ขอเชิญไปอ่านได้เลยจ้า...

 

 *เดี๋ยวคืนนี้ข้าน้อยมาลงตอนแรกให้นะ เมื่อคืนปั่นไม่ทันง่ะ ดูภาพไปก่อนล่ะกัน